#داستان_زندگی 🌱 #مرضیه #پرونده_یک_وکالت✅ از صبح درگیر یه پرونده بودم که هرچی بهش فکر میکردم حل نمیشد. کلافه شده بودم. چند سال وکالت و داشتن پرونده های موفق توی سابقه کاریم، بد عادتم کرده بود و انتظار موفق شدن توی این پرونده پر از مشکل رو هم داشتم. موکلم نیومده بود و همین باعث شده بود توی راهرو منتظر بمونم. داشتم به مدارک و دادخواست ها نگاه میکردم که ناخوداگاه سرمو بلند کردم تا نگاهی به راهرو بندازم. چشم چرخوندم از بیکاری به افراد حاضر توی سالن شلوغ و پررفت و آمد که با دیدن کسی، انگار پرت شدم به دوازده سال پیش! زمین از حرکت ایستاد و انگار من بودم و اون. وقتی که حرکت جنون وارم یادم میوفتاد، دلم میخواست میمردم تا بیادش نیارم. اما اون روز با دیدن مرضیه، احساس کردم همه خون توی بدنم یخ بسته و نمیتونم حرکت کنم. وقتی متوجه شد دارم نگاهش میکنم، رو گرفت و همون لحظه، نوبت رسیدگی به پروندش بود. رفت توی اتاق و یه مرد تقریبا قد بلند هم چرت زنان پشت سرش راه افتاد. کنجکاوی امونمو بریده بود. رفتم کارتمو به سرباز نشون دادم و راجع به پروندش پرسیدم که گفت پرونده طلاق! با اومدن موکلم، هیچ فکر دیگه ای جز برنده شدن توی دادگاه امروز رو توی ذهنم نیاوردم و تمرکزمو گذاشتم واسه کارم. بعد از بالا و پایین شدنای زیاد، رای دادگاه به نفع من شد و خوشحال از در زدم بیرون. دنبال مرضیه چشم چرخوندم. انتظار دیدنشو نداشتم اما دیدم جلو در داره با گریه، تلفنی حرف می زنه. حدس میزدم نشناستم. واسه همین جلو رفتم و سلام دادم. _سلام... ببخشید! برگشت به سمتم.... خیلی آروم و موقر حرف میزد. چشماش همون چشما بود و صداشم همون یکمی قیافه‌اش جاافتاده تر شده بود. گوشی رو قطع کرد. با شک و تردیدی که از چشماش بیداد میکرد گفت: بفرمایید؟ متعجب پرسیدم: نشناختی؟! انگار ذهنش شروع کرد به کند و کاو. مرضیه تنها دختری بود که میتونستم با نگاه کردن به چشماش، بفهمم چی تو فکرش میگذره.... #ادامه_دارد ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ••-••-••-••-••-••-••-•• ~JOIN↴🌸✨{@ranjkeshideha} ••-••-••-••-••-••-••-••