‌▪️آسیب‌های دیگر گسترش ماشینیسم بر خودِ آثار هنری یا مصنوع است. از جمله این آسیب‌ها سطحی شدن آثار هنری و عدم مواجهه صحیح با این آثار است. والتر بنیامین فیلسوف و زیبایی‌شناس آلمانی در نظریه خود با نام "هنر و باز تولید مکانیکی" اذغان می‌کند که با از میان رفتن عنصرِ اصیل هنر یعنی «هاله»، اثر هنری به جای تکیه بر مهم‌ترین کارکردی که تاکنون داشت یعنی کارکرد آیینی؛ به عامل دیگری چون سیاست وابسته می‌شود. سیاسی شدن زیبایی‌شناسی، منش گریزناپذیر دوران باز تولید و تکثیر مکانیکی است. ▫️هاله‌ی اثر هنری سه ویژگی دارد: اثر یکه و خاص است؛ با ما فاصله دارد؛ و جاودانی به نظر می‌رسد. نظر بنیامین درباره‌ی «هاله» مبتنی بر این ادعاست که وجودِ اثر هنری با ارجاع به هاله‌ی آن، از کارکردِ آیینی آن جدا نیست. در مقابل، اثر هنریِ تکثیر شده به وسیله‌ی فناوری‌های رسانه‌ای مانند تلویزیون و مجلات کارکرد نمایشی دارد. برای مثال، نقاشی "لبخند ژوکوند" اثر "لئوناردو داوینچی" روزی والا بود یعنی تجلی و ارزش آیینی داشت؛ با ما فاصله داشت، در موزه لوور بود و باید به زیارتش می‌رفتیم، یکی بیشتر نبود، همان که به دیواری از لوور آویزان بود و در آن حالت مقدس و رمزآلود، جاودانه می‌نمود؛ اما امروز چنین نیست، بلکه پوستری چاپی با کیفیتی عالی است که هر کس با بهایی اندک آن را می‌خَرد و به دیوارخانه آویزان می‌کند. ▪️وقتی یک اثر هنری به دفعات بازتولید شد به مرور ارزش آیینی و اصیل خود را از دست می‌دهد. البته بنیامین هیچ افسوسی برای از میان رفتنِ ارزشِ آیینیِ هنر نمی خورد اما نظر نگارنده به "تئودور آدورنو" و هورکهایمر نزدیک‌تر است که تولید و مصرف انبوه تولیدات فرهنگی و هنری در عصر جدید را تحت عنوان فرهنگ سطحی، غیر خودجوش و توده‌ای نقد و نفی می‌کنند. ▫️حال حاضرِ ما احاطه شده با انواع تکنولوژی‌ها و صنایعی که هرروزه در حال گسترش هستند و آفرینندگی انسان را از او گرفته و به دست "ماشین" می‌دهند؛ در واقع "ماشین" بشر را احاطه کرده. بله عقب ماندن کشور از تکنولوژی امری مطلوب نیست و باید به لایه‌های عمیق آن دست پیدا کرد اما توأمان نیاز است که رابطه ما با آفرینندگی منقطع نشود. #ماشینیسم #رسانه #توسعه #فرزند_انقلاب | لینک کانال 👇 @revolutionson