*•••••┅═✧🦋❁﷽❁🦋✧═┅•••••* #رمان_حسین_پسر_غلامحسین 📖 زندگینامه و خاطراتِ "شهید محمد حسین یوسف الهی": 🔸به روایت "همرزمان و خانواده شهید " 🔹صفحه ٢۴٣_٢۴٢ #قسمت_صد_و_سیزدهم 🦋 ((عروج)) #محمد_رضا_کاظمی را آوردم و کنار محمّد حسین قرار دادم. دو نفری دستشان را روی سر هم گذاشتند و در گوش هم چیزی گفتند ولبخندی زدند. می خواستم بروم تا به بچه‌های دیگر کمک کنم، محمّد حسین گفت‌ : « نژاد گوش کن! من دارم می روم و این دیدار آخر است. از قول من به بچه‌ها سلام برسان و بگو حلالم کنند.» وقتی این حرف را زد، دلم از جا کنده شد! به طرفش برگشتم و دستی روی سرش کشیدم و با دست دیگرم صورتش را نوازش کردم، دیدم که قطرات اشک از گونه هایش سرازیر است. 😭 او گفت: « فکر نکنی که از درد، اشک می ریزم، هر اشکی بخاطر ناراحتی نیست،اشک من به خاطر شوق است، من به آرزوی دیرینه ام رسیدم. فقط تنها ناراحتی من این است که با بچه ها خداحافظی نکردم.» 😔 گفتم: «ان شاء اللّه به سلامتی بر می گردی.» بعد با او خداحافظی کردم و از آن ها جدا شدم. هنوز از ماشین پیاده نشده بودم که دوباره گفت: « نژاد! یادت نرود پیغام من را به بچه‌ها برسانی.» او می دانست که دیگر بر نمی گردد و من نفهمیدم از کجا بعضی چیزها را پیشگویی میکرد. به روایت : رضا شاهرخ آبادی 💠چشم آسایش که دارد از سپهر تیزرو ساقی جامی به من ده تا بیاسایم دمی 💠در طریق عشق بازی امن و آسایش بلاست ریش باد آن دل که با درد تو خواهد مرحمی 💠اهل کام و ناز را در کوی رندی راه نیست رهروی باید جهان سوزی نه خامی بی غمی *•••••┅═✧🦋❁🌼❁🦋✧═┅•••••*