#معشوقه_جذاب_ارباب #پارت194 هفت تیری که ماشه‌اش کشیده می‌شه و تیری که مستقیم به سمت قلب من می‌آد و پاهایی که خشک شده‌ان و نمی‌تونن تغییری درحالتم به وجود بیارن. وسوزشی که توی قفسه‌ی سینه‌ام به وجود می‌آد. پاهام سست می‌شن و تحمل وزنم برام سخت می‌شه . روی پاهام سقوط می‌کنم و نگاهی به پیراهنم که به رنگ خون دراومده می‌ندازم . محتشم گام‌های بلندی به سمتم بر می‌داره و زیر زانوم می‌زنه که با صورت به زمین برخورد می‌کنم و صدای شکستن فکم‌و به وضوح می‌شنوم . محتشم روی پاهاش می‌شینه : _تو حتی خوبی هم نداشتی . پر از بیچارگی هستی! این‌قدربدبختی که آدم دلش به حالت می‌سوزه و این‌و به عنوان نصیحت تو گوشت فرو کن به هیچکس اعتماد نکن البته این نصیحت که برای این دنیا به کارت نمیاد ... چشمکی می‌زنه و ادامه می‌ده : _اما اون دنیا حتما ازش استفاده کن ، دوست داری بدونی من با کمک کی تونستم سرتو زیرآب کنم؟ وقتی صورت منتظر من‌و می‌بینه خم می‌شه و زیر گوشم اسمی رو می‌‌گه که تنم سرد می‌شه و با چشم‌های گرد شده به محتشمی که با لبخند دندون نمایی بهم خیره شده ، نگاه می‌کنم . _بخواب پسر زیاد خودتو آخرعمری اذیت نکن . بلند می‌شه خاک فرضی روی کتش‌و می‌تکونه، عقب گرد می‌کنه و درهمون حال می‌گه : _عزت زیاد . وقتی در گاراژ‌ رو محکم می‌بنده می‌خوام از‌جام بلند شم اما نمی‌تونم و فریاد بلندی از درد می‌کشم . دوباره برای رهایی از این وضعیت‌و نجات دادن خودم تلاش می‌کنم اما بی فایده‌اس . مغموم سرم‌و محکم به زمین می‌زنم و فریاد می‌زنم : _خــــــــدا . این فریاد ، این التماس و این بی‌پناهی من‌و یاد روزی می‌ندازه که ماهگل زیر دست‌و پام فریاد می‌زد و من بی‌تفاوت به کارم ادامه می‌دادم . بد تاوان جیغ‌و داد ماهگل رو پس دادم ، خیلی بد! جلوی چشم‌هام داره سیاه می‌شه که اسمم‌و از زبون شخصی می‌شنوم و کلمات آخر رو به زبون می‌آرم : _ داداش ..... مواظب .....ماهگ....لم .....باش ، این‌کار زیر سر اون .....اون ...... به سرفه می‌افتم و با درد قفسه‌ی سینه دیگه نمی‌تونم ادامه بدم و بعد دیگه چیزی حس نمی کنم جز سیاهی مطلق ....