#قسمت_پنجاهم/ بخش اول #باغ_بے_برگے #الهہ_رحیم_پور { خیالِ خال تو با خود بہ خاڪ خواهم برد...} هادے ؛ سرش را ڪمے بالاتر گرفت ... گلویے صاف ڪرد و دستے درموهایش ڪشید ... نگاهم را بہ موزاییڪ هاے حیاط دوختہ بودم ...هوا نہ سرد بود نہ گرم اما دستانم با تڪہ اے یخ مونمیزد.. چند لحظہ اے بینمان سڪوت حڪم فرما بود تا اینڪہ هادے لب باز ڪرد: - میگن زمان همہ چیز و حل میڪنہ ... اما من معتقدم با گذر زمان آدم مشڪلاتش حل نمیشہ ...فقط بهشون عادت میڪنہ ... نبودن آدماے مهم زندگیت برات عادے میشہ ... نرسیدن بہ آرزوهات ... ناڪامے... زمان حلال مسائل نیست ... صرفا یہ محلول عادے سازہ... عشق ..‌.فے نفسہ باید آدمها رو بزرگ ڪنہ ... باید بتونہ از یہ موجود ناآرومِ بے قرار ...یہ ڪوہ صبورِ بے بدیل بسازہ ... عشق باید بتونہ حصار هارو بشڪنہ ...باید روحِ بزرگ آدم و از قفس تنگ تن رها ڪنہ ... عشقے ڪہ ناخالصے دارہ دردناڪہ ...عشقے ڪہ ناخالصے دارہ انحصار طلبت میڪنہ ..‌. داشتن اون آدم میشہ ڪل هدفت از زندگے ...بے توجہ بہ اینڪہ یہ تصادف یا یہ بیمارے ڪم اهمیت حتے ..میتونہ موجودیتِ اون آدمو ازت بگیرہ... آدمے ڪہ خالصانہ عاشق باشہ غصه‌ے نرسیدن و نمیخورہ ‌‌‌..چون عشق دنیایے هرچقدرم ڪہ بزرگ باشہ در مقابل خواست و ارادہ خدا هیچہ .‌‌..هیچ... آدم عاشق باید بخشیدن و یادبگیرہ..‌ من یادگرفتم ... نہ خودخواستہ بلڪہ توسط یڪ توفیق اجباری‌‌‌‌... میثاق ۲ سال ازمن ڪوچیڪترہ .. اولین بارڪہ دیدمش تو حیاط دانشگاہ تهران بود؛ من ترم ۴ بودم و اون ترم ۲... یہ پسر ۱۸ _۱۹ سالہ بود ڪہ پشت لبش تازہ داشت سبز میشد... برعڪس الان ، با یہ پسرے رو بہ رو شدم...تنها و ساڪت و ڪم حرف ... با ڪسے اخت نشدہ بود ... انگار نمیتونس خوب با آدما ارتباط برقرار ڪنہ ... برعڪسِ من .. نصف دانشڪده‌‌ با من رفیق بودن ... با ڪسایے رفاقت داشتم ڪہ تو دل ماہ رمضون جلوم قلپ قلپ آب یخ میخوردن ... رفتم جلو و ڪنارش نشستم ... انقدر بہ حرف گرفتمش تا از اون حال گرفتہ دربیاد... ڪم ڪم هادے و میثاق شدن رفیق صمیمے همدیگہ... نمیگم من حال و اوضاعشو عوض ڪردم...خدا ڪمڪش ڪرد... من اولین بار با ڪسے رو بہ رو شدم ڪہ از عالم و آدم ترس داشت... بہ هیچڪس نمیتونس اعتماد ڪنہ... یہ دنیا بود براش و یہ فهیمہ خانم ... ڪم ڪم باهم بزرگ شدیم ...من ۲ سال زودتر درسم تموم شد و رفتم سربازے... تو این مدتم همش باهم درارتباط بودیم...عقایدمون یڪم باهم متفاوت بود ولے باهم ڪہ بودیم غم عالم برامون هیچ بود... میثاق چون پدرش فوت شدہ بودو عهدہ دار مراقبت از مادرش بود از سربازے معاف شد؛ با لیسانس مدیریت بازرگانے راہ افتادیم دورہ دنبال ڪار... طبیعیہ ؛همون اول ؛ڪار مرتبط با رشتمونو پیدا نڪردیم...تو خیابون انقلاب مشغول ڪار تو یہ ڪتابفروشے شدیم ... صاحب ڪتابفروشے مردے بود از جنس مرداے خدا... آقاحافظ... آقا حافظ پیرمرد دنیا دیدہ اے ڪہ ڪل عمرشو میون ڪتاب و دیوان و رمان و امثالهم سپرے ڪردہ بود... از هر ڪلمہ حرفش میشد یہ ڪتاب جدا نوشت... از اون مسلموناے خالصہ روشن ذهن ..‌نہ روشنفڪرِ قلابے. Sapp.ir/roman_mazhabi آقا حافظ عاشق منش و رفتار میثاق بود؛ خودش هیچڪس و تو این دنیا نداشت ... زن و بچہ هاش تو موشڪ بارون هاے تهران شهید شدہ بودن.‌‌..راجب میثاق میگفت این بچہ خودساختہ و محڪمہ... میثاقم مریدش شدہ بود طوریڪہ مدیریت بازرگانے و بہ ڪل فراموش ڪرد و عاشق ڪار وسط ڪتاب و ڪاغذ شد...یہ مدت ڪہ گذشت ..آقاحافظ شدیدا مریض شد ...میثاق حسابے بهم ریختہ بود و منم ڪل تهرانو زیر و رو ڪردم تا بتونیم براش یہ ڪارے ڪنیم ... اما نشد ...حالش روز بہ روز بدتر میشد ... تو اون مدت ؛ ادارہ ڪتابفروشے دست میثاق بود ...همونطورے ڪہ آقاحافظ حدس میزد میثاق از عهدہ ے ڪار عالے براومدہ بود ... براے همین تصمیم گرفت تا بہ یہ شرط اون ڪتابفروشے رو بہ اسم میثاق بزنہ ... شرطے ڪہ تا امروز هیچڪس جز من و آقاحافظ و میثاق ازش خبر ندارہ... از میثاق خواست تا ۳۰ درصد از عواید ڪارش رو بہ یہ خیریہ اے بدہ... تا هم براے آقاحافظ و هم براے خود میثاق باقیات صالحات بمونہ و این رزق پربرڪت بشہ... میثاقم با ڪمال میل پذیرفت... چند وقت بعد آقا حافظ از دنیا رفت ... میثاق خیلے بهم ریخت ولے چون قول دادہ بود اون ڪسب و ڪار رو زمین نمونہ خودشو جمع و جور ڪرد و با ڪمڪ همدیگہ ڪار و جلو بردیم تا از یہ ڪتابفروشے رسیدیم بہ انتشاراتے حافظ... البتہ ناگفتہ نمونہ ڪہ عمادم از اواسط ڪار بهمون اضافہ شد و حساابے ڪمڪ حالمون بود. ✍🏻نویسنده:الهہ رحیم پور اینستاگرام:e.lahe_rahimpoor ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━━┓ 📚Sapp.ir/roman_mazhabi ┗━━─━━━━━━⊰✾✿✾⊱┛ ❤کپی فقط با ذکر نام نویسنده و آی‌دی کانال مجاز است❤

#قسمت_پنجاهم/بخش دوم #باغ_بے_برگے #الهہ_رحیم_پور همہ چیز خوب بود ... باب میل ... وفق مراد ... . نویسندہ هاے خوب براے چاپ ڪتاباشون میومدن سراغ ما ... هرروز بهتر و پیشرفتہ تر از روز قبل... تااینڪہ بہ خودم اومدم و گفتم دیگہ وقتشہ ڪہ حرف دلتو بزنے و زندگے جدیدتو شروع ڪنے... شغل ڪہ داشتم ... پدر و مادر خوبم بالا سرم بودن ... خودمم تا حد توانم خدا و پیغمبرم رو میشناختم و...الحمدللہ میشناسم ... دیدم ڪہ حالا ...میتونم دخترِ پاڪ و نجیبِ‌عمو جابر و خوشبخت ڪنم ...دخترے ڪہ تازہ دانشگاہ فرهنگیان قبول شدہ بود و تصمیم داشت معلم‌بشہ... هیچڪس از راز دلم خبر نداشت ...جز خودم و خدا... مامان مهین حسابے مشتاق بود ڪہ میثاق و ببینہ ...میخواست ازش تشڪر ڪنہ و بهش بابت پیشرفتش تبریڪ بگہ... Sapp.ir/roman_mazhabi باورم نمیشد میثاقے ڪہ اونروز تو حیاط دانشگاہ دیدم حالا مدیر مجموعہ اے بود ڪہ داشت با قدرت و سرعت پیشرفت میڪرد... از طرفے شرط آقا حافظ هم هرگز ترڪ نشدہ بود... مامان مهین یہ مهمونے ترتیب داد و از میثاق و فهیمہ خانم و ....خالہ مرضے و دوتا دخترهاش دعوت ڪرد تا ناهار خونہ ما باشن... باخودم قرار گذاشتہ بودم بعد از اون مهمونے همہ چیز و بہ مامان بگم و بہ قول معروف براے خودم آستین و بالا بزنم ... ✍🏻نویسنده:الهہ رحیم پور شعر: حضرت حافظ اینستاگرام:e.lahe_rahimpoor ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━━┓ 📚Sapp.ir/roman_mazhabi ┗━━─━━━━━━⊰✾✿✾⊱┛ ❤کپی فقط با ذکر نام نویسنده و آی‌دی کانال مجاز است❤

#قسمت_پنجاه‌ویڪم #باغ_بے_برگے #الهہ_رحیم_پور اونروز میثاق؛ براے اولین بار خانواده‌ے رفیق چندین سالشو دید ... حسابے از مامان مهین و بابا تشڪر ڪرد و گفت ڪہ اون جمع براش یڪے از خاطرہ انگیز ترین جمع ها بودہ... میگفت تااون روز اینطور یه‌خانواده‌ے گرم و صمیمے رو ندیدہ بود ... دل دل میڪردم ڪہ زودتر قفل زبونم رو بشڪنم و این موضوع رو با مامان درمیون بذارم ...تو همین گیر و دار بود ڪہ یہ روز میثاق؛ بهترین دوستم... شریڪم ... رفیقم ..منو ڪشید ڪنار و گفت ڪہ میخواد ازدواج ڪنہ... خیلے خوشحال شدم ...از عمق وجودم خوشحال شدم براے رفیقے ڪہ پابہ پاش زندگے ڪردم....تااینڪہ میثاق اسم دخترے رو ڪہ خواهونش شدہ بود؛گفت ... ثمر... دخترخاله‌ے من... بہ وضوح دیدم ڪہ دنیا چطور تو یڪ ثانیہ میتونہ سیاہ بشہ و رو سرت خراب ....بہ وضوح دیدم ڪہ جون از تنِ آدمیزاد چطور در میرہ ... روح از چشمام پرڪشید و خوشحالے قلبم تبدیل شد بہ بغض‌... اونجا بود ڪہ فهمیدم عشقم ناخالصے دارہ .‌‌‌..باخودم گفتم اگر ثمرخانم هم میثاق رو بخواد؛ باید میبخشیدم ... باید عزیزترین داشته‌ے دلمو تو اون روزگار تقدیمِ صمیمے ترین رفیقم میڪردم ... تو اون لحظات ؛ فقط تونستم انقدرے خودمو ڪنترل ڪنم ڪہ میثاق چیزے از راز دلم نفهمہ ... با اون حال خراب از انتشاراتے زدم بیرون... باخودم گفتم اگر حتے یڪ درصد ، ثمر ،دلش با میثاق باشہ میتونے از عهده‌ے دل مچالہ شدت بربیاے؟ میتونے بزرگ شے و ببخشے ؟ اصلا ...اصلا چیو میخواے ببخشے هادے ؟ میخواے مخلوق خدا رو بہ یہ مخلوق دیگہ ببخشے ؟ توو؟؟؟ اصلا تو ڪے هستے ڪہ بخاطر گُذشتت منت بذارے سر آدما؟ نخواے هم باید بزرگ شے ...ولے اون بزرگے فایدہ ندارہ ...پس پاشدم ..‌دستامو رو زانوهام گذاشتم و بہ خدا و خودم قول دادم " راضے باشم بہ رضاش" تا اینڪہ چند وقت گذشت و خواستگارے میثاق علنے شد ... اولش خالہ قبول نمیڪرد و میگفت دخترم ڪلا ۲۰ سالشہ...زودہ براش ... اما وقتے فهمید دخترش هم دلداده‌ے میثاق نعیمے شدہ ...مخالفتے نڪرد و... یڪ حس بیست و چند سالہ تو چند روز تماام شد... من ڪسے و مقصر نمیدونستم ...خودم مقصر بودم...آدم عاشق بدون شهامت یہ جاے ڪارش میلنگہ ‌‌بدجورم میلنگہ .... از اونروز بہ خودم و خداے خودم قول دوم رو دادم ڪہ دخترِ خالہ مرضیہ ؛ فقط دختر خالہ مرضیہ اس ولاغیر... حُبش...عشقش...دوست داشتنش ..براے هادے ؛حرام تر از هر حرامیہ و خداے من شاهدہ ڪہ از عمق وجود براے شما و میثاق آرزوے خوشبختے ڪردم ...راستش اون شبے هم ڪہ بابام ؛ تو جمع راجع بہ خانم زرین سوال ڪرد ، من خودمو حسابے بازخواست ڪردم ڪہ چرا رو این مسئلہ حساس شدم و بابا رو هم حساس ڪردم ... یا اون روزے ڪہ گفتین من حڪم بشم بینتون دیدم هرجور حساب ڪنم قضاوتِ من از سر عدالت نیست و شاید ...شاید حتے ذرہ اے وقایع گذشتہ رو حڪمیت من اثر بذارہ... بعد اون ماجراهام تصمیم گرفتم باقے زندگیم رو ڪمے با شهامت تر بگذرونم ؛ باشهامت تر و تسلیم تر در مقابل خودش... Sapp.ir/roman_mazhabi حالام اگر سوگندخانم از دستم ناراحت و دلخورن ...حق دارن ؛ ... من بهشون غبطہ میخورم ڪہ تو عشق جراتے رو دارن ڪہ هادے نداشت؛ ولے ... ولے من نمیتونم لایق احساس پاڪش باشم ؛ میدونم ڪہ فرار از مشڪل راہ حل نیست ولے دل شڪستن هم تو قاموس من نیست... از عجایبِ دور گردونِ روزگار براے ما همین بس ڪہ نہ عماد نہ هادے و نہ سوگند نتونستن بہ وصال برسن ... اما باید راضے بود بہ رضاے خودش... اگر من و شما امروز تو این فاصلہ از هم قرار داریم ؛ قطعا بایدپازل زندگیمون اینطور چیدہ میشدہ... بابت ماجراهاے امروزم حلال ڪنید منو... همین ! ✍🏻نویسنده:الهہ رحیم پور اینستاگرام:e.lahe_rahimpoor ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━━┓ 📚Sapp.ir/roman_mazhabi ┗━━─━━━━━━⊰✾✿✾⊱┛ ❤کپی فقط با ذکر نام نویسنده و آی‌دی کانال مجاز است❤

#قسمت_پنجاه‌و‌دوم #باغ_بے_برگے #الهہ_رحیم_پور { نازنینا ما بہ نازِ تو جوانے دادہ ایم ...} نگاهم روے موزاییڪ هاے ڪف حیاط میخڪوب شدہ بود ... این حجم از بُهت و حیرت را نمیتوانستم هضم ڪنم ... هادے ، قصہ وار ، تمام ماجراهاے گذشتہ اش را برایم گفت... اما ڪاش میشد براے دل شڪستہ اش مرهمے یافت... ڪاش میشد قلب مجروح آدمها را مداوا ڪرد بہ چیزے قابل دسترس... من شرمندہ بودم ڪہ در میان قصه‌ے پرفراز و نشیبِ هادے حتے نمیتوانستم لحظہ اے با او همدلے ڪنم... بہ قول خودش ، خواستِ خداوند بودہ ڪہ تڪہ هاے پازل زندگے ما اینطور چیدہ شود و سوگند عاشقِ ڪسے شود ڪہ در گذشتہ خواهانِ خواهرش بودہ... شاید در تمام بالاو پایین این قصہ ، یڪے از قربانے هاے بے دفاع ، عماد باشد... Sapp.ir/roman_mazhabi 🌱🌱🌱🌱🌱🌱 روے تخت دراز ڪشیدہ بودم و چشمانم را بستہ بودم... سرم پر از حرف بود و ذهنم پر از سوال... از ماجراے عجیب سال۶۷ ڪہ سوالے بزرگ در ذهنم بود تا آن عبارتِ ناآشنا و بعد هم قصه‌ے هادے .... احساس میڪردم زیربار اینهمہ دغدغہ تاب نمے آورم... من زندگے با آرامش را میخواستم نہ زندگے اے سرشار از رازهاے ڪشف نشدہ و نبش قبرهاے بیهودہ... آنقدربا خودم و افڪارم درگیر بودم ڪہ گذر ساعت را نفهمیدم ... صداے بازوبستہ شدن در ڪہ آمد فهمیدم میثاق بہ خانہ آمدہ ... نمیخواستم با این حال و روز مرا ببیندو سوال پیچم ڪند ... خداراشڪر از تصمیم رفتن بہ خانه‌ے خالہ مهین هم خبر نداشت و نیاز نبود دروغ بگویم ... هضم حرفهاے هادے آنقدر سخت بود ڪہ چند صباحے را بیخیالِ یافتن معماے آن عڪس و آن عبارت شوم ... لحظہ اے ڪہ گذشت صداے میثاق از هال بہ گوشم رسید: - ثمرجان... ثمر...خونہ اے ؟ از روے تخت بلند شدم و با صدایے ڪہ گرفتہ بود گفتم: - جانم ...اومدم ... با قدمهایے آرام و سست از اتاق بیرون آمدم ... با میثاق سلام و علیڪے ڪردم و بہ آشپزخانہ رفتم تا شام را حاضر ڪنم ... حالا دغدغہ اصلے من این بود ڪہ چطور سوگند را اقناع ڪنم تا رازِ سربہ مهر هادے هم افشا نشود ... ✍🏻نویسنده:الهه‌رحیم‌پور شعر: استاد شهریار اینستاگرام:e.lahe_rahimpoor ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━━┓ 📚Sapp.ir/roman_mazhabi ┗━━─━━━━━━⊰✾✿✾⊱┛ ❤کپی فقط با ذکر نام نویسنده و آی‌دی کانال مجاز است❤

#قسمت_پنجاه‌وسوم #باغ_بے_برگے #الهہ_رحیم_پور چند روزے از دیدارم با هادے در خانه‌‌شان گذشت .‌‌.. میدانستم ڪہ سوگند از روز گذشتہ مجددا بہ دفتر بازگشتہ و ڪارش را از سر گرفتہ... از میثاق بعید میدانستم ڪہ مجددا اجازہ برگشت سوگند را بدهد ولے اینبار شاید دلش بہ حال سوگند سوختہ یا از هادے و نظرش مطمئن بودہ .... میدانستم میثاق بیشتر از هادے طرفدار عماد است... عماد سالهاے سال در ڪنار میثاق قد ڪشیدہ و اورا بزرگتر خود میداند و ڪم پیش مے آید ڪہ میثاق چیزے را بخواهد و عماد اطاعت نڪند... و یقینا سڪوت آن روزهایش و گذشتنش از سوگند هم درخواست میثاق از او در خَفا بودہ.... خلاصہ ... هادے و حرفهاے تلمبار شدہ اش ...بغض فروخوردہ ے سالهایش ... دردِ بے مداواے قلبش و زخمِ عمیق روحش ؛ از ذهنم بیرون نمیرفت... دلم میخواست میشد ذهن آدمها را از گذشته‌هاے تلخشان پاڪ ڪرد و قلبشان را براے ورود آدمهاے جدید آمادہ ساخت... اما حیف و صد حیف ڪہ آدمیزاد حتے چیزهایے ڪہ ادعا میڪند فراموش ڪردہ را هم از یاد نبردہ ...چرا ڪہ اگر از یاد بردہ بود نمیدانست بایددر مورد چہ چیزے ادعا ڪند .... Sapp.ir/roman_mazhabi 🌱🌱🌱🌱 روزها از پے هم رفت و دیگر خبرے از نشانہ ها و پیغام هاے مرموزانہ نبود ... اواسط اسفند ماہ بود و نزدیڪ سالگرد فوت بابا جابر. هرسال ؛ براے سالگرد مامان مرضے آش رشتہ میپخت و پخش میڪرد... رسمے ڪہ قریبِ ۵_۶ سال در خانوادہ ما اجرا شدہ بود... آن سال اما ڪمے متفاوت تر... چراڪہ اینبار از رو در رو شدن با هادے پسرِ خالہ مهین، ترس داشتم... احساس میڪردم نمیتوانم زیر سقفے نفس بڪشم ڪہ هادے و میثاق هردو حضور دارند... رقبایے ڪہ سالها رفاقت داشتند ..‌. آن سال همه‌ے اتفاقاتش متفاوت بود و عجیب ...روز سالگرد هم عجیب تر از عجیب... ✍🏻نویسنده:الهہ رحیم پور اینستاگرام:e.lahe_rahimpoor ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━━┓ 📚Sapp.ir/roman_mazhabi ┗━━─━━━━━━⊰✾✿✾⊱┛ ❤کپی فقط با ذکر نام نویسنده و آی‌دی کانال مجاز است❤

#قسمت_پنجاه‌وچهارم #باغ_بے_برگے #الهہ_رحیم_پور {خندہ بر لب میزنم تا ڪس نداند رازِ من...} بخارے داغ از دیگ بزرگ آش بلند میشد ... خالہ مهین و مامان ،چادرهایشان را دور ڪمرشان بستہ بودند و پاے دیگ ایستادہ بودند... حیاط خانه‌ے خالہ مهین پر از همسایہ هایے بود ڪہ بہ سیاقِ هرسال؛ براے ڪمڪ آمدہ بودند ... سوگند مشغول آمادہ ڪردن پیازداغ ها بود و من و میثاق هم بعد از خرید ظرف هاے یڪبار مصرف تازہ بہ خانہ رسیدہ بودیم . نیم نگاهے بہ جمعیت داخل حیاط انداختم ؛ هادے و چند نفر از دوستانش دور هم روے تختِ گوشه‌ے حیاط نشستہ بودند و صحبت میڪردند‌‌‌... سوگند، هرازگاهے سرش را برمیگرداند و هادے را زیر چشمے نگاہ میڪرد... نگاهش اما ڪمے توام با حرص وڪلافگے بود ... میثاق ، ظرفها را بہ ڪمڪ چند نفر از جوان هاے همسایہ بہ سمت تخت بردند ... هادے از روے تخت بلند شد و بہ میثاق ڪمڪ رساند... ظرفها را گوشه‌ے تخت جا دادندو ایستادہ مشغول خوش و بش شدند... بہ سمت سوگند رفتم تا ڪمے ڪمڪش ڪنم... ڪمے نزدیڪش ڪہ شدم صدایش ڪردم: - سوگند... سرش را ڪہ برگرداند ...چشمهایش از سوزش پیازها یڪ ڪاسہ خون شدہ بود .‌‌.. از طرفے صورتش را روسرے مشڪے اے ڪہ بہ طرح لبنانے بستہ بود قاب گرفتہ بود ... Sapp.ir/roman_mazhabi از دیدن چهرہ اش لبخندے زدم و با شوق گفتم: - چقدر لبنانے بهت میاد... -ممنون...ولے بہ چشم نمیاد... - مگہ قرارہ بہ چشم‌بیاد؟ این‌را ڪہ گفتم ..‌سوگند ؛ سڪوت ڪرد و تلخندے بہ صورتم پاشید... ڪمے نزدیڪش شدم و صدایم را پایین آوردم و گفتم: - ارزش تغییر بہ اینہ ڪہ بخاطر خودت تغییر ڪنے نہ بخاطر یہ آدم دیگہ ... چون تو بنده‌ے خدایے شدے ڪہ اون برات ساختہ نہ خدایے ڪہ خداے همہ اس ...اونوقت اگہ اون آدم بهت پشت ڪنہ ...دین و ایمونتم بہ باد میدے... - ولے من خواستم شبیہ چیزے بشم ڪہ اون دوست دارہ... - عزیز من ؛طرف مقابل تو بچہ نیست ڪہ دل بہ یہ روسرے لبنانے ببندہ... -از ڪجا میدونے ؟ شاید بستہ ... این‌را ڪہ گفت ... درجایم میخڪوب شدم... نفسم را بہ شدت بیرون دادم و سڪوت ڪردم ... چشمهایم قفلِ زمین شدہ بود ...سوگند ڪہ چهرہ ام را دید گفت: - چیشدہ؟ نڪنہ توچیزے میدونے؟ سریع بہ خودم آمدم ... در جواب سوگند فقط سرے تڪان دادم و دیگر چیزے نگفتم .... نگاهم را بہ جمعیت وسط حیاط دوختم و چشمهایم را محڪم روے هم گذاشتم ... از عمق جانم و در درون قلبم ؛ پدرے را ڪہ سالها از دیدنش محروم بودم ؛ صدا ڪردم .. چقدر دلم میخواست مثل گذشتہ ها صدایش رابشنوم ... چقدر دلتنگِ چشمهایش بودم... ڪاش بود تا از میان همه‌ے آشفتگے ها بہ آغوش بے مِنَتش پناہ میبردم... ✍🏻نویسنده:الهہ رحیم پور شعر: صائب تبریزے اینستاگرام:e.lahe_rahimpoor ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━━┓ 📚Sapp.ir/roman_mazhabi ┗━━─━━━━━━⊰✾✿✾⊱┛ ❤کپی فقط با ذکر نام نویسنده و آی‌دی کانال مجاز است❤

#قسمت_پنجاه‌وپنجم #باغ_بے_برگے #الهہ_رحیم_پور همراہ سوگند و نورا ، دخترعمه‌مان ..مشغول ریختن آش ها در ظرفهاے یڪبار مصرف و تزئینش با ڪشڪ و نعنا بودیم ... میثاق و هادے هم براے خرید خرما وچند دیس حلواے آمادہ براے سرمزار از خانہ بیرون رفتہ بودند...عمو حمید و چند نفر از همسایہ ها هم دور حوضِ حیاط نشستہ بودند وڪاسہ هاے آش شان در درست داشتند و میخوردند. سڪوت در حیاط حڪم فرما بود و هر از چندگاهے جوانهایے ڪہ آش ها را پخش میڪردند مجدد باز میگشتند تا ظرفهاے بعدے را براے پخش ڪردن ببرند... در همین اثنا ؛ چشمم بہ دروازہ حیاط افتاد ڪہ یڪدفعہ عماد را دیدم ... پیرهن مشڪے رنگ سادہ اے با شلوار مشڪے بر تن داشت و ڪمے هم تہ ریش هایش پرتر شدہ بود... سر بہ زیر چند تقہ بہ در زد و یاللہ گویان ڪمے جلو آمد. مامان ڪہ نزدیڪ در ورودے نشستہ بود سرش را برگرداند ..ڪمے چادرش را روے سرش مرتب ڪرد و بہ عماد تعارف ڪرد تا وارد حیاط شود... خالہ مهین هم با او سلام و علیڪے ڪرد و خوش آمد گفت... Sapp.ir/roman_mazhabi عماد دستے در موهایش ڪشید و جلو آمد ... سرش را ڪمے بالاتر گرفت و نگاهش را بہ ما ڪہ روے تخت نشستہ بودیم دوخت ... با آرنجم ضربہ خفیفے بہ سوگند زدم و آرام لب زدم: -پاشو عمادہ...پاشو سلام علیڪ ڪنیم‌. سوگند ڪمے سربرگرداند و نیم نگاهے بہ عماد انداخت ... هر دو از جایمان بلند شدیم و ڪمے جلو رفتیم ... نگاهے بہ صورت عماد انداختم و گفتم: -سلام آقاعماد... خوش اومدے. سوگند هم‌ گلویے صاف ڪرد و با صدایے آرام سلام گفت‌. عماد سرش را ڪمے بالا گرفت و نگاهے بہ چشمان سوگند انداخت ... لحظہ اے سڪوت ڪرد و مجدد سرش را پایین انداخت و گفت: - سلام ممنون. ببخشید دیر اومدم ...مامان یڪم ناخوش احوال بودن. در جوابش ؛ لبخندے زدم و گفتم: - خواهش میڪنم .. انشاء اللہ ڪسالت برطرف . -ممنونم . آقا میثاق و هادے نیستن؟ - رفتن خرما و حلوا بخرن براے سرِخاڪ . شما تا آش میل ڪنین اونام میرسن. -ڪارے هست انجام بدم؟ -نہ ممنونم . پسرعمہ هام و چندتا از پسراے همسایہ آش ها رو میبرن برا پخش . شما بفرمایید. - قبول باشہ . خدا آقاجابر و رحمت ڪنه‌. -ممنون . سر برگرداندم و ڪاسہ اے آش از روے تخت برداشتم؛ ڪاسہ را بہ سمت عماد گرفتم و تعارف ڪردم تا روے تخت بنشیند ... نورا ؛ ڪمے روے تخت جابہ جا شد و با صدایے آرام بہ عماد؛ سلام ڪرد ...عماد هم جوابش را داد و روے لبه‌ے تخت نشست و مشغول خوردن آش شد. 🌱🌱🌱🌱 ✍🏻نویسنده:الهہ رحیم پور اینستاگرام:e.lahe_rahimpoor ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━━┓ 📚Sapp.ir/roman_mazhabi ┗━━─━━━━━━⊰✾✿✾⊱┛ ❤کپی فقط با ذکر نام نویسنده و آی‌دی کانال مجاز است❤

#قسمت_پنجاه‌وششم #باغ_بے_برگے #الهہ_رحیم_پور { یڪ عدد سیب ڪجا اینهمہ تبعید ڪجا؟} حدود یڪ ربع بعد ، میثاق و هادے هم برگشتند ... وقتے عماد را دیدند با روے خوش و لبخند برلب بہ سمتش رفتند و در آغوشش گرفتند ... گویے عماد چند روزے بخاطر ڪسالت مادرش مرخصے گرفتہ بود. عماد با لبخندے محو ؛ هادے را بہ آغوش ڪشید و خستہ نباشید گفت ... دلخورے و غم در چشمهایش موج میزد ... اما لب فرو بستہ بود . ڪم ڪم همگے رفتند و حیاط خالے از جمعیت شد ... مامان از من و سوگند خواست تا براے چیدن خرماها روے دیس بہ داخل خانہ برویم ... چند لحظہ بعد ؛ هادے با چند جعبہ خرما ؛ وارد خانہ شد و بہ سمت آشپزخانہ آمد . خرما ها را روے اُپن گذاشت و رو بہ ما گفت: - بفرمایین . اگہ ڪارے نیست من برم نماز. تا آمدم لب باز ڪنم و تشڪر ڪنم ...یڪدفعہ سوگند با لحنے محڪم و عصبانے گفت: - ڪارے هست . Sapp.ir/roman_mazhabi هادے با تعجب نگاهش را سوگند دوخت ... سوگند ادامہ داد: - آدم بهترہ نماز نخونہ ولے دیگران و آزار ندہ. هادے ، ڪمے جلو آمد ...آب دهانش را قورت داد و گفت: -منظورتون رو متوجہ نمیشم. -منظورم واااضحہ ... ۲ ماهہ من منتظرم ڪہ شما یہ جوااب بهم بدے... نڪنہ فڪ ڪردے شوخے ڪردم؟ یا مثلا براے اینڪہ عماد و رد ڪنم اون نمایش و راہ انداختم؟ راستہ ڪہ میگن پسرا جنبہ ابراز علاقہ ندارن ... حقتونہ ڪہ برید خواستگارے... دخترہ آدم حسابتون نڪنہ ... شماها ظرفیت عشق و ندارین . گنگ و مبهم نگاهم‌را میان سوگند و هادے چرخاندم... صورتِ هادے سرخ شدہ بود ... قفسہ سینہ اش بالاو پایین میشد ... نیم‌نگاهے بہ چشمانم انداخت و مجدد سرش را پایین انداخت ... با لحنے آرام و ڪمے مڪث گفت: - سوگند خانم ... من نمیخواستم شما رو اذیت ڪنم یاا آدمی‌باشم ڪہ ظرفیت محبت نداشتہ باشہ... من فقط خواستم مستقیم حرفمو نزنم ...چون فڪر ڪردم اینجورے ڪمتر دل شما ...میشڪنہ ‌. سوگند چشمانش را ریز ڪرد و با بغض روبہ هادے گفت: - شما نگران دل من نباش... یعنے واقعا نمیدونے ڪہ منتظر گذاشتنِ یہ آدم چقققدر میتونہ براش آزار دهندہ باااشہ؟ نمیخواستے؛ رڪ میگفتے... اونوقت ...من یہ خاڪے بہ سر دلم میریختم... هادے سرش را پایین انداخت و سڪوت ڪرد... قطرہ اشڪے از گوشه‌ے چشمهاے سوگند چڪید .... لبم را بہ دندان گرفتم و نزدیڪ سوگند شدم... دستانش را در دستهایم‌گرفتم و نوازش ڪردم... سوگند و هادے ؛هردو سڪوت ڪردہ بودند . هم من هم هادے هردو شرم داشتیم بہ صورت یڪدیگر نگاہ ڪنیم ... نمیدانم چرا ولے ؛ اینبار بیشتر از سوگند ،دلم براے هادے میسوخت... ڪاش آدمها میان دل و عقلشان گیر نیوفتند... این جدال ،جدالیست بے پایان ... جدالیست بے برندہ وفقط از قُوَت جان آدمیزاد ڪم میڪند ... دنیا اگر جان داشت و احساس؛ باید بخاطرسڪوت آنروز هادے و سوگند از خجالت نہ آب میشد بلڪہ میمرد .... ✍🏻نویسنده:الهہ رحیم پور شاعر: مهدے خداپرست اینستاگرام:e.lahe_rahimpoor ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━━┓ 📚Sapp.ir/roman_mazhabi ┗━━─━━━━━━⊰✾✿✾⊱┛ ❤کپی فقط با ذکر نام نویسنده و آی‌دی کانال مجاز است❤

#قسمت_پنجاه‌وهفتم #باغ_بے_برگے #الهہ_رحیم_پور نگاهے بہ ساعت انداختم ... نزدیڪ ۵ عصر بود... حسابے خستہ بودم و دردے خفیف هم درپاهایم حس میڪردم ... میثاق مشغول رانندگے بود و من هم صندلے شاگرد را ڪمے خواباندہ بودم تا استراحت ڪنم. مراسم تمام شدہ بود و داشتیم بہ خانہ برمیگشتیم . نگاهے بہ میثاق انداختم و گفتم: - راستے میثاق جان ... فردا دارے میرے دفتر یادت باشہ سهم آشِ خانم سالارے و مهرناز خانم وببرے . (مهرنازخانم) را ڪمے با تاڪید گفتم ... میثاق نیم نگاهے بہ صورتم انداخت و گفت: - براے خانم زرین نیاز نیست آشے ببرم. - چراا؟؟ - چون دیگہ نمیان انتشاراتے. این را ڪہ گفت نمیتوانم ڪتمان‌ڪنم ڪہ در دلم احساس پیروزے ڪردم ... لبخندم را جمع و جور ڪردم و گفتم: - تو خواستے نیاد یا خودش؟ - مهمہ ؟ - نہ ... مهم اینہ ڪہ دیگہ نمیاد‌. - ببینم... هادے چیزے بہ تو گفتہ ثمر؟ - راجع بہ چے؟ - موضوعشو ڪہ من نمیدونم . توے خونہ ... تو و سوگند و هادے ... چیزے شدہ؟ - سوگند داشت .... داشت از بیخیالے هادے گلایہ میڪرد ... یعنے فڪر میڪرد هادے بیخیالہ ... یڪم دلخور بود ..همین! - هادے جواب داد بهش؟ - مستقیم نہ ... ولے تو لفافہ آرہ. - یادتہ گفتم سڪوت هادے جوابشہ ... گفتے نہ. من هادے و خوب میشناسم. برا اینڪہ دل طرف مقابلشو نشڪنہ خودخورے میڪنہ ..و این بہ مخاطبش اجازہ میدہ تا برداشتے ڪہ دوست دارہ رو از سڪوتش بڪنہ . هادے هیچ وقت نتونستہ خودش و بہ دیگران اولویت بدہ . براے همینم خیلے از چیزایے ڪہ باید داشتہ باشہ رو ندارہ. - ...مثلا...چ...چے و باید داشتہ باشہ؟ ڪہ... ڪہ ندارہ؟ - دقیق نمیدونم ... ولے یادمہ اون روزایے ڪہ تو ڪتابفروشے ڪار میڪردیم .. همہ فهمیدہ بودن هادے خانِ عطریان عاشق شدہ ... ولے اینڪہ عاشق ڪے شدہ رو هنوزم هیچڪس نمیدونہ ... ولے خب ... انقدر دس دس ڪرد ... ڪہ فڪ ڪنم مرغ عشقش از قفس پرید . با جملہ جمله‌ے میثاق ...خون در تنم یخ میزد ... با خودم فڪر میڪردم اگر ... اگر یڪ روز میثاق بفهمد ڪہ آن دخترے ڪہ هادے عاشقش بودہ و بقول خودش ؛ از قفس پریدہ ... حالا ڪنارش نشستہ است ...چہ حالے پیدا میڪند ...چقدر غرورش جریحہ دار خواهد شد ... چقدر آسیب خواهد دید ... بہ همین دلیل باخودم عهد بستم ڪہ این رازِ خطرناڪ را براے خودم هم فراموش ڪنم ... چرا ڪہ این راز درست مثل ڪبریتے بود میان انبار باروت ... چند لحظہ ڪہ گذشت و من در افڪار خودم غرق بودم ..میثاق صدایم ڪرد و پرسید: - چیشدہ؟ رفتے تو فڪر؟ - آ...آرہ ... داشتم بہ این فڪر میڪردم ڪہ ... چہ خوبہ ما بہ هم رسیدیم ... نہ؟ - مگہ قرار بود نرسیم؟ - نہ ... ولے من ظرفیتِ نرسیدن نداشتم ... الانم نمیدونم دارم یا نہ . ولے مهم اینہ ڪہ ... الان تو ڪنارمنے ... خواهش میڪنم ازت ... دیگہ نذار ڪسے .. وسط زندگیمون آتیش بندازہ میثاق ... باشہ؟ این را ڪہ گفتم ..میثاق یڪ دستش را روے چشمش گذاشت و با لبخند گفت: - هرچے تو بخواے ... هرچے تو بگے ..‌چشم . ✍🏻نویسنده: الهہ رحیم پور اینستاگرام:e.lahe_rahimpoor ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━━┓ 📚Sapp.ir/roman_mazhabi ┗━━─━━━━━━⊰✾✿✾⊱┛ ❤کپی فقط با ذکر نام نویسنده و آی‌دی کانال مجاز است❤

#قسمت_پنجاه‌وهشتم #باغ_بے_برگے #الهہ_رحیم_پور {دل نهادم بہ صبورے ڪہ جُز این چارہ ندارم..} دستے بہ سنگ میڪشم و بہ نامت چشم میدوزم ... حتے در تب و حرارت مرداد ماہ هم ،سنگِ تو سرد وپس از گذشت ۵ سال؛ داغِ تو تازہ است ... نمیدانم چطور میشود این ۵ سالِ لعنتے را فراموش ڪرد... نمیدانم چطور میشود دوبارہ تو را بہ جهانِ تلخے و نامردے هدیہ داد... تویے ڪہ در تمام سالهاے نفس ڪشیدنت نہ ڪسے را آزردے ... نہ ڪسے را زخم زدے ...نہ ڪسے را از خودت راندے ... تویے ڪہ قلبے بہ وسعت دریا داشتے و دردے بہ عظمتِ ڪوہ ... چطور ڪنار اسمِ تو واژه‌ے تلخِ "مرحوم" را ۵ سال است میشنوم؟؟؟ چرا ...چرا آنقدر ناتوان بودم ڪہ نتوانستم جلوے این تقدیرِ منحوس را بگیرم؟؟؟ میدانم ڪہ دیر است براے این حرفها... تو ۵ سال است رفتے و داغت را بر جگرمان ڪاشتے ... هیچڪس بعد تو ...قبلِ خودش نشد ..‌ هیچڪس ... حتے من ڪہ سالها تو را ندیدم و دل بہ عشقے بستم ڪہ بقول خودت خالص نبود... عشقے ڪہ توانست جان از تو بستاند من را هم سالهاست در جهنمِ خود غرق ڪردہ ... هادے ؛ من شرمنده‌ ام ڪہ چشمهایم مثلِ تو عشق را از جنون تشخیص نمیداد ... شرمندہ ام ڪہ امروز من نفس میڪشم و تو زیرِ این سنگ سنگین خفتہ اے... اما التماست میڪنم ..‌قسمت میدهم‌بہ خداے عزیزو رحیم...خداے مهر و مهربانے ڪہ میثاق را بہ من ببخش ... میثاق را ببخش ... همانطور ڪہ سالها پیش در دلت من را بہ او بخشیدے... هادے ... حالا خیلے از حقایق برایم روشن است ... مثل روز ... حالا میفهمم ڪہ ڪینہ و نفرت از آدمها غول هاے بے شاخ و دمے میسازد در پوستینِ بَزَڪ شدہ ... همه‌ے ما قربانیان ڪینہ اے هستیم ڪہ مثل غدہ اے سرطانے رشد ڪردہ بود ... همه‌ے ما قربانیانِ گذشته‌ے شومِ "یاسرنعیمی" هستیم ... همه‌ے ما .... ✍🏻نویسنده: الهہ رحیم پور شعر: سعدے اینستاگرام:e.lahe_rahimpoor ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━━┓ 📚Sapp.ir/roman_mazhabi ┗━━─━━━━━━⊰✾✿✾⊱┛ ❤کپی فقط با ذکر نام نویسنده و آی‌دی کانال مجاز است❤

#قسمت_پنجاه‌ونهم #باغ_بے_برگے #الهہ_رحیم_پور روے صندلے نشستہ و دستانم را گِرہ ڪردہ روے میز گذاشتہ بودم ... نگاهم را دور تا دور اتاق ملاقات چرخاندم ... Sapp.ir/roman_mazhabi دیوارهایے بلند ڪہ تقریبا طوسے رنگ بود، فضاے اتاق را سرد و تلخ ڪردہ بود ... یڪ لیوان پلاستیڪے و یڪ پارچ آب هم روے میز فلزے قرار داشت ... متنفر بودم از فضاے سنگین و سرد این اتاق... اما طے این ۶ ماہ ؛ بارها مجبور شدم در هواے محزون این اتاق نفس بڪشم ... چند دقیقہ اے از آمدنم ڪہ گذشت‌؛ چادرم را روے سرم ڪمے مرتب ڪردم و لیوانے آب نوشیدم ڪہ یڪدفعہ صداے پایے توجهم را جلب ڪرد... سرم را ڪمے بالاتر بردم و بہ درِ آهنیِ روبہ رویم چشم دوختم ... از میان حفاظ ها ... چهرہ اش را دیدم... موهایش پریشان شدہ روے پیشانے اش افتادہ بود... ریش هایش بلند و پرپشت روے صورتش جاگرفتہ بود... سرش اما پایین بود و چشمهایش را ندیدم ... دستانش ، دستبند زدہ ، درهم قفل شدہ بود و مامورے ڪہ ڪنارش راہ مے آمد ،بازویش را گرفتہ بود. لباس هاے نسبتا گشادو بے قواره‌ے زندان در تنش زار میزد بس ڪہ لاغر شدہ بود... نزدیڪ در آهنے ڪہ رسیدند مامورے قفل در را باز ڪرد و آنها داخل اتاق شدند... همچنان سرش پایین بود و نگاهم نمیڪرد... مامور دستبندش را بازڪرد و با صدایے نسبتا بلند گفت: - فقط ۲۰ دیقہ ... ✍🏻نویسنده: الهہ رحیم پور اینستاگرام:e.lahe_rahimpoor ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━━┓ 📚Sapp.ir/roman_mazhabi ┗━━─━━━━━━⊰✾✿✾⊱┛ ❤کپی فقط با ذکر نام نویسنده و آی‌دی کانال مجاز است❤

#قسمت_شصتم #باغ_بے_برگے #الهہ_رحیم_پور مامور؛ دستش را پشت ڪمرش گذاشت و با ضربہ اے خفیف اورا بہ جلو هل داد... از روے صندلے بہ جان ڪندنے بلند شدم... چادرم را با یڪ دست نگہ داشتم و درست روبہ رویش ایستادم‌و با صدایے خفہ گفتم: - سلام. سرش را ڪمے بالاگرفت .‌‌.. زیر چشمهاے سیاهش گود افتادہ بود ... ڪم ڪم دور قاب چشمهایش را اشڪ پر ڪرد و بہ نشانه‌ے سلام فقط سرے تڪان داد. روے صندلے نشستم و تعارف ڪردم تا اوهم بنشیند. ڪمے مچ دستش را ماساژ داد و صندلے را عقب ڪشید و نشست. بہ صورتش چشم دوختم و گفتم: - ڪلا ۲۰ دیقہ وقت داریم... اومدم تا باهات صحبت ڪنم... لطفا بهم گوش ڪن... چند روز پیش ؛ روز تولدم ، عماد اومد مدرسہ و گفت میخواد یہ چیزایے بهم بگہ ...چیزایے ڪہ تاحالا ڪسے بهم نگفتہ ... با ضرب و زور و خواهش و التماس ڪارے ڪرد ڪہ قبول ڪنم ... اومد خونہ مامان اینا... اومد و برام سیرتا پیازِ ماجراے مهرناززرین و گفت... چیزے ڪہ تو ۵سال پیش سعے ڪردے با هر ترفندے هست ازم قائم ڪنے. چرا؟ چرا ڪارے ڪردے ڪہ ڪینہ و نفرت تو وجودش رشد ڪنہ؟ چرا جلوش و نگرفتے ؟ چرا ازم پنهون ڪردے ؟ میفهمے اگہ زودتر بهم میگفتے ...اگہ زودتر جلوے اون دیو نفرت و میگرفتیم ..‌الان هادے زندہ بود... تو اینجا نبودے.‌‌.. من وضع و روزگارم این نبود... چطور تونستے ۵ سال یہ آدم و با پول بخرے تا پوشش دروغ هات بشہ ؟ چطور تونستے ۵ ساااال با من سر ڪنے و نگے نفس هادے و توو گرفتے... میدونے خالہ مهین هنوز رضایت ندادہ؟ میدونے وڪیلت ڪم ڪم دارہ ناامید میشہ ؟ میفهمے زندگیم و نابود ڪردے ؟ چرا میثاق ؟ چرا؟؟ فقط جواب بدہ... همین. بغض امانم را برید و اشڪهایم‌جارے شد ... چشمم صورت میثاق را تار میدید و دستهایم میلرزید... میثاق ،نفس نفس زنان لب باز ڪرد و گفت: - من...من اولش... نمیدونستم... ڪہ.. ڪہ مهرناز ... همون ...مینوعہ ؛خواهرم... مینویے ڪہ مامانم ... گفتہ بود .. تو بچگے... مُردہ... وقتے... از خودش ...بهم گفت... تو بُهت و حیرت بودم... باور نمیڪردم... تااینڪہ...براے اثبات حرفش...اون عڪس و فرستاد و سالِ فوت پدرم و پشتش نوشت. اون میخواست ... طورے رفتار ڪنہ ... ڪہ تو بہ من شڪ ڪنے... وقتے دید ڪارِ ما بہ مو رسید و پارہ نشد... شروع ڪرد بہ تهدید ڪردن... من میخواستم از راہ بَرش دارم ولے ... اون هربار بہ یہ نوعے گیرم میاورد و بازے و بہ نفع خودش مصادرہ میڪرد... تهشم ڪہ... باعث شد همہ چے لو برہ و ... من مجبور شم اعتراف ڪنم بہ قتلِ هادے. Sapp.ir/roman_mazhabi - یعنے اگہ مهرناز یا ...همون مینو ... نمیگفت ڪہ اصل ماجرا رو میدونہ و تو رو تو مخمصہ نمیذاشت؛ میخواستے همچنان یہ بیگناہ و تو زندون نگہ دارے ؟؟؟ - من بہ اون آدم ۷۰۰ میلیون پول دادم... قول دادہ بودم براش رضایت هم میگیرم . در جواب حرفش فقط سرے بہ نشانہ تاسف تڪان دادم و در ادامہ پرسیدم: - برادر سعید ؛اسم سازمانیِ پدرت بودہ؟ - آرہ. تو ... از ڪجا میدونے؟ - همون ۵ سال پیش ... یڪے تو یہ برگہ ڪاغذ نوشتہ بود"برادرسعید ؛ بایڪوت" بعدم ڪاغذ و دادبہ یہ پسر فال فروش تا برام‌ بیارہ. بعدش انقدر درگیر ماجرا شدیم ڪہ نتونستم پیگیر اون اسم بشم. "بایڪوت" یعنے چے؟ - یہ اصطلاح سازمانے بودہ... یعنے ... تو با یہ مُردہ براشون فرق ندارے... نہ باهات حرف میزنن ...نہ نگات میڪنن... نہ جوابتو میدن... انقدررر با این رفتارا تحت فشار میذارنت تا بابتِ حرفهایے ڪہ زدے و فڪرایے ڪہ دارے بہ غلط ڪردن بیوفتے... - یعنے ... باباتو بایڪوت ڪردہ بودن؟ - آرہ. چون زیاد سوال میڪرد ... بہ عملڪرداشون ایراد میگرفت ...خلاصہ موے دماغشون شدہ بود... بعد از اتمام جمله‌ے میثاق ، صداے مامورے ڪہ گوشہ اتاق ایستادہ بود اجازہ نداد تا باقے سوالهایم را بپرسم .... با لحنے تحڪم آمیز و صدایے بلند رو بع میثاق ڪرد و گفت: - وقتت تمومہ... بلند شو... ✍🏻نویسنده: الهہ رحیم پور اینستاگرام:e.lahe_rahimpoor ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━━┓ 📚Sapp.ir/roman_mazhabi ┗━━─━━━━━━⊰✾✿✾⊱┛ ❤کپی فقط با ذکر نام نویسنده و آی‌دی کانال مجاز است❤