گروه سیاست خارجی مرکز راهبری برهان و سازمان دارالقرآن کریم برگزار می‌کند: 🔶 دوره تربیت #استراتژیست‌های_جوان (سطح مقدماتی) 💌 دوره‌ای جذاب و ضروری ، همراه با تخفیف بسیار ویژه 👈 برای آشنایی جوانان متفکر و دغدغه‌مند ایران اسلامی با تفکر راهبردی و روش حل مسئله‌ قرآنی ❓اطلاعات بیشتر و ثبت نام در دوره: Lk3.ir 👨‍👧‍👦 عضویت در خانواده مرکز راهبری برهان: https://eitaa.com/joinchat/2819424319C5600cf07d3 👨‍👧‍👦 به گروه سیاست خارجی مرکز راهبری برهان بپیوندید: https://eitaa.com/joinchat/2533032055Cc4fd6f813d

💠 جلسه اول دوره مقدماتی تربیت استراتژیست های جوان 🔰محورهای جلسه: 1⃣معرفی دوره 2⃣مدل حکمرانی قرآنی با تطبیق بر سیاست خارجی 👤اساتید: حجت الاسلام قاسمیان حجت الاسلام تقی‌زاده 🕙 زمان: سه شنبه ۱۳ دی ماه از ساعت ۱۸ 🏠 مکان: سازمان دارالقرآن کریم، واقع در خیابان رشت (ضلع شمالی دانشگاه امیرکبیر) ♦️ لینک شرکت مجازی در جلسه در اختیار کسانی که در دوره ثبت نام کرده اند قرار خواهد گرفت. 👨‍👧‍👦 عضویت در خانواده مرکز راهبری برهان: https://eitaa.com/joinchat/2819424319C5600cf07d3 👨‍👧‍👦 به گروه سیاست خارجی مرکز راهبری برهان بپیوندید: https://eitaa.com/joinchat/2533032055Cc4fd6f813d

تصاویر برگزاری جلسه اول دوره بصورت حضوری و مجازی👇

⚔ آنچه رخ داد، قتل نیست؛ #قتال است. (گزیده سخنرانی مراسم شهادت حاج قاسم سلیمانی، هیئت الزهرا (س)) 🔺امروز ما در معرض یک آزمون بزرگ قرار داریم: آزمون انتقام سخت. 🔸 مطلب حاج قاسم، مطلب حماسه و مقاومت است. مطلب پرچم‌داری مقاومت است نه یک فرد و یک شخص. آن‌ها یک شخص را نزدند و وارد ماجرای قتل نشدند؛ بلکه وارد ماجرای قتال و فتنه شدند. ✊ اگر ایران ما و مردم و ملت مقاوم ما پشت سر رهبری نشان بدهند که مقاومند و انتقام سخت‌بگیر هستند، اتفاقات بسیار روشنی در شرف رخ دادن است 🚩 امروز ما در معرض حماسه‌ایم نه عزاداری. رهبر ما حرف حساب و انقلابی می‌زند، حرف سیاسی نمی‌زند. وقتی ایشان گفته «انتقام سخت در پیش است» این را باید مردم، دانشجوها و نخبگان تکرار کنند. ❇️ باید پویش‌ها راه بیاندازند. عماروار دست به قبضه شمشیر نشان بدهیم به رهبر که "اهل انتقام سخت" هستیم. آن موقع است که در شُرُف یک اتفاق بزرگ خواهیم بود. حوادثی که فکر می‌کردیم سالیانی برای آنها باید بگذرد،‌ خدا خواسته ـ مثل بدر که نمی دانستند قرار است وارد جنگ شوند و وارد شدند و پیروزی و عزت یافتند ـ و ممکن است در آستانه آن قرار بگیریم. #حجت_الاسلام_قاسمیان‌

تهیه‌ی سوخت حقیقی با ماست ✍سید مقدام حیدری: حضرت آقا در نماز جمعه‌ی اخیرشان بعد از شهادت حاج قاسم فرمودند: «این فریاد انتقامی که از مردم شنیده شد در سرتاسر کشور، در واقع این فریاد انتقام، سوخت حقیقی موشک‌هایی بود که پایگاه آمریکایی را زیر و رو کرد.» شاید «سوخت حقیقی» یعنی آن چیزی است که شلیک انتقام، فعلا متوقف بر آن است. و شاید یعنی این که سرداران ارتش و سپاه ما تا فریاد تر و تمیز انتقام‌خواهی ملت، پشتشان را گرم نکند، ماشه را فشار نمی‌دهند. انتقام خون حاج قاسم که حد اقلش بیرون انداختن کل نیروهای آمریکایی از منطقه و نابودی اسرائیل است، قطعا از مقدمات ظهور امام زمان(عج) خواهد بود. پس «فریاد انتقام‌خواهی» از آن کارهای به شدت منتظرانه و زمینه‌ساز است. این یک قلم جنس جدید را به سبد کارهای منتظرانه باید اضافه کرد. زمینه‌ها و مقدمات ظهور امام زمان(عج) به صورت تدریجی و طبیعی محقق خواهند شد. یعنی هر چه امام زمان(عج) بعد از ظهور می‌خواهد انجام دهد، باید زمینه‌هایش را یارانش در زمان غیبت فراهم کنند. اگر امام زمان(عج)، خود را با جدش حسین(ع) معرفی خواهد کرد، پس قبل از ظهور باید منتظرانش امام حسین(ع) را به اهل عالم شناسانده باشند. اگر امام زمان(عج) عدالت اجتماعی را محقق خواهد ساخت، پس یارانش باید پویش‌های خدمت‌رسانی در حد وسیع راه انداخته باشند. اگر در حکومت امام زمان(ع) کار جهادی گسترده خواهد شد، پس فرهنگ کار جهادی را یارانش در زمان غیبت باید جا انداخته باشند. و اگر امام زمان(عج) منتقم خواهد بود، پس فریاد انتقام‌خواهی در زمان غیبت باید راه افتاده باشد! راستی کدام شهید انقلاب را سراغ داریم که اینقدر رهبر انقلاب بر انتقام خونش تأکید کرده باشد؛ آن هم با چند جور عبارت؟! آیا می‌شود باور کرد که هیچ خبری نیست؟! چرا هیچ شهیدی را سراغ نداریم که هر هفته در لحظه‌ی شهادتش دل‌ها را تکان بدهد و یاد و نامش دوباره بر سر زبان‌ها و پست‌ها و استوری‌ها بیاید؛ جز حاج قاسم؟! لابد یک خبری هست دیگر! انگار خدا طراحی کرده یک قطعه از جدول ظهور، فریاد انتقام‌خواهی باشد. و شاید طراحی کرده هر شب جمعه هم‌زمان با لحظه‌ی شهادت حاج قاسم این فریاد تکرار شود، تا یک صبحِ جمعه خودِ منتقم بیاید. بعید نیست چنین طراحی و تقدیری در کار باشد! اگر درست داریم فکر می‌کنیم و پربیراه نمی‌گوییم، پس «فریاد انتقام» نباید مقطعی و گذرا باشد، نباید موجی راه بیفتد و بخوابد؛ باید هر چند آهسته، ولی پیوسته باشد. شب‌های جمعه را باید «قرار هفتگی» فریادِ انتقام بدانیم. در آن شب خیلی کارها می‌شود کرد؛ مثلا: پست‌های «کجایی حاجی که یادت به خیر» جای خود را به پست‌های انتقام‌خواهی بدهند. کارهای خیری و محرومیت‌زدایی به عنوان «نذر انتقام خون حاج قاسم» انجام بگیرد. شب‌های جمعه جوان‌ها تیشرتی با عبارتی انتقام‌خواهانه بپوشند و در شهر راه بروند. ایستگاه‌های صلواتی با عنوان «نذر انتقام خون حاج قاسم» فعالیت کنند. در میدان‌های شهر، ایستگاه‌های صلواتی از مردم پذیرایی کنند و پشت ماشینِ علاقه‌مندان، عبارتی انتقام‌خواهانه بنویسند. در شبهای جمعه حتی روی حلیم و شله‌زردِ نذری هم می‌توان با دارچین فریاد انتقام سر داد. مغازه‌دارها و کاسب‌ها هم می‌توانند شب‌های جمعه، نذرِ انتقام خون حاج قاسم کمی تخفیف بدهند. هزار جور کار خیر و بذل و انفاق را می‌توان با این عنوان انجام داد، تا اجر جهاد و انتظار هم بگیرد. بگذارید عالم و آدم بفهمند خون‌خواهان حاج قاسم چقدر مهربانند. یادمان باشد انتقام گرفتن از آمریکا و اسرائیل، فقط بر عهده‌ی سرداران نظامی کشورمان نیست، تهیه‌ی سوخت حقیقی‌اش با ماست.

💠 جلسه دوم دوره مقدماتی تربیت استراتژیست های جوان 🔰محورهای جلسه: 1️⃣بررسی تطبیقی آیات قرآن کریم در عرصه سیاست خارجی 2️⃣بازخوانی اندیشه امامین انقلاب در رابطه با صدور انقلاب و برسی نظریات چند اندیشمند عرصه روابط بین الملل 👤استاد: حجت الاسلام تقی‌زاده 🕙 زمان: سه شنبه ۲۰ دی ماه از ساعت ۱۸ 🏠 مکان: سازمان دارالقرآن کریم، واقع در خیابان رشت (ضلع شمالی دانشگاه امیرکبیر) ♦️ لینک شرکت مجازی در جلسه در اختیار کسانی که در دوره ثبت نام کرده اند قرار خواهد گرفت. 👨‍👧‍👦 عضویت در خانواده مرکز راهبری برهان: https://eitaa.com/joinchat/2819424319C5600cf07d3 👨‍👧‍👦 به گروه سیاست خارجی مرکز راهبری برهان بپیوندید: https://eitaa.com/joinchat/2533032055Cc4fd6f813d

چند آیه ای درباره جنگ کریدورها: خیالتان راحت، همه چیز در باب «اِفعال» است در بحث از «جایگاه ایران در نظم نوین جهانی» و استراتژی سیاست خارجی آن، بسیار از «جنگ کریدورها» یاد می شود. اما -فارغ از لایه های بعدی سیاستگذاری- منابع دینی سیاست خارجی در این مورد چه می گویند؟ ✅مدت ها قبل که مکه پایگاه دین حنیف بود شباهتی عجیب در شرایط کریدورها با امروز وجود داشت: 1️⃣ شباهت در ضعف جاده دریایی در اتصال شرق به غرب. آن روز به دلیل ضعف دریانوردی برای مسیرهای طولانی و امروز به دلیل فشار غرب بر جادة دریایی از طرح یک کمربند یک جاده. جادة ابریشم خشکی، اهمیتی روزافزون یافت و آنچه به عنوان طرح جادة شاهی شناخته می شود، موازنة استراتژیک ایران را شکل داده بود. در این میان در دورة منتهی به ظهور اسلام، جنگ های ایران و روم موجب ناامنی مسیر ایران شده و قسمتی از این تجارت به سوی دریای سرخ و در یک کلمه، به مسیر «نجد» سرازیر شد و «مکه» را «ثروتمند» و «امن» نمود. لِإيلافِ قُرَيْشٍ (1)إيلافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتاءِ وَ الصَّيْفِ (2)فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هذَا الْبَيْتِ (3)الَّذي أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَ آمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ (4قریش) همان چیزی که اکنون توسط کشورها از رقابت کریدوری پیگیری می گردد: سفرهای تجاری که هم «تضمین اقتصادی» باشد و هم به دلیل گره خوردن منافع طرف های تجاری متعدد به امنیت کریدورها، «تضمین امنیتی» باشد. همه چیز در باب «اِفعال» از این واقعه است: این باب، فعل را متعدی می کند. یعنی این اتفاق خود به خود، یا بر اثر تلاش خودِ آنان نیافتاد. این خداوند بود که تألیف را ایجاد کرد، این شرایط را به وجود آورد، و بنابراین باید در مقابل این نعمت همان پروردگار این بیت را بپرستند که این نعمت را داد (3-4). ☑️پس تا اینجای کار به نظر می رسد به ورود در رقابت کریدورها، تلاش برای ایجاد زیرساخت های آن، و همچنین بهره بردن از منافع اقتصادی و امنیتی آن اشکالی ندارد و بلکه به عنوان یک نعمت الهی محسوب می گردد. اما به یک شرط: بدانیم که نعمت دهنده خداست، و به عبادت و نتیجتاً تسلیم نسبت به امر او در امر سیاست خارجی منجر گردد. 2️⃣ شباهت در جایگاه ظاهری «جمهوری اسلامی» در رقابت و جنگ دو ابرقدرت. هرچند شکی نیست اسلام در ادامه تبدیل به یک ابرقدرت شد؛ اما در دوره های اولیه، قدرت مادی در دست دیگرانی بود که منابع اقتصادی و امنیتی جهان را در دست گرفته بودند، همچون ایران، روم و چین. اسلام خصوصاً از منظر اقتصادی یک بازیگر میانی بود که اولویت خود را نیز تبعیت از نقشه راه سیاست خارجی الهی گذاشته و طبق این دستورالعمل، در گام های بعدی باید به سوی مواجهه با ایران و روم می رفت. این نگاه که واقع بینانه خود را در بازی ابرقدرتها وارد کنیم و کسب منافع حداکثری در فرایند انتقال قدرت از غرب به شرق را دنبال نماییم اشکالی ندارد، اما نباید مانع از اعتماد به نفس، و پیگیری نقشِ حاکمیت اسلامی در زمین بازی خداوند گردد، که در گام های بعدی کلّ بازی را به هم خواهد زد. اما در عین حال، جالب آن که اسلام، خود را منتسب به خدا دانسته و خداوند هم تنها قدرتی است که حتی مناسبات ابرقدرت ها را رقم می زند. هرچند بازیگری که خود در حال پرورش آن -به میزانی که عصیان نکند- هست، هنوز به آن سطح نرسیده باشد. غُلِبَتِ الرُّومُ (2)في‏ أَدْنَى الْأَرْضِ وَ هُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَيَغْلِبُونَ (3)في‏ بِضْعِ سِنينَ لِلَّهِ الْأَمْرُ مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ بَعْدُ وَ يَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ (4)بِنَصْرِ اللَّهِ يَنْصُرُ مَنْ يَشاءُ وَ هُوَ الْعَزيزُ الرَّحيمُ (5)وَعْدَ اللَّهِ لا يُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ (6)يَعْلَمُونَ ظاهِراً مِنَ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ هُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غافِلُونَ (7). *این مناسبات عظیم میان قدرت ها هرچند چشم ها را خیره کند، همه چیزی جز ظاهر حیات دنیا نیست که همه مناسبات و محاسباتش از قبل تا بعد، محکوم برنامه الهی است. 3️⃣گاه گفته می شود همکاری با شرق در گروی برجام با غرب است. یا تنش زدایی و حداقل، عدم تنش زایی در روابط خارجی. اولاً این همکاری بیش از آن که در گروی تنش زایی های منفعلانه باشد، در گروی «مهم شدن» است. تحریم، خود معلول ضعف استراتژیک در جایگاه ایران بوده و نه عامل آن. امریکا وقتی بازار نفت را بی نیاز از نفت ایران دید و تنگة هرمز را نیز در خطر ندید، تحریم را هرچه بیشتر تشدید نمود چون موازنة موقت قبلی «ثبات بازار نفت در برابر عدم فشار به ایران» از میان رفته بود. پس چه با تنش و چه بدون آن، مهمترین رکن انجام «اقدامات ایجابی» است. 👨‍👧‍👦 به گروه سیاست خارجی مرکز راهبری برهان بپیوندید: https://eitaa.com/joinchat/2533032055Cc4fd6f813d

ثانیاً تنش زایی برای نپذیرفتن حرف زور، در برنامه الهی قرار می گیرد و لذا تقابل با غرب در این طرح، هرگز مانع رشد استراتژیک در آینده نخواهد شد. خداوند باری دیگر در مورد جدایی تجّار کارکُشتة از نجد به دلیل تنش زایی اسلام چنین فرمود: يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ فَلا يَقْرَبُوا الْمَسْجِدَ الْحَرامَ بَعْدَ عامِهِمْ هذا وَ إِنْ خِفْتُمْ عَيْلَةً فَسَوْفَ يُغْنيكُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ إِنْ شاءَ إِنَّ اللَّهَ عَليمٌ حَكيمٌ (28توبه). تنش زایی هرچند خوف از فقر بیاورد اما همة کار به دست خداست و موازنه را ایجاد خواهد کرد . اگر ما درست برنامه ریزی کرده ایم و در تامین زیرساخت و ایجاد فرصت سرمایه گذاری کم نگذاشته ایم، دیگر کافی است بگذاریم چینی ها دورهایشان را بزنند: متحد چین در پاکستان را امریکا سرنگون کند و پایگاه نظامی در آنجا را پیگیری نماید؛ روسیه را در جنگ اوکراین تضعیف کند و محیط کریدور آن را ناامن نماید. طالبان را به سمت همکاری با امریکا بکشاند و ترکیه را نیز با فشار اقتصادیِ بسیار دمِ دستی، به راحتی کنترل کند. سنگر اردوغان هم که -بد یا خوب- فتح شود، خود خواهد فهمید که مسیر آسیای میانه به ایران تا مدیترانه باثبات ترین مسیر خواهد بود. ایران باید بدون دستپاچگی، مسیر استراتژیک خود را دنبال نماید. توان کنترل امنیت (و کنترل امنیت زدایی) در محور مقاومت، خلیج فارس، و... بدون عقبگرد؛ ولو با وجود هرگونه مشکل و فراز و نشیب ظاهری. 👨‍👧‍👦 به گروه سیاست خارجی مرکز راهبری برهان بپیوندید: https://eitaa.com/joinchat/2533032055Cc4fd6f813d

آیاتی در مورد جنگ کریدورها ۲ از نظر اسلام می توان به همپیمانی راهبردی با دیگر کشورها دست یافت. اما نه به مانند دیگر کشورها. واقعیت آن است که هر کشوری در نظم متعارف جهانی، جایگاه و مسیری برای خودش طراحی کرده و به همین آرزو و برنامه اش خوش است. این مسیرها و آرزوها، رکن هر نظم جهانی است. نتیجه هم این که «همه سیاستمداران مخالف زدن زیر میز سیاست خواهندبود» ✳️در هر زمانی و به هر مناسبتی ممکن است انقلاب اسلامی با کشوری دیگر منافع یا تهدیداتی مشترک داشته باشد و از انرژی دو طرف در یک مسیر استفاده شود. اگر اولاً در مسیر همکاری هیچ کرنشی نسبت به اهداف در کار نباشد. و ثانیاً باید بدانیم همپیمان ما چندان از قدرت گیری انقلاب اسلامی و زیادی مهم شدنش استقبال نخواهدکرد. ❌خداوند به ما اطلاع داده: ما يَوَدُّ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ وَ لاَ الْمُشْرِكينَ أَنْ يُنَزَّلَ عَلَيْكُمْ مِنْ خَيْرٍ مِنْ رَبِّكُمْ ...(105بقره). ✅این به معنای جنگیدن با همه نیست، فقط به معنای «واقع بینی» است. هیچ دولتی در عالم قدرت دوست ندارد به انقلاب اسلامی هیچ خیری برسد. هیچ کدام از این دو هیچ هم ظاهراً استثنایی ندارد. تمام کسانی که با ما نیستند، *نه در جبهه گیری و عمل و قراردادهایشان -که می تواند بی طرفانه باشد- بلکه «در دلشان» کم یا زیاد علیه ما هستند. نتیجه هم می شود پایه گذاری نسل جدیدی از سیاست بین الملل: تحریک همپیمانان به وفاداری بر اساس «تهدید یا اضطرار» و نه «فرصت» مشترک. ✴️توضیح این که مطابق آیة فوق صاحبان منافع مشترک با ما، یک منفعت ثابت دیگر هم دارند: نرسیدن منفعت به ما. لذا اگر صِرفاً منافع مشترک در میان باشد، نمی توان روی همکاری پرسود حساب کرد. چین شاید برای چانه زنی با رقیب عربستانی بر سر قیمت، یک میلیون بشکه نفت از ایران بخرد یا برای داشتن ذخیرة اضطراری به دنبال مسیر ترانزیتی از ایران هم باشد. اما صِرف برتری جغرافیایی موجب نخواهد شد طرفِ همکار، فشار جبهه ای جهانی را تحمل کند؛ یا حتی بدون آن هم به قدرتمند شدن این انقلابِ ضدّ نظم موجود، رضایت دهد. پس برای رسیدن این همکاری به «خیر» بیشتر برای ایران، همین مقدار کافی نیست. باید «تهدیدی» برای او در میان باشد که از خیرِ آن منفعتِ ثابتش بگذرد و به قدرت یابی انقلاب اسلامی رضا دهد. حال این تهدید از جانب ما باشد، یا از جانب دیگری. چنان که همین تهدید «امکان اضطرار» مشترک توانسته او را تا اینجا پای همکاریِ دارای خیر و خرید یک میلیون بشکه ای بکشاند. 🔂با این نگاهِ واقع گرایانه، بسیاری از اعمال آیندة همپیمان ما در حالت عادی روشن خواهد شد: عدم افزایش خرید از ایران تا جایی که تهدیدی درکار نباشد؛ امکان هاب منطقه ای شدن ایران در تکنولوژی هایی که وجه «تهدیدی» آنها در صورت استقرار در دیگر کشورها بالاست همچون تکنولوژی های ارتباطی 5G، استقبال از مسیر ترانزیتیِ ایران ولی برای حالت اضطراری و عدم استقبال از محوریت این مسیر تا جای ممکن، و... از این قبیل. ◀️اما ما باید چه کنیم؟ بازی فعالانه با تهدیدات به جای تاکید صِرف بر فرصت ها ⭕سیاستگذار ایرانی که منفعلانه، رقابت کور در منافع میان هند و چین تعریف می کند و چابهار را به هندوستان میسپارد نه تنها از این معادله غافل است، بلکه دارد برعکس بازی می کند. هندوستان که متحد امریکاست و رقیب چین، اگر با معافیت تحریمیِ امریکا شروع می کند و ما را سرِ کار می گذارد ناشی از سیاست اشتباهی است که ساده انگارانه به امید منافع مشترکِ کریدورِ شمال-جنوب، چابهار را داده دست هندی ها. واقعیت آن است که کسی بدون تهدید مشترک کاری برای ایران نخواهد کرد، و اگر هم بکند در حدّ همان تهدید نگهش می دارد و اجازة رونق نمی دهد. ایران چاره ای ندارد جز این که دوستانه و از سرِ خیرخواهی، از ابزارهای تهدیدی استفاده کند یا تهدیدهای واقعیِ مشترک را بیابد تا طرف را در مسیرِ منافع مشترک فعال نماید. ✅ مثلا سین کیانگ. اگر قرار است مسلمانان سین کیانگ ابزار سیاسیِ امریکا بشوند، قرار نیست این اتفاق برای ایران بیافتد تا به امید منافع مشترک، مثلا و بر فرض، رهبران جهادی چینی را تحویل این کشور دهد. انقلاب اسلامی می تواند نقشی جدید، همراه با چین و البته مدافع مسلمین تعریف نماید و نوع دیگری از تحریک چین به همکاری را آغاز کند که اصل اول همکاری یعنی «بدون هیچ تغییری در روند انقلاب اسلامی» را هم رعایت نماید. به همین صورت در افغانستان با ورود فعالتری می شد این چنین نقشی پیدا کرد. یا در امنیت خلیج فارس، یا ... . ‼️ در این معادله، هرچه فعالتر بهتر، و هرچه توان تهدید بالاتر، مؤثرتر مخاطب خود می تواند این مطلب را به دیگران توسعه دهد: به همین گونه است روسیه که تا جنگ اوکراین و بروز تهدیدات و اضطرارهای جدید، درهای جدیدی از همکاری طرفین باز نشد. و به همین گونه اند دیگران @rasekh_g

💠 جلسه سوم دوره مقدماتی تربیت استراتژیست های جوان 🔰محورهای جلسه: 1⃣بررسی مختصر تاریخچه نظم آمریکایی 2⃣تبیین اولیه استراتژی《بازیگر نا متعارف در نظم جهانی》 👤استاد: حجت الاسلام خلیلی 🕙 زمان: سه شنبه ۲۷ دی ماه از ساعت ۱۸ 🏠 مکان: سازمان دارالقرآن کریم، واقع در خیابان رشت (ضلع شمالی دانشگاه امیرکبیر) ♦️ لینک شرکت مجازی در جلسه در اختیار کسانی که در دوره ثبت نام کرده اند قرار خواهد گرفت. 👨‍👧‍👦خانواده مرکز راهبری برهان https://eitaa.com/joinchat/2819424319C5600cf07d3 👨‍👧‍👦خانواده گروه سیاست خارجی مرکز راهبری برهان https://eitaa.com/joinchat/2533032055Cc4fd6f813

چرا اینجا؟ 🖌️یادداشتی از حجت الاسلام محمد خلیلی بسم الله 🔹هارت و پورت های تبلیغاتی همه حاکمیت های جهان را که کنار بگذاریم، پایبندی مستمر به #سیاست_خارجی_ایدئولوژیک در عمل ادعای بزرگی است. جمهوری اسلامی هم مدتهاست در فراز و نشیب دوراهی های مختلف که هر روز هم پیچیده تر شده است، کج دار و مریز در کلنجار با خود، مردم و دیگران است که هربار در دوگانه های عملیاتی چه کند. هرجایی مظلوم جدیدی پیدا شود بحران جدیدی برای دستگاه دیپلماسی رسمی جمهوری اسلامی است که موضع رسمی را چه کند؟* عدم دخالت در امور داخلی کشورها را کجای دلش بگذارد که حمایت از مظلومین جای دیگرش جا شود؛ و شاخ نزدن به این و ملاحظه سیاسی با آن را چطور در دستگاه دیپلماسی اش جا کند که رنگی به رخ ارزش های عمیق انقلاب هم بماند. در این میان پیوسته نبرد معنایی «دیپلماسی» و دیگر میدان های «حوزه سیاست خارجی» هم در جریان بوده که هرکدام چه سهمی دارد. 🔸یک مشکل آن جاست که نسخه ای که دستگاه سیاست خارجی آن را دینی می داند، « #عاقلانه» نمی داند. دقیقتر این که با «دستگاه عقلانیت» این نظام تصمیم گیری ناآشنا است و با آن فکر نمی کند. هر دستگاهی تصمیم غیر عاقلانه را آخرش پس می زند؛ توجیه هم می سازد و بعد از چند دهه همان را که «می فهمد» عمل می کند. هرچه هم که مؤمن باشد و حزب اللهی و با ریش و یقه بسته. بحث که در مورد فرنگ خوانده ها و مرعوب ها نیست که سینه خیز چسبیده اند به درِ بسته و ول نمی کنند؛ و اصلاً ناتوانی همان یقه بسته ها و «نمایندگان نظام» در حفظ عقلانیت قبلی این جدیدی ها را روی کار آورد. عقلانیت که واضح تر شود، پایبند ماندن به آن شاید آسانتر گردد. 🔹مشکل دیگر این که دستگاه ایدئولوژیک ما فارغ از باور و عاقلانه دانستن، گاه اصلاً #نسخه_دین در مسئله را نمی داند؛ اعم از اینکه می داند نمی داند، یا اینکه نمی داند! یا حرف دین را اشتباه تشخیص داده یا –به مدد بعض آخوندها- معتقد است دین حرفی در این عرصه ندارد. حداکثر آن است که هدف «اعتلای جمهوری اسلامی» باشد، از چه راهی به دین چه؟ 🔸پیچیدگی مسائل و نظامات و تغییرات تمدنی، البته در کنار اشتباهات طول دوران انقلاب در انتخاب هایمان نیز فضا را هرچه بیشتر به غبار آلوده است. مسلسل مسائل جدید برای سیاست پرچالش ایران اسلامی هم که #فرصت_فکر_عمیق و #متکی_به_مبانی را، حداقل در بعضی انتخاب ها از دستگاه سیاست خارجی مان گرفته است. 🔹اگر نه این بود اقلاً می شد به مرور ادبیاتی پیدا کرد برای #انتخاب_های_سخت، و راهکارهایی برای #تغییر_زمین_بازی یا لااقل تکرار نکردن تجربه های شکست خورده پیشین. 🔸در این #پاتوق تخصصی، سال هایی است که عده ای به دنبال پاسخند. #پاسخی_واقعی، روی زمین، و به صورتی #روشمند #متکی_به_منابع. زیرساخت هایی لازم بود و هست که گهگاه به مناسبتی گزارش می شود؛ و #مسائل_روز که در آن زیرساختها باید تحلیل شود و اینجا به اشتراک گذاشته شود. مسیر تحقق سیاست بین الملل اسلام، #اقدامات_ایجابی هم می خواهد که ذهن خسته سیاستگذار مشغول به رفع تهدیدات لزوماً به فکر آن نخواهد بود. گاهی بر این مسائل هم اینجا باید اندیشید. 🔹در زمانه ای که به لطف شبکه های اجتماعی تعداد کلمات قابل خواندن در فرهنگ مطالعاتی پیوسته در حال کاهش است، اینچنین محلی مجازی برای ارائه ترکش ها و گوشه هایی از زیرساخت ها نیاز بود. باشد که ذهن هایی به شنیدن این گفتمان جدید و دست هایی به سیاست های حاصل از آن عادت کند. بسم الله... #راسخ راهبردهای اسلامی سیاست خارجی 🌐ما را در اینستاگرام، تلگرام، ایتا و بله دنبال کنید: @rasekh_g www.instagram.com/rasekh_g

🔴⚡️دوره مقدماتی تبیان تا تبیین! 🔺سازمان دارالقرآن الکریم با همکاری معاونت تهذیب حوزه های علمیه سراسر کشور برگزار می کند؛ ⚡️اولین دوره ملی تربیت طلبه قرآنی برای فعالیت در عرصه تبیین ⚡️در دو مرحله مجازی و حضوری؛ 🔺مرحله اول: 6 الی 27 بهمن پنج شنبه ها به صورت مجازی 🔺مرحله دوم: 5 الی 17 فروردین ماه مشهد مقدس به صورت حضوری ✅ مزایای شرکت در دوره: ⚡️استفاده از اساتید تراز اول کشوری ⚡️عضویت در شبکه ملی طلاب قرآنی کشور ⚡️کمک هزینه سفر به عتبات عالیات برای نفرات برتر 🔺برای کسب اطلاعات بیشتر و ثبت نام به وبسایت سازمان دارالقرآن الکریم مراجعه نمایید. www.telavat.ir ---------------------------------- 💠کانال رسمی سازمان دارالقرآن الکریم ✅ @telaavat

چند تفاوت سیاستگذاری اسلامی1: «جنسِ سیاست‌گذاری هم مگر فرق می‌کند؟ یک وقت برای قدرت گرفتن ایالات متحده سیاستگذاری می کنیم و یک وقت جمهوری اسلامی. جهتش فرق می کند، ولی جنسش هم فرق دارد؟ ما که مامور به وظیفه ایم، و وظیفه با همین محاسبات مادی و یکسان برای پیروزی تعیین می شود. حداکثر اینکه تهش یک توکل و یاری الهی اضافه می شود، که این هم دست خداست و ربطی به «جنس سیاستگذاری» و تعیین وظیفه قبل از این یاری ها ندارد». در پاسخ، بدون مقدمه‌های کیفی در تشریح جنسِ تفاوت ها، صرفاً چندتایی مثال بزنیم. مثال ها را عمداً جزئی انتخاب کرده ام که واضحتر باشد، و نه از آن جنس اصلی یعنی تکیه بر یاری الهی در ارکان سیاستها؛ یا در گام به گام نقشه راهِ سیاستگذاری از کتاب الهی. 1️⃣ مثال اول: احتمال خیانت همپیمان وظیفه در مقابل خدعه همپیمانان کافر حکومت اسلامی را می توان به عنوان مثالی از عدم تکثرمحوری (محاسبات احتمالات مختلف) بیش از حد، حتی در انجام وظیفه نیز می توان به اشاره کرد. 😇وَ إِمَّا تَخافَنَّ مِنْ قَوْمٍ خِيانَةً فَانْبِذْ إِلَيْهِمْ عَلى‏ سَواءٍ إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْخائِنينَ (58)وَ لا يَحْسَبَنَّ الَّذينَ كَفَرُوا سَبَقُوا إِنَّهُمْ لا يُعْجِزُونَ (59)وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَ مِنْ رِباطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَ عَدُوَّكُمْ وَ آخَرينَ مِنْ دُونِهِمْ لا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ يَعْلَمُهُمْ وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ شَيْ‏ءٍ في‏ سَبيلِ اللَّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَ أَنْتُمْ لا تُظْلَمُونَ (60)وَ إِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَها وَ تَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّميعُ الْعَليمُ (61)وَ إِنْ يُريدُوا أَنْ يَخْدَعُوكَ فَإِنَّ حَسْبَكَ اللَّهُ هُوَ الَّذي أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَ بِالْمُؤْمِنينَ (62انفال) خداوند در این سیاق، (پس از دستور به جنگ و کشتار در سیاق قبل)، «وظیفه» را در حالت وجود پیمان با دشمنی غدار مشخص می کند. می فرماید اگر از خیانت قومی می ترسید (طبیعتاً این قوم، قبلاً با دولت اسلام پیمانی داشته که خیانت نسبت به آن معنا دار است. اما آیه در مقام بیان چگونگی بسته شدن آن پیمان نیست. به هرحال اگر پیمانی ایجاد شده بود و از خیانت طرف مقابل ترسیدید) شما هم به همان اندازه پیمان را «نبذ»(نه نقض) کنید. به این معنا که ترسیدن از خیانت، همواره به واسطه قرینه هایی عملی و یا اطلاعاتی از طرف مقابل در آماده سازی شرایط نقض پیمان یا استفاده از خلأهای پیمان یا... است. به هر مقدار که طرف مقابل چنین کاری کرد، شما نیز در مقابل همین قبیل کارها را انجام دهید. و گمان نکنید که آنان پیش افتاده اند، چرا که آنان عاجز کننده (خدا که یاور شماست) نیستند و خدا هم که خائنین را دوست ندارد. همچنین وظیفه دوم آن که به صورت کلی از نظر ساز و برگ نظامی هرچه بیشتر آماده باشید، که دشمنان را بترساند و از جنگ پیشگیری کند (و خداوند این ابزار و طریق را در ترساندن «قبل از جنگ» به رسمیت شناخته است). حال، در صورت انجام این دو وظیفه اگر آنان دست از تحرکاتی که «بیم خیانت» از آن می رفت (نه اینکه خیانت در پیمان رخ داده باشد) برداشتند و اعلام کردند که دوباره به پیمانشان بر میگردند و شرایط «سلم» را می خواهند(با ظاهری متواضعانه و دوستانه و خیرخواهانه: جنحوا)، تو هم به همین صورت برای سلم، بال فرود آور. بعد از این دیگر به خدا توکل کن، که خداوند شنوا و داناست و اگر قصد خیانت داشته باشند خودش برای تو بس است (و در این زمینه تو را کفایت می کند و اکنون نسبت به آن حالت و محاسبه‌ی آن، وظیفه‌ای نداری) . هم او کسی است که تو را با نصرتش و با مومنین، تایید کرد (در این شرایط باز هم نمی گذارد با این که به دقت حساب این حالت را نکرده ای، شکست بخوری). مشاهده می شود که خداوند پس از دو مرحله وظیفه مطابق محاسبات (آمادگی نظامیِ کلی و صلح در صورت «اظهار سلم»)، دیگر وظیفه ای را در محاسبات پیچیده امکان خدعه همپیمانان، با وجود برگشت با ظاهری خیرخواهانه، متوجه ولیّ جامعه نمی‌بیند و محاسبات این قسمت سیاست خارجی را به اعتماد به خداوند واگذارده است؛ حتی در همان لایة سیاستگذاری . جالب آن که در سیاستگذاری اسلامی در حدی «واقعی» روی وعده ها و حمایت های خداوند حساب شده و خدا، خود وارد صحنه ی یاری می شود، که نفهمیدن کفار نسبت به این منطق، و حمل این نتایج بر قدرت مسلمین (و ترسشان از قدرت مسلمین و تجهیزاتشان (60انفال) )! «نفهمیدن» معنا می شود. لانتم اشد رهبة فی صدورهم لانهم لا یفقهون!(13حشر). «حقیقتاً» عامل پیروزی اسلام، تنها خداست و نه تجهیزات. 👨‍👧‍👦 به گروه سیاست خارجی مرکز راهبری برهان بپیوندید: https://eitaa.com/joinchat/2533032055Cc4fd6f813d

چند تفاوت سیاستگذاری اسلامی2: مثال دوم: رفتار با اسیر جنگی در مورد اسیر جنگی و کسی که از جنگ کناره می گیرد و... از این قبیل، کاملاً دید آن است که خداوند «به هر وسیله ای که بود» ما را بر آنان پیروز کرد. و گاه وظیفه رها کردنشان است بدون توجه به این که ممکن است دوباره نقش ایفا کنند. به هرحال باید رها کنیم و در صورت تخطی خداوند دوباره آنان را به چنگ ما خواهد آورد : 😇إِلاَّ الَّذينَ يَصِلُونَ إِلى‏ قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُمْ ميثاقٌ أَوْ جاؤُكُمْ حَصِرَتْ صُدُورُهُمْ أَنْ يُقاتِلُوكُمْ أَوْ يُقاتِلُوا قَوْمَهُمْ وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ لَسَلَّطَهُمْ عَلَيْكُمْ فَلَقاتَلُوكُمْ فَإِنِ اعْتَزَلُوكُمْ فَلَمْ يُقاتِلُوكُمْ وَ أَلْقَوْا إِلَيْكُمُ السَّلَمَ فَما جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ عَلَيْهِمْ سَبيلاً (90نساء) ✅وَ أَيُّمَا رَجُلٍ مِنْ أَدْنَى الْمُسْلِمِينَ أَوْ أَفْضَلِهِمْ نَظَرَ(پناه و مهلت داد) إِلَى رَجُلٍ مِنَ الْمُشْرِكِينَ فَهُوَ جَارٌ حَتَّى يَسْمَعَ كَلامَ اللَّهِ‏ فَإِنْ تَبِعَكُمْ فَأَخُوكُمْ فِي الدِّينِ وَ إِنْ أَبَى فَأَبْلِغُوهُ مَأْمَنَهُ *وَ اسْتَعِينُوا بِاللَّهِ عَلَيْهِ ». (الكافي، ج‏۵، ص۲۷) ✅عَنِ الزُّهْرِيِّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ ص قَالَ: إِذَا أَخَذْتَ‏ أَسِيراً فَعَجَزَ عَنِ الْمَشْيِ وَ لَيْسَ مَعَكَ مَحْمِلٌ فَأَرْسِلْهُ وَ لَا تَقْتُلْهُ فَإِنَّكَ لَا تَدْرِي مَا حُكْمُ الْإِمَامِ فِيهِ (الكافي، ج‏۵، ص۳۵) 😇يا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِمَنْ في‏ أَيْديكُمْ مِنَ الْأَسْرى‏ إِنْ يَعْلَمِ اللَّهُ في‏ قُلُوبِكُمْ خَيْراً يُؤْتِكُمْ خَيْراً مِمَّا أُخِذَ مِنْكُمْ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحيمٌ (70) وَ إِنْ يُريدُوا خِيانَتَكَ فَقَدْ خانُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ فَأَمْكَنَ مِنْهُمْ وَ اللَّهُ عَليمٌ حَكيمٌ (71انفال). ❗و البته از طرف دیگر ما كانَ لِنَبِيٍّ أَنْ يَكُونَ لَهُ أَسْرى‏ حَتَّى يُثْخِنَ فِي الْأَرْضِ تُريدُونَ عَرَضَ الدُّنْيا وَ اللَّهُ يُريدُ الْآخِرَةَ وَ اللَّهُ عَزيزٌ حَكيمٌ (67)لَوْ لا كِتابٌ مِنَ اللَّهِ سَبَقَ لَمَسَّكُمْ فيما أَخَذْتُمْ عَذابٌ عَظيمٌ (68انفال) که نیازمند توضیح مجزایی است. 👨‍👧‍👦 به گروه سیاست خارجی مرکز راهبری برهان بپیوندید: https://eitaa.com/joinchat/2533032055Cc4fd6f813d

چند تفاوت سیاستگذاری اسلامی3: مثال سوم: سیاستِ فروش و علنی کردنِ تسلیحات جمع آوری سلاح در سیاستگذاری قرآنی به طور عجیبی صرفاً از باب وظیفه است. یعنی: از ما کاری «مطابق پیشنهاد محاسبه عقلایی» در ذخیره سازی تسلیحات خواسته شده (60انفال)، ولی بدون اعتماد به خودِ تسلیحات! لذاست که خداوند عمل مطابق با محاسبه را نیز در صورت اعتماد به خودِ تسلیحات، برای فرد و جامعه مؤمن از کار می اندازد و تمام تجهیزات را بدون هیچ پیروزی در معرض نابودی و هزیمت قرار می دهد!! 😇لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ في‏ مَواطِنَ كَثيرَةٍ وَ يَوْمَ حُنَيْنٍ إِذْ أَعْجَبَتْكُمْ كَثْرَتُكُمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنْكُمْ شَيْئاً وَ ضاقَتْ عَلَيْكُمُ الْأَرْضُ بِما رَحُبَتْ ثُمَّ وَلَّيْتُمْ مُدْبِرينَ (25توبه) در مقابل نیز، در صورت اعتماد به وعده الهی، آن را با نصرت خود ترکیب می کند و اثرش را از باب «من حیث لایحتسب» و فراتر از حد محاسبه (با برکت) قرار می دهد: وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَ مِنْ رِباطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَ عَدُوَّكُمْ وَ آخَرينَ مِنْ دُونِهِمْ «لا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ يَعْلَمُهُمْ» وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ شَيْ‏ءٍ في‏ سَبيلِ اللَّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَ أَنْتُمْ لا تُظْلَمُونَ (60انفال). 🔴تا جایی که عدم درک کفار نسبت به این منطق، و حمل این نتایج بر قدرت مسلمین (و ترسشان از قدرت مسلمین و تجهیزاتشان (60انفال) )! «نفهمیدن» معنا می شود: لانتم اشد رهبة فی صدورهم لانهم لا یفقهون!(13حشر). «حقیقتاً» عامل پیروزی اسلام، تنها خداست و نه تجهیزات. 🔷مسئلة تسلیحات، یکی از اوجهای فاصله گیریِ سیاستگذاری غیب باور، از غیر آن است. چون خداوند تصمیم گرفته رفتار غیب را در این مسئله تندتر از بسیاری مسائل دیگر تنظیم نماید و هرگونه تکیه به طریق را در سیاستگذاری، کنار بزند. کنار هم قراردادن 60انفال و تجربة جنگ حنین در 25توبه، احتمالاًُ چنین نتیجه می دهد که در مسئلة خاص تسلیحات، سیاستگذاری اسلامی «تسلیحات را صرفاً طریق به ایجاد هیبت ذهنی در ذهن ناظران» می داند و نه «حتی طریق اثرگذاری در نتیجة نبرد اسلام با دشمن» . این گزاره، ملازمات سیاستیِ بسیاری دارد که سیاستگذاری تسلیحاتی را متفاوت از سیاستگذاری مادی می نماید. مثلاً: 1️⃣ازآنجا که کارکرد اصلی تسلیحات در سیاستگذاری اسلامی، ترساندن طرف مقابل، و نه هیچ گونه تکیه به آن در نبرد خواهد بود، می‌توان «تمام داشته‌های تسلیحاتی را برای ترساندن دشمنان، رونمایی کرد» ، البته در صورتی که کسی از این سیاست بویی نبرَد و احساس کند هنوز داشته‌هایی در پس پرده است. توضیح اینکه: در سیاستگذاری تسلیحاتی عموماً داشته‌هایی از تکنیک و همچنین حجم تسلیحات، پنهان مانده و برای روز نبرد به عنوان «فنّ نهایی» ذخیره می شود. حال اگر ناظران – که به دلیل نگاه مادی، «لایفقهون» هستند و نگاهشان تنها عوامل تاثیرگذار مادی را می بیند(13حشر)- همین تصور را از سیاستگذار مؤمن نیز داشته باشند کافی است تا اهداف سیاستیِ تسلیحات برآورده شود و برای به حداکثر رساندنِ آن، باید تمام تسلیحات به نمایش گذاشته شود. «چون در جنگ، به هیچ وجه تکیه بر تجهیزات نیست» حتی در حدّ اسباب پیروزی. البته این حد از تفاوت سیاستی در مورد خصوص سیاستگذاری تسلیحات جنگی به وجود می آید که خداوند خواسته اوج تفاوت دو نگاه در آن به نمایش گذاشته شود. 2️⃣همچنین در دیگر ملازمات سیاستی نیز این تفاوت نگاه اثرگذار است. همچون «کمک تسلیحاتی به همپیمان» یا طرف ثالثی که نبردش همسو با طرح الهیِ کشور اسلامی برای نجات جهان -و لذا کشته‌های کمتر- است. (در کمک پهپادی به حزب الله و روسیه این مطرح بود). در اینجا نیز غیب‌ناباوران، لزوماً داشته‌هایی از حجم یا تکنیک تسلیحات را ذخیره نگه می‌دارند و به همپیمان عرضه نمی‌کنند تا برای روز مبادا به کار آید. اما در اینجا، کارکرد تسلیحات صرفاً برای ایجاد هیبت در نگاه نظار است و اتفاقاً در صورت محرمانه ماندن سیاست اسلامی، این هدف با کمک حداکثریِ تسلیحاتی به اوج می‌رسد. آن هم طیّ کمکی رسمی که تغییر نتایج نبرد را به نام تسلیحات و تجهیزات حاکمیت اسلامی فاکتور نماید و هدف «هیبت» تسلیحات را هرچه بیشتر فراهم آورَد.‌ پ.ن. بدیهی است این مخالف «استفاده از تجهیزات در جنگ» نیست. چون تجهیزات را در جنگ بدون تکیة روانی بر اثرِ آن می توان به کار برد. اما در مثال های سیاستیِ فوق، خودِ سیاست مذکور در میان غیب ناباوران، در اثرِ «تکیه روانی بر اثرِ تسلیحات در نبرد» به وجود آمده و با حذف این تکیه روانی، سیاست نیز تغییر خواهد کرد. 👨‍👧‍👦 به گروه سیاست خارجی مرکز راهبری برهان بپیوندید: https://eitaa.com/joinchat/2533032055Cc4fd6f813d

💠 جلسه چهارم دوره مقدماتی تربیت استراتژیست های جوان 📄موضوع: ارکان و مولفه های مورد نیاز برای اظهار دین حق 🔰محورهای جلسه: 1⃣نیاز به طرح راهبردی 2⃣نیاز به نیروی انسانی 3⃣نیاز به ظرفیت های مادی و زیرساختی 👤استاد: حجت الاسلام تقی زاده 🕙 زمان: سه شنبه ۴ بهمن ماه از ساعت ۱۸:۱۵ 🏠 مکان: سازمان دارالقرآن کریم، واقع در خیابان رشت (ضلع شمالی دانشگاه امیرکبیر) ♦️ لینک شرکت مجازی در جلسه در اختیار کسانی که در دوره ثبت نام کرده اند قرار خواهد گرفت. 👨‍👧‍👦خانواده مرکز راهبری برهان https://eitaa.com/joinchat/2819424319C5600cf07d3 👨‍👧‍👦خانواده گروه سیاست خارجی مرکز راهبری برهان https://eitaa.com/joinchat/2533032055Cc4fd6f813

جلسه چهارم به روایت تصویر👇