اللهُمَّ إنّا نَرغَبُ إلَيكَ في دَولَةٍ كَريمَةٍ تُعِزُّ بِها الإسلامَ وَ أهلَهُ وَ تُذِلُّ بِها النِّفاقَ وَأهلَهُ... #لیلة‌الرغائب #خدایا

. یکی از عواملی که انسان را در جامعه تنها می‌گذارد، بیگانه بودن اوست با آنچه که مردم همه می‌شناسند، تشنه ماندن اوست در کنار جویبارهایی که مردم از آن می‌آشامند و لذت می‌برند، گرسنه ماندن اوست بر سر سفره‌ای که همه خوب می‌خورند و سیر می‌شوند. روح به میزانی که تکامل می‌یابد و به آن انسان متعالی‌ای که قرآن از آن به نام قصه‌ی آدم یاد می‌کند می‌رسد، تنهاتر می‌شود. چه کسی تنها نیست؟ کسی که با همه، یعنی در همه سطح است. کسی که رنگ زمان به خود می‌گیرد. رنگ همه را به خود می‌گیرد، با همگان تفاهم دارد و با وضع موجود به هر شکلش و هر بُعدش منطبق است. این آدم احساس تنهایی، تک بودن و مجهول بودن نمی‌کند. چرا که از جنس همگان است. او در جمع است، با جمع می‌خورد، می‌پوشد، می‌سازد و لذت می‌برد. احساس خلأ مربوط به روحی است که آنچه در این جامعه و زمان و در این ابتذال روزمره وجود دارد، نمی‌تواند سیرش کند. احساس گریز، احساس تنهایی در جامعه و روی زمین و احساس عشق که عکس العمل این گریز است، او را به طرف آن کسی که می‌پرستدش و با او تفاهم دارد می‌کشاند و به آن جایی که شایسته‌ی اوست و متناسب با شخصیت او. احساس #تنهایی و #عشق در یک روح، به میزانی که این روح #رشد می‌کند، قوی‌تر، شدیدتر و #رنج‌ آورتر می‌شود. #درد انسان متعالی، تنهایی و عشق است. ❞#علی و شب‌های خاموش نخلستان/ایرج‌ زند

و می‌بینیم در #علی به همان میزانی که می‌شناسیم، همان علی که می‌نالد، دائما فریاد می‌زند، سکوتش دردآور است، سخنش دردآور است و همان علی که عمری شمشیر زده، جنگ‌ها کرده فداکاری‌ها نموده و جامعه‌ای را با قدرت و جهاد پس ریخته و به وجود آورده است، در هنگامی که این نهضت پیروز شده، او در میان جمع یارانش تنها است و بعد می‌بینیم که نیمه‌ی شب، مدینه را ترک می‌کند و سر در حلقوم چاه می‌نالد. آن همه یاران، آن همه همرزمان، آن همه نشست و برخاست با اصحاب پیغمبر، هیچ کدام برای علی تفاهمی به وجود نیاورد. در سطح هیچ کدام از آنها نیست. می‌خواهد دردش را بگوید و حرفش را بزند اما گوشی نیست، دلی نیست، تجانسی نیست. در یثرب، یعنی شهری و جامعه‌ای که به شمشیر او و سخن او پی ریخته شده، هیچ آشنا نمی‌بیند و نیمه شب به نخلستان پیرامون شهر می‌رود، در دل شب به اطرافش نگاه می‌کند که کسی متوجه او نشود!!! به قول یکی از نویسندگان: روزها شیر نمی‌نالد! در برابر نگاه روباهان، گرگ‌ها و جانوران، شیر نمی‌نالد. سکوت و وقار و عظمت خویش را بر سر شکنجه آمیز ترین دردها حفظ می‌کند. اما تنها در شب‌هاست که شیر می‌گرید... ❞همان

. و باز برای اینکه ناله‌ی او به گوش هیچ فهم پلیدی و هیچ نگاه آلوده‌ای نیالاید، سر در حلقوم چاه فرو می‌کند و می‌گرید. این گریه برای چیست؟... افسوس که گریه‌ی او یک معما برای همه است، زیرا حتی شیعیانِ او نمی‌دانند: علی چرا می‌گرید؟ از اینکه خلافتش غصب شده؟ از اینکه فدک از دست رفته؟ از اینکه فلانی روی کار آمده؟ از اینکه ... ؟ ❞همان

به قولِ مارال: خداحافظ ای داغِ بر دل نشسته :) + کمدم رو خالی کردم و میریم برای کارای پایان طرح :)) الحمدلله که این دو سال به خیر گذشت و این روزا رو هم دیدیم... #طرح‌نوشت #اتاق‌عمل + قصه از کجا شروع شد؟ مهم نیست. مهم اینه که فاذا فرغت، فانصب

اگر نمی‌توانی دریا باشی و وسیع، مرداب هم نباش! نهری کوچک باش؛ جاری، در حرکت و متصل به دریا... #آینه

إِلٰهِى لَئِنْ جَلَّتْ وَجَمَّتْ خَطِيئَتِى‌ فَعَفْوُكَ عَنْ ذَنْبِى أَجَلُّ وَأَوْسَعُ #خدایا اگر خطایم بزرگ و انبوه است، پس گذشت تو از گناه من بزرگ‌تر و گسترده‌تر است.. ❞مناجات منظوم منسوب به امیرالمومنین (ع)

این کعبه‌ای که رتبه‌اش از عرش برتر است از سینه چاک‌های قدیمی حیدر است.. :)) علی یاعلی علی یاعلی

#خدایا در جوانی روزی‌مان کن...

بیچاره‌ی غمت را، راهی بجز نجف نیست دریاب این گدا را، تا سمت شر نرفته