eitaa logo
📚💠 رمانکده مذهبی (عُِاُِشُِقُِاُِنُِهُِ مُِذُِهُِبُِیُِ) 💠📚
4.7هزار دنبال‌کننده
3.1هزار عکس
712 ویدیو
72 فایل
ھوﷻ 📩رمانهای عاشقانه ی مذهبی را❣️ با ما بخوانید. 💚 🔔 #رمان انلاین هم داریم روزی دو رمان ظهر #روژان فصل ٣ و شب #فالی‌دراغوش‌فرشته در خدمتتونیم. 🌸کپی رمانها بدون اجازه ادمین جایز نیست وپیگرد دارد 🚫 🆔 @Ad_noor1 👈 تبلیغات و ارتباط
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
. دلگیر نباش❤️ دلت که گیر باشد رها نمیشوی! • • یادت باشــــد؛ 🎋خــــــــدا،بندگان خود را با آنچه بدان دلـــــ💓 بسته اند می آزمایـــــد
صبح را آغاز می کنیم☀️ با یگانه خدایی ❤️ که در دلهای ماست 💞 و در اعماق وجودمان منزل دارد 🌺 خدای عاشقی که ❤️ هر روز عشق را 💕 ترویج می کند برکل جهان🌺 سلام😊✋ صبح زیباتون بخیر ☕️😊🌺 امروزتون سرشار از مهر خدا🌹
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
📚💠 رمانکده مذهبی (عُِاُِشُِقُِاُِنُِهُِ مُِذُِهُِبُِیُِ) 💠📚
📚 #محکمترین_بهانه 📝 نویسنده#زفاطمی(تبسم) ♥️ #پارت_بیست_سوم استرسی تمام وجودم را فراگرفته بود ,بر
📚 📝 نویسنده(تبسم) ♥️ از لباس بسیار خوشم آمده بود کمی از اینکه ازدید بقیه قدیمی باشه میترسیدم ولی با این حال دل را به دریا زدم و لباس را پوشیدم .بیش از حدتصورم در تن زیبا بود .,یک لباس پوشیده سفید که پوشیده شده از سنگ و مروارید بودو دامنش پر بود از گلهای سفید که با مروارید طراحی شده بود .با مهسا پیش مادرم رفتم برق تحسین در چشمانش دیده میشد با هیجان گفت : -چه قدر بهت میاد عزیزم .خیلی خوشگل شدی . درحالی که لبخند میزدم گفتم:چقدر تو دلم دعا کردم سایزم بشه.خیلی ممنون مامان خیلی لباس قشنگیه مهسا روکرد به من و گفت: -اگه گفتید دیگه چی کم داره؟ -نمیدونم تو بگو -خوب فکرکن -مهسا وقت گیر آوردیا .چه میدونم.تو بگو زود ؟ -اقا پویا رو کم داره عزیزم .مگه نه خاله؟ مادرم که میخندید گفت: -حق باتوئه مهسا جان .جای اقای داماد خالیه من که از حرفهای مادرم خجالت کشیده بودم .با عجله به اتاقم برگشتم .جلوی آینه ایستادم .حق با مادرم و مهسابود جای پویا واقعا خالیه.ناگهان دلم برایش تنگ شد .دلم میخواست بااو تماس بگیرم ولی شرم دخترانه ای مانعم میشد.در افکارم غرق بودم که گوشی ام لرزید .به تصویر نگاهی انداختم.پویا پشت خط بود .لبخند روی لبم نشست. -سلام. -سلام .ثمین خانم حالتون خوبه؟ -خوبم ممنونم شما خوبید؟ -راستش زنگ زدم یه سوال بپرسم ازتون -بفرمایید .اتفاقی افتاده؟ -نه نگران نباشید.واقعیتش میخواستم واستون هدیه بخرم .میخواستم بدونم اگه من واستون با انتخاب خودم حلقه بخرم ناراحت میشید؟پریا معتقده باید خودتون انتخاب کنید. -اولا لازم به خرید هدیه نیست دوما چرا باید بخاطر محبتتون ناراحت بشم -به قول پریا همیشه رسم بوده که حلقه ازدواج رو عروس خانم به سلیقه خودش انتخاب کنه.واسه همین گفتیم شاید ناراحت بشید. در همان حین که به حرفهای پویا گوش میدادم مهسا وارد اتاق شد وگفت: -کیه؟ من که هم به حرفهای پویا گوش میدادم و هم مهسا, گفتم: - آقا پویا میخوام یه چیزی بگم ولی امیدوارم ناراحت نشید -نه خواهش میکنم بفرمایید -راستش خرید حلقه واسه بعد خواستگاری یعنی وقتی که جواب عروس مثبت باشه نه خواستگاری -یعنی منظورتون اینه که ممکنه جوابتون منفی باشه -معلومه که نه ما قبلا دراین مورد حرف زدیم اصلا ولشکنید هرحلقه ای که به نظرتون زیباست بخرید .من به انتخابتون احترام میزارم -حالا که فکرمیکنم میبینم حق باشماست بهتره صبرکنم تا حلقه رو همراه شما بیام و بخرم ,پس اگه ایرادی نداره واستون انگشتر میخرم. -هرطور راحتید ولی بازم میگم لازم به خرید هدیه نیست ,نمیخوام خودتون رو به زحمت بندازید. -چه زحمتی ,تا نیم ساعت دیگه میبینمتون بانو .خدانگهدار -خدانگهدار تماس را قطع کردم .مهسا گفت : -حالا این پویا خان چیکارداشت ؟ -طفلکی میخواست بره واسم حلقه بخره -اَخییییی.طفلک چه عجله ای هم دارهههه. صدای خنده مهسا بلند شد -کوفته به چی میخندی .عاقامون باراولشه هل شده -بعله بقیه دوبار ازدواج میکنن واسه همون تجربه دارن. -مهسااااا جان ببند عزیزم -بی ادب خودت دهنتو ببند .حالا از شوخی گذشته چقدر دوسش داری؟ -خیلی .هیچ وقت فکرنمیکردم کسی رو انقدر دوست داشته باشم. -پس شازده بدجوری دل شما رو برده؟ -بلیا.یه جورایی هردو بلند زدیم زیر خنده!!! سهیل وارد اتاق شد و گفت : -آبجی مامان میگه بیا پایین کم کم مهمونا میرسند -باشه داداشی شما برو ماهم الان میایم روبه مهسا کردم و گفتم: -میشه شب رو هم بمونی؟ -شرمنده خواهری ,من دیگه باید برم.الان دیگه امیرعلی میادخونمون.خودت که میدونی چقدر حساسه باید قبل اون خونه باشم .یادت نره آخر شب بهم خبر بدی؟ -باشه بهت زنگ میزنم به اقاتون سلام برسون -خب دیگه من برم خوش بگذره فعلا -ممنون از کمکت به تو هم خوش بگذره.خداحافظ . . . ادامه دارد... 🌸🍃🌸🍃🌸🍃 . ⛔️ http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 @ROMANKADEMAZHABI ❤️
📚💠 رمانکده مذهبی (عُِاُِشُِقُِاُِنُِهُِ مُِذُِهُِبُِیُِ) 💠📚
📚 #محکمترین_بهانه 📝 نویسنده#زفاطمی(تبسم) ♥️ #پارت_بیست_چهارم از لباس بسیار خوشم آمده بود کمی ا
📚 📝 نویسنده(تبسم) ♥️ وقتی صدای بازشدن درخانه به گوشم رسید انگار ته دلم خالی شد پاهایم حسی برای ایستادن نداشت .مادرم وارد آشپزخانه شد و گفت : -ثمین جان چرا نمیای با مهمونا احوالپرسی کنی ؟غریبه که نیستن بیا زشته -باشه مامان جان میام شگا برو از روی صندلی بلند شدم چادرم را سرم کردم و پشت سر مادرم از آشپزخانه خارج شدم .زیر لب صلوات میفرستم تا آرامش پیدا کنم. وقتی به جمع نزدیک شدم گفتم -سلام خوش اومدید به سمت خاله رفتم و با او و پریا روبوسی کردم .خاله گفت -سلام به روی ماهت عروس خوشگلم .هزارالله اکبر چقدر نازشدی ثمین جان -ممنون خاله جون .شما لطف دارید عمو لبخند زد و گفت : -سلام دخترم.ماشاءالله پسرم مثل خودم خوش سلیقه است. صدای خنده همه بلند شد چشمم به پویا افتاد که لبخند بر لب داشت و سر به زیر به گلهای قالی نگاه میکرد. روی مبل کنار مادرم نشستم خاله در حالی که لبخند میزد رو به مادرم گفت :سلاله جان میبینی پسرم چه خوش سلیقه است .چه عروس زیبایی برام انتخاب کرده .عروسم مثل پنجه آفتاب می مونه . -شما لطف داری محیا جان .آقا پویا هم ماشاءالله باوقار و آقاست خداحفظش کنه واستون -از قدیم گفتن خدا در و تخته رو خوب جورمیکنه . پریا که متوجه نگاه های پویا به من شده بود گفت : -باباجون فکرکنم بهتره بریم سر اصل مطلب .داداشم طفلک آتیش عشق وجودش رو گرفته .میترسم کم کم بسوزه ها درست نمیگم عروس خانم؟ من که خنده ام گرفته بود سرم را پایین انداختم و چیزی نگفتم .کمی بعد همه خندیدند.و پویا که رنگش از خجالت سرخ شده بود ,گفت : -ببخشید من چندلحظه میرم بیرون ,یادم اومد یه تلفن مهم دارم . پویا از سرجاش بلندشد تا به حیاط برودکه عمو گفت : -پویا جان یک لحظه صبرکن میخوام چیزی بگم بعد برو -چشم بابا -عماد فکرکنم قرارنیست این خواستگاری مثل خواستگاری های دیگه روال خودش رو بره ,با اجازه شما ثمین جان هم بره با پویا تو حیاط و حرفهای آخرشون رو بزنند ,قول و قرارها بمونه بعد اومدنشون.نظرتون چیه؟ -به نظر من که ایرادی نداره .ثمین جان شماهم با پویاجان برو -چشم باباجان من جلو رفتم و پویا پشت سرم به داخل حیاط آمد. کناراستخر روی صندلی نشستیم پویا سر صحبت را بازکرد و گفت : -نمیدونید چقدر نفس کشیدن تو فضای اونجا واسم سخت بود. -برای منم سخت بود.بگم خدا پریا رو چیکل کنه با اون حرفاش -واسه پریا بعدا دارم حسابی.تلافی نکنم پویا نیستم. بگذریم از این حرفا .شما بگید دوست دارید همسر آینده اتون چه طور باشه ؟یعنی مرد ایده آل شما چه جور آدمیه؟ -مرد ایده آل من !!خب باید بگم دوست دارم همسر آینده ام اخلاق خوبی داشته باشه .اعتقاداتش با اعتقادات من همخوانی داشته باشه .منو درک کنه.این حرفها چه سودی داره وقتی من مرد ایده آل خودمو پیداکردم بهتره شما بگید همسر ایده ال تون باید چه جور آدمی باشه ؟ -خب به قول شما این حرف ها چه سودی داره وقتی منم همسر آینده ام رو انتخاب کردم .فکرکنم بهتره بریم داخل و شما جوابتون رو بدید تا این قضیه به خیر و خوشی تموم بشه -به نظرتون زشت نیست بعد پنج دقیقه حرف زدن بگیم به تفاهم رسیدیم -نه اصلا زشت نیست.من که باهمون نگاه اول عاشق شما شدم و فهمیدم که نیمه گمشده ام رو پیداکردم. -امیدوارم پشیمون نشی -نمیشم خیالتون راحت پویا درحالی که لبخند میزد ,گفت : -پس بهتره بریم داخل ,بفرمایید حق تقدم با خانمهاست . . . ادامه دارد... 🌸🍃🌸🍃🌸🍃 . ⛔️ http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 @ROMANKADEMAZHABI ❤️
📚💠 رمانکده مذهبی (عُِاُِشُِقُِاُِنُِهُِ مُِذُِهُِبُِیُِ) 💠📚
📚 #محکمترین_بهانه 📝 نویسنده#زفاطمی(تبسم) ♥️ #پارت_بیست_پنجم وقتی صدای بازشدن درخانه به گوشم رس
📚 📝 (تبسم) ♥️ هردو باهم به داخل برگشتیم .همه از زود آمدن ما تعجب کردند و به ما نگاه می کردند. عمواحمدگفت :پویا جان همه ی حرفاتون رو زدید .فکرکنم بهتربود یه خورده بیشتر باهم صحبت می کردید هرچی باشه حرف یک عمر زندگیه الکی که نیست. پویا که از خجالت سرش را پایین انداخته بود فقط لبخندی زد و رفت روی مبل کنار عمو احمد نشست .خاله محیا هم نگاهی به من کرد و گفت : -عروس خانم نظر شما چیه؟ نگاهی به والدینم کردم و گفتم : -هرچی پدر و مادرم بگن .من حرفی ندارم -پدر و مادر عروس خانم نظر شما چیه؟پسرم رو به غلامی قبول میکنید؟ -پدرم نگاهی به من انداخت و گفت : -آقا پویا سرورماست.مبارکه ان شاءالله همگی دست زدند .من هنوز باورم نمیشد که سرنوشت زندگی را به این زیبایی برایم رقم بزند . نگاهی به پویا انداختم خوشحالی در چهره اش موج زد با خود آرزو میکردم که بتوانم پویا را در تمام طول زندگیمان همان طور شاد و باطراوت نگه دارم .با صدای پریا به خودم آمدم که میگفت: -عروس خانم بفرمایید شیرینی -ممنون عزیزم .نمیخورم -یک دونه بردار بخاطر دل داداش مهربونم -باشه مرسی پریاجان.ان شاءالله عروسیت عزیزم پدرم و عمو تاریخ عقد و عروسی را مشخص کردند.طبق نظر بزرگترها قرارشد نیمه شعبان مراسم عقد و عروسی برگزاربشه بعد از اینکه تاریخ مشخص شد خاله محیا گفت : سلاله جان ,آقا عماد اگه اجازه بدید میخوام با این انگشتر که پویا جان به عنوان هدیه برای عروس خانم خریده عروس گلمو نشون کنم پدرم گفت :اجازه ماهم دست شماست سپس رو به پویا گفت: -پویا جان از این به بعد مثل پسرم می مونی و میتونی هروقت دلت خواست اینجا بیای تا هم ثمین رو ببینی و هم باهم صحبت کنیدولی تا روزی که عقد نکردید نمیخوام پشت سر دخترم حرف و حدیثی پیش بیاد.منظورمو فهمیدی؟ -بله عموجان,حق با شماست.من هم نمیخوام پشت سر ثمین خانم حرفی پیش بیاد که باعث ناراحتی ایشون بشه و بهتون قول میدم که نگذارم چنین اتفاقی بیفته. عمواحمد که از حرفهای پدرم متعجب شده بود گفت: -عماد خیلی داری سخت میگیری هرچی باشه این بچه ها دیگه باهم نامزد شدن . باتوجه به عرف جامعه بیرون رفتن بچه ها باهم البته با اجازه بزرگترها فکرنکنم ایرادی داشته باشه,درضمن بچه ها باید از فردا به فکرخرید و آماده کردن وسایل خونه اشون باشند,نمیشه که؟ -احمدجان طوری که من فهمیدم پویا جان طرفدارهای زیادی داره که ممکنه وقتی بچه ها باهم تو خیابون هستند ازشون عکس بگیرن و کلی شایعه بی سر و ته درست کنند.به نظر من بهتره که بین بچه ها صیغه محرمیت یک ماهه خونده بشه تا اونا راحت تر بتونن باهم برن خرید.نظرتون چیه؟ همگی به نشانه موافقت شروع کردند به دست زدن و من همه ی حواسم به پویا بود که چشم ازمن برنمیداشت.خاله محیا صدایم زد و گفت : -ثمین جان بیا پیش پویا بشین تا صیغه محرمیت خونده بشه درحالی که ضربان قلبم به شماره افتاده بود از روی مبل بلندشدم و رفتم کنارپویا نشستم .پدرم شروع کرد به خواندن صیغه محرمیت و پویا چشم دوخته بود به من و لبخند میزد و من هم که وجودم سرشاراز عشق به پویا بود .چشمانم رابستم و به آینده فکرکردم ,با صدای تبریک گفتن مادرم به خودم آمدم و گفتم: -ممنون مامان جان بعد از اینکه همه خانواده به من و پویا تبریک گفتند ,خاله محیا انگشتر را به پویا دادو گفت : -پویا جان حالا که محرم شدید دیگه لازم نیست من عروست رو نشون کنم .بگیر خودت دستش کن. -چشم مامان البته با اجازه عمو و خاله پدرم که میخندید گفت: -ایرادی نداره پسرم پویا دستم را گرفت و انگشتر را به انگشتم کرد .در آن لحظه حس آرامش تمام وجودم را فراگرفت .خیلی آهسته به پویا گفتم: -ممنونم پویا جان انگشتری که خریدی واقعا زیباست -خواهش میکنم عزیزم قابل شما رو نداره خاله محیا به من گفت : -عروس خانم!نمیخوای واسه مادرشوهرت چایی بیاری.هرچی باشه چایی شب خواستگاری یک چیز دیگه است,مخصوصا واسه آقای داماد و مادرشوهر با حرف خاله همه بلند خندیدند . . . ادامه دارد... 🌸🍃🌸🍃🌸🍃 . ⛔️ http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 @ROMANKADEMAZHABI ❤️
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🍂پاییز همان فصل زرد زندگی تمامی ما آدم هاست🍁 حال آدم همیشه خوب نیست همیشه سرحال نیست روزهایی می‌رسند که زرد و خشکیده🍂 به زور خودمان را به شاخه‌ی زندگی چسبانده‌ایم و فقط کافیست تا نسیمِ اتفاقی بوزد🍁 و ما را بر زمین بیاندازد اما این پایان داستان نیست ...❗️ باید دوباره جوانه زد🍃 شکوفه شد🌸 و از نو ساخت ...👌 پاییز اگرچه سرد 🍁 اما نوید گرمی دارد♨️ و هیچــگاه پایان ماجرا نیست‼️ مگر ریشه‌های روحت پوسیده باشد❗️ آنوقت است که هزار پاییز و بهار هم بروند و بیایند جانت قرار نمی‌گیرد ...💢 ♥️خدا که در ریشه‌های روحت جاری باشد هر چقدر هم سرد🍁 هر چقدر هم زرد🍂 هر چقدر هم دیر〽️ اما دوباره برمی‌خیزی ...☺️👌 🍁
🍁 کاش آدم ها شبیه درختان خرمالو بودند که در زمستان برگ هایشان را از دست می دهند، ولی عشق شان به ثمر می نشیند و زیبایی می آفرینند...
متاسفانه بعضی ها هستند که: بی غذا، دو ماه دوام می آورند بی آب، دو هفته بی هوا، چند دقیقه و اما بی وجـدان خـیلی ...!!! 🍁
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
سلام 😊✋ روزتون پرازکردارنیک🌸🍃 روزتون پرازاعمال خیر🌸🍃 روزتون پرازعشق الهی💕 روزتون پراز روزی حلال🌸🍃 روزتون پرازامید🌸🍃 روزتان پراز مهربانی و🌸🍃 روزتون بخیر دوستان خوبم🌸🍃 #سلام_روزتون_زیبا🌸🍃🌸 ---$-❀🌺❀$---- 💞
گویند، مردی دو دختر داشت؛ یکی را به یک کشاورز و دیگری را به یک کوزه گر شوهر داد... چندی بعد همسرش به او گفت : ای مرد سری به دخترانت بزن واحوال آنها را جویا شو! مرد نیز اول به خانه کشاوز رفت وجویای احوال شد؛ دخترک گفت که زمین را شخم کرده و بذر پاشیده ایم اگر باران ببارد خیلی خوبست اما اگر نبارد بدبختیم... مرد به خانه کوزه گر رفت، دخترک گفت کوزها را ساخته ایم و در آفتاب چیده ایم اگر باران ببارد بدبختیم و اگر نبارد خوبست... مرد به خانه خود برگشت همسرش از اوضاع پرسید مرد گفت: چه باران بیاید وچه باران نیاید ما بدبختیم!!! حالا حکایت امروز ماست؛ باران ببارد خيلی ها بی خانمان میشوند و خواب ندارد؛ و اگر نبارد خيلی ها آب و غذا ندارند ...! ---$-❀🌺❀$---- 💞
کجایی؟ یه کلمه ی ساده نیست گاهی خیلی معنی داره کجایی ؟؟؟ یعنی چرا سراغم نمیای ؟ چیکار می کنی ؟ چرا پیشم نیستی؟ کجایی به معنی فضولی کردن نیست به این معنیه که برام مهمی . . . دلم برات تنگ شده . . . به یادتم . . . نگرانتم.... از کنار بعضی کلمات ساده نباید گذشت ... ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌️‌‌‌‎‌ 🍁
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
📚💠 رمانکده مذهبی (عُِاُِشُِقُِاُِنُِهُِ مُِذُِهُِبُِیُِ) 💠📚
📚 #محکمترین_بهانه 📝 #نویسنده_زفاطمی(تبسم) ♥️ #پارت_بیست_ششم هردو باهم به داخل برگشتیم .همه از ز
📚 📝 (تبسم) ♥️ من از روی میل بلند شدم تا به آشپزخانه بروم و چایی بریزم .پویا هم پشت سر من ایستاد تا او هم همراهم بیاید که عمو احمد گفت : -کجا پویا خان!نترس ثمین فرارنمیکنه میخواد بره چایی بیاره.بهتره شما منتظر بمونی پویا که از خجالت گونه هایش سرخ شده بود سرجایش نشست و گفت : -میخواستم بهشون کمک کنم اخه پریا در جواب برادرش گفت -باباجون چرا داداشمو اذیت میکنید .راست میگه دیگه فقط هدفش کمک کردن و کنار ثمین موندن و جدانشدن بود همین.طفلک داداشم چطور انتظاردارید این غم هجران رو تاب بیاره .درست نمیگم ثمین جان؟؟ نگاهی به پویا کردم که عرق شرم بر پیشانی اش نشسته بود رو به پریا کردم و گفتم: -چی بگم بهت اخه خواهرشوهر!مظلوم تر از اقا پویا کسی رو پیدانکردی اذیت کنی. همگی باهم خندیدند.آن شب به خوبی و خوشی به پایان رسید. روزها از محرم شدن و نامزدی من و پویا میگذشت .پویا هرروز به دیدنم می آمد و ما آن روز را باهم سپری میکردیم .من با تمام وجوداحساس خوشبختی میکردم و هرگاه که سرشار از خوشبختی می شدم ,احساس میکردم که بعد از این همه خوشبختی غم به سراغم خواهد آمدولی هربار با دیدن پویا همه ی غم ها از وجودم تهی میشد. پویا شده بود نیمی از وجود من که اگر لحظه ای او را نمی دیدم پریشان خاطر میشدم. من عاشق پویا بودم و هیچگاه فکر نمیکردم که روزی نتوانم بدون وجودکسی که عاشقشم زنده بمانم. یک روز صبح وقتی از خواب بیدار شدم احساس عجیلی وجودم را فراگرفته بود .انگار قراربود اتفاق بدی برایم بیفتد دلشوره به جانم افتاده بود. از اناقم خارج شدم به صورتم آبی زدم و از پله ها پایین رفتم در همان لحظه متوجه حضور پویا شدم که روی اولین پله در حالی که گل رز سفیدی در دست دارد,ایستاده و به من لبخند میزند. از خوشحالی دیدار او دلم میخواست به سویش پروازکنم.روبه رویش ایستادم و گفتم : -سلام! این موقع صبح اینجا چیکارمیکنی؟چرا بهم زنگ نزدی؟ -سلام خانم خانما.ناراحتی میتونم برما؟ -نه اصلا خیلی هم خوشحالم -بفرمایید یک شاخه گل رز زیبا برای خانمی زیباتر -چقدر خوشگله .خیلی ازت ممنونم پویا جان .این گل زیبا به چه مناسبت خریده شده؟ -این گل با دوتا هدف خریده شده ,بیا بریم تو حیاط تا واست توضیح بدم -باشه بریم شدیدا مشتاق شنیدنم واردحیاط شدیم .پویا روبه رویم ایستاد و گفت :ثمین جان اولین هدف این گل ,نشون دادن علاقه بیش از حد من به شماست و دومین هدفش ,نشون دادن تاسفم از اتفاقی که افتاده و من هنوز دلشو پیدانکردم بهت بگم -چه اتفاقی افتاده پویا؟جون به لب شدم بگو دیگه -ببین عزیزم اتفاق بدی نیست فقط گفتنش واسم سخته -پویا حرف بزن تا سکته نکردم -خدانکنه گلم .راستش من باید واسه یه ماموریت کاری یک هفته برم شیراز .از این اتفاق خیلی ناراحتم ولی باید حتما به این سفر برم. . . . ادامه دارد... 🌸🍃🌸🍃🌸🍃 . ⛔️ http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 @ROMANKADEMAZHABI ❤️
📚💠 رمانکده مذهبی (عُِاُِشُِقُِاُِنُِهُِ مُِذُِهُِبُِیُِ) 💠📚
📚 #محکمترین_بهانه 📝 #نویسنده_زفاطمی(تبسم) ♥️ #پارت_بیست_هفتم من از روی میل بلند شدم تا به آشپزخ
📚 📝 (تبسم) ♥️ با شنیدن خبر رفتن پویا ,اشکهایم جاری شد .پاهایم توانی برای ایستادن نداشت روی لبه استخر نشستم .پویا با دیدن حال من گفت: -ثمین جان چرا مثل بچه ها گریه میکنی ؟ثمین جانم؟اگه بگی به این سفر نرو ,نمیرم .به جون خودم قول میدم که نرم .وقتی تو ناراحتی قلبم نمیتپه عزیزدلم.ثمین جان میخوای که سفرم رو کنسل کنم فقط لازمه لب ترکنی .هوم؟ -نه برو قول میدم دیگه گریه نکنم ولی تو هم باید قول بدی هرروز صبح ,ظهر و شب بهم زنگ بزنی باشه ؟ -باشه عزیزم قول میدم.حالا دیگه بخند دخترلوسم. -خودت لوسم کردی پس اعتراض وارد نیست .حالا کی میخوای بری ؟ -امشب ساعت 8 پروازدارم ,اومدم تا اون ساعت رو باهم باشیم.موافقی بریم بیرون؟ -اوهوم.بزار به مامان خبر بدم و آماده بشم.زودمیام -باشه عزیزم.منتظرم. مادرم در آشپزخانه مشعول آماده کردن میز صبحانه بود به سمتش رفتم و گفتم: -مامان جان اگه با من کاری ندارید میخوام با پویا برم بیرون؟شب ساعت 8 پرواز داره .وقتی پویا رو رسوندم فرودگاه برمیگردم. -برو .خوش بگذره .مواظب خودتون باش شب زود برگردی -چشم .فعلا سوار ماشین پویا شدم و او به راه افتاد.من در طول مسیر سکوت کرده بودم و هرگاه به پویا نگاه میکردم اشکهایم میریخت پویا که متوجه شده بود گفت : -ثمین جان اگه گفتی میخوام کجا ببرمت -در حالی که بغض راه گلویم رابسته بود گفتم: -نمیدونم.کجا؟ -میخوام ببرمت کوه تا هرچقدر دلت میخواد فریاد بزنی تا آروم بشی ,من هروقت دلم میگیره میرم کوه. خیلی بهم آرامش میده .امیدوارم به تو هم چنین حسی رو انتقال بده. -چقدر خوب .من خیلی وقته کوه نرفتم .منم کوه رو دوست دارم قبلنا وقتایی که ناامید میشدم میرفتم کوه .وقتی استقامت کوه رو میدیدم سعی میکردم مثل کوه موقع مشکلات استقامت کنم -دقت کردی من و تو چقدر هم عقیده ایم ؟ -اره خییییلی. با این حرف هردو بلند خندیدیم و غم و غصه هایمان را به فراموشی سپردیم لحظاتی بعد ما پایین کوه ایستاده بودیم .از ماشین پیاده شدیم.کوه مثل همیشه پربود از آدمهایی که برای فرار از هیاهوی شهر به انجا پناه آورده بودند . . . ادامه دارد... 🌸🍃🌸🍃🌸🍃 . ⛔️ http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 @ROMANKADEMAZHABI ❤️
📚💠 رمانکده مذهبی (عُِاُِشُِقُِاُِنُِهُِ مُِذُِهُِبُِیُِ) 💠📚
📚 #محکمترین_بهانه 📝 #نویسنده_زفاطمی(تبسم) ♥️ #پارت_بیست_هشتم با شنیدن خبر رفتن پویا ,اشکهایم جا
📚 📝 (تبسم) ♥️ پویا در حالی که کوله پشتی اش را از ماشین برمیداشت گفت: -ببین هوا امروز چقدر عالیه.حاضری بریم باهم قله رو فتح کنیم . -اره خیلی خیلی مشتاقم هردوباهم به راه افتادیم .در بین راه از آرزوهایی که برای آینده داشتیم صحبت کردیم . بعد از کلی پیاده روی به نزدیکی های قله رسیدیم. در آنجا یک سفره خانه سنتی بسیارزیبا بود,من که دیگرتوانی برایقدم برداشتن ,نداشتم به پویا گفتم: -پویا جان میشه بریم تو این سفره خونه کمی استراحت کنیم .دارم از خستگی میمیرم -ای تنبل!به همین زودی جازدی و خسته شدی ؟الان تو نبودی میگفتی به کوه نگاه میکنم استقامتم بیشترمیشه؟ -بله همینطوره من بودم حالا که اینطوریه بیا ادامه بدیم تا ببینیم کی کم میاره؟ به سمت قله به راه افتادم و کم کم از پویا فاصله گرفتم. پویا به سمتم دوید و دستم را گرفت و گفت: -عزیزم کجا؟بودی حالا!چرا حرفامو جدی گرفتی .بیابریم کمی استراحت کنیم .مااومدیم تفریح نه مسابقه کوه نوردی عزیزم.اصلا من تنبلم خوبه؟ در حالی که دستم را از دستش بیرون میکشیدم گفتم:حالا باورکردی تو تنبلی نه من !!!باشه بهت رحم میکنم و میزارم کمی استراحت کنی -وای ازدست این زبون تو ثمین؟اگه این زبون رو نداشتی چیکارمیکردی؟ -هیچی,دیگه بادستام صحبت میکردم. پویا که از حاصر جوابی من خنده اش گرفته بود شروع کرد به قهقهه زدن ,صدای خنده اش در کوه می پیچید و دوباره انعکاس پیدامیکرد. وقتی به اطرافم نگاه کردم متوجه شدم .بیشترکسانی که اطراف ما بودند به ما زل زده اند. آهسته به پویا گفتم: -پویااا بسه چقدر میخندی؟همه دارن به ما نگاه میکنن انگار که ما دیوونه ایم -خب دیوونه ایم دیگه .من دیوونه تو ,تو دیوونه من .درست نمیگم؟ -حرفت درسته ولی من دارم از خجالت آب میشم .دلم میخواد چادرمو بکشم رو صورتم تا منو نبینن.بیا بریم تو سفره خونه تا بیشتر لز این آبرومون نرفته -شما امر بفرمایید خانم جان کمی در سفره خانه استراحت کردیم و دوباره به راه افتادیم تا اینکه بالاخره به قله رسیدیم. پویا در حالی که به چشمان من زل زده بود فریاد زد: -ای کوووووه من اومدم تا عشقمو بهت نشون بدم .ببین چقدر زیباست مثل توووووو صدایش در کوه انعکاس پیداکرد چندنفری که مثل ما بالای کوه بودند با تعجب به پویا زل زده بودند .من که از رفتار پویا خجالت میکشیدم با دستم به دختری که نگاه میکرد علامت دادم که او دیوانه است .دخترک شروع کرد به خندیدن .پویا که متوجه حرکت دست من شده بود دوباره بلند گفت : -این خانم راست میگه من دیوونم اما دیوونه اووووو.میفهمی ای کووووه از حرفهای پویا خنده ام گرفته بود ولی بیشتر از همه ,از لبخند تمسخرآمیز چنددختربه من بیزاربودم پس بدون اینکه به پو یا حرفی بزنم آهسته از کوه پایین آمدم.صدای پویا را میشنیدم که میگفت : -کجا میری بانو.مثلا داشتم به عشقم اقرارمیکردما. با خودم گفتم: -خدایا گیرچه دیوونه ای افتادما .از ناراحتی سفر عقلشو ازدست داده بچم سرجایم ایستادم تا پویا به من رسید به او گفتم: -پویا حالت خوبه؟نرمال نیستیا.بهتره زودتر برگردیم .کم مونده از خجالت بمیرم. -ای بابا.ثمین خجالت کیلو چنده .عزیزم من این همه لودگی کردم تا تو این سفرکوفتی رو فراموش کنی .ببخشید اگه باعث خجالتت شدم -باشه پارک فرشته رو بهت بخشیدم .خوبه؟ -اون که عالیه .بهترین روز زندگیم توی اون پارک رقم خورده البته بایکی از عزیزترین افراد زندگیم -واقعا؟؟؟کی؟؟؟با کدوم فرد مهم زندگیت؟؟؟چشمم روشن. -چندماه پیش توی این پارک با زیباترین و مهربونترین فرد زندگیم آشنا شدم .اون لحظه که دیدمش دلم میخواست دستش رو بگیرم و نزارم هیچ وقت ازم دور بشه.خ شبختانه سرنوشت کاری کرد که اون فرد هرگز ازم دور نشد بلکه نزدیکترهم شد.اونقدر نزدیک که الان روبه روم ایستاده و دستاش تو دستمه .خانم ثمین رادمنش ,کسی که حاضرم جونمو بخاطرش بدم.حالا فهمیدی اونی که شده همه قلب و زندگیم کیه؟ -حالا که اعتراف کردی منم باید عرض کنم خدمتتون که من هم با زیباترین و جذاب ترین فرد زندگیم توی اون پارک آشنا شدم .کسی که بادیدنش ضربان قلبم میره رو هزار .کسی که سرنوشت باعث شد تا الان روبه روم بایسته ,آقای پویا مولایی.مرد ریشوی آرزوهای من پویا دستی به صورتش کشید و گفت -ریش که ندارم ولی ته ریش دارم بانو .من حرفتو اصلاح میکنم .مرد ته ریش دار آرزوهات با تمام شدن حرفش هردو بی دغدغه خندیدیم . . . . ادامه دارد... 🌸🍃🌸🍃🌸🍃 . ⛔️ http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 @ROMANKADEMAZHABI ❤️
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
📚💠 رمانکده مذهبی (عُِاُِشُِقُِاُِنُِهُِ مُِذُِهُِبُِیُِ) 💠📚
#از_کدام_سو #قسمت_سی_دوم نشـانه گیری ها انقـدر خـراب اسـت کـه بچه هـا زیرمیـزی بـه مصطفی می دهنـد
بچه ها میکروفون مصطفی را می کنند نشانه. می گویم: - حرفـاش قشنگه. امـا بالاخره نون و آسایش هم نباشه زندگی نمی چرخه! متعجب نگاهم می کند. می گویم: - اما شما می گی کم ارزشه! من این حرفا رو نمی فهمم. بچه ها دورمان می نشـینند و حرفم را می شـنوند. مهم نیسـت که چه فکری می کنند. مصطفی هم می آید. کفشش را درمی آورد و می تکاند و می گوید: - اکثر دنیا فرهنگ شـون همینه. اصل دنیاسـت و نه چیز دیگه. بابای خـدا بیامـرزم سـعدی شـیرازی بـه مـن فرمـود خـور و خـواب و خشـم و شهوت، حالا به هر وسیله ای حتی با کشتن. آقـای مهـدوی نمی خواهـد حـرف ادامـه پیـدا کنـد. بـه روی خـودش نمـی آورد و از تـوی کولـه اش ظرفـی درمـی آورد و درش را بـاز می کنـد. شیرینی ها را که می بینم گرسنه می شوم. می گویم: - مگه تو نمی خوری، نمی خوابی، پول به دردت نمی خوره؟ مصطفـی شـیرینی اش را بـا چشـمان گشـاد شـده قـورت می دهـد و می گوید: - من شخصا غلط کردم. مهدوی سری به تاسف تکان می دهد و می گوید: - این قسمت حیوانی زندگیه. نیم خیـز می شـود بـرای بلنـد شـدن و رو می گردانـد سـمت بالا و سـوتی می زند برای بچه ها و با دست اشاره می کند: - دیگه بریم داره غروب می شه! مصطفـی کولـه ی آقـای مهـدوی را برمـی دارد. چنـد بـار دهانـش را بـاز و بسـته می کنـد تـا حرفـی بزنـد. مـن چـه راحتـم کـه هـر چـه می خواهـم می گویم. مصطفی سکوت می کند و من می پرسم: - پس هر کار خوب و بد آدم که جسمانی بود، باید دیده نشه؟ مصطفی لبخند میزند. میدانم که آقای مهدوی نمی خواهد بحث را ادامـه بدهـد. مصطفـی مراعاتـش را می کنـد و مـن اهـل ایـن آداب نیستم. می پرسم چون دارم دیوانه می شوم! - کارایـی کـه آدم انجـام مـی ده بـه خاطـر اینـه کـه می خـواد یـه لذتـی ببره، حالا یک سـری از علاقه های آدما سـطحی و پیداسـت. راحت می تونی ازشون استفاده کنی، وقتاتو بگذرونی و موقتی خوش باشی. یـه دسـته هـم عمیـق و اصلی انـد. مهـم اینـه که تـو بفهمی کـدوم برات منفعت داره کدوم بهت ضرر می زنه. نفس می کشد عمیق و باز مکث می کند: - همـه ی آدم هـا بیـن ایـن دو تـا علاقه هاشـون گیـر می افتنـد و همه ش هم درگیرند که کدوم رو انتخاب کنند. بیشـتر مردم هم از بس که به علاقه های عمیق توجه نکردند، خبر ندارند و می رن سراغ علاقه های سطحی شـون و با اون سـرگرم می شـن. فرقی هم نداره ها، یه وقت فکر نکنی آدمای دیندار اینطوری هسـتند، آدم هایی که هیچ مسـلک و دینی ندارند اینطور نیستند. . . . ٭٭٭٭٭--💌 💌 --٭٭٭٭٭ 🚫 ( بجز این رمان که نشرش به خواست نویسنده آزاده😉 ) . @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1
📚💠 رمانکده مذهبی (عُِاُِشُِقُِاُِنُِهُِ مُِذُِهُِبُِیُِ) 💠📚
#از_کدام_سو #قسمت_سی_سوم بچه ها میکروفون مصطفی را می کنند نشانه. می گویم: - حرفـاش قشنگه. امـا با
حرف هایش را هم می فهمم، هم نمی فهمم. می گویم: - می خوای بگی اونی پیروزه که بره سراغ دومی. سرش را کج می گیرد و از گوشه ی چشم نگاهم می کند و آرام انگار که دارد برای خودش حرف می زند می گوید: - می خـوام بگـم کشـاورز بـه طمـع کاه کـه گندم نمی کاره! بـه امید گندم زراعت می کنه. ولی خب آخرش کنار گندم، کاه هم نصیبش می شـه. می خوام بگـم اونی از زندگی لذت می بره کـه تـوی دعوای بین خوشی فوری و لذت دایمی، بخواد دومی پیروز بشه. حداقل به خاطر اینکه زندگی خودش بهتر باشه بره سراغ دومی. چقـدر حرف هایـش شـبیه دو دوتـا چهارتـای جلسـه های شرکت پدر اسـت. پـای پول که وسط می آید انسـان ها خـوب عاقلانـه عمل می کنند. اما چه طور با دین تطبیقش می دهد. - سخت نیست جوادجان! همه کارها طبق سیستم خلقتیه. حرفـش را نیمـه می گـذارد. صبـر می کنـم شـاید سـکوتش را رهـا کنـد. خنـده ام می گیـرد از اسـتدلالش. مختـرع از سیسـتم عامـل خـودش کاری بیشـتر نمی کشـد؛ و الا کـه، والا کـه چـی؟ یعنـی خیانـت شـده اسـت بـه بشـر کـه همـه چیـز را وارونـه تحویلـش داده اند. چشـمانم را نمی بنـدم تـا نخواهـم فکرهایـم را تحلیـل کنـم. کلافـه ام، انقـدر کـه حرف هـای مهـدی هـم نمی توانـد اداره ام کنـد. هـر چنـد کـه دارد پازل هایش را طوری می چیند تا بفهمم. بالایی هـا می رسـند و بچه هـای مهدویون می افتنـد دنبالشـان. آقـای مهـدوی می خنـدد و انگشـت تهدیـدی برایشـان تـکان می دهـد. مـن می مانـم و مصطفـی و مهـدوی. مصطفـی چیـزی می پرسـد که نمی شنوم و آقای مهدوی با مکث جوابش را می دهد: - دوسـت داشـتن دلیل حرکت آدمه تـا به اون برسـه. مثل مـدرک که باعث می شه به خاطرش سختی درس و کلاس های مزخرف کنکور رو تحمـل کنـی. حـالا فکـر کـن کـه دو تـا خواسـته درونـت وجـود داره. یکیـش خیلـی مهـم نیسـت، یعنـی زندگیـت بهـش بنـد نیسـت، مثل روابـط غیرعادیـت بـا بعضیـا. امـا واقعیـت اینـه که قراره یـک عمر کنار همسـرت با آرامش زندگی کنی و چهل پنجاه سـال لذت ببری و این مهمـه. رگ حیـات زندگیتـه. خـوب ایـن تضاد و تفاوت هست، امـا مهـم اینـه کـه تـو انقـدر قوی باشـی کـه یه جنگ حسـابی راه بنـدازی، خودت رو قوی نشـون بدی، اولی رو بکشـی، بکشـی پایین و دومی رو حفظ کنی! - ا آقا یعنی الآن دوست دخترامونو بکشیم؟ مهدی چنان خیز برمی دارد سمت مصطفی که فرصت نمی کند فرار کند. صـدای فریادهـای مصطفـی تمرکـزم را به هـم می زنـد. در راه برگشـت، همین مصطفای کتک خورده می پرسد: - آقای مهدوی اگه تضمین جانی دارم سؤال بپرسم! - بستگی به سؤال داره! با شیطنت کمی فاصله می گیرد و می پرسد: - اگر برم سراغ اولیش، مثل همه، مثل هر کی که الآن می بینی. چی می شه؟ - آزادی. کسـی نمی تونـه مجبـورت کنـه کـه سـراغ اولـی بری یـا دومی. آزادی آزادِ آزاد. . . . ٭٭٭٭٭--💌 💌 --٭٭٭٭٭ 🚫 ( بجز این رمان که نشرش به خواست نویسنده آزاده😉 ) . @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1
📚💠 رمانکده مذهبی (عُِاُِشُِقُِاُِنُِهُِ مُِذُِهُِبُِیُِ) 💠📚
#از_کدام_سو #قسمت_سی_چهارم حرف هایش را هم می فهمم، هم نمی فهمم. می گویم: - می خوای بگی اونی پیروز
نمی‌دانم چرا جواد بی محابا گفت: - دروغ می‌گی. مجبورم سراغ دومی برم. من دروغ نمی‌گفتم. از این چند میلیارد انسان چند نفرشان دارند مطابق حرف خالق زندگی می‌کنند. آدم که زندانی خدا نیست تا مجبور باشد مطابق میل زندان بان بگذراند. تازه در زندان هم کسی نمی‌تواند فکر و دل تو را کنترل کند. اما خیلی اعتقاد دارم که همین چند میلیارد انسان مثل اسیر زندگی می‌کنند و به کسی که شبیه نیستند آدم آزاده است. همه اسیر افکار و دل‌خواهی هایشان هستند. نمی‌خواهم بحث را ادامه بدهم. دوست دارم کمی از حرف ها دور شود و آرام شود. ساکت می‌مانم و امیدوارم مصطفی که همه اش دارد نقش چوب را بازی می‌کند کمی شیطنت کند، اما واکنشی نشان نمی‌دهد. - من با اولی زندگی کردم. تو بهش می‌گی هوس زودگذر، من میگم حال کردن. این الان همه گیره. دنیا به نقد می‌گذره نه به نسیه‌ی خدا. مصطفی از نقش چوب درمی‌آید و تازه یادش می‌افتد که بحث کند: - جواد تو چرا فکر می‌کنی که فقط شما ها خوشید و هرکس که راه و روش شما رو نداره، با جنازه فرقی نداره؟ بابا ما هم داریم کیف خودمون رو می‌بریم. می‌ایستد به اعتراض: - یه حرفی برن! حرف که زیاد زده ام؛ کاش می‌خواست تا بشنود و عمقش را درک کند. حرف می‌زنم: - اگر سراغ اولی بری خودت آرامش پیدا نمی‌کنی، شاید با پول حروم، با ارتباط حروم، با شراب و رقص و سیگار ارضا بشی، اما باز هم آروم نمی‌شی. بعد هم کی گفته می تونی به همه خوشی هایی که دوست داری برسی. خودت داری می‌بینی که هروقت هرچی خواستی بهش نرسیدی. اون هایی هم که رسیدی آرامش روح برات نیاورده. یه خوشی موقت، یه آسایش کوتاه داسته اما... - اما کاش مرگ نبود، حداقل همین قدر هم می‌موند خوب بود. «حداقل» بدترین کلمه است. چرا وقتی که می‌تواند مثل خدا بشود، خودش را به حداقل لذت قانع میکند؟ - اما مرگ هست جواد جان! مریضی هست! خیانت دوستان و اطرافیان هست! - و اگر بری سراغ دومی. سراغ لذت عمیق؟ راحتش می‌کنم: - قطعا برای رسیدن به این ها باید بعضی از دلخوشی های سطحی رو ببوسی بذاری کنار. مسخره ام میکند. چون فکر می‌کند دارم مسخره‌اش می‌کنم: - بعضی‌شون رو؟ کی برسم خانه؟ آرامش خانه را هوس کرده ام و چای محبوب پهلو و خنده های بچه هایم را. -آره جواد جان! اون بعضی خرابت می‌کنه. روحت رو آلوده می‌کنه، بوی تعفن می‌گیری! و دین که هیچ، خیلی هاش هم تو عرف عقلی جامعه بَده. یعنی اگه از آدم عاقل بپرسی این کار خوبه یا بد؟ با عقلش میگه بده، هرچند با نفسش میگه برو حالشو ببر. - میشه اینا رو چشید. -نه! - سرکاریم پس؟ - کاملا نه هم که نه! اما به این زودی هم نمی‌شه بهش رسید. مبارزه که می‌گم به خاطر همینه. -از کجا بفهمم دارم درست مبارزه می‌کنم؟ این سوال ذهنش است اما هنوز دغدغه اش نیست. به ذهنش آمد و گفت. جواب نمی‌دهم. تا حالا سعی کرده بود لحنش آرم باشد، اما منفجر می‌شود. - چرا ان همه سختی؟ این همه رنج؟ چرا مهدی؟ چرا آقا معلم؟ داد می‌زند. بازوانم را گرفته و به شدت تکان می‌دهم. دستش را جدا نمی‌کنم. می‌نالد. سرش را با دو دستش می‌گیردو خم می‌شود. به مصطفی اشاره می‌کنم تا بروند و مقابلش زانو می‌زنم و شصتم را می‌گذارم روی شقیقه هایش و آرام حرکت می‌دهم. این استرس ها و ناراحتی های مدام، نتیجه‌ی ههمه‌ی لذت های امروزی است. به امثال من می‌گویند افسرده، به ما می‌گویند همیشه ناراحت. ولی خودشان دارند می‌بینند آن‌که بیش از همه دارد نا آرامی و بد قلقی می‌کند کسی است که از آغوش خدا بیرون آمده است. چشم رنگی ها دنیا را به آتش کشیده‌اند. بعضی را در شهوت می‌سوزانند و بعضی را با خون. دلم فریاد می‌خواهد. به خانه که می‌رسم چشمم دنبال محبوبه می‌گردد و پیدایش می‌کنم. این لبخندش را که فقط مخصوص من می‌زند با دنیا عوض نمی‌کنم. می‌فهمد که الان اندازه چهار پسر بچه به وجودش نیاز دارم. بچه ها را که می‌خواباند، می‌رویم تا نیمه شب زیر باران قدم می‌زنیم. کوچه پس کوچه های تنگ و ساکت را بالا و پایین می‌رویم و می‌آییم. بوی خاک خیس خورده، قطره های پر شتاب و ریز آسمانی و حضورش با شیر داغ و قوتوی کرمان، بدن یخ کرده‌ام را گرم می‌کند. . . . ٭٭٭٭٭--💌 💌 --٭٭٭٭٭ 🚫 ( بجز این رمان که نشرش به خواست نویسنده آزاده😉 ) . @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1
📚💠 رمانکده مذهبی (عُِاُِشُِقُِاُِنُِهُِ مُِذُِهُِبُِیُِ) 💠📚
#از_کدام_سو #قسمت_سی_پنجم نمی‌دانم چرا جواد بی محابا گفت: - دروغ می‌گی. مجبورم سراغ دومی برم. من
بچه هـا زنـگ زده بودنـد برویـم دوری بزنیـم. حوصلـه نداشـتم. حـالا از نبودن اهل خانه سوء استفاده کردند و هوار شده اند همین جا. نبـودن فریـد تـوی جمع مـان خرابـم کـرده اسـت. هـر چنـد پر سـر و صدا می آینـد، امـا وقتـی می نشـینند چند دقیقـه ای می گذرد از چشـم های همه پیداسـت که از رفتن فرید وحشـت کرده اند. وحشـتی که به این زودی ها هم تمام نمی شود. از یخچـال بطـری آب و شیشـه ی شـربت آلبالـو را برمـی دارم و شـربت درسـت می کنـم. اگـر فریـد بود می گفـت: اینا رو بریز دور، آبشـنگولی رو بیار جون من. اعصابم به هم می ریزد و با فریادی همه ی شربت را خالی می کنم توی ظرفشویی، وحید و آرمین می آیند. - معلومه چه مرگته؟ - اصلاتمـوم شـد دیگـه. الآن ده روزه کـه همه این جوری هسـتید باید تمومش کنید. وحیـد مـی رود سـمت ضبـط و روشـنش می کنـد. آخریـن بـاری کـه آهنگ گوش داده بودم کی بود؟ صدای آهنگ تند، فضا را پر می کند و صدای هوهوی بچه ها هم بلند می شود. نگاهشـان می کنم. می ریزند وسـط و مشـغول می شـوند. بی معنا ترین کار برایم شـکل می گیرد. چشـمانم مات می شـود، اجسـادی می بینم کـه خودشـان را تـکان می دهنـد. صـدای موسـیقی برایم حکـم ناقوس کلیسا پیدا می کند. نمی فهمـم. بچه هـا را، آهنـگ را، متـن خواننـده را، رقـص را. اصـلا رقص یعنی چی؟ خودم که تا چند روز قبل سردسـته ی این ها بودم، حـالا چـرا نمی فهمـم. فریـد الآن دارد بـا این آهنگ مـا می رقصد؟ این خواننده ها، این شعرها الآن چه کمکی به او می کنند. چـرا وقتـی می رویـم سـر قبـرش قـرآن می گذارنـد؟ چـرا همیـن کـه بـه آن علاقـه داشـت را نمی گذارنـد؟ بالاخـره کـدام درسـت اسـت؟ دوست داشـتنی ها اگـر بـه درد نخـورد، پـس ایـن همـه برایـش مایـه گذاشـتن کـه عیـن خریـت اسـت. پـدر همیشـه می گویـد کاری انجام بده که پول تویش باشد. پس هر کاری که سود نداشته باشد حماقت است و ما همه... روی صندلـی آشـپزخانه می نشـینم و نگاهـم را از حـرکات بچه هـا می گیرم. دارم ته وجودم دنبال چیزی می گردم تا مرا به جایی برساند کسـی دسـتم را می گیـرد. آرشـام اسـت. خـودش را بـا آهنـگ تـکان می دهـد و مـرا مجبـور می کنـد تـا بلنـد شـوم. بـی اراده بلنـد می شـوم و می کشـدم وسـط سـالن. بعضی هـا عـرق کرده انـد و لباس هـای مشکی شان را درآورده اند. نگاهشـان می کنـم و نمی فهمم شـان. صـدای موسـیقی کـش می آیـد. حجـم سـرم را پـر می کنـد. گرمـم می شـود. مغـزم کنتـرل اعصابـم را از دسـت می دهد. بدنم انگار هنگ می کند. کسـی نیسـت تا دستوری بـه آن هـا بدهـد. دسـتم را بلنـد می کننـد و تکان تکان می دهنـد. مفصل هایم درد می گیرد. سفت شده است و نمی توانم راحت باشم. دنیـا بـه چرخیـدن می افتـد. عضلاتـم درد می گیرد. تمـام حجم روحم دارد از تنم بیرون می ِرود. از مغز سر تا نوک انگشتانم درد کش می آید. می خواهـم فریـاد بزنـم، زبانـم نمی چرخـد. فقـط می خواهـم از ایـن سختی رها شوم. کسی را پیدا نمی کنم تا کمکم کند. دارم می میرم. دارم می میرم. بچه ها کمکم کنید. دستانم را رها می کنند. نمی توانم خودم را نگه دارم. دارم می میرم. خدایا... انـگار از خـلاء آمـده ام. تنهـا صدایـی کـه در ذهنـم منعکـس می شـود کلمـه ی آخـری اسـت کـه می گفتـم. دلم لحظـه ی آخـرم را میخواهد. دسـتم که فشـرده می شـود، حس محبت مادر را ندارم. انگشترش که به دستم فرو می رود یاد مهدی می افتم. به سختی پلک هایم را از هم جدا می کنم. مهدی را تار می بینم. مهم این است که می بینمش، تار و واضحش مهم نیست. دستم را بیشتر فشـار می دهد. انگار خون از زیر دسـتانش در همه‌ی رگ هایم جریان پیدا می کند. خون از آب هم حیاتی تر است. . . . ٭٭٭٭٭--💌 💌 --٭٭٭٭٭ 🚫 ( بجز این رمان که نشرش به خواست نویسنده آزاده😉 ) . @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
صبح را آغاز می کنیم☀️ با یگانه خدایی ❤️ که در دلهای ماست 💞 و در اعماق وجودمان منزل دارد 🌺 خدای عاشقی که ❤️ هر روز عشق را 💕 ترویج می کند برکل جهان🌺 سلام😊✋ صبح زیباتون بخیر ☕️😊🌺 امروزتون سرشار از مهر خدا🌹 🍁