سلام وقت و عاقبتتون‌بخیر اومدم خدمتتون تا یه اتفاق جالبی که تازگی برام رخ داد رو به اشتراک بذارم... یه استاد داریم‌ تو دانشگاه، مِتدشون برای پیشرفت ما تهدید و تنبیه با کسر نمره هست. تا "تقّی به توقّی" می‌خوره میگن از کل کلاس‌تون دو نمره کم کردم. ایشون معتقدند تشویق سوسول‌بازیِ هر کی به هر کجا رسید با تنبیه رسید. البته اینم بگم، هر چند حقیر برا نمره و تشویق درس نمی‌خونم اما از رفتار این استاد به ستوه اومده بودم، آخه تحمل هم حدی داره دیگه چغندر قند که نیستم. هرگاه با ایشان کلاس داریم یاد دوران کودکی و مدرسه می‌افتم که اغلب اساتید از عنصر تهدید استفاده می‌کردند و کم بودند معلمانی که بجا تشویق و تنبیه کنند. بنابراین دست به قلم شدم و این یادداشت "پیشنهادی به معلمان مدارس" رو نوشتم👇 https://hawzahnews.com/xbJ47 بعد از انتشار یادداشت در خبرگزاری حوزه، ارسالش کردم تو گروه کلاسی همین استاد. فکر می‌کنید واکنش استاد چی بود؟ خودتون تماشاکنید استاد چی نوشتند👇 {بنده بیشتر به ویران کردن باورهای متعلم اهتمام دارم. 😊 فرا رسیدن عید سعید فطر را به همهٔ دوستان تبریک عرض می‌کنم... بدین مناسبت، دو نمره به همه اضافه می‌کنم... البته اگر تا شنبه تکالیفتان را ارسال نکنید، آن را که پس می‌گیرم هیچ، دو نمرهٔ دیگر هم کم می‌کنم‌.} ♻️نتیجه اینکه: واکنش استاد برام جالب بود، البته هر چند هنوز بوی تهدید می‌ده اما این خودش نشون میده تحت تاثیر قرار گرفتند. خواستم بگم این نوشته‌های ما اگه به همین اندازه که یه استاد تجدید نظر کنه و رَویه‌ی خودشو عوض کنه رخ بده خیلی ارزشمند هستش و اینو نوشتم که بگم کار و تلاش‌مونو هیچ‌وقت دست کم نگیریم. پس دست رو دست نذار بنویس😄 🖊نویسنده: مرضیه رمضان‌قاسم #نوشتن_ما_تاثیر_داره‌ها👌 ➠@ramezan_ghasem110