#ماهگل🌼🌸 #پارت192 " ارســـــلان" دوباره شماره‌ی اون پرستار و می‌گیرم اما صدای *مشترک مورد نظر در دسترس نمی‌باشد * گوشم‌و پر می‌کنه . باعصبانیت گوشی و به زمین می‌زنم و خودم‌و روی مبل پرت می‌کنم . سرم‌و بین دست‌هام مخفی می‌کنم تا شاید فکری به ذهنم برسه اما فایده‌ای نداره. مشت‌های پی‌در پی به سرم می‌زنم ولی نمی‌تونم این حرصی که تو وجودم به وجود اومده و خالی کنم . با عصبانیت از جام بلند می‌شم و ضربه‌ای به زیر میز‌ می‌زنم که میز بر‌ می‌گرده و گلدونی هم که وسط قرار گرفته هم محکم با زمین برخورد می‌کنه و خردو خاکشیر می‌شه. از یادآوری روزی که با ماهگل برای خرید این وسائل رفته بودیم لبخند محوی روی لب‌هام نقش می‌بنده . درسته باهام سرد برخورد می‌‌‌کرد ، بعضی اوقات توجهی به حضورم نداشت اما همون لبخندگاه‌و بی گاهی که روی لبش نقش می‌بست برای من دنیایی داشت . دلم برای اون چال‌گونه‌اش ، برای غرغرهاش ، عطر تنش ، دست‌پختش تنگ شده . از همون اول راه،من فقط و فقط براش دردسر درست کردم ولی با این حال خم به ابرو نیاورد، باعث جدایی از خانواده‌اش شدم ولی همچنان مقاوم روی پاهاش ایستاد . دستی به صورتم که از اشک چشم‌هام خیس شده می‌کشم‌‌. من نباید گریه کنم ، اون قویه ، اون من‌و تنها نمی‌ذاره ، نباید تنها بذاره ، نفس من به نفس‌هاش بنده... من برای خوشحالی اون این همه اشتباه کردم. به هوش که بیاد من قول می‌دم از گل نازک تر بهش نگم ، قول می‌دم مثل چشم‌هام مواظبش باشم. قول می‌دم ماهم‌و دیگه اذیت نکنم ، کار اشتباهی نکنم که باعث رنجشش بشه . کلافه خم می‌شم‌وجنازه‌ی موبایلم‌و از کف زمین جمع می‌کنم ، کاش داغون نشده باشه. من آدرسی که داخل این گوشی لعنتی هست رو می‌خوام . باتری رو داخلش می‌ذارم و دکمه‌اش رو فشار می‌دم که روشن می‌شه . نفس عمیقی می‌کشم و پیام محتشم عوضی رو باز می‌کنم و آدرس جایی که باید برم‌و می‌خونم و برای به خاطر سپردنش چند بار زیرلب تکرار می‌کنم . گوشی رو داخل جیب شلوارم می‌ذارم‌و با برداشتن سویچ ماشین از خونه بیرون می‌رم و در و قفل می‌کنم . ❤️

قول میدم تا آخر عمر به اذیت کردنت ادامه بدم ... 🆔 #آواۍزندگـے🕊 🍃 @avayeezendegii

🆔 #آواۍزندگـے🕊 🍃 @avayeezendegii

#ماهگل🌼🌸 #پارت193 تمام مسیرو به این فکر می‌کنم که ای کاش یه فرصت دیگه داشته باشم تا بتونم اشتباهات گذاشته‌ام‌و جبران کنم و بتونم زندگی رو برای ماهگل بهشت کنم زندگی که حق ماهگله . ماشین‌ رو جلوی گاراژ پارک می‌کنم‌و پیاده می‌شم . با قدم های آروم به سمت گاراژ می‌رم ، با پام هل ریزی به در می‌دم که با صدای بدی باز می‌شه و فضای تاریک گاراژ جلوی چشم‌هام نقش می‌بنده . سعی می‌کنم بر ترسم غلبه کنم . سکوت گاراژ و برهوت این گاراژ باعث می‌شه تا ترس و وحشت بیشتر از قبل وجودم‌و دربر بگیره . _محتشم ، خیال بیرون اومدن نداری ! تو که این‌قدر بزدل نبودی . _الانم نیستم ولی یه آدم باهوش اول موقعیت‌و می‌سنجه بعد بیرون می‌آد . به سمت صدا بر می‌گردم که محتشم رو با دوتا از آدم‌های غول پیکرش می‌بینم و می‌فهمم که کارم تمومه. بزرگ‌ترین اشتباهم تنها اومدن اینجا بوده . خودم‌و نمی‌بازم و پوزخندی می‌زنم : _الان تو باهوش رو به خودت نسبت دادی ؟ خنده‌ی تمسخرآمیزی می‌کنه: _نه باتو بودم . دورم می‌چرخه و ادامه می‌ده : _این‌قدر احقی که تنها پاشدی اومدی تو دل شیر ، اون‌قدر احمقی که به من اعتماد کردی . واقعیتی که سعی داشتم از خودم پنهان کنم و محتشم با نهایت بی رحمی تو صورتم می‌زنه ، من چقدر بدبخت و حقیرم که هنوزهم باور نمی‌کنم . خونسردیم‌و همچنان حفظ می‌کنم و ابرو درهم می‌کشم : _کارتو بگو می‌خوام برم . محتشم با لبخند مصنوعی دست داخل جیب شلوارش می‌کنه : _کار من گفتنی نیست . و با سر اشاره به یکی از همون دوتا نرِغول می‌کنه . که بعدازحرکت سرمحتشم هفت تیری به سمت قلبم نشونه گرفته می‌شه . ناباور می‌خندم : _تو هیچ‌وقت این کارو نمی‌کنی ،کشتن من دردسر برات می‌شه . ابروهاش‌و بالا می‌بره و نیشخندی می‌زنه _آخه تو چه دردسری می‌تونی برای من داشته باشی. سرش‌و سمت بادیگاردش بر می‌گردونه و با تمسخر می‌پرسه : _می‌تونه برام دردسر بشه ؟ _نه آقا . محتشم بالحن قاطعی می‌گه _پس بزنش . ❤️

هرگاه فکر کردید از پس مشکلی بر نمی آیید باید سه کلمه بگویید : پروردگار من بزرگه 🆔 #آواۍزندگـے🕊 🍃 @avayeezendegii

#معشوقه_جذاب_ارباب #پارت194 هفت تیری که ماشه‌اش کشیده می‌شه و تیری که مستقیم به سمت قلب من می‌آد و پاهایی که خشک شده‌ان و نمی‌تونن تغییری درحالتم به وجود بیارن. وسوزشی که توی قفسه‌ی سینه‌ام به وجود می‌آد. پاهام سست می‌شن و تحمل وزنم برام سخت می‌شه . روی پاهام سقوط می‌کنم و نگاهی به پیراهنم که به رنگ خون دراومده می‌ندازم . محتشم گام‌های بلندی به سمتم بر می‌داره و زیر زانوم می‌زنه که با صورت به زمین برخورد می‌کنم و صدای شکستن فکم‌و به وضوح می‌شنوم . محتشم روی پاهاش می‌شینه : _تو حتی خوبی هم نداشتی . پر از بیچارگی هستی! این‌قدربدبختی که آدم دلش به حالت می‌سوزه و این‌و به عنوان نصیحت تو گوشت فرو کن به هیچکس اعتماد نکن البته این نصیحت که برای این دنیا به کارت نمیاد ... چشمکی می‌زنه و ادامه می‌ده : _اما اون دنیا حتما ازش استفاده کن ، دوست داری بدونی من با کمک کی تونستم سرتو زیرآب کنم؟ وقتی صورت منتظر من‌و می‌بینه خم می‌شه و زیر گوشم اسمی رو می‌‌گه که تنم سرد می‌شه و با چشم‌های گرد شده به محتشمی که با لبخند دندون نمایی بهم خیره شده ، نگاه می‌کنم . _بخواب پسر زیاد خودتو آخرعمری اذیت نکن . بلند می‌شه خاک فرضی روی کتش‌و می‌تکونه، عقب گرد می‌کنه و درهمون حال می‌گه : _عزت زیاد . وقتی در گاراژ‌ رو محکم می‌بنده می‌خوام از‌جام بلند شم اما نمی‌تونم و فریاد بلندی از درد می‌کشم . دوباره برای رهایی از این وضعیت‌و نجات دادن خودم تلاش می‌کنم اما بی فایده‌اس . مغموم سرم‌و محکم به زمین می‌زنم و فریاد می‌زنم : _خــــــــدا . این فریاد ، این التماس و این بی‌پناهی من‌و یاد روزی می‌ندازه که ماهگل زیر دست‌و پام فریاد می‌زد و من بی‌تفاوت به کارم ادامه می‌دادم . بد تاوان جیغ‌و داد ماهگل رو پس دادم ، خیلی بد! جلوی چشم‌هام داره سیاه می‌شه که اسمم‌و از زبون شخصی می‌شنوم و کلمات آخر رو به زبون می‌آرم : _ داداش ..... مواظب .....ماهگ....لم .....باش ، این‌کار زیر سر اون .....اون ...... به سرفه می‌افتم و با درد قفسه‌ی سینه دیگه نمی‌تونم ادامه بدم و بعد دیگه چیزی حس نمی کنم جز سیاهی مطلق ....

خیلی باید بگذره تا بفهمی فقط خودت واسه خودت میمونی 🆔 #آواۍزندگـے🕊 🍃 @avayeezendegii

وقتی هیچکس نبود، تو بودی وقتی هیچکس نخواست، تو خواستی دمت گرم خدایِ من ...❤️ 🆔 #آواۍزندگـے🕊 🍃 @avayeezendegii

#ماهگل🌼🌸 #پارت195 *راوی* با لگدی محکم در زنگ زده و رنگ‌و رو رفته‌ی مقابلش را می‌کَند و نگاهش به جسمی که روی کاشی‌های سرد زمین دراز کشیده است می‌افتد ، اصلا نمی‌خواست باور کند که برادرش ، کسی که با او دوباره معنی دوست داشتن را فهمید اینگونه تک‌و تنها اینجا افتاده و هیچکس نیست که حتی برای حال زار او قطره اشکی بریزد . دلش برای برادر بی‌گناهی که در دام محتشم افتاد می‌سوزد . دلش برای برادر عاشقش آتش می‌گیرد برادری که برای لحظه‌ای هم طعم خوشی را نچشیده بود گناه او چه بود ؟ فقط عاشقی ! مگر جزای عاشقی این‌قدر باید سنگین باشد . شاید هم جزای دل‌شکسته‌ی اون دختر را پس می‌دهد . با گام های بلند خودش را به ارسلان می‌رساند و اورا روی کمر می‌خواباند . ناباور سرش را در آغوش می‌گیرد . مات‌و مبهوت به صورت رنگ پریده‌ی برادرش نگاه می‌کند. کلافه دستی‌به زیر گردنش می برد و می‌غرد ‌: _درسته ازت متنفرم ولی هنوزم برادریم! باید حالت خوب بشه... به تیری که کمی پایین تراز قلب ارسلان را پاره کرده و دورن بدنش جای‌ گرفته نگاه می‌کند ک دستمال گردن خودش را باز می‌کند ‌و روی زخم برادرش می‌گذارد . از آن طرف ماهگلی که بی‌خبر از همه‌جا به خواب عمیقی،فرو رفته است . بی‌خبراز اینکه عشق دوران کودکی‌اش اکنون با مرگ دست‌و پنجه نرم می‌کند ،بی خبر از اینکه نفس های آخر زندگی‌اش را می‌کشد . _ *ماهـــــــگل* با صداهایی مبهمی که می‌شنوم پلک‌هام‌و با درد از هم فاصله می‌دم که نور شدیدی که به چشم‌هام می‌خوره باعث می‌شه دوباره ببندمشون . این‌بار صداهارو واضح تر می‌شنوم و لب می‌زنم : _آب سر دردم با هیاهویی که داخل اتاق به‌وجود اومده رو تشدید می‌کنه . دستم‌و بالا می‌آرم که سوزشی رو احساس می‌کنم بعد از اون مایعی خیس روی دستم . به دستم که نگاه می‌کنم سوزن سرمی که از دستم کنده شده رو می‌بینم و خونی که راه خروجی پیدا کرده و قصد وایسادن ندارن . حالا که چیزی مانع نیست دوتا دستم‌و بالا می‌آرم و دوطرف سرم‌و فشار می‌دم تا کمی فقط کمی از این صدای دلخراشی که توی سرم وجود داره کم بشه . _دختر خوب چیکار می‌کنی ؟ با چشم هام از سرتا پای شخصی که بالباس سفید بالای سر من ایستاده رو می‌کاوم . _آب می...خوام . ❤️

#ماهگل🌼🌸 #پارت196 دکتر لیوان رو جلوی دهنم می‌گیره و کمکم می‌کنه تا محتویات داخل لیوان رو بخورم . _خب حالا دختر خوب بگو ببینم اسمت چیه؟ یادت میاد چه اتفاقی افتاده برات؟ دنبال کلمه، نام و اسم آشنایی می‌گردم تا تحویل دکتر بدم اما مغزم چیز به‌درد بخوری تحویلم نمی‌ده همه‌اش هیچ‌و پوچ . _م....من نمی‌دونم اسمم چیه ! دکتر لبخند مهربونی می‌زنه : _اشکال نداره کم‌کم یادت می‌آد ، حالا بگو ببینم می‌دونی چجوری این اتفاق برات افتاد . و این بار چیزی به جز صداهای ناهنجار مغزم به چیز به درد بخوری دست نیافتم . با چشم‌های پرشده روبه دکتر می‌گم : _من چرا اینجوری شدم ؟ چرا چیزی یادم نمی‌آد ؟ دکتر دستی به سرم می‌کشه : _دخترگلم من خودمم هنوز به جواب قطعی نرسیدم ، تو بهترِ استراحت کنی . حالت که بهتر شد باهم صحبت می‌کنیم . و دکتر درحالی که کلافه دستی داخل موهاش می‌کشه اتاق رو ترک می‌کنه و من می‌مونم و این چهاردیواری بی روح . چشم‌هام‌و روی هم می‌ذارم و سعی می‌کنم گذشته‌ام‌و به خاطر بیارم اما با دردی وحشتناکی که داخل سرم می‌پیچه ناخواسته جیغ بلندی می‌کشم . پرستاری به سمتم می‌آد : _چی شده عزیزم ؟ _کمک کن بلندشم ، می‌خوام بشینم . _اما من این اجازه رو ندارم . بدون وقفه سرم‌و به بالش پشت سرم می‌کوبم : _بلندم کن ، من می‌خوام بلند شم . باعصبانیت دست‌هام‌و روی تخت می‌ذارم تا تکیه گاه بدنم باشن و من بتونم خودم‌و بالا بکشم . تکون ریزی به پام می‌دم که درد تا مغز استخونم نفوذ می‌کنه . ازشدت درد و خودم‌و روی تخت رها می‌کنم و با صدای بلند گریه می‌کنم و به سر و صورت خودم می‌زنم . از سروصدای من چندنفری داخل اتاق می‌شن و دست‌و پاهام رو می‌گیرن . با فرو رفتن سوزن داخل دستم آروم می‌گیرم و کم‌کم خواب من‌و فرا می‌گیره . ❤️

#ماهگل🌼🌸 #پارت197 پلک‌هام‌و آروم از هم فاصله می‌دم که همون دکتری که دیروز بالای سرم بود رو می‌بینم ، یعنی شخص دیگه‌ای نیست که به دیدن من بیاد ، شخص دیگه ای نیست که سلامتی من براش اهمیت داشته باشه . یکی نیست که وقتی من چشم باز می‌کنم اون‌و بالای سرم ببینم و از باز کردن چشم‌هام خداروشکر کنه و صورتم‌و غرق بوسه کنه . _سلام به روی ماهت دخترم ، انگار دیروز گرد و خاک به پا کردی ؟ با یادآوری دیروز پوف کلافه‌ای می‌کشم و به سختی لب می‌زنم : _من دارم از این بی‌خبری دیوونه می‌شم . دکتر سرمی داخل دستم می‌زنه : _ولی این دلیل نمی‌شه که به خودت‌و بچه‌ی داخل شکمت آسیب بزنی . و برای بار دوم شوکه می‌شم . با چشم‌های گرد شده به دکتر نگاه می‌کنم ، می‌خوام حرفی بزنم اما زبونم بند اومده و صدایی از حنجره‌ام بیرون نمی‌آد . دکتر که عکس‌العملی از من نمی‌بینه عقب گرد می‌کنه که لحظه‌ی آخر آستین روپوش سفیدش‌و می‌گیرم و می‌کشم . با این حرکتم دکتر دوباره سمت من بر می‌گرده و با لبخند، منتظر به من نگاه می‌کنه . با لحن آرومی زمزمه می‌کنم : _چی گفتین ؟ اما انگار گوش های دکتر تیز بوده که صدای من‌و می‌شنوه : _گفتم باید مواظب اونی که داخل شکمت هست هم باشی . _نه این امکان نداره، پس چرا من هیچی یادم نمی‌آد . دکتر صندلی رو از کنار تخت می‌کشه و روش می‌شینه : _دخترم تو تصادف سختی کردی و ضربه‌ی بدی به سرت وارد شده ، طبیعی اگه هیچی یادت نیاد باید یکم صبر کنی ، دندون روی جیگر بذاری تا آزمایشات تموم بشه اون وقت جواب قطعی بهت می‌دم ، اصلا خدارو چه دیدی شاید من که پام‌و از در گذاشتم بیرون تو همه‌چیز یادت بیاد شایدم . .... خودم حرف‌ دکتر رو ادامه می‌دم : _شایدم دیگه هیچی یادم نیاد درسته ؟ _این قدر بدبین نباش . تلخندی می‌زنم : _به این قضیه هیج جوره نمی‌شه خوش‌بینانه نگاه کرد . _آدم هرجور به زندگی نگاه کنه همون براش اتفاق میفته ، این‌و همیشه یادت باشه . جوابی نمی‌دم اما پوزخندی توی دلم به این حرف دکتر می‌زنم .

#ماهگل #پارت198 حتما این قدر بدبخت بودم که دوست داشتم تصادف کنم بعد هم تک‌و تنها بیفتم روی تخت این بیمارستان و الان دارم نتایج رویاهای کودکانه‌ام رو می‌بینم . یعنی من کودکی خوبی داشتم ؟ خوشبخت بودم ؟ الان پدر و مادرم کجان که بیان دل‌نگران بالای سرم وایسادن و جویای حالم بشن . و الان دارم نتایج رویاهای کودکیم‌و می‌بینم . شایدهم واقعا دوست داشتم بلایی سرم بیاد بلکه عزیزانم که فهمیدن بیان نازم‌و بکشن و یه لحظه‌ هم تنهام نذارن و بفهمم برای کیا عزیزم ‌؟ یکم ناز کنم و نازم خریدار داشته باشه، بخوان با شوخی و خنده من دردهام‌و به فراموشی بسپارم و پابه پاشون بخندم ، اگر چیزی یادم نمی‌آد برای این یادآوری کمکم کنن ، مرحمی بشن برای این زخم‌ها اما الان چی تک و تنها گوشه‌ی این اتاق بی روح افتادم نه کسی می‌ره و نه کسی می‌آد احتمالا اگه مرده بودم هم برای کسی مهم نبود . الان از شدت درد جیغ می‌زنم اما کسی نیست کنار گوشم زمزمه کنه که آروم باشم . از شدت درد اشک می‌ریزم اما کسی نیست که دستی نوازش روی صورتم بکشه و بگه گریه نکن این روزها هم تموم می‌شه . کسی نیومده برای دلخوشی من هم که شده بگه من این خانم رو می‌شناسم . یعنی من اینجوری می‌خواستم ؟ صد درصد که نه ! من اگه بچه دارم پس شوهرم کو ؟! یعنی ذره‌ای برای اونم اهمیت نداشتم که محض رضای خدا برای ثانیه‌ای بیاد و حال من‌و بپرسه . این قدر حقیرم ، این قدر بدبختم . دلم از همه گرفته ، دلم از خدا گرفته ، دلم از عزیزانی که معلوم نیست کین و کجان گرفته ؟ سنگینی یه باری رو روی شونه‌ام حس می‌کنم . نمی‌دونم چند سالمه اما به اندازه‌ی یه آدم مسنی که بعداز کیلومترها دویدن خسته شده خستم . مثل یه آدمی که بعد از تلاش های مکرر بعد از بی‌خوابی هایی که کشیده به نتیجه‌ی مطلوبی نرسیده خستم . و مثل آدمی که توی یه بیابون بی آب و علف کیلومترها راه برای پیدا کردن یه قطره آب دویده و الان نای انجام هیچ کاری رو نداره . دلم برای این بچه‌ی داخل شکمم می‌سوزه ، بچه‌ای که حتی پدرشم به فکرش نیست ، بچه‌ای که بی گناه پا داخل این دنیا گذاشته و دست برقضا خیلی باید عذاب بکشه . دستی روی شکمم می‌کشم : _عزیزم شخص خوبی رو برای مادری کردن برات انتخاب نکردی ، من حتی نمی‌دونم خودم کیم ، ولی قول می‌دم که تا جایی که می‌تونم نذارم تو عذاب بکشی ، ناراحت نباش من‌و تو همدیگه رو داریم . ❤️