دو هفته قبل از شهادت رسول خواب دیدم که در حرم حضرت زینب س هستم. در گوشه ای از حرم سالن بزرگی بود که می خواستم انجا نماز بخوانم. جمعیت زیاد بود. قبل از شروع نماز، یک نفر یک انگشتر به من داد. این انگشتر در واقعیت همراه چندین شهید و رزمنده بوده و بعد به من رسید تا این که آن را به یک دختر شهید دادم. بعد تمام شدن نماز، تا به سمت ضریح راه افتادم، سه رزمنده دیدم که یک نفر سالم بود، یک نفر مجروح از ناحیه چشم و یک نفر دیگر هم با آن ها بود که بعدها فهمیدم شهید رسول خلیلی است. دیدم رسول به سمت ضریح می رود. دنبالش که رفتم، متوجه شد و مرا با دستش بالا برد و بالا رفت به گنبد حرم رسیدیم. من شروع کردم به گریه و گفتم مرا هم به همراه خود ببر اما او خندید و خودش به بالا رفتن ادامه داد. مدتی بعد از این خواب، برای دیدن شهید محمد [بعدها به شهادت رسید]، که در آن زمان بخاطر جراحت در بیمارستان رسول اعظم ص بیروت بستری بود، به بیروت رفتم. در بخش که بودم، که قبل از رفتن به اتاق شهید “محمد”، جوانی را دیدم که از ناحیه چشم مجروح و بستری شده بود. به محض دیدن او فهمیدم که همان جوان مجروح خوابم است. با گریه وارد اتاق شهید “محمد” شدم و از او پرسیدم. او گفت که این جوان دوستش «حاج احمد» (اسم مستعار) است که همراه او در حلب مجروح شد و او را با او به اینجا آوردند. من گفتم غیر از حاج احمد، جوان دیگری هم در خواب بود که او را نشناختم. مدتی بعد، برادر رزمنده ام «ابو طاها» (نام جهادی) یک مقدار خاک با یک سربند و یک مفاتیح الجنان از سوریه برایم آورد و گفت این ها روزی تو شده! تعجب کردم و داستان این چیزها را پرسیدم و گفت این ها مال برادر و دوست ایرانی من رسول بود که نزدیک من در استان حلب زخمی و بعد هم شهید شد. بعد با دیدن عکس رسول فهمیدم که همان جوانی بود که در خواب دیدم و نشناختم. . پ ن : #تویی_که_نمیشناختمت #شهید_رسول_خلیلی #خوابت_اینچنین_آرزومه #خواب باشد و تو باشی، چه رویای شیرینیست #مقام_ادریس_نبی #خانات_حلب 🆔 @Rasoulkhalili