#جلسه_هفتگی
۱۰ تیر ۱۴۰۲
جلسه بیست و هشتم ان شاالله
بررسی نامه ۷۱
https://eitaa.com/ravag313/433
┈┅ ❁ـ﷽ـ❁ ┅┈
📚 بسته مستندات بیست و هفتمین
جلسه #شرح_نهج_البلاغه توسط
#شیخ_حسین_اکبری
👇
نامه شماره ۷۱
از نامه هاى آن حضرت است به منذر بن جارود عبدى كه او را در بعضى نواحى به كار گمارد و او در امانت كار گزاريش خيانت كرد:
اما بعد، درستى پدرت مرا نسبت به تو خوشبين نمود، و فكر كردم پيرو او هستى، و به روش او مى روى، ناگاه به من گزارش رسيد كه در تبعيت از هواى نفس دست بردار نيستى، و ذخيره اى براى آخرتت باقى نمى گذارى، با ويران كردن آخرتت دنيايت را آباد مى كنى، و به قيمت جدا شدن از دينت به خويشانت مى پيوندى.
اگر آنچه از تو به من گزارش شده درست باشد شتر خانواده ات و بند كفشت از تو بهتر است. كسى كه مانند تو باشد نه اهليت دارد كه مرزى به وسيله او بسته شود، و نه برنامه اى به توسط او اجرا گردد، و يا مقامش را بالا برند، يا در امانتى شريكش نمايند، يا از خيانت او در امان باشند. زمانى كه اين نامه به دستت رسد به طرف من حركت كن، ان شاء اللّه.
اين منذر كسى است كه امير المؤمنين عليه السّلام در باره اش فرمود: از خود بينى و خودپسندى مرتب به اين طرف و آن طرفش نظر مى كند، در دو جامه خود مى خرامد، و پيوسته گرد و غبار كفشهايش را پاك مى نمايد.
نکته : شخصیت شناسی
«مُنذر بن جارود عبدى» کيست؟
«جارود» پدر «منذر» همان گونه که امام در نامه مورد بحث به آن اشاره فرموده مردى شايسته و صالح بود. او که قبلاً از آيين مسيح پيروى مى کرد در سال نهم يا دهم هجرى با گروهى از طايفه «عبد قيس» خدمت پيغمبر رسيد و اسلام را به طور کامل پذيرفت و سپس در بصره ساکن شد و در يکى از جنگ هاى اسلامى که در ناحيه فارس صورت گرفت در سال بيست و يک هجرى شرکت کرد و به افتخار شهادت نائل گرديد.
«جارود» در ميان قبيله اش مورد احترام خاصى بود و هنگامى که پيغمبر اکرم از دنيا رحلت فرمود و گروهى از اعراب مرتد شدند، او براى قبيله خود سخنرانى کرد و گفت: «اگر محمّد از دنيا رفته است خدايش نمرده در دين خود محکم باشيد و اگر در اين فتنه اى که بر پا شده به کسانى صدمه اى برسد من دو برابر آن را تضمين مى کنم». به همين دليل از طايفه «عبد قيس» کسى مخالفت نکرد.
از عجايب اينکه از عمر نقل شده درباره «جارود» مى گفت: اگر از پيغمبر نشنيده بودم که مى فرمود: خلافت در قريش خواهد بود من «جارود» را براى خلافت پيغمبر برمى گزيدم; ولى با اين حال روزى عمر نشسته بود و تازيانه اى در دست داشت و مردم در اطرف او بودند. ناگهان «جارود» وارد شد. کسى با صداى بلند گفت: اين بزرگ طايفه «ربيعه» است. عمر و اطرافيانش و «جارود» اين سخن را شنيدند و هنگامى که «جارود» به عمر نزديک شد تازيانه را حواله او کرد. «جارود» گفت: چرا چنين مى کنى؟ گفت: شنيدى آنچه را درباره تو گفته اند؟ گفت: آرى شنيدم. گفت: ترسيدم در ميان جمعيتى بنشينند و بگويند امير تويى لذا خواستم ابهت تو را بشکنم.
اما فرزندش «منذر» که در زمان حيات پيامبر متولد شد در جنگ جمل در لشکر على(عليه السلام) شرکت داشت و ظاهراً مرد صالحى بود و به دليل صالح بودن پدرش امام او را فرماندار «اصطخر»; (يکى از نواحى فارس) نمود; ولى متأسفانه به دليل حب جاه و مقام و عشق به مال و ثروت و لذات دنيا آلوده انواع انحرافات شد و همان گونه که اشاره شد امام او را عزل کرد.
اين مرد مسير نادرست خود را ادامه داد تا آنجا که بعدها از طرف يزيد بن معاويه فرماندار يکى از مناطق اسلامى شد.
از کارهاى بسيار زشت او اين بود که در ميان نامه هایى که امام حسين(عليه السلام) به اهل کوفه نوشت، نامه اى نيز به «منذر» نوشت و به وسيله شخصى به نام «سليمان» براى او فرستاد و او را به يارى خود دعوت کرد اما «منذر» نه تنها پاسخ مثبت نداد، بلکه نامه امام را به «عبيدالله» داد و فرستاده امام را تسليم چوبه دار نمود، در حالى که رسولان و نامه آوران در هر قوم و ملتى در امانند و اين نخستين رسولى بود که در اسلام به دار آويخته شد.
هرچند بعضى خواسته اند اين عمل را بدين گونه توجيه کنند که «منذر» خيال مى کرد اين رسول را «ابن زياد» فرستاده تا از عقايد او در مورد همکارى با امام حسين(عليه السلام) آگاه شود در حالى که اين توجيه بسيار نادرستى است، زيرا او مى توانست نامه را به رسول برگرداند و با تندى با او سخن بگويد تا اگر آن شخص فرستاده ابن زياد هم باشد، اين برخورد را به اطلاع امير خود برساند. لزومى نداشت او را دستگير کند و همراه نامه تحويل ابن زياد و سپس تحويل چوبه دار دهد، زيرا «ابن زياد» با خبر شد که او از سوى امام است.
يکى ديگر از بدبختى هاى «منذر» اين بود که در همان ايام دختر خود را به همسرى «ابن زياد» درآورد.
https://eitaa.com/ravag313/434
به هر حال، منذر با آن سابقه پدرش و همراهى نخستين خود با امام اميرالمؤمنين(عليه السلام) به علت پيروى از هواى نفس و کبر و غرور، عاقبت خود را تباه کرد.
منبع : شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 18، ص 55 تا 57; مصادر نهج البلاغه، ج 3 ص 470. شرح نهج البلاغه علاّمه شوشترى، ج 8 ص 109.
👇
https://eitaa.com/ravag313/435
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
کار زیبای میلاد پسندیده برای امیر المومنین علی علیه السلام از تولد تا شهادت
#شیخ_حسین_اکبری 👇👇
🆔
https://eitaa.com/ravag313/441
#جلسه_هفتگی
ان شاالله جلسه چهارم سلسله مباحث #شرح_زیارت_امین_الله
۱۲ تیر ماه ۱۴۰۲
#شیخ_حسین_اکبری
https://eitaa.com/ravag313
May 11
چقدر ملاک دنیا و آخرت با هم متفاوت هست ،
و چقدر ما نسبت به آخرت و ابدیت غفلت داریم
#ولادت_امام_هادی_علیه_السلام مبارک باد
#شیخ_حسین_اکبری
کلیک کنید
👇
https://eitaa.com/ravag313
با پا برهنگان دوستی کن
چون کفشی ندارند
که در آن ریگی باشد ...!👌🏻
کانال رسمی #شیخ_حسین_اکبری
👇
https://eitaa.com/ravag313/457
#جلسه_هفتگی
ان شاالله جلسه پنجم سلسله مباحث #شرح_زیارت_جامعه_کبیره
۱۳ تیر ماه ۱۴۰۲
بیرق معظم شفیقه الحسین علیها السلام
#شیخ_حسین_اکبری
https://eitaa.com/ravag313/458
چهارمین جلسه شرح زیارت جامعه کبیره شیخ حسین اکبری ۳۰ خرداد ۱۴۰۲ 1688448474380.m4a
20.64M
┈┅ ❁ـ﷽ـ❁ ┅┈
🔊 #کلیپ_صوتی
📋 جلسه چهارم سلسله مباحث #شرح_زیارت_جامعه_کبیره
📆 سه شنبه ۱۴۰٢/٠٣/۳۰
📌 سه شنبه شبها بیرق معظم
" #شفیقه_الحسین_علیهما_السلام "
┄┅═✧❁❁•••❁❁✧═┅┄
🔸 سخنرانی #شیخ_حسین_اکبری
https://eitaa.com/ravag313/461