💠 در این شبها می خواهیم با عنایت اباعبدالله الحسین ع ،بحث بسیار مهمی را با عنوان نقش حب و اشک اباعبدالله ع در تقرب الی الله و سیر و سلوک را بیان کنیم. 💠ما برای اینکه بفهمیم اباعبدالله در کجای این عالم قرار دارد و جایگاه ایشان نزد خدا کجاست و نسبت ما با ابا عبدالله چه نسبتی است و این غم چه اثری در جان ما میگذارد باید بحثمان را از دو منظر جلو ببریم. 🔸یک منظر این است که جایگاه و آثار حزن اباعبدالله ع را در عالم بررسی کنیم و به این ادراک برسیم که حزن حضرت چه اثاری در عالم و برای تمام موجودات داشته است تا بتوانیم به جایگاه حزن ابا عبدالله ع در عالم ک نقش آن در سیرو سلوک برسیم 🔸منظر دوم این است که ما چگونه با این حزن می توانیم قدم ور وادی تقرب به خدا برداریم و چگونه طی طریق کنیم. 🔰 لذا بحث حزن ابا عبدالله را میشود از دو منظر نگاه کرد. یک منظر اینکه برای ابا عبدالله الحسین وقتی گریه میکنم این گریه چه اثری درون من دارد؟ و من چگونه می توانم طی طریق کنم منظر دوم بررسی جایگاه حزن اباعبدالله ع در عالم تکوین و تشریع است 💠بر همین اساس نیاز به بررسی دو مقدمه داریم تا بتوانیم به اصل بحث بپردازیم اساسا ما دو جور حزن داریم: 1️⃣ حزنی که برای دنیا باشد که آیات و روایات آن را به شدت نکوهش کرده. لذا باید از آن عبور کنیم و لذا به ما دستور دادند از این غصه‌ها نخورید. اگر آدم زاهد شد، در اولین قدم «لِكَيْلا تَأْسَوْا عَلى‏ ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُمْ» (حدید/23) آدمی که فارغ از دنیاست، با آمد و شد در آن نه خوشحال می‌شود و نه غصه می‌خورد. 💠 انسان مؤمن نباید حزن نسبت به آمد و شد دنیا داشته باشد، حضرت امیر در توحید صدوق می‌فرمایند: زاهد همه غصه‌ها و شادی‌های دنیا از دلش بیرون رفته است. «فَأَمَّا الزّاهِدُ فَلا يَفرَحُ بِشَيءٍ مِنَ الدُّنيا أتاهُ ولا يَحزَنُ عَلى شَيءٍ مِنها فاتَهُ» دنیا از دستش برود غصه نمی‌خورد و اقبال هم کند خوشحال نمی‌شود. این روی دیگر سکه حب الدنیا است. پایان قسمت #اول از #شب_اول 💠 @rezakarimi_ir