#ماه_رمضان 📖تفسیر سوره حمد به بیان استاد #امینی‌نژاد خلاصه جلسه نهم ۱۰ رمضان ۱۴۴۵ 🔰الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ 1⃣ نکته اول، معنای #حمد 🔸حمد به معنای ستودن و ستایش کردن است. 🔸تفاوت #حمد و #شکر در این است که شکر در برابر خوبی‌هایی است که نتایجش به شخص دیگری میرسد، و آن شخص دیگر شکرگزاری میکند؛ اما حمد مقید به این نیست که چیزی به انسان برسد. 🔸تفاوت #حمد و #مدح در این است که حمد فقط در ارتباط با کمالات اختیاری است. اما در غیر اختیاریات، مدح است. 🔸لکن همه حمدهای خداوند فقط درباره کمالات اختیاری نیست؛ درباب برخی ویژگی‌های مربوط به ذات پروردگار که درباره آنها اختیار معنا ندارد (هرچند اجبار هم نیست)، می‌بینیم حمد از سمت معصومین وارد شده است. لذا در مورد خداوند سبحان، حمد و مدح یکی است. 2⃣نکته دوم، "ال" موجود در الحمد 🔸اگر "ال" جنس باشد، یعنی طبیعت و جنس حمد. اگر "ال" استغراق باشد، یعنی کل حمدها. 🔸علامه طباطبایی میفرمایند: چه "ال" طبیعت باشد و چه استغراق، نتیجه یکی میشود و آن #انحصار حمد و ستایش در خداست. 🔸بر اساس تشکیک خاصی حکمت متعالیه، حقیقت تمام حمدها از آن خداست و رقیقت و مرتبه نازله‌ی آن، مخصوص ماسوی است. 🔸بر اساس نگاه عرفانی تشکیک الخاص الخاصی، حقیقتا همه حمدها برای خداست و مجازا برای ماسوی است. نه اینکه مخلوقات هم حمدی داشته باشند ولو بصورت نازل. 🔸نظر امام خمینی: "ال" طبیعت لابشرط مقسمی است. اگر "ال" را طبیعت را لابشرط مقسمی بگیریم، باید گفت حتی حامد نیز خود خداوند است. چرا که این حمد از عهده هیچ‌کسی برنمی‌آید و فقط از عهده خود خداوند برمی‌آید. یا می‌توان گفت هرکس حمد میکند او حمد نمیکند و خدا دارد حمد میکند؛ لذا هم حامد خداست و هم محمود. 3⃣نکته سوم، چرا همه حمدها ویژه خداست؟ در خود این آیات اقلاً ۴ برهان‌ برای انحصار حمد در خداوند سبحان مطرح شده است. 🔸اولا، مسئله "الله"؛ چون او الله است همه حمدها متعلق به اوست. جامع همه صفات کمالیه است. مخلوقات ذاتا کمالی ندارند و همان بالعرض هم که دارند، محدود است. 🔸ثانیا، "رب العالمین" است، لذا همه حمدها منحصر در اوست. معنای اصلی رب، بسترسازی برای به کمال رساندن یک موجود است. "عالمین" جمعِ عالَم است؛ و عالَم یعنی ما یُعلَم به الشیء. معنای عالمین جهان‌ها است نه جهانیان. جهان انسانها، جهان حیوانات، جهان جمادات، جهان های اعتباری، جهان تشریع، و... خداوند رب همه جهان‌ها است. 🔸"عالَم" در عین اینکه دارد یک مجموعه را نشان میدهد، یک هویت #علامت بودن هم دارد. یعنی همان اسم و اسماء. همان نظام اسمائی. عالَم ما یُعلَم به الله است. "رب العالمین" یعنی رب عوالمی که نشانه های خداست. 🔸نسبت بین اشیاء، اسماء و عالَمین؛ بین شیء و اسم تفاوت است، اشیاء از جهتی عالَم هستند و اسماء، رب آن عالَم‌هاست. هر اسمی شیئی را می‌سازد و پشتیبانی میکند و به کمال میرساند. لذا به تعداد اسماء الهی ما رب داریم و خود خداوند #رب_الارباب است. 🔸ثالثا، "مالک یوم الدین" است، لذا همه حمدها مختص اوست. وجه انحصار همه حمدها در اینجا بیشتر آشکار میشود. در روز قیامت روشن میشود که خداوند سبحان مالک حقیقی همه چیز است. 💠 تشکل طلبگی ربیون 🌐 @rebbiion

#ماه_رمضان 📖تفسیر سوره حمد به بیان استاد #امینی‌نژاد خلاصه جلسه دهم ۱۰ رمضان ۱۴۴۵ 🔰آثار تربیتی و معرفتی حمد 🔸انسانی که دچار #عجب و #تکبر و ربوبیت های مجازی میشود، علتش این است که انحصاری بودن حمد را نفهمیده است. حمد انسان را موحد میکند. حذف مقام شکر از بزرگترین مشکلات بشر است. 🔸درد اصلی بشر حذف خداست. این شعار نیست و واقعی است. ما هم که گهگاهی احساس پوچی میکنیم، به علت غفلت از خداست. 🔸بزرگترین لذت برای مومن، #سلب_کمالات به نحو بالذات از خودش است. اوج آن این است که حتی برای همین لذت معنوی هم کار نکند. حقیقت شکر و حمد همین است. 🔸زندگی اگر با این توجه همراه شود، زندگی فوق‌العاده‌ای میشود و همه رذائل زدوده شده و مراحل کمال طی میشود. 🔸اساسا مسئله ما، #معرفت_الله است. این درست شود همه چیز درست میشود. اگر خداشناسی درست شود همه زندگی ما تنظیم میشود. سُکر (مستی) و جنون‌های ما از قدرت و پول و … بخاطر این است که خدا را نشناخته‌ایم. 🔸امام صادق: «و کان النبیّ (صلی الله علیه آله) فی کلّ یومٍ اذا اصبح و طلعت الشمش یقول الحمدلله رب العالمین کثیراً طیباّ علی کل حال یقولها ثلاث مائه و ستین مره شکراً» در حدیث دیگری میفرمایند: "عنه عليه السلام : ما أنعَمَ اللّه ُ على عَبدٍ بنِعمَةٍ صَغُرَت أو كَبُرَت فقالَ الحمدُ للّه ِِ ، إلاّ أدّى شُكرَها." 🔸لذا اگر #حمد واقعا به دل بنشیند، و با توجه گفته به زبان آورده شود، همین به زبان آوردن حق حمد را تا حدی ادا میکند است. 🔸حمد به شکلی است که مهیمن بر همه اذکار است. تهلیل و تسبیح و تکبیر را در برمیگیرد. 🔰دو نکته پایانی 🔸سه واژه الله و الرحمن و الرحیم که در بسمله آمده، همان الله و رحمان و رحیم در این آیات است؛ و تکرار صورت گرفته است. طبق برخی اقوال، متعلق بسمله در هر سوره، مفاد همان سوره است. لذا اینجا میتوان اینگونه بیان کرد که حمد در این سوره، یک حمد بسیار بالا و سنگین است و نمیتوان آن را ادا کرد جز با استعانت به بسم الله الرحمن الرحیم. 🔸آیت الله جوادی آملی: وقتی این آیات را میخوانیم، در اسم رحمن و رحیم، غضب به نحو مستتر وجود دارد نه به نحو آشکار. لذا آخر سوره، غضب‌شدگان را بصورت مجهول میگوییم و صریح به خداوند نسبت نمیدهیم. این نشان میدهد جلوه اصلی کار باید رحمت باشد. حتی واژه رحمان را برگزیده است درحالی که غضب هم دارد. 🔸انسان در ارتباط با خود نیز باید غلبه را به رحمت بدهد و امیدوار به خدا باشد. اما ترس از خدا نباید محو شود. 💠 تشکل طلبگی ربیون 🌐 @rebbiion