🔰فریب‌های تربیتی در اسباب بازی‌ها... 🔻بازی و سرگرمی بیشترین اثرگزاری را به شکل "غیرمستقیم" بر متربیان دارد. لذا برخلاف بیان ساده انگارانه امروز که بازی، بازی است؛ باید به ابعاد پنهان و آثار غیرمستقیم بازی‌ها "حساس" شد، بازی‌ها بر استوارترین مبانی فکری شکل گرفته و چون جبنه سرگرمی و تفریح دارد کم‌ترین سخت گیری نسبت به آن صورت می‌گیرد. لذا راه نفود و اثرگذاری پنهان آن بسیار آسان است. 🔺چنانچه در مبانی فکری داروینسم که اصالت انسان را به حیوان بر می‌گرداند، می‌بینم که حجم بسیاری از اسباب بازی‌ها، کتاب‌ها، کارتون‌ها، انمیشن‌ها، قصه‌ها و... بر محور "حیوانات" شکل گرفته به دیگر بیان انتقال "احساسات"، "مفاهیم" و "مهارت‌ها" به کودک از طریق و زبان حیوان است. 🔻 لذا این پیام در ضمیر ناخوادگاه کودکان شکل می‌گیرید. «او می‌فهمد که از طریق حیوان دنیا را باید بشناسد» و این‌گونه است که در بزرگسالی اُنس با حیوانات به عنوان تنها همدم‌ش به یک معضل بزرگ اجتماعی تبدیل شده و هزاران بار متاسفانه در نفوذ پنهان و بدون حساسیت ما کتاب‌ها و قصه‌ها و اسباب‌بازی‌ها و انیمیشن‌های دینی نیز به زبان حیوان تولید می‌شود و این‌گونه یا معانی دینی قلب یا حذف می‌شود‌. 🔻چرا که به غلط اصالت انسانی یا "فطرت انسانی" را به حیوان نزدیک‌تر می‌دانند. چرا که او "حیوان ناطق" است با حیوان مانوس‌تر است، «وجه اشتراک» ما در حیوان بودن ماست. به بیان ساده پایگاه ارتباط با کودک خوی حیوانی اوست باید با «زبان حیوان» با کودک ارتباط برقرا کرد تا بتوانیم اثرگذار باشیم. 🔻حال آن‌که در نگاه دینی فطرت کودک بر توحید و ولایت سرشته شده است (کُلُّ مَوْلُود یُولَدُ عَلَى الْفِطْرَةِ) او پیش از این‌که والدین خود را بشناسد با خدای خود مانوس است. با امام زمان خود مانوس است. به دیگر بیان ابزار واسطه‌ای برای ارتباط با کودک امام است نه حیوان و این کجا و آن کجا 🔺من با "زبان توحید" با کودک خود ارتباط می‌گیرم و بر او اثر می‌گزارم. برخلاف نگاه مادی که حیوان واسطه ارتباط و انتقال مفاهیم است. و این آن بلایی‌ست که به شکل تدریجی و کاملا مخفیانه وارد نظام تربیتی ما شده است. 🔻مصیبت آن‌جاست که در زمان موضع‌گیری و نقد گفته می‌شود که بازی است نباید سخت گرفت و این اوج بلاهت یک مسئول است چرا که عمیق‌ترین پیامها در این ساده انگاری مربی و مسئول به کودک آنهم در حساس‌ترین مراحل رشد به راحتی منتقل می‌شود. 🔻همه این‌ها برای آن‌ است که حب و بغض کودک در سنین حساس رشد از محبت به معبود و امام به حیوان منتقل شود. فطرت خدا شناسی و خدا دوستی او به حیوان شناسی و حیوان دوستی منتقل شود. حال آن‌که کودک هر روز با بازی‌ها، کتاب‌ها، کارتون‌ها، انیمیشن‌ها و... سروکله می‌زند که تجسم حیوان تمام ضمیر ناخواگاه او را اشباع کرده و اینگونه است که بعدها همه عالم را از دریچه خوی حیوانی مشاهده و محاسبه میکند. ✍️مختار رضائیان #بازی #کودکان #تربیت_دینی 🔸فرصت اندیشه|مختاررضائیان 🔹@rezaeyan_mokhtar