#حکمرانی_ولایی_نظامات_در_مقیاس_کلان مطلوبیت های راهبردی (راهبردهای کلان، سیاست های کلان) نقطه شروع اولیه و پیچیده فرآیند تغییر تمدن موجود به سمت #تمدن_نوین_اسلامی را تشکیل می دهند که با تحقق مطلوبیت های راهبردی امام در سطوح و محدوده های مختلف همانند نظام ولایی، دولت اسلامی، جامعه بازار اسلامی، حلقه های میانی و جامعه اسلامی به پایان می رسد. مهندسی (این مفهوم در دستگاه مهندسی که در ذیل دستگاه فکری/دانشنامه علم دینی سیستم با ذهنیت کل گرایانه قرار دارد بررسی می گردد.) تمدن(تمدن سازی)، نقش مهمی در فرآیند #تغییر ایفا می‌کند و بنابراین یک جنبه حیاتی از حکمرانی ولایی است. راهبردهایی که برای این تغییر توسط امام طرح ریزی گردیده است قطعا دارای جنبه اجتماعی و بعد زمانی(تاریخی، حال و آینده) و برگرفته از ابرچالش های بشری هستند که در منابع دینی(برای فهم آن نیازمند کنکاش در قالب پرسیدن از قرآن و روایات هستیم) نیز ذکر گردیده است. ابتدا، قبل از آنکه به بیان چالش هایی که در مسیر این تغییر وجود دارد بپردازیم، کلمه مهندس را از ابعاد دینی مورد بررسی قرار می دهیم. در منابع دینی نیز بر کلید واژه مهندسی برای ایجاد این تغییر تاکید شده است. بر اساس آموزه های قرآنی خداوند انسان را جانشین خود در زمین قرار داده است؛ (البقرۀ:30) یعنی تمام شئون وجودی، آثار، احکام و تدابیر جانشین، همانند کسی است که از او جانشینی می کند. (جوادی آملی،1385: 28/3 ) همچنین میدانیم یکی از شئونات خدای متعال مهندس بودن است؛ یعنی خدای متعال این عالم را با مهندسی آفریده است. امام رضا(علیه السلام) در روایتی ضمن شرح صفت «مهندس» خداوند، در معنای واژۀ تقدیر میفرماید: تقدیر یعنی «هو الهندسه من الطول و العرض و البقاء»؛ «اندازۀ هر چیز اعمّ از طول و عرض و بقا است.» خداوند در مرتبۀ «تقدیر» عالم را مهندسی می کند و برای هر شیئی نسبت به شیء دیگر محدوده و اجلی معین می کند. مرحوم ملّاصدرا در شرح اصول کافی، در مورد مهندس بودن خداوند می فرماید: مهندس مشتقّ از واژۀ «هنداز» است و هنداز یک واژه فارسی بوده که «زا» تبدیل به «سین» شده است (هنداز شده است هنداس) و چون در زبان عرب، «زا» بعد از «دال» استعمال نمی شود، به «هندسه» معرّب شده (یعنی فارسی آن هندازه بوده و عربی آن هندسه شده است) هندازه به معنی اندازه است و اندازه یعنی مقدار؛ پس با توجّه به روایات، خداوند متعال یک «مهندس» است و کارش اندازه گیری در عالم است. (امینی خواه، 1399: سخنرانی «تأثیر درک مهندسی خلقت بر معنویّت»). براساس مهندس بودنِ خداوند، او در قرآن می فرماید: «در آفرینش آسمان ها و زمین، و آمد و شد شب و روز، و کشتی هایی که در دریا به سود مردم در حرکتند، و آبی که خداوند از آسمان نازل کرده، و با آن، زمین را پس از مرگ، زنده نموده، و انواع جنبندگان را در آن گسترده، و (همچنین) در تغییر مسیر بادها و ابرهایی که میان زمین و آسمان مسخّرند، نشانه هایی از ذات پاک خدا و یگانگی او برای مردمی است که عقل دارند و می اندیشند!» (البقرۀ: 164) طبق آیۀ حتّی اشیاء فیزیکی که کاملاً محکم و پایدار دیده می شوند، فقط در سطوح خاصّی از سازماندهی به این شکل ظاهر می گردند. حالا که به صورت‌ خلاصه به تشریح این مفهوم از نگاه دینی پرداختیم، شایسته است فرآیندی را برای حل این ابر چالش که قطعا ابعاد بین رشته ای دارد را طرح ریزی نمائیم. این فرایند حل مسئله، هم برای گروه های انسانی که از قابلیت انتخاب هدف برخوردارند و هم مصنوعات ساخته دست انسان که امکان انتخاب هدف را ندارند، استخراج شده است. محصول با اسم عام و سازمان، دولت، حلقه میانی، سیستم های مصنوعی....با اسم خاص، خروجی های این دستگاه هستند. خروجی های این دستگاه با دستگاه فلسفی، علم، فقهی و کاربرد در ارتباط است. برای تحقق ابر راهبردها(سیاست های کلان، الزامات سیاست گذاری) چند مانع جدی از جمله موارد ذیل وجود دارد: 1. عدم فهم صحیح چالش ها و راهبردها و نداشتن فرآیندهای مناسب برای انتقال آن ها به سطوح پایین تر 2.نگاه تقلیل گرایانه به علم برای حل ابر چالش ها 3. نداشتن دستگاه فکری/دانشنامه علم دینی که حکمت نظری و عملی(اتصال دستگاه فلسفی، علمی، مهندسی، کاربرد و فقهی) را به منظور حل مسئله وحدت و یکپارچگی(ذهنیت کل گرایانه) ابر راهبردها و همچنین رشته های مختلف اعم از علوم اجتماعی، انسانی، طبیعی که برگرفته از دستگاه فلسفی بوده و از حجیت برخوردار باشند 4.نداشتن الگوی مناسب برای درک نظامات مرتبط با ابر چالش/چالش ها 5. نداشتن مدل های کافی بر طراحی و تحلیل خدمات ارائه شده.... @raveshetamadoni