eitaa logo
روحانی کاروان
953 دنبال‌کننده
3 عکس
4 ویدیو
9 فایل
تولید محتوا برای روحانیون کاروان عتبات عالیات ارتباط: @ymirani اگر مفید دیدید به دوستان روحانی کاروان معرفی فرمایید. دستم از توشه خالیست محتاج دعای تو هستم
مشاهده در ایتا
دانلود
حضرت ابو الحسن موسى بن جعفر(ع) به جهت کثرت زهد و عبادتش معروف به العبد الصالح و به جهت حلم و فرو خوردن خشم و صبر بر مشقات و آلام زمانه مشهور به الکاظم گردید.
درسی از امام کاظم در حفظ ابروی خود از وجود مبارك امام كاظم(سلام الله عليه) اين حديث نقل شد که فرمود، خداي سبحان انسان را با آبرو خلق كرد، اين مسئله شرعي هم اینجا طرح می شود كه آبروي ما براي ما نيست و ما امين آبرو هستيم؛ آبرو، مثل مال نيست كه بخواهيم به هر كسي دهيم، ما حافظ آبرو هستيم و اگر كسي آبروي خود را ريخت به جهنم هم مي‌رود، چون آبرو براي ما نيست. مرحوم كليني(رضوان الله عليه) اين حديث نوراني را از وجود مبارك امام كاظم(عليه السلام) نقل كرد كه «إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فَوَّضَ‏ إِلَی‏ الْمُؤْمِنِ‏ أُمُورَهُ‏ كُلَّهَا وَ لَمْ يُفَوِّضْ إِلَيْهِ أَنْ يَكُونَ ذَلِيلًا»؛[۱] فرمود همه كارها را خداي سبحان به افراد داد و فرمود اين طرز زندگي است، لباس پوشيدن شما، خانه ساختن شما، غذا خوردن شما و زندگي کردن آزاد هستيد اما آبرو براي شما نيست كه هر جا خواستيد بريزيد، هر كاري خواستيد انجام بدهید!
بكر بن عيسى گويد: على مردم را و مى‌خورانيد و خود نان در روغن زيتون تريد مى‌كرد و با خرماى عجوه مى‌خورد. اين بود طعام او. گويند كه هر چه در بيت المال بود تقسيم مى‌كرد، آنسان كه ديگر در روز جمعه در آنجا هيچ نبود. عصر هر پنجشنبه آنجا را آب مى‌پاشيد و دو ركعت نماز به جاى مى‌آورد و گويند كه دست روى شكم خود مى‌گذاشت و مى‌گفت: سوگند به آنكه دانه را رويانيد و جانداران بيافريد كه هر چند هيچ نيابم شكم به خيانت نيالايم و گرسنه از ورطه بيرون آيم. https://eitaa.com/joinchat/1502281752C6fd84a776f
سلام عزیزان دل صبحتون بخیر شمارا دعوت میکنم به تامل روی یک آیه قرانی👇 ( فكيف تتقون ان كفرتم يوما يجعل الوالدان شيبا ) . يكى از اوصاف قيامت اين است كه خردسال را پير مى كند .حال يا روز طولانى است كه كودك پير مى شود و يا حادثه سنگين است كه پير كننده است . مولود را پير مى كند. ✍️رضابازیارمنصورخانی_۲۹اردیبهشت۱۴٠۱_اصفهان https://eitaa.com/joinchat/1502281752C6fd84a776f
( يوم القيامة) براى يك عده( يوم الحسرة) خواهد بود . عمل را نشان مى دهد . انسان در آن روز ابد در كنار سفره ابدى خود نشسته است . نه كارى مى تواند بكند , نه پيوندى مى تواند داشته باشد ,چون انسان است و اعمال او . اوست و خاطرات او . اوست و نيات او اوست و عقيده او , و بالاخره آن چه در درون اوست ظهور مى كند( . لايكتمون الله حديثا ) . هيچ كسى چيزى را در دل كتمان نمى كند . هر چه دارد آشكار مى كند پس انسان الى الابد مهمان عقيده و اخلاق و اعمال خودش است ✍️رضابازبارمنصورخانی_۲۶اردیبهشت_کاکان https://eitaa.com/joinchat/1502281752C6fd84a776f
انسانى كه جز خوردن و نوشيدن و پوشيدن هدفى ندارد قرآن به او مرآت و نشان مى دهد . مى فرمايد : مى خواهى درون ات را ببينى , اين چهار پايان را ببين( ذرهم يأكلوا و يتمتعوا و يلههم الامل)( يأكلون كما يأكل الانعام)  مثل زندگى مى كنند . ✍رضابازیارمنصورخانی
✔️این قسمت: حرمت آبروی مومن 🔻جابر روايت كرده است كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم به كعبه نظر افكند و فرمود: آفرين بر تو، خانه‏ اى كه چقدر بزرگى و احترام تو چقدر زياد است سوگند به خدا، احترام مؤمن نزد خدا از تو بيشتر است. 🔻کعبه حرمت دارد خدا برای حرمت کعبه ابابیل می فرستد تا سپاه ابرهه نابود کند! اگر کسی قصد ویران کردن آبروی مومنی را داشته باشد معلوم است که با لشکری قوی تر از ابابیل مواجه است. 🔻در حديث قدسى آمده است: خداوند به كسانى كه مؤمنان را بيازارند اعلان جنگ مى‏دهد عن أبي عبد اللّه ـ عليه السلام ـ قال: قال اللّه عزّ و جلّ: لِيَأذَنْ بِحَرْبٍ مِنّى، مَنْ اذَلَّ عَبْدِىَ الْمُؤمِنَ وَ.......! ✍رضابازیارمنصورخانی https://eitaa.com/joinchat/1502281752C6fd84a776f
🔻 در کتاب «صحیح مسلم» روایتی است که خالد ابن ولید می‌خواست گردن معترض به رسول الله را قطع کند و از پیامبر سوال می‌کند: «ألا أَضْرِبُ عُنُقَهُ قال لَا لَعَلَّهُ أَنْ يَكُونَ يُصَلِّي» این فردی که این چنین جسارت می‌کند به پیامبر می‌گوید: «يا رَسُولَ اللَّهِ اتَّقِ اللَّهَ» خالد بن ولید به پیامبر میگوید : تقوا داشته باش خالد می‌گوید باید گردنش را بزنیم. حضرت می‌فرماید خیر، چون نماز می‌خواند. «فقال خَالِدٌ وَكَمْ من مُصَلٍّ يقول بِلِسَانِهِ ما ليس في قَلْبِهِ» خالد گفت چه بسا افرادی هستند که نماز می‌خوانند ولی نماز لقلقه زبانشان است قلبا مؤمن نیستند! رسول اکرم یک جمله بسیار زیبایی فرمودند: «إني لم أُومَرْ أَنْ أَنْقُبَ قُلُوبِ الناس ولا أَشُقَّ بُطُونَهُمْ» من مأموریت ندارم قلب‌های مردم را بشکافم و شکم‌های مردم را پاره کنم تا ببینم قلبا نماز می‌خوانند یا زبانا نماز می‌خوانند. سند:  صحيح مسلم  جلد ۲صفحه : ۷۴۲ پس: ✓در خلوت مسلمان وارد نشویم. ✓فعل مسلمان راحمل بر صحت نماییم. https://eitaa.com/joinchat/1502281752C6fd84a776f
! لباس شیک پوشیدیم ماشین لاکچری سوار شدیم خانه مجلل ساکن شدیم کف زدند و تبریک گفتند که مبارکت باشد بهت می آید، برازنده توست! نگفتند و ما رانفهماندند که آنچه روی زمین است زینت است هرچند زیباست و نیاز انسان! و چه بسا زندگی بدون آن تلخ امّا هرچه باشد است نه زینت انسان إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَى الْأَرْضِ زِينَةً لَهَا (ترجمه: در حقيقت ما آنچه را كه بر زمين است زيورى براى زمین قرار داديم) و اما آنچه زینت انسان است و همیشه در او و با او می ماند سجایای اخلاقِ انسانی است، آری راستگویی است، صداقت است، چشم پاکی است و هر آنچه امروزه به آن میگویند انسانیّت! و قرآن می گوید تقوا! «وَلَٰكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمَانَ وَزَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ لیکن خدا مقام ایمان را محبوب شما گردانید و در دلهاتان نیکو بیاراست» https://eitaa.com/joinchat/1502281752C6fd84a776f
سلام 🌹 یک کلامی امیر بیان امام علی علیه السلام دارند خیلی قابل تامل که تفسیرش این است: تو که اینقدر عاطفی هستی گر کسی مریض شود به عیادتش می روی اگر کسی زیر آفتاب باشد سایه بانش می شوی! تو که اینقدر برای دیگران رحم داری و توجه چرا به خودت رحم نمیکنی! اما ترحم من نفسک ما ترحم من غیرک ای انسان آنقدر که دلت برای دیگران می سوزد برای خودت دل نمی سوزانی؟! أَمَا مِنْ دَائِكَ بُلُولٌ، أَمْ لَيْسَ مِنْ نَوْمَتِكَ [نَوْمِكَ] يَقَظَةٌ چيز تو را به پروردگارت مغرور نمود. و چه چيز تو را به هلاكت خويش دلبسته ساخت؟ آيا دردت را درمانى نيست؟ آيا از اين خواب گران ديده نمى گشايى؟ از خواب غفلت بیدار شویم ماناقصیم باید کامل شویم و مسافریم به زاد و توشه نیاز داریم. شرح بخشی ازخطبه ی۲۲۳نهج البلاغه ✍️ رضابازیارمنصورخانی ۱۶/۱۲/۱۴٠٠ https://eitaa.com/joinchat/1502281752C6fd84a776f
بكر بن عيسى گويد: على (ع) مى‌گفت: اى مردم كوفه اگر در آن روز كه از نزد شما مى‌روم جز خانه‌ام و باربرم و چيز ديگرى با خود داشتم بدانيد كه خائنم. ✍️ یک وقت فکر نکنید اونایی که از المال موسسه تاسیس کردند و بعد از خودشون ارث برا وارثشون هست؛ اوناخائنند ها!!!!! نه اونا از سفره ی انقلاب سهم دارند! رضابازیارمنصورخانی ۳خرداد۱۴٠۱_قم https://eitaa.com/joinchat/1502281752C6fd84a776f
إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا انسان، خانه خویش را گلستانی پر طراوت و زیبا کند؛ خود از این همه زیبایی و نشاط مستقیما بهره مند می شود و البته نسیمی که می وزد، بخشی از این عطر دل انگیز را به دیگران می رساند؛ چنان که اگر کسی درون خانه خویش را لجنزاری متعفن و بدبو نمایند خود را همواره با رنج و ناروایی قرین ساخته و البته با بادی که می وزد بوی بد آن به دیگران هم می رسد و آنان را نیز می آزارد قرآن می فرماید خوبی های شما به نفع شماست و بدی های شما هم به ضرر خود شما است إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا بنابراین همه تبهکاریها و غارتهاو... بر اساس این قاعده کلی به خود شخص مرتکب باز می گردد و البته آثاری از آن نیز دامنگیر دیگران می شود ✍️ رضابازیارمنصـــــــــــورخانی یک شنبه۸خرداد۱۴٠۱_قم https://eitaa.com/joinchat/1502281752C6fd84a776f
چه قشنگی خدا برای ما قرار داد... چه فطرت صاف و صیقلی داشتیم..... پاک پاک بودیم مثل آینه! وقتی کودک بودیم برای نخستین بار اگر اقدام به دروغگویی می کردیم با واکنش سالم خویش روبرو می شدیم و با اموری چون سرخ شدن چهره لکنت زبان و عرق کردن؛ این پلیدی خلاف فطرت رابالا می آوردیم. مثل دستگاه گوارش که برا ی نخستین بار اگر را در او وارد کنند به طـــــــور طبیعی نمی پذیرد و آن را برمی گرداند؛ اما همین دستگاه عسل را به راحتی می پذیرد و آن را هضم می کند. ذائقه ما با گناه سازگار نبود! کم کم عادت کرد الان دیگه میگوییم رنگ چهره سرخ نمی شود! حرام میخوریم برایمان خوشمزه است بالا نمی آوریم! وای برما چه کردیم با فطرت پاک خودمان......!! ✍️ رضابازیارمنصـــــــــــورخانی جمعه۶خرداد۱۴٠۱_قم https://eitaa.com/joinchat/1502281752C6fd84a776f
ای آنکه بر مرکب و مستانه یکّه تازی میکنی؛ دیر یا زود آن مرکب به زیرت می کشندو تو را بر مرکب دیگری( ) که عازم جایگاه ابدی است؛ می نشانند! پس مستانه نتاز و نناز! این نغمه ی آسمانی بر لب دار که:«سُبْحانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنا هذا وَما کنّا لَهُ مُقْرِنِینَ * وَ إِنّا إِلی رَبِّنا لَمُنْقَلِبُونَ» منزّه است خدایی که این (بخوان این پست را این مقام را) را برای ما مسخَّر ساخت، و گرنه ما توان آن را نداشتیم، وما به سوی پروردگارمان باز می گردیم.» ✍رضابازیارمنصورخانی ۵خرداد۱۴٠۱_قم https://eitaa.com/joinchat/1502281752C6fd84a776f
. از دانسته ها خوددرا به غفلت انداختن() از آنچه میدانی یا می بینی چه بسیار نیکوست! که امیر بیان حضرت علی علیه السلام فرمودند: «من اشرف الاعمال الکریم غفلته عما یعلم» انسان کریم از آنچه می داند در شمار شریف ترین کارهای اوست. اینقدر ارزش دارد و به انسان شرافت میدهد که پیامبر خدا با اینکه می تواند از همه ی احوال و اعمال مردمان آگاه باشد و قرآن هم به ما خبر داده و تایید کرده که پیامبرتان می داند و میبیند «... و سیری الله عملکم و رسوله» امّا همین پیامبر وقتی در مقام قضاوت قرار می گیرد از علم خدادادی استفاده نمی کند خود را به می زدند و خودمی فرمود که با ابزارهای قضایی، یعنی بیّنه و یمین(شاهد و سوگند) میان شما قضا و داوری میکنم«انّما أقضی بینکم بالبیّنات و الأیمان» این تغافل خیلی ارزشمند است به بیان ضرب المثل شتر دیدی ندیدی...... بعضیا ها هم هستند اینجور میگند فلانی بذار دهانم بسته باشد من خیلی چیزا میدونم نمیخوام بگم!! داداش تو بگی بهتره! طرف راباخاک یکسان میکنی با کشیدن یاء در خیــــــــــــــــــــلی😊 رضابازیارمنصورخانی ۴خرداد۱۴٠۱_قم https://eitaa.com/joinchat/1502281752C6fd84a776f
تمام و تمام در کربلاء دوستان قسمت آبی رنگ برای مطالعه و تحقیق مطلب است روز شنبه بیست و ششم ذی الحجه به این منزلگاه شَراف رسیدند در شراف سه حلقه چاه بزرگ است به نقل از مقاتل و کتب تاریخی حضرت در این منزلگاه آب برگرفتند. به راه افتادند و در نیمه روز بودند که به سپاه حرّ رسیدند. فقال له الحسين (عليه السّلام): فما ترونه؟ قالوا: نراه و اللّه آذان الخيل، قال: انا و اللّه أرى ذلك ثم قال (عليه السّلام): ما لنا ملجأ نلجأ إليه فنجعله في ظهورنا و نستقبل القوم بوجه واحد؟ فقلنا له: بلى هذا ذو حسم (اسم جبل) الى جنبك تميل إليه عن يسارك فان سبقت إليه فهو كما تريد. فأخذ إليه ذات اليسار و ملنا معه فما كان باسرع من أن طلعت علينا هوادي الخيل فاستبقنا الى ذى حسم فسبقناهم إليه فضربنا الخيام.» منتهى الآمال (عربی)، جلد‏1، صفحه 607 «حضرت سيّد الشهداء (عليه السّلام) از بطن عقبه كوچ نمودند و در منزلگاه شراف (به فتح شين) نزول کردند و چون هنگام سحر شد جوانان را امر كردند كه آب بسيار برداشتند و از آنجا روانه گشتند و تا نصف روز راه رفتند، در آن حال مردى از اصحاب آن حضرت گفت: اللّه اكبر، حضرت نيز تكبير گفت و پرسيد مگر چه ديدى كه تكبير گفتى؟ گفت: نخلهایی از دور ديدم، جمعى از اصحاب گفتند: به خدا قسم كه ما هرگز در اين مكان نخل نديده‏ ايم. حضرت فرمودند: پس خوب نگاه كنيد تا چه مى ‏بينيد. گفتند: به خدا سوگند گردنهاى اسبان مى ‏بينيم. آن حضرت فرمودند: و اللّه من نيز چنين مى ‏بينم. و چون معلوم فرمود كه علامت لشكر است كه پيدا شدند به سمت چپ خود به جانب كوهى كه در آن حوالى بود و آن را ذو حسم مى ‏گفتند؛ رفتند كه اگر حاجت به قتال افتد آن كوه را ملجأ خود نموده و پشت به آن مقاتله نمايند پس به آن موضع رفتند و خيمه برپا كردند و نزول نمودند.» ♦️با تامل ،تدبر و تفکر در قیام علیه السلام هرچه بیشتر به اسراری می رسیم! هيچ كجا، شكوه و جمال به اندازه كربلا وجود ندارد. ♦️چقدر باید باشی وعبدخدا؛ که وقتی در ذو حسم به سپاه برخورد کنی بدون آنکه آنان طلب نمایند دستور دهی به جوانان بنی هاشم که:« اسْقُوا الْقَوْمَ وَارْوُوهُمْ مِنَ الْمَاءِ وَ رَشِّفُوا الْخَیْلَ تَرْشِیفًا» (این آقایان که آمده اند و با ما سر جنگ دارند اینان را که میدانم به زودی ما را می کشند و خانوده ام را به اسارت می برند )آب دهید و سیرابشان کنید؛این اسبانی( که میدانم بر پیکرم می تازند) را هم سیرابشان کنید! ♦️علی بن الطعان المحاربی میگه من آخرین نفر بودم که از ته سپاه حر رسیدم ابن علی خود آمد جلوی من آب به پیاله ام می ریخت مرا و اسبم را سیراب نمود.✓تاریخ طبری ج۵ص۴۰۲ ♦️امام است در حال زندگی میکند و قصاص قبل از جنایت نمی کند!این سپاه هنوز جنایت نکردند انسان هستند و تشنه حیوان دارند و تشنه و ما هستیم که در شأنمان گفته می شود:«عَادَتُكُمُ الْإِحْسَانُ وَ سَجِيَّتُكُمُ الْكَرَمُ»، عادت شما احسان وخلق و خوی شما بخشش است! ♦️ این یک چهره است در کربلا!چهره ای دیگر هم در نهایت و رذالت!فعلشان بدترین و زشت ترین شکل ممکن بود: «أساؤوا السّواي»(روم/۱۰). تیر سه شعبه زدید هدفتان به زمین افتا او دیگر جان می دهد چرا بر راه انداختید؟چرا خانواده اش را بر مرکب بی جهاز آن هم دست و پای و کرده ...!«وَ صُفِّدوُا فِي الحَديد فَوقَ اَقتابِ المَطيّات» (عج) سخنران: . https://eitaa.com/joinchat/1502281752C6fd84a776f
ورود کاروان امام حسین (ع) به کربلا محاصره امام حسین علیه السلام و ورود ایشان به کربلا معجم الكبير؛ طبرانی: ج 3 ص 108 ... فَلَمّا احيطَ بِحُسَينٍ عليه السلام حينَ قُتِلَ قالَ: مَا اسمُ هذِهِ الأَرضِ؟ قالوا: كَربَلاءُ، قالَ: صَدَقَ اللّهُ ورَسولُهُ، أرضُ كَربٍ وبَلاء... ترجمه: هنگامى كه او را براى كُشتنْ محاصره كردند، پرسيد: «نام اين سرزمين چيست؟».گفتند: كربلا. فرمود: «خدا و پيامبرش راست گفتند؛ سرزمينِ كَرْب (اندوه) و بلاست».   سخنان امام حسین علیه السام هنگام ورود به کربلا و برپاکردن خیمه ها الفتوح؛ ابن اعثم: ج 5 ص 83 ... فَقالَ الحُسَينُ عليه السلام لِأَصحابِهِ: انزِلوا، هذا مَوضِعُ كَربٍ وبَلاءٍ، هاهُنا مُناخُ رِكابِنا، ومَحَطُّ رِحالِنا، وسَفكُ دِمائِنا. قالَ: فَنَزَلَ القَومُ، وحَطُّوا الأَثقالَ ناحِيَةً مِنَ الفُراتِ، وضُرِبَت خَيمَةُ الحُسَينِ عليه السلام لِأَهلِهِ وبَنيهِ، وضَرَبَ عَشيرَتُهُ خِيامَهُم مِن حَولِ خَيمَتِه‏. ترجمه: حسين عليه السلام به يارانش فرمود: «فرود آييد كه اين جا، جايگاه اندوه و بلاست! اين جا، محلّ فرود آمدن مَركب‏هايمان، و اين جا محلّ بار و بُنه ما و ريخته شدن خونمان است». آنها پياده شدند و بارهايشان را در جايى كناره فرات، فرود آوردند و خيمه‏اى را براى حسين عليه السلام و همسران و فرزندانش، بر پا كردند و خويشان حسين عليه السلام، گِرداگِرد خيمه او، خيمه زدند.   حمله دشمنان به خیام امام حسین علیه السلام و غارت آن ها مقتل الحسين خوارزمی: ج 2 ص 37 أقبَلَ الأَعداءُ حَتّى أحدَقوا بِالخَيمَةِ، ومَعَهُم شِمرُ بنُ ذِي الجَوشَنِ، فَقالَ: ادخُلوا فَاسلُبوا بِزَّتَهُنَّ. فَدَخَلَ القَومُ فَأَخَذوا كُلَّ ما كانَ بِالخَيمَة... ترجمه: دشمنان، پيش آمدند تا به گرد خيمه‏ها حلقه زدند. شمر بن ذى الجوشن نيز با آنها بود. او گفت: به درون خيمه‏ها برويد و جامه‏ها و متاعشان را بگيريد. مردم، وارد شدند و هر چه در خيمه‏ها بود، برداشتند...
منبع: لهوف، سید بن طاووس : ص ١٧٧. ثُمَّ أقبَلوا عَلى سَلَبِ الحُسَينِ عليه السلام، فَأَخَذَ قَميصَهُ إسحاقُ بنُ حوبةَ الحَضرَمِيُّ لَعَنَهُ اللّه، فَلَبِسَهُ ، فَصارَ أبرَصَ ، وَامتَعَطَ شَعرُهُ ... وَ رُوِيَ أَنَّهُ وُجِدَ فِي قَمِيصِهِ مِائَةٌ وَ بِضْعَ عَشْرَةَ مَا بَيْنَ رَمْيَةٍ وَ طَعْنَةِ سَهْمٍ وَ ضَرْبَةٍ. وَ قَالَ الصَّادِقُ ع وُجِدَ بِالْحُسَيْنِ ع ثَلَاثٌ وَ ثَلَاثُونَ طَعْنَةً- وَ أَرْبَعٌ وَ ثَلَاثُونَ ضَرْبَة وأخَذَ سَراويلَهُ بَحرُ بنُ كَعبٍ التَّيمِيُّ لَعَنَهُ اللّه، ورُوِيَ أنَّهُ صارَ زَمِنا مُقعَدا مِن رِجلَيهِ . وأخَذَ عِمامَتَهُ أخنَسُ بنُ مَرثَدِ بنِ عَلقَمَةَ الحَضرَمِيُّ لَعَنَهُ اللّه، وقيلَ: جابِرُ بنُ يَزيدَ الأَودِيُّ لَعَنَهُ اللّه، فَاعتَمَّ بِها، فَصارَ مَعتوها، وأخَذَ نَعلَيهِ الأَسوَدُ بنُ خالِدٍ وأخَذَ خاتَمَهُ بَجدَلُ بنُ سُلَيمٍ الكَلبِيُّ لَعَنَهُ اللّه، فَقَطَعَ إصبَعَهُ عليه السلام مَعَ الخاتَمِ، وهذا أخَذَهُ المُختارُ، فَقَطَعَ يَدَيهِ ورِجلَيهِ ، وتَرَكَهُ يَتَشَحَّطُ في دَمِهِ حَتّى هَلَك. وأخَذَ قَطيفَةً لَهُ عليه السلام ـ كانَت مِن خَزٍّ ـ قَيسُ بنُ الأَشعَثِ لَعَنَهُ اللّه ُ وأخَذَ دِرعَهُ البَتراءَ عُمَرُ بنُ سَعدٍ لَعَنَهُ اللّه، فَلَمّا قُتِلَ عُمَرُ بنُ سَعدٍ، وَهَبَهَا المُختارُ لِأَبي عَمرَةَ قاتِلِهِ . وأخَذَ سَيفَهُ جُمَيعُ بنُ الخلقِ الأَودِيُّ، وقيلَ : رَجُلٌ مِن بَني تَميمٍ ، يُقالُ لَهُ : الأَسوَدُ بنُ حَنظَلَةَ لَعَنَهُ اللّه ُ . وفي رِوايَةِ ابنِ سَعدٍ : أنَّهُ أخَذَ سَيفَهُ الفلافِسُ النَّهشَلِيُّ ، وزادَ مُحَمَّدُ بنُ زَكَرِيّا : أنَّهُ وَقَعَ بَعدَ ذلِكَ إلى بِنتِ حَبيبِ بنِ بُدَيلٍ ، وهذَا السَّيفُ المَنهوبُ لَيسَ بِذِي الفَقارِ ؛ فَإِنَّ ذلِكَ كانَ مَذخورا ومَصونا مَعَ أمثالِهِ مِن ذَخائِرِ النُّبُوَّةِ وَالإِمامَةِ ، وقَد نَقَلَ الرُّواةُ تَصديقَ ما قُلناهُ وصورَةَ ما حَكَيناهُ . ترجمه : آن گاه ، به تاراج كردن جامه هاى امام حسين عليه السلام روى آوردند . اسحاق بن حَوبه حضرمى ـ كه خدا لعنتش كند ـ ، پيراهن امام عليه السلام را برد و آن را پوشيد ؛ امّا پيسى گرفت و مويش ريخت . . . روایت شده که در پیراهن حضرت صد و ده و اندی جای تیر و شمشیر و نیزه پیدا شد. امام صادق فرمود: در پیکر حسین علیه السلام جای سی و سه نیزه و سی و چهار زخم شمشیر بود. بحر بن كعب تَيمى ـ كه خدا لعنتش كند ـ ، شلوار امام عليه السلام را به غارت برد و نقل شده كه از دو پا ، فلج و زمينگير شد . اَخْنَس بن مَرثَد بن علقمه حضرمى ـ كه خدا لعنتش كند ـ ، عمامه امام عليه السلام را برداشت و گفته شده كه جابر بن يزيد اَوْدى ـ كه خدا لعنتش كند ـ ، عمامه را برد و به سرش پيچيد و سبك مغز و كم عقل گرديد . اسود بن خالد هم كفش هاى امام عليه السلام را تاراج كرد و بَجدَل بن سُلَيم كلبى ـ كه خدا لعنتش كند ـ ، انگشتر امام عليه السلام را برداشت . او انگشت ايشان را كه انگشتر داشت ، قطع كرد . [بعدها ]مختار ، او را دستگير كرد و دست و پاهايش را بريد و او را وا نهاد تا در خونش بغلتد و هلاك شود . قطيفه خز امام عليه السلام را قيس بن اشعث ـ كه خدا لعنتش كند ـ غارت كرد و زرهِ كوتاه (تن پوشِ) امام عليه السلام را عمر بن سعد ـ كه خدا لعنتش كند ـ برداشت و هنگامى كه عمر بن سعد به قتل رسيد ، مختار ، آن را به قاتل وى ، ابو عمره ، بخشيد . جُمَيع بن خلق اَوْدى ، شمشير امام عليه السلام را برد و گفته شده كه مردى از بنى تميم ، به نام اسود بن حنظله ـ كه خدا لعنتش كند ـ ، آن را به تاراج برد در روايت [محمّد] ابن سعد نيز آمده است كه فلافِس نَهشَلى ، شمشير ايشان را برد و محمّد بن زكريّا افزوده است كه پس از آن ، شمشير به دست دختر حبيب بن بُدَيل افتاد . اين شمشيرِ به تاراج رفته ، غير از شمشير ذو الفقار است كه با ديگر چيزهاى مشابهش ، جزو گنجينه نبوّت و امامت ، مصون و محفوظ ، نگاهدارى مى شود . راويان نيز در تصديق همين نقل ، مطالبى مشابه آن ، گزارش كرده اند
قالَ الرّاوي : وجاءَ هؤُلاءِ العَشَرَةُ حَتّى وَقَفوا عَلَى ابنِ زِيادٍ لَعَنَهُ اللّه ُ ، فَقالَ اُسَيدُ بنُ مالِكٍ أحَدُ العَشَرَةِ: نَحنُ رَضَضنَا الصَّدرَ بَعدَ الظَّهرِ بِكُلِّ يَعبوبٍ شَديدِ الأَسرِ فَقالَ ابنُ زِيادٍ لَعَنَهُ اللّه ُ : مَن أنتُم ؟ قالوا : نَحنُ الَّذينَ وَطِئنا بِخُيولِنا ظَهرَ الحُسَينِ حَتّى طَحَنّا حَناجِرَ صَدرِهِ .قالَ : فَأَمَرَ لَهُم بِجائِزَةٍ يَسيرَةٍ . قالَ أبو عُمَرَ الزّاهِدُ: فَنَظَرنا إلى هؤُلاءِ العَشَرَةِ ، فَوَجَدناهُم جَميعا أولادَ زِنىً، وهؤُلاءِ أخَذَهُمُ المُختارُ ، فَشَدَّ أيدِيَهُم وأرجُلَهُم بِسِكَكِ الحَديدِ ، وأوطَأَ الخَيلَ ظُهورَهُم حَتّى هَلَكوا.اين ده تن ، [پس از پايان كار] آمدند و در برابر ابن زياد ـ كه خدا لعنتش كند ـ ايستادند و از ميان آنان ، اسيد بن مالك گفت :ما بوديم كه پشت و سپس سينه[ى او] را با همه اسب هاى بزرگ و تيزتك ، خرد كرديم .ابن زياد ـ كه خدا لعنتش كند ـ گفت : شما كه هستيد؟ گفتند: ما كسانى بوديم كه بر پشت حسين ، اسب دوانديم تا آن كه سينه و گلوى حسين را آسياب كرديم .ابن زياد ، فرمان داد جايزه اندكى به آنان بدهند .ابو عمر زاهد مى گويد : ما به اين ده تن نگريستيم و همه آنان را زنازاده يافتيم . مختار ، آنان را دستگير كرد و با زنجيرهاى آهنين ، دست و پاهايشان را بست و بر پشتشان اسب دواند تا به هلاكت رسيدند . منبع: تذكرة الخواصّ، سبط ابن جوزی: ص ٢٥٤
یکی از مصیبت های تکان دهنده اهل بیت در شام و جسارت به بانوان حرم منبع: بستان الواعظين و ریاض السامعین اثر عبدالرحمن علی بن جوزی صفحه 263 إنَّ الحُسَينَ عليه السلام استَسقى ماءً حينَ قُتِلَ ؛ فَمُنِعَ مِنهُ ، وقُتِلَ وهُوَ عَطشانُ ، وأتَى اللّه َ حَتّى سَقاهُ من شَرابِ الجَنَّةِ ، وذُبِحَ ذَبحا ، وسُبِيَت حَرَمُهُ وحُمِلنَ مُكَشَّفاتِ الرَّؤوسِ عَلَى الاُكُفِ بِغَيرِ وِطاءٍ، حَتّى دَخَلنَ دِمَشقَ ورَأسُ الحُسَينِ بَينَهُنَّ عَلى رُمحٍ ، إذا بَكَت إحداهُنَّ عِندَ رُؤيَتِهِ ضَرَبَها حارِسٌ بِسَوطِهِ ، ووَقَفَ أهلُ الذِّمَّةِ لَهُنَّ في سوقِ دِمَشقَ يَبصُقونَ في وُجوهِهِنَّ ، حَتّى وَقَفنَ بِبابِ يَزيدَ ، فَأَمَرَ بِرَأسِ الحُسَينِ عليه السلام فَنُصِبَ عَلَى البابِ وجَميعُ حَرَمِهِ حَولَهُ ، ووُكِّلَ بِهِ الحَرَسُ ، وقالَ : إذا بَكَت مِنهُنَّ باكِيَةٌ فَالِطموها فَظَلَلنَ ورَأسُ الحُسَينِ عليه السلام بَينَهُنَّ مَصلوبٌ تِسعَ ساعاتٍ مِنَ النَّهارِ . وإنَّ اُمَّ كُلثومٍ رَفَعَت رَأسَها ، فَرَأَت رَأسَ الحُسَينِ عليه السلام فَبَكَت ، وقالَت : يا جَدّاه ـ تُريدُ رَسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ـ هذا رَأسُ حَبيبِكَ الحُسَينِ مَصلوبٌ ، وبَكَت ، فَرَفَعَ يَدَهُ بَعضُ الحَرَسِ ولَطَمَها لَطمَةً حَصَرَ وَجهَها ، وشَلَّت يَدُهُ مَكانَهُ . ترجمه: امام حسين عليه السلام زمانى كه كشته شد آب خواست ولى به او ندادند و با زبان تشنه كشته شد و نزد خدا رفت و خداوند او را از نوشيدنى بهشتى سيراب ساخت. او را آن چنان ، سر بُريدند و خانواده اش را به اسارت بردند و در حالى سرهايشان باز بود با مَركب هاى بدون جهاز و پالان حركتشان دادند تا وارد دمشق شدند در حالى كه سرِ حسين عليه السلام ، در ميانشان بر بالاى نيزه بود . هرگاه يكى از آنان با ديدن سر مى گريست ، نگهبانان ، او را با تازيانه مى زدند . اهل ذمّه ، در بازار دمشق براى تماشاى آنان ، صف كشيده بودند و به صورتشان ، آب دهان مى انداختند تا اين كه بر درِ كاخ يزيد ، متوقّف شدند . يزيد ، دستور داد تا سر حسين عليه السلام را بر در بياويزند ، در حالى كه خانواده امام عليه السلام در اطرافش بودند . همچنين ، نگهبانانى را بر آن گماشت و دستور داد كه : هرگاه يكى از آنان گريست ، او را بزنيد . آنان ، همچنان ماندند ، در حالى كه سر حسين عليه السلام در ميان آنها به مدّت نه ساعت ، در روز آويزان بود . اُمّ كلثوم ، سرش را بلند كرد و سرِ حسين عليه السلام را ديد و گريست و گفت : اى پدر بزرگ (منظورش پيامبر خدا صلى الله عليه و آله بود)! اين ، سرِ حبيب تو حسين است كه آويزان شده است . سپس گريست . يكى از نگهبانان ، دستش را بالا برد و به صورت اُمّ كلثوم زد كه به تمامى صورت او آسيب زد . در دَم ، دست نگهبان ، از كار افتاد
گریه اهل بیت امام حسین (ع) در شام و جسارت به آ نها بستان الواعظين و ریاض السامعین؛ عبدالرحمن علی بن جوزی: صفحه ۲۶۳ ... فَأَمَرَ بِرَأسِ الحُسَينِ عليه السلام فَنُصِبَ عَلَى البابِ وجَميعُ حَرَمِهِ حَولَهُ، ووُكِّلَ بِهِ الحَرَسُ، وقالَ: إذا بَكَت مِنهُنَّ باكِيَةٌ فَالِطموها فَظَلَلنَ ورَأسُ الحُسَينِ عليه السلام بَينَهُنَّ مَصلوبٌ تِسعَ ساعاتٍ مِنَ النَّهارِ . وإنَّ اُمَّ كُلثومٍ رَفَعَت رَأسَها ، فَرَأَت رَأسَ الحُسَينِ عليه السلام فَبَكَت، وقالَت : يا جَدّاه ـ تُريدُ رَسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ـ هذا رَأسُ حَبيبِكَ الحُسَينِ مَصلوبٌ، وبَكَت، فَرَفَعَ يَدَهُ بَعضُ الحَرَسِ ولَطَمَها لَطمَةً حَصَرَ وَجهَها… ترجمه: یزيد دستور داد تا سر حسين عليه السلام را بر در بياويزند ، در حالى كه خانواده امام عليه السلام در اطرافش بودند . همچنين ، نگهبانانى را بر آن گماشت و دستور داد كه : هرگاه يكى از آنان گريست، او را بزنید. آنان، همچنان ماندند، در حالى كه سر حسين عليه السلام در ميان آنها به مدّت نه ساعت، در روز آويزان بود. اُمّ كلثوم ، سرش را بلند كرد و سرِ حسين عليه السلام را ديد و گريست و گفت : اى پدر بزرگ (منظورش پيامبر خدا صلى الله عليه و آله بود)! اين ، سرِ حبيب تو حسين است كه آويزان شده است . سپس گريست. يكى از نگهبانان ، دستش را بالا برد و به صورت اُمّ كلثوم زد كه به تمامى صورت او آسيب زد.
کیفیت ورود اسرای کربلا به شام و مجلس یزید المزار الكبير ـ في زِيارَةِ النّاحِيَةِ ـ : رُفِعَ عَلَى القَنا رَأسُكَ ، وسُبِيَ أهلُكَ كَالعَبيدِ ، وصُفِّدوا فِي الحَديدِ فَوقَ أقتابِ المَطِيّاتِ ، تَلفَحُ وُجوهَهُم حَرُّ الهاجِراتِ ، يُساقونَ فِي البَراري وَالفَلَواتِ ، أيديهِم مَغلولَةٌ إلَى الأَعناقِ ، يُطافُ بِهِم فِي الأَسواقِ. المزار الكبير : ص ٥٠٥ ، مصباح الزائر : ص ٢٣٣ ، بحار الأنوار : ج ١٠١ ص ٢٤١ و ص ٣٢٢ . ترجمه: در «زيارت ناحيه مقدّسه» ـ : سرت را بر نيزه كردند و خانواده ات را مانند بندگان، اسير نمودند و با زنجير آهنين، به بند كشيدند و بر روى مَركب هاى بدون جهاز، سوار نمودند و باد داغ نيم روزى، صورت هاشان را مى سوزانْد. آنان را در دشت ها و صحراها مى راندند و دستانشان را به گردن هايشان بسته بودند و آنها را در بازارها مى چرخاندند. قرب الإسناد عن عبد اللّه بن ميمون عن جعفر بن محمد عن أبيه [الباقر] عليهماالسلام: لَمّا قُدِمَ عَلى يَزيدَ بِذَرارِيِّ الحُسَينِ، اُدخِلَ بِهِنَّ نَهارا مَكشوفاتٍ وُجوهُهُنَّ ، فَقالَ أهلُ الشَّامِ الجُفاةُ : ما رَأَينا سَبيا أحسَنَ مِن هؤُلاءِ ، فَمَن أنتُم ؟ فَقالَت سُكَينَةُ بِنتُ الحُسَينِ : نَحنُ سَبايا آلِ مُحَمَّدٍ . قرب الإسناد : ص ٢٦ ح ٨٨ ، الأمالي للصدوق : ص ٢٣٠ ح ٢٤٢ ، روضة الواعظين : ص ٢١٠ كلاهما من دون إسنادٍ إلى أحدٍ من أهل البيت عليهم السلام ، بحار الأنوار : ج ٤٥ ص ١٥٥ و ص ١٦٩ ح ١٥ . ترجمه: قرب الإسناد ـ به نقل از عبد اللّه بن ميمون از امام صادق عليه السلام، از پدرش امام باقر عليه السلام ـ: هنگامى كه خاندان حسين عليه السلام را بر يزيد وارد كردند روز بود و صورت هاى آنان باز بود. شاميان جفاكار گفتند: ما اسيرانى نيكوتر از اينها نديده ايم. شما كيستيد؟! سكينه دختر حسين عليه السلام گفت : ما اسيران خاندان محمّديم.
حکایتی از جنگ جمل-جذاب.pdf
111.2K
حکایتی جذاب از جنگ جمل پیشگویی امام علی علیه السلام از تعداد افراد سپاه* شرح مختصری از جنگ جمل اگر گوشی شما پی دف باز نمیکند متن این پی دی اف اینجاس 👇 https://eitaa.com/sanaderevayat/7
مقدس اردبیلی یکی از بزرگان، مرحوم عالم بزرگوار افتخار شیعه کسی که بارها خدمت مقدّس حضرت حجة بن الحسن عسکری (ع) رسیده علامه ملا احمد مقدس اردبیلی رضوان اللّه تعالی علی(ع)ه را در خواب دید از او پرسید عالم آخرت را چگونه دیدی و خداوند با تو چه معامله‌ای کرد؟ این عالم جلیل القدر فرمود: بازار عمل که کساد و بی‌رونق است نفع نداد ما را مگر صاحب این قبر یعنی حضرت امیرالمؤمنین (ع). یعنی در عالم آخرت کسی ما را نجات نداد مگر آقا علی(ع).
در حدیث است که «الدعاء تحت قبته مستجاب»، یعنی دعا زیر قبه امام حسین(ع) مستجاب است. اگر منظور از این قبّه، همان گنبد باشد که در زمان معصومان چنین گنبدی وجود نداشت؟! پاسخ اجمالی در منابع حدیثی، روایات متعددی ناظر به آن است که دعا در زیر قبّه امام حسین(ع) مستجاب است؛ مانند: پیامبر(ص): «حق زائر امام حسین(ع) بر خدا این است که او را عذاب نکند، دعا در تحت قبه او مستجاب است، و شفا در تربت او قرار داده شده ...». در یکی از زیارات امام حسین(ع) آمده است: «... السلام على من الإجابة تحت‏ قبته‏...». سلام بر آن‌که استجابت دعا در زیر قبّه او است. 3. روایت شده است «خداوند در عوض شهادت امام حسین(ع) چهار خصلت عطا کرده است: شفا را در تربتش نهاد، اجابت دعا را زیر قبّه‌اش قرار داد، ائمه بعدى از نسل او هستند، مدت زمانى را که زائرین آن‌حضرت براى زیارت مى‏گذرانند، جزء عمرشان به حساب نمى‏آورد». در ارتباط با این روایات باید گفت که «قبه» در روایات بالا لزوماً به معنای گنبد نیست تا این پرسش پدید آید که در زمان صدور روایات، مزار مطهر امام حسین(ع) دارای گنبد و بارگاهی نبود تا دعا در زیر آن گنبد مستجاب شود، زیرا در زبان عربی حتی به یک خیمه دایره‌ای شکل نیز «قبه» گفته می‌شود: «القُبَّه من الخِیام: بیتٌ صغیر مستدیر، و هو من بیوت العرب»؛ از میان انواع خیمه‌ها، به نوع کوچک دایره‌وار آن قبّه گفته می‌شود که چنین مدلی مورد استفاده عرب‌ها می‌باشد. طبیعتاً بعد از شهادت امام حسین(ع)، بارگاه و سایبان کوچکی - حتی با گِل و نی - برای زوار حضرتشان در آن‌جا وجود داشت و نیز ممکن بود هر زائری - برای مدتی که در کنار قبر سیدالشهداء می‌ماند - خیمه شخصی خود را به صورت موقت برپا می‌کرد. روایات بالا که دعا در زیر قبّه آن‌حضرت را مستجاب می‌دانند نیز می‌تواند ناظر به همین خیمه‌ها و سایبان‌های کوچک باشدو حتی اگر هیچ سایبانی نیز در آن‌جا نبود، باز هم اصطلاح «قبّه» در این روایات می‌توانست کنایه از بخشی از آسمان باشد که بر فراز مزار آن امام قرار گرفته است.