#روان_درمانی_بین_فردی
🔹رواندرمانی بین فردی یکی از نظریههای نسبتاً جدید رواندرمانی است که در مورد افسردگی دیدگاه متفاوتی دارد. بر اساس این نظریه ما گاهی بدون آنکه متوجه باشیم واکنشهای خود ما و موقعیتها، ما را به سمت افسردگی پیش میبرد و عدم آگاهی در این زمینه افسردگی را بیشتر و مزمنتر میکند. چهار دسته عوامل نقش برانگیزاننده در افسردگی دارند. این چهار عامل عبارتند از:
🔺سوگ به معنای از دست دادن کسی یا چیزی که برای ما ارزشمند بوده و به آن عادت کرده و روابطی عمیق با او داشته ایم. سوگ میتواند مرگ عزیزی یا جداشدن از یک رابطه عاطفی باشد. چنانچه ما مراحل سوگ را کامل طی نکنیم و به مرحله ریکاوری و برگشت نرسیم ممکن است افسردگی ما تا سالها بر رفتار و واکنشها و عواطف ما اثر بگذارد.
🔺مشاجرات بین فردی.داشتن اختلافات آشکار و پنهان با اعضای خانواده و دوستان و یا همکاران میتواند به افسردگی ما بیفزاید این عامل بسیار آرام و موذیانه خلق و عواطف ما را به هم میریزد. برای مثال سرزنشها و تحقیرهایی که همسر یا پدر مرتب تکرار میکنند بر اعتماد به نفس و تعریف ما از خودمان تأثیر زیادی دارد، در چنین مواقعی چون نمیتوانیم خشم و اعتراض خود را به طور طبیعی بیان کنیم، وضعیت روز به روز بدتر و انباشته شدن احساسات ما را افسردهتر میکند.
🔺سومین عامل گذار نقشی است.گذار نقشی به معنای تغییراتی است که در زندگی ما به طور طبیعی یا غیرمنتظره اتفاق می افتد. تغییراتی مانند طلاق، بحرانهای اجتماعی، نقلمکان به خانه جدید، تولد فرزند، رفتن به دانشگاه یا بیماری یک عضو خانواده همواره تنشهایی را به همراه دارند. چنانچه شخص با این استرسها و تنشها آگاهانه واکنشهای سازگارانه را نیاموزد و به کار نبرد، در طی زمان علایم افسردگی را آشکار میکند.
🔺 کمبودهای بین فردی که شامل انزوای اجتماعی و مشکلات ارتباطی است به عنوان عامل چهارم افسردگی در نظر گرفته میشود. افرادی که مهارتهای ارتباطی قوی و دوستان زیادی دارند، هنگامی که سه عامل قبلی اتفاق میافتد، بهتر میتوانند با موقعیت کنار بیایند بدون آنکه آسیب جدی ببیند.
📍انجمن روانشناسی دانشگاه بین المللی امام رضا (ع)
@ravanshenasi_rezvan