#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ١٩٩ #آداب_الصلوه امام خميني در ادامه بحث موانع بين كلام حق و انسان مي فرمايد: بعضي از محدثين اخباري هستند نه اصولي اخباريها مي گويند: عقل در نقل روايات دخيل نيست و اين يكي از مصيبتهاست زيرا آنها معتقدند عقايد و اصول آن را هم با عقل نمي توان اثبات كرد و بايد فقط به روايات استناد كرد در صورتيكه روايات ِمربوط به احكام ، تعبدي است ولي اصول عقايد از امور تعقلي است و با تقليد نمي توان آن را پذيرفت . ٤- حجاب و مانع بعدي معاصي انسان است به ميزانيكه معصيت كار باشيم كدر و تاريك هستيم و نمي توانيم از قران استفاده كنيم . ما هر عملي انجام مي دهيم يك صورت باطنيه حسنه يا سيئه دارد ، در واقع اثر صورتهاي خبيث يا طاهر در ظاهر مردم مشخص است و در مخاطب تأثير مي گذارد اين ملكات يا نفس را حسن مي كتد يا قبيح. اگر قلبي تحت سلطه ابليس قرار گرفت و ملكات خبيثه در اين قلب جايگزين شد ولو مكرر قران را قرائت كند ، ملكات زشت اجازه ادراك و فهم قران را نمي دهد وقتي مي گويند: بصورت آلوده وارد مسجد نشويد و غسل كنيد و طاهر باشيد به همين دليل است كه هر ملكه زشت يك خباثتي است كه بر انسان عارض شده است . وقتي چشم و گوش و... ابليسي مي شود كه فقط هواي نفس را مي بيند و مي شنود و صداي خدا را براي خود خاموش كرده است و مصداق آيه قران است كه مي فرمايد: لهم قلوب لايفقهون اولئك كالانعام بل هم اضل اينها مثل انعام با عالَم برخورد مي كنند زيرا به عالَم نگاه عبرت ندارند و تدبر نمي كنند حيوان دل ندارد كه تدبر كند اما انسان دل دارد و تدبر نمي كند پس از حيوان بدتر است . ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢٠٠ #آداب_الصلوه "موانع بين كلام حق و انسان" ٥-حجاب بعدي حب دنيا است حب الدنيا رأس كل خطيئه اين حجاب باعث مي شود قبله قلب رو به دنيا شود و از ياد حق دور گردد. گاهي اين حجاب آنقدر غليظ مي شود كه باب معرفت بكلي براي او مسدود مي گردد. قران مي فرمايد: آيا اينها در قران تدبر نمي كنند يا بر دلهاي آنها قفل زده شده است؟ امام خميني مي فرمايند . انسان موظف است اين رجس و آلودگي حب به دنيا را از خود پاك كند تا مَحرَم اسرار شود فردي كه حب دنيا دارد از انجام تكاليف قراني و از فهم معارف باطنيه ممنوع و محروم مي شود و اساسا غير متقي از انوار قراني محروم است قران مي فرمايد: به تحقيق براي شما از ناحيه خدا هم نور آمد و هم قران كه مُبين است و خودش بيانگر خودش است و خدا بواسطه اين قران كسي را هدايت مي كند كه تايع رضايت او باشد هادي، خداي سبحان است و خدا كسي را هدايت مي كند كه دنبال راههاي سلامت هستند و دل و عمل آنها از انجام كار براي غير خدا ، سالم بماند . خداي سبحان با اين قران انسانها را به سمت نور مي برد و سپس به صراط مستقيم سوق مي دهد كه صراط مستقيم وجود مقدس اميرالمومنين است . ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢٠١ #آداب_الصلوه "آداب قرائت" يكي از آداب قرائت ، ادب حضور قلب است عبد بايد پرنده خيال را مهار كند كه در زمان قرائت فقط در محضر سلطان حاضر شود. مرحوم شيخ بهايي مي فرمايد: انسان بايد براي حضور قلب در جاي كوچك و تاريك نماز بخواند تا حواسش پرت نشود اما امام خميني اين نظريه را قبول ندارند چون اسلام با جمع و جماعات و مساجد سازگار است انسان بايد از درون خود را اصلاح كند تا حضور قلب حاصل شود و تنهايي و تاريكي و خلوتي مشكلي را حل نمي كند. در آداب قرائت توصيه شده كه هر روز يك دقيقه روي يك آيه تفكر و تدبر كنيد ، روز بعد دو دقيقه و همينطور ادامه دهيد تا با قران مأنوس شويد اما بطور كلي مهم اينست كه عظمت محضر را در اين تدبر كردنها درك كنيد تا حضور قلب حاصل شود در واقع علت اينكه پرنده خيال را نمي توانيم مهار كنيم بدليل عدم درك عظمت محضر حق است مرحوم آيه الله بهجت مي فرمودند: هر زماني كه متوجه شديد حضور قلب نداريد يعني همان زمان قلب شما حاضر است پس دور قلب يك زنجير بكشيد تا غريبه وارد نشود . ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢٠٢ #آداب_الصلوه "ادب تفكر" ادب تفكر يعني به مقصد خداي سبحان از ابلاغ فلان آيه توجه كنيم . مقصد اصلي از انزال قران ، راهنمايي به راههاي سلامت بوده پس در هر آيه ايي مستقيم يا غير مستقيم شيوه خروج از بيماريهاي روحي و ورود در راههاي سلامت را نمايش مي دهد تا زمانيكه انسان به قلب سليم برسد. بايد بواسطه قران قواي روحي و جسمي و ظاهري و باطني به سلامت برسد تا از ظلمت خارج و به طرف نور هدايت شود (ظلمات ، توجه به ماديات و بت شدن معنويات است ) اگر معنويات را غايت بدانيم نه واسطه به خدا رسيدن ، به ظلمت دچار شده ايم . غايت انزال قران، تفكر است و انزلنا اليك الذكر لتبيين للناس...... پيامبر صلي الله عليه و آله قران را از بالا به پايين آورد تا شايد مردم تفكر كنند. و در آيه ايي ديگر مي فرمايد: اي پيامبر ص براي مردم قصه بگو تا شايد تفكر كنند. در روايت مي فرمايد: ويل لمن قرأها و لم يتفكر فيها... واي بر كسي كه قران را بخواند و تفكر نكند بنابراين قران ما را به كمال علمي و عملي مي رساند . البته ما تفكر مذموم هم داريم مثل تفكر در ذات خدا اما تفكر در كلام حق ممدوح است . امام خميني مي فرمايند: انسان بايد آنقدر در صحبتهاي خدا فكر كند كه تفكر براي او عادي شود و تفكر كردن براي او يك امر غير طبيعي نباشد در اينصورت درهاي معرفت به روي او باز مي شود و همين باز شدن درهاي معرفت شفاي عاجل براي متفكرين است . ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢٠٣ #آداب_الصلوه ادامه فراز "ادب تفكر" مرحوم مجلسي مي فرمايد : ما در هر شرايطي اگر مشرك باشيم ظالم هم هستيم يعني معبودهايي مثل مدرك و مقام و ثروت را بجاي خدا قرار داده ايم و از طرفي معصيت را به جاي اطاعت برگزيديم در واقع اگر قران را فقط براي قرائت استفاده كنيم و آنرا شفا روحي و معنوي ندانيم ، ظلم كرده ايم چون قران كتاب تفكر است و ما ضمن مطالعه، درمان كبر و كفر و حسد و جهل را با آن انجام نداده و شفا نگرفته ايم قران فقط امراض جسماني را درمان نمي كند بلكه درمان امراض روحانيه نيز به عهده قران است همانطور كه انبياء براي درمان امراض جسماني مبعوث نشدند . وقتي متوجه مي شويم كه قران كتاب شفاست بايد تمام ويژگيهاي آن را بر خود منطبق كنيم .مثلا علامت منافق اينست كه آيات حقه را استهزاء مي كنند حال خود را بررسي كنيم كه چند درصد منافق هستيم و روحيات منافقين در ما رخنه كرده است و يا مثلا چند درصد ابليسي هستيم و در مقابل امر مولي تمرد مي كنيم و مشمول فرياد فاخرج مي شويم و از جنت وصل خارج مي گرديم . پس ما مرتب شيطان را لعن مي كنيم در حاليكه خودمان مرتبا دچار سرپيچي از دستورات حق هستيم . ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢٠٤ #آداب_الصلوه ادامه بحث "آداب قرائت" امام خميني مي فرمايند: شرافت آدمي بر ساير موجودات بدليل تعلم اسماء بوده است عَلَم الآدم الاسماء الحسني پس به ميزاني كه از آموزش صرفنظر شود ، از شرافت آدمي هم به دور مي افتد علم انسان بايد علم علوي باشد و براي او رفع حجاب كند . بنابراين همانطور كه آموختن اسماء براي انسان مزيت ايجاد كرد ، بايد بعد از آموختن، مظهر اسماء شدن را از واجبات خود بداند در واقع به ميزاني كه اسماء حق در فرد ظهور كند ، شرافت نيز خواهد داشت . امام خميني در ادامه مي فرمايند: اتصال روح مومن به خدا بيش از اتصال شعاع خورشيد به خورشيد است چنانچه خداي سبحان در حديث قرب نوافل مي فرمايد: بنده من وقتي نافله ها را انجام مي دهد منِ خدا دست و پا و چشم و گوش او مي شوم بنابراين هر يك از ما يك "شدن" هستيم و مي توانيم به جايي برسيم كه مظهر تام اسماء الله بشويم و خداي سبحان گوش و چشم ..... ما بشود. ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢٠٥ #آداب_الصلوه امام خميني مي فرمايند: در سوره انفال سه ويژگي براي مومنين ذكر شده است : ١-مومن كسي است كه وقتي به ياد خدا مي افتد، دلش مي لرزد. ٢-مومن كسي است كه وقتي آيات حق بر او ارائه مي شود ايمانش افزون مي گردد. ٣-مومن كسي است كه بر خدا توكل و اعتماد دارد. حال اين سه خصوصيت را بر خود تطبيق دهيم ، اگر از ترس خدا قلب ما مي لرزد پس چرا معصيت مي كنيم چرا كلمه لغو بر زبان مي آوريم ؟ مگر مي شود با شنيدن آيات قران، قلب نوراني شود و زبان كدورت داشته باشد؟ ما با هر معصيتي انرژي از دست مي دهيم در حاليكه بايد آنقدر انرژي مثبت داشته باشيم كه به ديگران هم منتقل كنيم (انتقال فضايل اخلاقي) و يا اگر توكل و اعتماد به حضرت حق داريم چرا در گرفتاريها چشم اميد به غير خدا داريم و منتظريم مردم كار ما را راه بياندازند؟؟ انسان هر لحظه در محضر طبيب اصلي قرار دارد و لذا بايد هر كدام از آيات را كه بر ما منطبق نيست به طبيب مراجعه كنيم و خود را بر قران عرضه نماييم كه آيا جزو اصحاب شقاوت يا سعادت هستيم ؟ آيا عاقبت بخير خواهيم شد يا خير؟ خُلق خود را با خُلق پيامبر ص تطبيق دهيم چون ايشان كلام ناطق خداست ، اگر منطبق است از خدا براي حفظ آن دعا كنيم و اگر منطبق نيست تلاش كنيم طبق حقايق قران عمل نماييم ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢٠٦ #آداب_الصلوه "جايگاه قران در روايات" امام باقر ع به يكي از اصحابشان فرمودند: قران به شكل بهترين صورت در قيامت ظاهر مي شود اول صفرف ملائكه سپس انبياء و پس از آن شهدا.... قرار دارند كلام خالق جلوه جمال خالق است و قران كاملترين جلوه كلام خالق است پيامبر ص مي فرمايد: من و قران و اهلبيت و سپس امت در روز قيامت بر خداي سبحان وارد مي شويم سپس پيامبر ص از امتي كه قران را مهجور كردند ، ناراحت و گله مند مي شوند. خداي سبحان هم مي فرمايند به ميزانيكه قران را خوار كنيد ، خوارتان مي كنم و به ميزانيكه قران را اكرام كنيد ، شما را اكرام مي كنم . بوسيدن قران اكرام سطح پايين توسط بنده است و اگر به دستورات قران عمل كنيم ، اكرام حقيقي است و الا استهزاء قران است . در روايتي مي فرمايند: اگر كسي قران را بخواند و عمل نكند و فقط به دنبال قرائت خوبي باشيد و آثار قران كه بيرون راندن حب دنيا است، در وجود او رخنه نكند جزء مبغوضين است و از نظر رتبه با يهود و نصاري هم درجه است . ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢٠٧ #آداب_الصلوه جايگاه قران در روايات امام خميني مي فرمايند: اگر كسي اراده يادگيري و تعلم قران دارد ولي قصد او ريا و به گوش ديگران رساندن باشد ، در مقابل خداي سبحان به شكل استخوان و اسكلت بي پوست و كريه المنظر ظاهر مي شود و قران به پشت سرش مي زند و به رو او را در آتش مي اندازد چون به مغز و لبّ قران عمل نكرده است و كسي كه به قران عمل نمي كند و آيات را فراموش كرده در محشر نابينا محشور مي شود . در روايات مي فرمايد: اگر كسي قران را بخواند كه معالم دين را ياد بگيرد خداي سبحان مثل ثوابي كه به همه ملائك و انبياء مرسل داده به او هم مي دهد. و در روايتي ديگر مي فرمايند: اگر كسي تعليم قران كند و در علم قراني تواضع داشته باشد و به ديگران هم آموزش دهد ، هيچكس ثوابي بالاتر از او در بهشت ندارد (منظور تعليم و تعلم همراه با تفكر و منطبق كردن آيات با خود است ) بنابراين انسان بايد با بصيرت با قران برخورد كند تا چشمش به حقايق باز شود و معناي حقيقي فقيه هم همين است كه كسي قران را از روي بي ميلي ترك نكند و چيزهاي ديگر را در الويت قرار ندهد. مثلا اگر امروز فرصت نكرد قران بخواند ، مرتبا نگران اين ترك باشد و دلش بلرزد (بهترين عبادت ، عبادت با تفقه است ) ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢٠٨ #آداب_الصلوه "ادامه بحث جايگاه قران " حَمَله قران جزء عرفاي اهل بهشت هستند البته حمل ، حمل حفظي و قرائت نيست بلكه حمل معارف و علوم قراني است كه جزء اصحاب قلوب و دل بشوند نه اهل ظاهر و لفظ . قاريان نماز مراتب مختلف دارند : ١-بعضي تمام همشان منوط به زيبا ادا كردن كلمات سوره حمد است البته قرائت براي اين گروه زحمت دارد اين افراد منتظرند با همين قرائت صحيح مورد اِنعام خزائن غيبي قرار گيرند ولي آنها حظي از نماز نمي برند زيرا در صورت الفاظ توقف كرده اند و به معنا توجه ندارند.( تلفظ صحيح خيلي مهم است اما غايت نيست ) آنها ظاهرا مشغول ذكر هستند ولي قلبشان توجهي به حضور حق ندارد ، نتيجه آنكه اينها مشغول دنيا هستند. ٢-گروهي كه علاوه بر تلفظ صحيح زباني، قلبشان هم به درك معاني مشغول است اين گروه هم زبانا و قلبا فقط مشغول صورت نماز هستند. ٣-گروه بعدي در اين سفر روحاني و معراجي حظ ديگري در نظر مي گيرند و مي گويند در قرائت ثناگوي حق هستند. ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢٠٩ #آداب_الصلوه "ادب بندگي در قرائت" خداي سبحان براي ادب بندگي در قرائت قران چهار ركن قرار داده است و به ميزاني كه انسان متوجه اين چهار ركن باشد به وظيفه خود عمل كرده است . ١-تذكر ، كه با آيه بسم الله الرحمن الرحيم حاصل مي شود يعني بنده به عالَم نگاه مي كند دنبال مُهر خدايي اش مي گردد يعني هر موجودي يك علامت و سِمِه خدايي دارد به دريا بنگرم دريا تو بينم به صحرا بنگرم صحرا تو بينم ..... بنابراين به هر چيزي نگاه مي كنيم همگي مُذَكِر حق هستند و ما را به ياد اصل و فطرتمان مي اندازد و به هر چه مي نگريم آن چيز نشاني از آن مُسَمي دارد اما همه در آن مسمي فاني هستند و هيچكس از خود وجود استقلالي ندارد. اگر انسان به هر چه توجه كند جنبه خدايي آنرا ببيند و به بُعد كمالي آن توجه كند ، هشيار مي شود كه همه كمالات متعلق به خداي سبحان است در اينصورت زواياي قلب او نيز خدايي مي شود زيرا نقائص و گوشه هاي غير خدايي را نديده است . بديهي است گروهي هم از ذكر حق دورند و اگر هم ذكري مي گويند به دنبال قصر و نهر و حورالعين و جنبه مادي قضايا و دنبال برطرف كردن نيازهاي حيواني خود هستند و بهشت جسماني آنان تأمين مي شود و اگر صحبت از محبت و عشق خدا شود به گويندگان آن حمله مي كنند . اين گروه سدّ و خار راه انسانيت هستند و روندگان بسوي خدا را معطل مي كنند و مردم را از نيازهاي روحي منصرف مي نمايند. امام خميني با صراحت مي فرمايند اينها ماموران شيطان هستند لاقعدن لهم صراطك المستقيم البته اين گروه به فراز پاياني دعاي افتتاح اشاره مي كنند و دليل مي آورند كه اگر نبايد بدنبال حور و غلمان باشيم چرا در اين دعا درخواست مي كنيم ؟ امام خميني پاسخ مي دهند اينها بين حب به كرامت الله و نظر استقلالي به كرامت شبهه دار شده اند يعني ما بهشت را دوست داريم اما چون عطاي خداست ، اگر به ما بگويند بهشت برو ولي با امام رضا ع كاري نداشته باش ، ما اساسا آن بهشت را نمي خواهيم و آن بهشت براي ما زندان مي شود بنابراين نبايد به بهشت نظر استقلالي باشد و به صِرف نعمت بودن ، آنرا دوست داشته باشيم . ما نبايد صرفا خانه را دوست داشته باشيم بلكه بايد به صاحبخانه ارادت بورزيم . بطور مثال آيا اميرالمومنين عليه السلام كه در دنيا به كمترين قناعت مي كرد، در قيامت بدنبال حور و غلمان است ؟؟ خير بلكه از باب اينكه عطيه دوست است ، به آن علاقمند است . ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢١١ #آداب_الصلوه "ادامه بحث آداب قرائت" ركن دوم تحميد است انسان پس از مشاهده بُعد الهي هر شيء، زبانش به ذكر تحميد و الحمدلله باز مي شود و اعتراف مي كند كه : خدايا تو اين همه زيبايي را در مخلوقاتت به وديعه گذاشتي و مُهر الهي بر آن زدي پس همه ثناها مخصوص توست زيرا قبل از هر چيزي و هر كثرتي ، وحدت را مشاهده مي كنيم و هر زيبايي كه رويت مي شود قلم تو تحسين مي شود الحمدلله الرب العالمين ركن سوم تعظيم است يعني وقتي به خدا توجه مي كنيم مي بينيم موجد همه چيز با اسم الرحمن خداوند است و با اسم الرحيم همه چيز را به رشد و كمال مي رساند پس عظمت خداي سبحان همه عالم را فرا گرفته است . الرحمن الرحيم پس در مقابل آن عظمت خاضع مي شويم و زمام امور را به او مي سپاريم . ركن چهارم مالك يوم الدين است خدايا تو مالك همه چيز هستي انسانها نمي فهمند و خود را مالك احساس و فكر مي كنند مالك زبان و دست و پا...... هستند خدايا دل من متعلق به توست همه وجود و اعضاء و جوارحم متعلق به توست و اين مقام تقديس است در ركن پنجم به مقام حضور مي رسيم اياك نعبدوا و اياك نستعين يعني هر نوع بتي را دور انداختيم و به ضمير مخاطب ( ك ) رسيديم خلوتي بين ما و خدا برقرار مي شود كه در آن خلوت اعلام بندگي مي كنيم و از ترس اينكه به بندگي ما خدشه وارد شود بلا فاصله مي گوييم: اهدناالصراط المستقيم و اين مقام تمكين است . ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢١٢ #آداب_الصلوه ادامه بحث آداب قرائت امام خميني در ادامه به حديث قدسي اشاره فرمودند: خدا فرمود: من نماز را تقسيم كردم نصف آن مال من و نصف ديگر مال بنده ، وقتي بنده مي گويد بسم الله الرحمن الرحيم، خدا مي گويد : بنده من ياد من افتاده پس من هم او را ياد مي كنم و محب و همنشين او مي شوم و وقتي بنده مي گويد الحمدلله، خدا مي گويد: بنده من مرا حمد كرد پس من مي شنوم و او را تأييد مي كنم و وقتي بنده مي گويد الرحمن الرحيم، خدا مي گويد: بنده من مرا تعظيم كرده و نسبت عظمت به من داده است و وقتي بنده مي گويد مالك يوم الدين ، خدا مي گويد : بنده من مرا تمجيد كرده است و زمام امور را به من تفويض كرده است. و وقتي بنده مي گويد اياك نعبدوا و ايك نستعين خدا مي گويد: اين ديگر خلوتي بين من و بنده است (در اين جا سوره نصف مي شود) و وقتي بنده مي گويد اهدنا الصراط المستقيم ، خدا مي گويد:اينجا ديگر درخواست بنده ام شروع شده و هر چه از من بخواهد به او مي دهم ما از خداي سبحان مي خواهيم در اين مقام خلوت، ما را ثابت قدم بدار! ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢١٣ #آداب_الصلوه "ادب تكبير" امام خميني مي فرمايند: تنها سوره حمد بين خدا و بنده تقسيم نشده كه جايگاه عبوديت و حظ بندگي باشد بلكه كل نماز چنين است يعني مقداري از آن، جايگاه خداي سبحان نزد بنده است و مقداري ديگر، جايگاه بنده نزد خداي سبحان است . بطور مثال قبل از نماز و در بين نماز يك سري تكبيرات را بر زبان مي آوريم اين تكبير ها معرفي جايگاه خدا و حظ ربوبيت است و به ميزانيكه بنده در اين تكبيرهايي كه ذكر مي كند ، حق حضرت حق را ادا كند به همان ميزان متقابلا خداي سبحان شراب وصل را به بنده مي چشاند و بنده را از شيريني عبادت ، بهره مند مي كند. در ابتداي كتاب به عز ربوبيت و ذلّ عبوديت اشاره شده بود حال در اينجا مي فرمايد اين دو مسئله مهم در كل نماز جريان دارد، چنانچه وقتي تكبير مي گوييم كبريايي حضرت حق و كوچكي و عبد بودن خود را ادراك مي كنيم به همان ميزان باب مراوده با خداي سبحان باز مي شود ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢١٤ #آداب_الصلوه ادامه ادب تكبير امام صادق عليه السلام فرمودند: وقتي مي گوييم الله اكير ادب تكبير اينست كه اگر او را اكبر مي بينيم بايد آنچه در بين زمين و آسمان جلوه مي كند، صغير ببينيم در اين صورت لذت خطاب را در قلب احساس مي كنيم . اين لذت ارتباط، در واقع نتيجه آن تكبير است يعني تكبير را صادقانه گفته ايم و اگر دهها تكبير بگوييم و از شيريني ارتباط با خدا محروم باشيم قطعا تكبير صادقانه نگفته ايم و جايگاه خدا را ادراك نكرده ايم . بنابراين وقتي به حظ ربوبيت قيام نكنيم از حظ عبوديت هم بي بهره ايم . اين لذت سهمي است كه خدا به بنده مي دهد. حال اگر كسي نماز مي خواند و لذت انس و شيريني خطاب را ادراك نمي كند مشكل از خودش است نه از خدا و فاعليت فاعل ، چون به ادب بندگي قيام نكرده تا خدا سهم لذت او را بدهد كار خدا محروم كردن نيست بلكه بنده خودش را محروم كرده است .علامتش هم اينست كه دل انسان ، لذت ارتباط را نمي چشد و حق خدا را ادا نكرده است . پس سعي كن به قلب و روحت آداب بندگي را بچشاني ! ابتدا يادآوري كنيد سپس قلب در حريم حق زنده مي شود و ديگر غافل نمي گردد. علامت حظّ بندگي: ١-دل انسان به اين دنياي فريبنده بسته نيست در دنيا هست ولي ميلي به دنيا ندارد و لذت او در وصال به مولي است . ٢-علي الدوام به طرف خانه جاودان بر مي گردد و اموراتش را طوري تنظيم مي كند كه براي آخرتش مفيد باشد. ٣-دائما آمادگي مرگ را در خود تقويت مي كند. ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢١٥ #آداب_الصلوه " استعاذه " مستحب است قبل از قرائت، استعاذه داشته باشيم (اعوذ بالله من الشيطان الرجيم) زيرا قران در سوره نحل آيه ٩٨ مي فرمايد: هر زمان خواستيد قران بخوانيد از شر شيطان به خدا پناه ببريد در آيه قبل از آن ذكر شده است كه از شر شيطان به خدا پناه ببر اما بدان شيطان سلطه ايي بر مومنين و متوكلين ندارد و سلطه شيطان فقط بر كساني است كه او را وليّ قرار مي دهند و سرپرستي شيطان را مي پذيرند و كساني كه براي خدا شريك قرار مي دهند. نماز سفر است و مصلي در نماز سالك است و نماز نردبان وصول است منتها در اين سفر خار و خاشاكي هست كه نام آنها وسوسه شيطان است و ما چون بطور قطع به سمت خداي سبحان در حركتيم بايد با اين خار و خاشاك مقابله كنيم. اين خار و خاشاك ِ در راه، قطعي و حتمي است زيرا شيطان قسم خورده كه خدايا چون مرا گمراه كردي قسم مي خورم كه بندگانت را گمراه كنم . بنابراين وظيفه ما پناه بردن به خداي سبحان است تا اجازه ندهد شيطان به ما آسيب وارد كند ان الله يدافع عن الذين امنوا شيطان چون خودش مسير را طي نكرده مي خواهد ما را هم از راه باز دارد. بنابراين علامت اينكه انسان از راه بازمانده اينست كه تحت اغواي شيطان قرار گيرد در حاليكه خداي سبحان توانايي دور بودن از سلطه شيطان را به او عطا كرده بود. ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢١٦ #آداب_الصلوه ادامه بحث استعاذه آداب استعاذه و پناهندگي به خداي سبحان در عملِ خالصانه است زيرا شيطان اعلام كرد قسم به عزتت كه بندگانت را گمراه مي كنم مگر بندگان مخلَصت را پس به ميزاني كه انسان خالص باشد از تصرف شيطان در امان است . بندگان مخلَص هم اخلاص عملي دارند و هم اخلاص وجودي يعني هست و بودشان خالص است و بخاطر خداست بنابراين يكي از موانع نفوذ شيطان، خلوص است كه بالاتر از اخلاص است يعني در اخلاص اعمال براي خداست اما در خلوص وجود و هستي براي خداست . پيامبر صلي الله عليه و آله فرمودند: هر كس مي تواند خود را خالص كند و خودش بايد اقدام به اخلاص كند و انگيزه اش هم خدا باشد نه اينكه رياضت براي رسيدن به مقامات بالاتر باشد حتي مقامات معنوي و مكاشفات و كرامات بلكه فقط "خدا ". شنيدم رهروي در سرزميني/ همي گفت اين معما با قريني/ كه اي صوفي شراب آنگه شود صاف/ كه در شيشه بماند اربعيني/ (قبل از چهل روز شراب نجس است) اين رياضت بايد ٤٠ صبح باشد يعني سعي كند صبح به صبح و سحر خود را تقويت كند. امام خميني مي فرمايند: در اين چهل روز ابتدا اخلاص انسان عملي است و اقدام چهل روزه بيروني است مثلا درس بخواند بخاطر خدا حرف بزند بخاطر خدا آشپزي كند بخاطر خدا بعد از چهلم اين اعمال بيروني به قلب انسان نفوذ مي كند و قلب با صفا مي شود و پس از آن زبان هم باصفا مي شود و حرفهاي حكيمانه مي زند. ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢١٧ #آداب_الصلوه ادامه بحث استعاذه امام خميني مي فرمايند: قلب، مترجم زبان است ولي براي اصلاح قلب از اصلاح اعضاء و جوارح شروع مي كنيم وقتي قلبي پاك مي شود در واقع دل از تحت سلطه شيطان آزاد شده است و كلام نيز الهي مي گردد. امام علي عليه السلام مي فرمايد: الهي هب لي كمال الانقطاع اليك خدايا دل من از غير تو آزاد و رها شود. كسي كه دلش را دست خدا داده ، ديگر وارد قلعه توحيد شده و هيچ عذابي او را تهديد نمي كند . بالاترين عذاب ، عذاب فراق ِ از حق است چنانچه اميرالمومنين ع در دعاي كميل مي فرمايند : اگر بر همه چيز تو صبر كنم بر عذاب فراق تو چگونه صبر كنم؟؟؟ بنابراين ادب استعاذه ، خلوص و پاك شدن دل از غير خدا است كه پس از آن بنده ، عبدالله و بنده حقيقي خدا نام مي گيرد و زير كساء و عباي خدا وارد مي شود. اين مرتبه عزّ ِمقامات ِاولياء است و رسيدن به آن بسيار دور و بعيد است اما امام مي فرمايند : اگر ما انسانهاي معمولي به اين مقامات نمي رسيم حق نداريم اين مقامات اولياء را انكار كرده و ترديد ايجاد كنيم پس اگر ذكر مقامات را مي كنيم براي اينست كه اعلام كنيم بندگاني بوده و هستند كه به اين درجات عاليه نائل گردند گر چه ما موفق نشده ايم و هر چقدر انسان از اين اصحاب خلوص ذكر خير داشته باشد موجب محبت و دوستي و وصل با آنها مي شود بايد با اين بزرگواران ارتباط برقرار كرد اما لازمه اين ارتباط وجود مناسبت بين ما و آنهاست و به ميزاني كه تناسب برقرار شود تجاذب هم ايجاد گشته و در نهايت سبب شفاعت مي شود وقتي اين ها شفاعت ما را پذيرفتند در دنيا ما را از جهل به انوار هدايت سوق مي دهند و در آخرت هم باعث ارتقاء مقامات مي شوند. ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢١٨ #آداب_الصلوه ادامه بحث "استعاذه" امام خميني در ادامه مي فرمايند: رسيدن به مقام شفاعت و ارتقاء مقامات و رهايي مطلق از جهل مختص حضرات معصومين است ولي به ميزانيكه ما با اين كمّل ارتباط برقرار كنيم تشعشع اين صفات بر قلب و روح ما هم تابش خواهد داشت و موفق مي شويم در اين مسير قرار بگيريم . اما يكي از ترفندهاي شيطان اينست كه بگويد حال كه نمي تواني به اين مقامات برسي بكل از اينها جدا و رها شو كه تبعيت از حيله هاي شيطان در اين مرحله خطر بسيار بزرگي است . وجود انسان يك مملكتي است كه سربازان و لشگرهاي مختلفي در آن وجود دارد مثل چشم و گوش و پا و دست... حال اگر يك به يك اين لشگرها را تحت تصرف خداي سبحان درآوريم ، آهسته آهسته شيطان از اين اقاليم سبعه كوچ مي كند و بيرون مي رود وقتي زبان ما از تصرف شيطان رها شد تبديل به ملائكه الله مي شود و يا اگر گوش از تصرف شيطان رها شود گوش نيز ملائكه الله مي شود و همچنين ساير اعضاء... علت اينكه مي گويند هميشه با وضو باشيد براي اينست كه مملكت وجود ما پر از ملائكه است و بايد وجود ما هم با وضو تطهير شود تا با آنان سنخيت پيدا كند. كار ملك عدم انجام معصيت و امتثال امر مولي است و اگر ما نيز معصيت نكنيم وجودمان حقاني مي شود. البته حفظ و نگهداري از اين مملكت حقاني بسيار مهم است كه جيوش ظريف شيطاني نتوانند مرتبا نفوذ كنند. ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢١٩ #آداب_الصلوه ادامه بحث "استعاذه" انسان براي مبارزه با شيطان بايد در همه مراحل زندگي توجه تام به توحيد فعلي داشته باشد يعني بداند تنها كسي كه در وجود ما كاري صورت مي دهد ، خداي سبحان است ، در واقع بايد توجه داشت كه ما شياطين را اخراج نمي كنيم بلكه خدا آنها را اخراج مي كند چنانچه فاعل و كوچ دهنده رذايل خداي سبحان است. قلب بايد مورد ديگري را هم متوجه شود كه خدا مالك همه چيز است يعني به ميزانيكه ادراك كردم زمين و آسمان متعلق به خداست مي فهمم كه حافظ اين زمين و آسمان هم هست و اگر در مِلك خدا رذايل را اخراج كنيم حافظ اين ملكيت ، خداي سبحان است . چنين فردي مُرَبي به پرورش توحيدي است زيرا تنها پناهگاه و فاعل و معين را خدا مي بيند لذا فقط به همان خدا پناه مي برد و مي داند كس ديگري نيست كه به آن پناه ببرد . كُد استعاذه به خداي سبحان اينست كه چشم طمع به موجودات ديگر نداشته باشيم والا پناهندگي ما به خداوند ناقص است و صحيح نمي باشد البته پناه به حضرات معصومين بواسطه باب الله بودن آنهاست و آنها واسطه فيض هستند و وجود استقلالي ندارند ولي اعتبار آنها عندالله بالاترين درجه است . ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢٢٠ #آداب_الصلوه ادامه بحث استعاذه امام خميني مي فرمايند: اگر انسان به ديگران طمع دارد اما اعوذ بالله مي گويد ، منافق است . انساني كه بدنبال استعاذه حقيقي است بايد از نفسِ يك عالم رباني و يا عارف روحاني كه علمش به علم اولياء متصل است، استفاده كند مشروط بر اينكه به اين عارف و حكيم به چشم آيه و علامت و وسيله نگاه كند نه اينكه حجاب جديدي بر حجابهاي قبلي او افزوده شود و استاد راه را بُت و هدف قرار دهد و براي خود راه بندان جديد ايجاد نمايد. و چون شيطان رجيم لحظه به لحظه كار مي كند ، انسان هم هيچوقت نبايد بيكار بماند يعني حال كه به لطف خدا بذر دور كردن رذايل را در قلب كاشتيد با علم نافع ريشه اش را آبياري كنيد و علي الدوام متذكر مقام الله باشيد تا خدا در قلب شما جلوه كند و تمام اعضاء و جوارح تحت تصرف خداي سبحان قرار گيرد در اينصورت شيطان نمي تواند نفوذ كند و مملكت باطن شما ظل الله و سايه خدا مي شود. ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢٢١ #آداب_الصلوه ادامه بحث "استعاذه" يكي از شرايط استعاذه ايمان است ايمان غير از علم است ولي از طريق علم الهي ، ايمان بدست مي آيد . ايمان به معناي عقد قلب با خداي سبحان است . ايمان نتيجه آن علم الهي است . علم ، حظّ عقل است ولي ايمان حظّ قلب و دل است . امام خميني مي فرمايند: شيطان علم داشت ولي ايمان نداشت شيطان علم به توحيد و نبوت و معاد داشت يعني گفت خلقتني من نار (علم به توحيد) و گفت رب انظرني الي يوم يبعثون(علم به معاد) و آن شجره را هم در بهشت مي شناخت اما ايمان نداشت پس هر علمي، ايمان ايجاد نمي كند. انسان بايد براي پناهندگي از شرّ شيطان آموخته ها را به قلب برساند تا قلب باور كند بطور مثال افراد آيه ها را در مورد رزق مي دانند اما به رزاقيت خداي سبحان مومن نيستند و به هنگام گرفتاري به غير خدا متوسل مي شوند. ما مجددا تأكيد مي كنيم كه بايد كثرت توجه و شدت مراوده با خداي سبحان صورت گيرد تا قلب از تصرف شيطان تهي شود . اگر به خدا ايمان آوريم ، خودش ولايت ما را مي پذيرد و ظلمات را از دل ما خارج مي كند و نور را جايگزين مي نمايد ظلمت ، شيطنت شياطين مختلف است . معصيت و طغيان و شرك و خودبيني و خودخواهي و ... همه ظلمت است ) و اگر نور جايگزين شد خداي سبحان ما را از ظلمت معصيت بسوي نور طاعت هدايت مي كند نتيجه آنكه عالِم بي ايمان به شيطان پناهنده است زيرا دل و باطنش مومن نيست . ادامه دارد استاد بروجردي

٢٢٢ #آداب_الصلوه ادامه بحث استعاذه شرط بعدي استعاذه، توكل است در توكل واگذار نمودن امور به خداي سبحان است . قران مي فرمايد: حتما شيطان سلطه ايي بر مومنين و متوكلين ندارد. متوكل كسي است كه باور كند خداي سبحان در دنيا و تمام عوالم همه كاره است و چنين فردي به توحيد افعالي رسيده است و تمام توجهش به آن يكدانه عالم است . وجود خوف و رجاء در بحث توكل بسيار مهم و حياتي است و باعث رستگاري مي شود. خوف بدون رجاء مبدل به يأس و در نهايت منجر به هلاكت انسان مي شود رجاء بدون خوف هم منجر به طمع و در نهايت موجب هلاكت انسان مي شود . ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢٢٣ #آداب_الصلوه ادامه بحث استعاذه استعاذه يك حالت دروني است كه از علم و ايمان براي فرد توحيد فعلي حاصل شده و اين علم و ايمان نتيجه اش اين مي شود كه ايجاد سلطنت موثر را در عالم خداي سبحان مي داند و بس لا موثر في الوجود الا الله در عالم وجود غير از خداي سبحان هيچكس وجود ندارد پس اعوذ بالله يعني به خداوند پناهنده مي شوم چون تنها او در عالم همه كاره است و در اين بين شيطان قويي مي بينم كه بدنبال راههاي مقابله با آن مي گردم در واقع هر چقدر انسان حيله و مكر شيطان را بيشتر ادراك كند ، پناهندگي خود به خداي سبحان را افزايش مي دهد در غير اينصورت شيطان در دلش نفوذ مي كند و اگر چه در ظاهر اعوذ بالله مي گويد اما در باطن تحت تصرف شيطان است و از خدا به شيطان پناه مي برد نه از شيطان به خدا !!! و شيطان مرتبا گوينده استعاذه را مسخره مي كند و مي گويد من در درون تو لانه كرده ام. البته وقتي وارد عالم ديگر مي شويم و بصيرت افزايش مي يابد تازه مي فهميم كه در چه گمراهي بسر مي برديم. ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢٢٥ #آداب_الصلوه "اركان استعاذه" اولين ركن در استعاذه كسي است كه به خداي سبحان پناه مي برد (حقيقت انساني) و ركن دوم آن چيزي است كه ما از آن چيز به خدا پناه مي بريم و آن شيطاني است كه دامهاي گسترده اي پهن كرده است . حقيقت شيطان عبارتست از جميع عالَم به جَنبه سِوائيه يعني هر چيزي كه در عالم قرار دارد اگر به عنوان جلوه غير خدايي به آن بنگريم ، شيطان است چون به عنوان غيريت به آن توجه كرده ايم بنابراين به هيچ عنوان نمي توان جنبه سوائيت براي اشياء در نظر گرفت و اگر با جنبه غير خدايي به آن نگاه كنيم ، توهمات خود ماست بنابراين هر چيزي از آن جهت كه "هست" جنبه خدايي دارد. يكي از دامهايي كه ابليس براي انسان پهن مي كند ، دام كثرت طلبي است ، همه كثراتي كه در عالم وجود دارد ، آيه و جلوه خداست شيطان مي خواهد ما را در كثرات نگه دارد ولي خدا مي خواهد ما با مشاهده كثرات به وحدت برسيم البركه مع الجماعه يدالله مع الجماعه ما وارد جماعت مي شويم منتها بايد از اين جماعت و جلوه هاي خالق به وحدت و به مخلوق برسيم و از كثرت عبور كنيم اما كار شيطان مقيم كردن ما در كثرات است . ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢٢٦ #آداب_الصلوه "معرفي ابليس كل" ابليس كل، قوه واهمه است كه يك سلسله از موهومات را مزين مي كند و حقيقت جلوه مي دهد بطور مثال به ما مي قبولاند كه هر يك از انسان ها وجودي بالفعل و مستقل دارند و در عالم كاره اي هستند و توجه به اين استقلال وجودي، توهم بزرگي است زيرا هر يك از ما به اذن الله در جامعه تأثير گذاريم و واقعيت استقلالي نداريم . بنابراين آن كه در سلوك انسان مانع مي شود و راه بندان ايجاد مي كند ، شيطان است و هر چه ما را به كثرت گرايي سوق دهد و روي چهره جانان پرده بياندازد، چه همسر و فرزند و مقام و ثروت..... و چه حجب نوراني مثل تفاخر به علم و عبادت ..... هر كدام اگر ما را به خدا نرساند "شيطان من" هستند نه اينكه في نفسه شيطان باشند. اين شيطان ها مي توانند هم دنيوي و هم اخروي باشند. شيطانهاي دنيوي فقر و ثروت بيماري و سلامتي، قدرت و ضعف ، جهل و علم .... است و شيطان اخروي بهشت و جهنم است يعني ما بخاطر خدا عبادت نكنيم و براي رسيدن به بهشت و ترس از جهنم اوامر و نواهي را اجرا نماييم، و گاهي علوم عقليه فلسفي، شيطان ما مي شود و آن هنگامي است كه در اين علوم توقف كنيم و فلسفه را براي فلسفه و يا خودنمايي و تكاثر و تفاخر در علم، بخوانيم نه براي قرب و نزديكي به حضرت حق. ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢٢٧ #آداب_الصلوه ادامه بحث معرفي ابليس كل در قسمت قبل متذكر شديم شايد انجام عمل صالح براي رسيدن به بهشت، شيطان ما باشد و يا كسب علم به جهت فخر فروشي و يا حتي علوم عقليه فلسفي نيز شيطان ما بشود. امروز يادآوري مي كنيم حتي در سير و سلوك هم شيطان راه، وجود دارد مثل كسي كه اهل مكاشفه است و سرگرم اينكار مي شود اين مكاشفه شيطان اوست . بنابراين هر آنچه مانع وصول به خدا شود شيطان است حتي معنويات، مثلا گاهي به عبادت آنقدر بها مي دهيم كه ما را به معبود نمي رساند و اين عبادت بت و در نتيجه شيطان ما خواهد شد . نهايت اينكه با قرار گرفتن تحت سلطه شيطان ، انسان در جهنم فراق قرار مي گيرد و سرگرمي به مقامات معنوي و وقوف به مدارج روحاني كه باطنش وقوف در مسير سلوك است ، همان شيطان است مثل اينكه به مقام متقين برسيم و در اين مقام توقف كنيم و بالاتر نرويم. در روايت مي فرمايد واي بر كسي كه دو روزش مساوي باشد زيرا شيطان او را در يك حالت نگه داشته است . ثمره بحث اينكه هر چيزي ما را از جمال جميل حق باز دارد شيطان ماست زيرا مانع وصال شده است . ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢٢٨ #آداب_الصلوه "شيطان يعني دنياي مذموم" امام خميني در كتاب آداب الصلوه مي فرمايند: وقتي مي گوييم اعوذ بالله من الشيطان الرجيم يعني از اينكه فرزند ، دارايي، قدرت، كمالات، دارايي، سلامتي، آسايش، عبادت..... مانع وصول و عبوديت بشوند ، به خداي سبحان پناه مي بريم انسان بايد از همه موارد فوق براي رسيدن به حق استفاده كند نه اينكه هر كدام از آنها راهبندان عبوديت شود. يكي از معاني عرفاني آب و باران ، علم است و زمانيكه در بيان مبارك پيامبر اعظم ملاحظه مي كنيم كه : خدايا از شر باراني كه مي بارد به تو پناه مي برم يعني علم بايد ما را عالِم كن و بالا ببرد اما از شرّ علم كه عُجب و خودبزرگ بيني است ، به تو پناه مي بريم . خدايا از شر عملكرد خود به تو پناه مي بريم خدايا از آن چيزي كه از زمين خارج مي شود و بايد مايه تسليم ما گردد اما طغيان مي آورد، به تو پناه مي بريم خدايا هر روز شيطان براي ما دامي گسترده و هدفش هم ايستايي و بازداشتن ما از حركت بسوي توست ، و ما از اين شيطان به تو پناه مي بريم . خدايا در زندگي روزمره ما حوادث و مصيبتهايي وارد مي شود كه به جهت تحريك شيطان مبني بر صبوري نكردن و مقاومت نداشتن ، به تو پناه مي بريم . خدايا ليل عالم ماده و نهار يوم القيامه است پس خدايا هر چه از عالم ماده بر ما وارد مي شود و اينكه يوم القيامه ما به خير بگذرد ، به تو پناه مي بريم. ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢٢٩ #آداب_الصلوه ادامه بحث استعاذه ركن سوم استعاذه ، مستعاذٌ به است يعني آن كسي كه به او پناه مي بريم (الله) ما به اسم جامع خداي سبحان يعني الله كه مستجمع جميع صفات جماليه و جلاليه است (اعوذ بالله) بر اساس سلوك ِسالك، ميزان پناهندگي فرق مي كند كه به كدام اسم خدا پناه ببرد بطور مثال تا زمانيكه ابتداي سلوك هستيم عرض مي كنيم قل اعوذ برب الناس اولين اسم خدا كه ظهور دارد اسم رب است كه سالك به آن پناه مي برد در واقع مي گوييم خدايا بنده هاي تو براي من شيطان شده اند ، خودت آنها را تربيت كن ! خداي سبحان عوالم مختلفي را خلق كرده است : عالَم نفس كه افراد فقط به دنبال دنيا هستند. عالَم عقل كه افراد بدنبال دنيا و آخرت هستند. عالَم قلب كه شهود و مشاهده حق شروع مي شود. روح سرّ خفي اخفي هفت شهر عشق را عطار گشت ما هنوز اندر خم يك كوچه ايم انسان هنگام سير از مرحله نفس و عقل مي گذرد و مي خواهد به مرحله قلب برسد لذا به ربوبيت خدا پناه مي برد ( يعني هنوز به مرحله قلب نرسيده و در اوايل اين سير است) وقتي به مقام قلب رسيد فقط يك چيز مي بيند و آن وجود يك مَلِك قدرتمند بيشتر در عالم نيست پس حيران مي شود و گرفتار هيمنه و واله شدن مي گردد(ملك الناس) پس در مرحله اول فقط تصرفات ظاهري ابليس را مي ديد و به خدا پناه مي برد و در مرحله دوم مي بيند كه شيطان در باطن هم تصرف مي كند(ملك، باطن ترين نام خداي سبحان است)در نتيجه مي گويد ملك الناس و از تصرفات باطني شيطان هم به خدا پناه مي برد. در مرحله سوم به روح و مقام نفخت من روحي مي رسد و آنقدر به خدا نزديك مي شود كه خورشيد به شعاعش نزديك است در اينجا اشتياق و جذبه خدا شروع مي شود (اله الناس) الهي كه نه تنها عبد سرگردانش است بلكه عاشق او نيز هست . مرحله بعدي اعوذ بك منك كه مرحله سرّ است و پناهندگي فقط به خود خداي سبحان صورت مي گيرد و از جمال او به جلالش پناهندگي صورت مي گيرد. سئوالي مطرح مي شود كه :ما معمولا اين موارد را (رب و ملك و اله) در نماز عرض نمي كنيم و فقط ابتداي نماز مي گوييم اعوذ بالله ؟؟؟ امام خميني پاسخ مي دهند: تمام استعاذه هاي رب و ملك و اله در كلمه الله مستتر است چون اسم الله جامع همه صفات است پس استعاذه مطلق است نه استعاذه مقيد كه فقط رب و ملك و اله باشد . ادامه دارد استاد بروجردي

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم ٢٣٠ #آداب_الصلوه ادامه بحث استعاذه ركن چهارم، مستعاذ له و چرايي پناهندگي است . هدف انسان پناهنده، سعادت و رسيدن به كمال است و او مي داند در هر مرحله ايي قرار گيرد كمال بالاتري هم هست لذا بايد تا آخر عمر بندگي كند و چون شيطان بر سر راه كمال، دام گسترده است پس به خدا پناه مي برد تا دامها و موانع برطرف شود. انسان تا در عالم ماده است كمال را در پيشرفت مسائل پست دنيوي مي داند مثلا فلان ماشين را بخرد فلان فرش و خانه و... در اينجا جسم راحت است ولي روح تشنه، سيراب نمي شود. ولي وقتي از بيت نفس خارج شد مي بيند كه سعادتهاي معنوي فراواني نصيبش مي شود و براي رسيدن به غايت سعادات بايد به مبدأ سعادات پناهنده شود و آن خود خداست . او توجه مي كند كه كمال، اقامت در دنيا نيست و بايد از بيت نفس به سوي بالا راه بيفتد. در ابتداي سير، جلودار انسان پيامبر و حضرات معصومين عليهم السلام هستند و اين بزرگواران وجه الله مي باشند كه سالك صفات خدا را بطور كامل در آنان مشاهده مي كند زيرا همه جمال و جلال حق در آن بزرگواران وجود دارد. و نهايت سير هم رسيدن به "هو "سعادت مطلق و حقيقي است . ادامه دارد استاد بروجردي