2⃣بخش دو از سه #دعوت_به_قیام_علیه_سازش ✴️ مسئله دیگر این است که برای آگاه سازی هرچه بیشتر ملت عزیز ایران در شناخت و مقابله با شیطان بزرگ، باید آنان که نگاه نافذی دارند به میدان بیایند و کوتاهی از جانب هیچ کسی پذیرفته نیست. تاریخ گواه است که اگر نبود تردیدی که دشمن با چهره ی موجهی که از خود می‌ساخت، در دلهای لشکر امیرالمؤمنین و امام مجتبی(ع) انداخته بود، کار به کربلا کشیده نمی‌شد. یزید نهالی را برداشت کرد که دیگران قبل از او بذرش را در دلهای مؤمنین کاشته بودند. در اوج دلاوری های مالک و نزدیکی های پیروزی بود که لشکر دشمن با شعار صلح و دوستی همه معادلات را عوض کرد ، قدرت حکومت علوی را سست کرد و بعد از آن به کلی انگیزه جهاد را کُشت و کار مردم از سکوت در برابر دشمنِ متظاهر به #انفعال در برابر یزید کشیده شد و امت اسلام هزینه درک عداوت جبهه دشمن را با به مذبح رفتن حسین بن علی(ع) در کربلا پرداخت کرد... 🛑 امروز بار دیگر در دولت آمریکا، اهل فریب و آنها که انسان های سست ایمان ما را به وسوسه می اندازند، سر کار آمده اند و خوف این است که بار دیگر با شعار #مذاکره و صلح و انسانیت و دروغ های دیگر در دام شیاطین بیفتیم و باقی داشته های مادی و ایمانی مان را هم از دست بدهیم و کار از تعطیل هسته ای به موشکی و در وهله بعد به ارزش‌های دینی کشیده شود . آن روزی که امیر المؤمنین(ع) عمق عداوتِ دشمن را می دید و عقب نشینی در برابر او را مساوی با از دست رفتن اسلام میدانست ، ملت مسلمان از این مسئله غافل بودند. امروز دیگر نباید بگذاریم تاریخ #تکرار شود و در اوج قدرت و پیشروی نظام اسلامی بیش از پیش در باتلاق سازش با دشمن خدا فرو برویم. ❓ و باید به این سوال پاسخ داد که اگر علما و اهل دین به میدان نیامدند و عمق عداوت دولت و نظام آمریکا با اسلام و انقلاب را برای مردم تبیین نکردند، میتوان مردم را مقصر دانست؟ میتوان به خواص زمان امیرالمؤمنین(ع) لعن و نفرین کرد و خود ساکت نشست؟ وقتی حسین بن علی(ع) مرد صلح و سازش خوانده شد، به هدف او توهین شد، ماهیت قیامش تحریف شد و از حماسه عاشورا نسخه ذلت در برابر یزیدیان زمان برداشت شد، چه کردیم؟ والله اگر مردم را از ظلمی که در واژگون جلوه دادن نهضت عاشورا به امام حسین(ع) شد آگاه می کردیم، اگر از تناقض عمل غرب گرایان با نهضت عاشورا سخن میگفتیم، غیرت حسینی شان طومار جریان سازش را در هم میپیچید و تمام نگرانی ها زدوده می شد و باز نگران برجامی دوباره و بازگشت جریان تحریف به عرصه قدرت نبودیم... ⭕️ آیا آن زمانی که سیاستمداری در کسوت روحانیت از تاریخ جنگ و صلح پیامبر اکرم(ص) نسخه اسلام سازش را بیرون کشید و صلح حسنی را سر دست گرفت، جریان روحانیت و اهل دین در قید حیات بود و دم بر نیاورد و مردم را علیه این گفتمان بسیج نکرد و در دفاع از اسلام به پا نخاست؟ آیا در پیشگاه رسول اکرم(ص) می‌توانیم پاسخگوی این وضعیت باشیم؟ مگر نه این است که ایشان مسئولیت مقابله با بدعت ها را بر دوش علما گذاشته است؟ وقتی در نظام اسلامی و با استناد به سیره پیامبر و اهل بیت(ع)، سازش تئوریزه میشود، چه کسی باید در مقابل #تحریف اسلام و مذهب بایستد؟ آیا رئیس مذهب تشیع، امام صادق(ع)، توجیهات ما یعنی جامعه علمی شیعه برای این انفعال و بی عملی را میپذیرد؟ 💠"تشکل طلبگی ربیون" 🌐@rebbiion

🔰 حوزه و چالش وابستگی ✍🏻 یادداشت برادر مهدی شمقدری 📍طلبه سطح سه و عضو تشکل طلبگی ربیون 🔸رهبرانقلاب در بیانی، نسبت #حوزه_های_علمیه را با نظام مقدس اسلامی، راهنمایی در حرکت کلی نظام نه فقط برای امروز بلکه برای آینده کشور تعریف کردند(1/12/1370). حوزه‌های علمیه باوجود آنکه می‌توان به عنوان نهاد مذهب نگریسته شوند در عین حال، بخشی از نهاد #علم در کشور مارا تشکیل می‌دهند وازآنجا که حاکمیت سیاسی، برآمده از اندیشه دینی ومذهبی است، بستر تاثیرات متقابل میان حوزه و نظام‌ سیاسی به طور گسترده وجود دارد. 🔹 #پیشرفت هر جامعه‌ای به سوی اهداف خود، متضمن #پیوستگی_متوازن میان سیاست و دانش است. نهاد علم است که توانایی درک درست اهداف و گام های لازم را دارد و در رفت و برگشت دائمی میان واقعیتها و #آرمانها و مشاهده از نظرگاهی بیرونی و کلی، می‌تواند وظیفه خود در #راهبری_جامعه وتشخیص وتعیین راهبردها، نیازها واولویت‌ها را بانجام رساند. وآنجاکه باید، #خطر را گوشزد کند یا تصمیم درست را تایید نماید. 🔸آنچه موجب نقش آفرینی درست #نهاد_علم خواهد بود، #استقلال آن از عوامل نقش‌آفرین دیگر است. تاریخ نشان می دهد حوزه شیعی در طول اعصار وقرون، همیشه در تلاش برای حفظ استقلال مالی خود از #حاکمان_سیاسی بوده است تا وابستگی اقتصادی منجر به توجیهگری ومشروعیت بخشی به رفتارهای خودکامه نگردد. امروز نیزحوزه دغدغه حفظ استقلال مالی از دولت های جمهوری اسلامی را دارد. اما استقلالِ نهاد دانش، تنها در امور مالی نیست آنچه پراهمیت تر می نماید #استقلال_بینشی و فکری از اندیشه‌ها و عملکرد مجموعه حاکمیت است. 🔹آرمان‌خواهی برای نهاد علم به خلاف «حاکمیت»ی که میل به سکون و حفظ وضع موجود دارد، لازمه ادامه حیات است واین ویژگی تنها با عدم‌وابستگی به نهاد سیاسی بدست می‌آید. اگر حوزه‌ی‌علمیه، جمهوری اسلامی را با تمام عرض طولش به چشم وضع‌مطلوب بنگرد ودلخوش به تطبیق مبانی نظام با گزاره‌های کلامی یا ارزش انگاشتن فقه شیعی در کالبد حکومت باشد، ودرنتیجه خود را مسئول حفظ تمامیت آن بداند، پس به ناچار باید از آرمانخواهی دست شسته و با کنارگذاشتن آینده‌نگری، به جای توجّه به ریشه مشکلات به انتقاد از شاخ وبرگ ناهنجاری ها بپردازد. و چه بسا در توهم نقش آفرینی از راه تولید سیاستمدار، در خدمت «دیگری» درآید. 🔸چنین کانون دانشی، نسبت به تحولات اجتماعی وسیاسی جامعه دچار #انفعال خواهد بود و متاثر از تغییرات سیاسی و اجتماعی به برخی از آرمانها رضایت داده و دیگرآرمانها را در حاشیه وامی‌گذارد. درحالی که ازآن انتظار می رود نه‌تنها #ایده_حکمرانی نخواهد داشت بلکه با تایید وضع موجود و درکنار بی‌مسئولیتی درقبال تولیدعلم، به توجیه گِره‌ها وچالشهای عمیق کشور پرداخته و چاره را در جای دیگری می جوید. وبدینگونه خودرا در مسیر افول خویش خواهد یافت. 🔹«راهبری» نیازمند اِشراف و برتری است. نهادعلمی‌ای که نگاه و خط مشی خود را از نهاد سیاست بگیرد چگونه می‌تواند نقش خود را راهنمایی حاکمیت برای «فرداها» بداند ودر راه تحقق آرمان «#نظام_انقلابی» گام بردارد؟ تحول حوزه در مقیاس مدیریت عام، نخست منوط به #استقلال_همه_جانبه این جایگاه از نظام اسلامی است و همزمان باید بالاترین مسئولیت پذیری نسبت به آرمان‌های انقلاب و حاکمیت را داشته باشد. اگر این تغییر موقعیت پایین‌دستی در نهاد دانش نسبت به نهاد سیاست روی دهد، می توان چشم به راه زنجیره‌ای از #تحولات دیگر در حوزه‌های علمیه بود. 💠"تشکل طلبگی ربیون" 🌐@rebbiion