با چشمانم به اعماق اقیانوس وجودم ، همانند کشتی شناور شو و مرا از درونم با خبر ساز . به چشمانم بنگر که شاید حرف هایم را ببینی و بشنوی ، هر چند که بعید میدانم این کار از تو که ز من روی بر میگردانی برآید ..

من خودم را گم کرده ام ، شاید از زمان کودکی ، یا میان خاطرات ، در فکر و خیالات یا شاید در گذشته گم شده ام .. نمی دانم از کی احساس کردم که خودم را گم کرده ام ، فقط میدانم که اگر کسی به من یادآوری نکند که چه هستم و که هستم خودم را فراموش میکنم ؛ وقتی هم که سعی کردم دنبال خودم بگردم دیگران را از دست دادم .

و مه ، ابری‌ست که خودش را گم کرده .