با چشمانم به اعماق اقیانوس وجودم ، همانند کشتی شناور شو و مرا از درونم با خبر ساز . به چشمانم بنگر که شاید حرف هایم را ببینی و بشنوی ، هر چند که بعید میدانم این کار از تو که ز من روی بر میگردانی برآید ..

موقعی که آدم می‌میرد ، این مردم خوب آدم را از چهار طرف محاصره می‌کنند . من امیدوارم که وقتی مُردم ، یک آدم بافهم و شعوری پیدا بشود و جنازه‌ی مرا در رودخانه‌ای ، جایی بیندازد . هرجا که می‌خواهد باشد ، ولی فقط توی قبرستان ، وسط مرده‌ها ، چالم نکنند . روزهای یکشنبه می‌آیند و روی شکم آدم دسته گل می‌گذارند ، و از این جور کارهای مسخره ، وقتی که آدم زنده نباشد ، گل را می‌خواهد چه کار؟ مرده که به گل احتیاجی ندارد ، آدم تا زنده است باید از کسی که دوستش دارد گل هدیه بگیرد ..