•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_صد_و_بیست_و_چهارم #بخش_سوم آب دهانم را با شدت فرو میدهم،گلویم خشڪ شدہ. نمیدانم توان مقابلہ شدن با سامان را دارم یا نہ اما احساس میڪنم مسئولیتے ست ڪہ بعد از روزبہ بہ دوش من افتادہ! با قدم هاے آرام خودم را مقابل اتاق مے رسانم،لبخند پر رنگے میزنم و نگاهم را بہ داخل اتاق مے دوزم. اتاق ڪوچڪے ڪہ تخت تڪ نفرہ و میز تحریر و ڪمد دیوارے ڪوچڪے فضایش را ڪامل اشغال ڪردہ! سامان پشت میز تحریر نشستہ،نگاہ بے رمق و متعجبش را بہ من مے دوزد. سریع مے گویم:سلام! نگاہ سرگردانش میان صورت و شڪم برآمدہ ام مے گردد! لبخندم را عمیق تر میڪنم:میتونم بیام تو؟ سریع سرش را تڪان میدهد،هنگامہ نگاهے بہ سامان مے اندازد و رو بہ من مے گوید:تا شما صحبت ڪنید منم یہ چیزے آمادہ ڪنم بخوریم! سپس از اتاق خارج میشود،نگاهم را در اطراف مے چرخانم. _میتونم بشینم؟! لبانش را از هم باز میڪند:بَ...بعلہ! بہ سمت تخت مے روم و مے نشینم،سامان نگاهے بہ ولیچرش مے اندازد اما چیزے نمے گوید. با ذوق نگاهش میڪنم چهرہ اش ڪمے تغییر ڪردہ،از آن حالت ڪم سن و سال بودن در آمدہ! شاید شبیہ بہ پسرے چهاردہ پانزدہ سالہ نباشد اما ڪم سن و سال هم دیدہ نمے شود. آخرین بار یڪ سال قبل دیدمش،با روزبہ بہ خانہ مان آمد و بعد از شام رفت. چشمان معصومش را بہ صورتم مے دوزد،اشڪ در چشمانش حلقہ زدہ! قلبم مے سوزد! سرفہ اے میڪنم و سعے میڪنم بغض بہ گلویم راہ پیدا نڪند‌. _خوبے؟! بے توجہ بہ سوالم مے گوید:خیل...خیلے...بے...معر...فتے! بہ زور ڪلمات را مے ڪشد،سرم را پایین مے اندازم. _میدونم! هرچے بگے حق دارے! چیزے نمے گوید،سر بلند میڪنم قطرہ ے اشڪے روے گونہ اش نشستہ. سوزش قلبم بیشتر میشود،نگاهم را از چشمانش مے دوزم و بہ گردنش مے دوزم‌. _منم حالم بد بود...مثل خودت! _دِ...دلم...خے...خیلے...براش...تنگ میشہ آیہ! بغض بہ گلویم راہ پیدا میڪند! _میفهمم! هین بلندے میڪشد و هق هق میڪند! بغضم را بہ زور قورت میدهم! _سامان! خواهش میڪنم گریہ نڪن! بے توجہ بہ حرفم قلبم را بیشتر آتش میزند! _فڪ...فڪر میڪردم...بعد از.‌.‌.بابا تو هستے! درماندہ مے گویم:میدونم سهل انگارے ڪردم اما باور ڪن حالم خیلے بد بود! خیلے! تو منو میفهمے مگہ نہ؟! معنے نبودن روزبہ رو میفهمے؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد. _پس درڪم میڪنے! اشڪ هایش بند مے آیند،نفس راحتے میڪشم! با دلخورے نگاهش میڪنم:منم ازت خیلے ناراحتم سامان! با ترس نگاهم میڪند! چشمانش معصوم تر و مظلوم تر از همیشہ بہ نظر مے آیند! صورت نحیفش زرد بہ نظر مے رسد! _چرا؟! _چرا مدرسہ نمیرے؟! اخم میڪند و سڪوت! _با توام! با حرص مے گوید:دوس...دوس ندارم! خونسرد بہ چشمانش خیرہ میشوم:پس روزبہ چے؟! بہ نظرت اینطورے خوشحالہ؟! نگاہ بے رمقش را از چشمانم مے گیرد و بہ سمت موڪت سوق میدهد. _سامان! جوابمو‌ نمیدے؟ چیزے نمے گوید،نفس عمیقے میڪشم و سرم را تڪان میدهم. _فڪر میڪردم بعد از روزبہ بشہ روت حساب باز ڪرد! بشہ بهت دل خوش بود! نگاهش را از موڪت مے گیرد اما بہ صورتم نگاہ نمے ڪند! لبخند میزنم:فڪر میڪردم خواستہ هاے روزبہ برات مهمہ! فڪر میڪردم مثل پدرت دوستش دارے! اما انگار نہ! سریع نگاہ تیزش را حوالہ ے چشمانم میڪند و صدایش ڪمے بالا مے رود! _او...اون...بابامہ! چنان ڪوبندہ این جملہ را مے گوید ڪہ چند ثانیہ سڪوت میڪنم. بعد از چند لحظہ بہ خودم مے آیم و محڪم مے گویم:پس براش پسر خوبے باش! صدایش بغض آلود میشود،دستان نحیفش مے لرزند. _وقتے...وقتے...نیس! بے اختیار مے پرسم:تو باور دارے دیگہ روزبہ نیست؟! گیج نگاهم میڪند،صدایم ڪمے مے لرزد:اون توے قلب ما زندہ ست! چندبار پشت سر هم پلڪ میزند:دُ...دُر...ستہ! لبخندم تلخ میشود:پس براے ما حضور دارہ! بہ خواستہ هاش احترام میذاریم! متفڪر سرش را خم میڪند و چیزے نمے گوید. تا همین جا ڪافیست! بهتر است بیشتر از پیش نروم تا خوب فڪر ڪند. زیر لب یاعلے اے مے گویم و از روے تخت بلند میشوم‌. سرش را بلند میڪند،دلهرہ در چشمانش موج میزند. _ڪُ...ڪجا؟! چادرم را روے سرم مرتب میڪنم:دیگہ مزاحم نشم! بازم میام بهت سر میزنم! انگشت اشارہ ام را بہ سمتش مے گیرم. _ اگہ دفعہ ے بعد تو همین وضعیت باشے ڪلاهمون میرہ تو هم! بے توجہ بہ حرفم مے گوید:میشه‌... هنوز صحبت ڪردن برایش سخت است،اما لڪنتش خیلے بهترہ شدہ! بعد از چند ثانیہ مڪث ادامہ میدهد:بیشتر بمونے؟! لبخند مهربانے نثارش میڪنم:حتما عزیزم! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسندہ و منبع مورد رضایت است👉🏻 eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 برای دسترسی به قسمت اول رمان به کانال ریپلای مراجعه کنید👇👇👇 @repelay

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_صد_و_بیست_و_چهارم #بخش_چهارم لبانش بہ خندہ باز میشوند،از آن خندہ هایے ڪہ گونہ هایش را گل مے اندازند و چشمانش را برق! تقہ اے بہ در میخورد و هنگامہ وارد میشود،ڪنجڪاو نگاهش را میان من و سامان مے چرخاند. _عصرونہ آمادہ ڪردم! سامان سریع مے گوید:ما...مان! سپس با انگشت بہ ویلچرش اشارہ میڪند،هنگامہ سریع بہ سمت ویلچر مے رود‌. ویلچر را نزدیڪ صندلے مے آورد و در یڪ حرڪت سامان را از روے صندلے بلند میڪند. تن لاغر سامان میان دستانش جاے میگیرد،نفس زنان سامان را روے ویلچر مے نشاند. سامان با خجالت سرش را پایین مے اندازد،بہ سمتش میروم و دستہ هاے ویلچرش را مے گیرم. همانطور ڪہ ویلچر را هل میدهم مے پرسم:خب برنامہ ت چیہ؟! هنگامہ با تشویش لبش را مے گزد،در را ڪامل باز میڪند تا عبور ڪنیم‌. وارد پذیرایے میشویم،سامان آرام مے گوید:در...س... میخونم! _چطورے میخواے امسالو جبران ڪنے؟! سڪوت میڪند،هنگامہ لبخندے از سر رضایت میزند و بہ سمت آشپزخانہ مے رود:املت درست ڪردم. دوست دارید؟ سامان انقدر املت دوست دارہ ڪہ صبحونہ و ناهار و شام بهش املت بدے صداش درنمیاد! _بلہ! افتادید تو زحمت! وارد آشپزخانہ مے شویم،میز غذاخورے اے با دو صندلے وسط آشپزخانہ ے ڪوچڪ قرار دارد. سامان را بہ سمت بالا میبرم،ویلچرش را بالاے میز میگذارم. یڪے از صندلے ها را عقب میڪشم و مے نشینم. هنگامہ سریع سبد نان و سبزے خوردن را روے میز میگذارد. سپس مشغول ڪشیدن املت میشود‌. نگاهم روے سبد نان ثابت ماندہ ڪہ صداے سامان باعث میشود بہ سمتش سر برگردانم. _ڪِے...بہ...بہ...دنیا مے...یاد؟ چند ثانیہ متعجب نگاهش میڪنم ڪہ با چشمانش بہ شڪمم اشارہ میڪند! لبخند ڪم رنگے میزنم:دو هفتہ دیگہ! سرش را مظلوم خم میڪند:مے...میتونم...بَ...برادرش باشم؟ لبخندم عمیق تر میشود:هستے! لبخند عمیقے میزند و سرش را خم میڪند،هنگامہ پیش دستے اے پر از املت مقابلم مے گذارد و لبخند تصنعے اے نثارم میڪند. همانطور ڪہ روے صندلے مے نشیند مے گوید:شام چے دوست دارید درست ڪنم؟ سریع مے گویم:ممنون ولے باید سریع برگردم. صداے سامان بلند میشود:بمون! مهربان نگاهش میڪنم:قول میدم تند تند بهت سر بزنم. این روزا یڪم سرم شلوغہ! لبانش را ڪج میڪند و دیگر حرفے نمیزند. مشغول خوردن عصرانہ میشویم،همانطور ڪہ لقمہ ے ڪوچڪے مے گیرم نگاهے بہ سامان مے اندازم ڪہ از دست هنگامہ لقمہ مے گیرد. یاد اولین بارے ڪہ سامان را دیدم و روزبہ با حوصلہ و لذت غذایش را مے داد مے افتم. نگاهم را بہ سمت دیگرے سوق میدهم،حتم دارم خاطرات مرا خواهند ڪشت...! ♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️ بعد از خوردن عصرانہ و ڪمے صحبت با سامان و هنگامہ،خداحافظے میڪنم و بہ سمت خانہ راہ مے افتم‌. همین ڪہ از خانہ ے هنگامہ خارج میشوم،موبایلم را از ڪیفم بیرون مے آورم و شمارہ ے فرزاد را مے گیرم. مردد موبایل را بہ گوشم مے چسبانم و پیادہ راہ مے افتم. بوق پنجم ڪہ میخورد صداے فرزاد در گوشم مے پیچد. _بلہ؟! سرفہ اے میڪنم و آرام مے گویم:سلام! _سلام! حالتون خوبہ؟! _ممنون شما خوبید؟! در صدایش ڪمے استرس موج میزند! _ممنون خوبم! با من امرے دارید؟ لبم را بہ دندان مے گیرم و چند ثانیہ مڪث میڪنم. صدایش نگران میشود:الو! آیہ خانم! سریع جواب میدهم:صداتونو دارم! میخواستم سر فرصت راجع بہ سامان باهاتون صحبت میڪنم. با تعجب مے پرسد:سامان؟! _بلہ! پسر خوندہ ے روزبہ! _آهان! مشڪلے پیش اومدہ؟ نزدیڪ ایستگاہ اتوبوس مے رسم. _یہ لحظہ گوشے! موبایل را از گوشم جدا میڪنم. با احتیاط از خیابان رد میشوم،نزدیڪ ایستگاہ اتوبوس مے رسم. دوبارہ موبایل را نزدیڪ گوشم مے برم:حال سامان خوب نیست! منظورم از نظر روحیہ! جدے مے گوید:خب! مردد لب میزنم:بعد از... بعد از... مرگ روزبہ خیلے بہ هم ریختہ. از خونہ بیرون نمیرہ،ڪم اشتها شدہ. نیاز دارہ بہ این ڪہ یڪے جاے روزبہ رو براش پر ڪنہ. چیزے نمے گوید،اتوبوسے جلوے پایم ترمز میڪند. با عجلہ سوار اتوبوس میشوم و نردہ ے ڪنار دستم را مے گیرم. _حواسم بهش هست اما من نمیتونم جاے پدرو براش پر ڪنم! روزبہ براش پدر بودہ،سامان بہ یڪے مثل روزبہ احتیاج دارہ. _شما باهاش در ارتباطید؟ دختر جوانے از روے صندلے بلند میشود و با لبخند مے گوید:بیا بشین عزیزم! لبخند گرمے نثارش میڪنم و موبایل را ڪمے از گوشم فاصلہ میدهم. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسندہ و منبع مورد رضایت است👉🏻 eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 برای دسترسی به قسمت اول رمان به کانال ریپلای مراجعه کنید👇👇👇 @repelay

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_صد_و_بیست_و_چهارم #بخش_پنجم صدایش رنگ مهربانے میگیرد:ممنون از توجهتون. لازمہ یڪم فڪر ڪنم و بیشتر راجع بهش صحبت ڪنیم! سریع مے گویم:حتما! _اگہ ڪارے پیش اومد یا هر زمان احساس ڪردید ڪمڪے از دستم برمیاد حتما باهام تماس بگیرید! آرام مے گویم:چشم! بہ بابا محسن و سمانہ جون سلام برسونید! _بزرگے تونو میرسونم،شما هم بہ خانوادہ سلام برسونید. میخواهد خداحافظے ڪند ڪہ بے اختیار صدایش میزنم:آقا فرزاد! چند ثانیہ مڪث میڪند و سپس مے گوید:بلہ؟! نگاهم را بہ خیابان شلوغ مے دوزم. _من...هنوز منتظرم ڪہ بهم خبراے خوب بدید! منتظرم چیزایے ڪہ میخواستید بهم بگیدو بگید! با جملہ اش تنم یخ مے بندد! _چیز مهمے نبود! یہ سرے حرفا راجع بہ گذشتہ ڪہ بہ نظرم دیگہ لزومے ندارہ راجع بهشون صحبت ڪنیم! متعجب مے پرسم:مطمئنید؟! محڪم مے گوید:بلہ! امرے ندارید؟ شوڪہ لب میزنم:عرضے نیست! خدانگهدار! _خداحافظ! نفس عمیقے میڪشم و موبایل را در دستم محڪم مے فشارم! چند ثانیہ نگذشتہ موبایلم زنگ‌ میخورد،سریع بہ نام تماس گیرندہ خیرہ میشوم.نام دڪتر همتے روے صفحہ نقش بستہ. بے حوصلہ جواب میدهم:جانم خانم دڪتر؟ صدایش گرم و گیراست! _سلام آیہ جان خوبے؟ با شنیدن صدایش ڪمے آرام مے شوم. _ممنون خوبم! شما خوبید؟ _شڪر عزیزم! تماس گرفتم ڪہ بگم این آخرین تماس امسال ماست. جلسات بعدے تلفنے رو از روز پنجم عید شروع میڪنیم. _چشم! _حالت بهتر شدہ؟ تمرینا رو انجام میدے؟ _بلہ! یعنے آروم تر شدم! مشتاق مے پرسد:یعنے چے؟ _تغییرے تو حالم و ناراحتیام احساس نمیڪنم،اما مثل سابق بے قرار نیستم! همونطور ڪہ گفتید خاطراتے ڪہ مهم بودن و یادم میاد،راجع بہ خودم و خانوادہ م و هادے با جزئیات تو یہ دفتر نوشتم‌‌. _نخوندیش ڪہ؟ سریع مے گویم:نہ! _آفرین! لطفا تا زمانے ڪہ نوشتن خاطرات تموم نشدہ بہ هیچ عنوان نخونش! _چشم! _چشمات سلامت! حالا دوست دارم تا روز پنجم فروردین ماہ ڪہ باهات تماس مے گیرم دفتر خاطرات رو تموم ڪنے! یعنے تا بہ امروزت! امروزے ڪہ چند ماهہ روزبہ نیست! همہ ے حس و حالت رو برام بنویس! همہ رو! مردد مے گویم:برام سختہ! _چے عزیزم؟! صدایم مے لرزد:ڪہ روزبہ رو تموم ڪنم! _اگہ الان از قید خاطرات آزاد نشے بعدا برات خیلے سخت تر میشہ! خیلے! ما نمیخوایم آیہ با گذشتہ و عذاب وجدان زندگے ڪنہ و مادرے ڪنہ! میخوایم ڪہ آیندہ رو خوب بسازہ! قرار نیست روزبہ رو تموم ڪنے! قرارہ از بند گذشتہ آزاد بشے و این مستلزم بہ اینه ڪہ خودت بخواے! _میدونم! _پس براش تلاش ڪن! اول بخاطر خودت و بعد بخاطرہ پسرت! _سعے م رو میڪنم! محڪم مے گوید:میدونم از پسش برمیام! لبخند میزنم:امیدوارم ڪہ بتونم! _میتونے! یہ سوال ازت مے پرسم با دقت بهم جواب بدہ! سڪوت میڪنم،چند ثانیہ بعد مے پرسد:این روزا چقدر بہ هادے فڪر میڪنے؟ هادے برات چہ جایگاهے دارہ؟ ڪمے فڪر میڪنم،بعد از یڪ دقیقہ جواب میدهم:شاید یڪ ماهے بشہ ڪہ اصلا بہ هادے فڪر نڪردم! _خب! _اوایل مرگ روزبہ،خیلے بہ هادے فڪر میڪردم! خیلے حسرت نبودنش رو میخوردم! یعنے... یعنے از قصد اینطورے میڪردم! _یعنے چے؟! سرم را پایین مے اندازم،حتم دارم گونہ هایم از شرم سرخ شدہ اند! _بخاطرہ لجبازے با روزبہ! از هادے بدش مے اومد! _یعنے یہ جورایے میخواستے از روحش هم انتقام بگیرے؟! _فڪر ڪنم! _الان چے؟! _الان حتم دارم هادے اولین مردے بودہ ڪہ بهش علاقہ پیدا ڪردم اما فقط دوستش داشتم! دیگہ برام حسرت نیست! الان برام یہ خاطرہ ے خوبہ! یہ دوست قدیمے! یہ انسان شریف! همین! نمیتونم دیگہ بہ این فڪر ڪنم ڪہ ڪاش بود و زندگیمو باهاش مے ساختم! جایگاهش تو قلب و ذهنم بہ عنوان یہ خاطرہ ے خوب و سخت محفوظہ اما... _اما چے؟! _اما دیگہ بہ غیر از روزبہ هیچڪس نمیتونہ روح و قلبمو عاشقانہ تصاحب ڪنہ! _حتے هادے؟! محڪم مے گویم:حتے هادے! _مطمئنے آیہ؟ مطمئنے هادے دیگہ فقط برات یہ خاطرہ و دوستہ؟ _مطمئنم! _خوبہ! خیلے خوبہ! نصف راهو اومدے دختر! تا بہ این جا بزرگترین چیزے ڪہ روحیہ تو،توے این چند سال تحت تاثیر و ضعف قرار دادہ بود،همین مسئلہ بود! این ڪہ با نبودن و جایگاہ هادے ڪنار نیومدہ بودے! صدایش رنگ اطمینان مے گیرد:حالا مطمئنم خیلے زود میتونے از گذشتہ دل بڪنے و رو آیندہ ت تاثیر نداشتہ باشہ! پیشاپیش سال نو رو بهت تبریڪ میگم! ڪارے ندارے؟ لبخند میزنم:متشڪرم! ان شاء اللہ سال خوبے داشتہ باشید! فعلا خدافظے! _ممنون عزیزم! خدانگهدار! نفس راحتے میڪشم و تماس را قطع میڪنم. دستم را شڪمم میگذارم و آرام زمزمہ میڪنم:قصہ ے مام دارہ بہ سر میرسہ...! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسندہ و منبع مورد رضایت است👉🏻 eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 برای دسترسی به قسمت اول رمان به کانال ریپلای مراجعه کنید👇👇👇 @repelay

سلام طاعات وعبادات و عزداریهای همه شما عزیزان قبول درگه حق ازهمگی یه خواهش دارم برام دعا کنید خیلی احتیاج به دعای شما دارم چندساله یه حاجت دارم ازتون عاجزانه تقاضا میکنم برام دعا کنید ان شاءالله همگی حاجت روا بشین حاجت منم براورده شه 🙏

💐🍃🌿🌸🍃🌼 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 #داستان_نسـل_سـوخـتہ #قسمت_شـصـت_و_هـفتــم ✍چند روز از اون ماجرا و خواب گذشته بود ... هر بار که می رفتم سر قرآن یاد اون خواب می افتادم و ترس وجودم رو پر می کرد ...  به کافران بگو خداست که هر کس را بخواهد در گمراهی می گذارد و هر کس را که (به سوی او) بازگردد به سمت خودش هدایت می کند تمام این آیات و آیات شبیه شون از توی ذهنم رد می شد ... یُضِلُّ بِهِ کَثِیرًا وَیَهْدِی بِهِ کَثِیرًا وَمَا یُضِلُّ بِهِ إِلاَّ الْفَاسِقِینَ ... و ترس بیشتری وجودم رو پر می کرد  مهران اونهایی که بدون علم و معرفت و فهم حقیقی دین، وارد چنین حیطه و اموری شدن کارشون به گمراهی کشید اگه خواب صادقه نبوده باشه چی؟ تو چی می فهمی؟ کجا می خوای بری؟ اگه کارت به گمراهی بکشه و با سر سقوط کنی، چی؟ ... امثال شمر و ابوموسی اشعری ... ادعای علم و دیانت شون می شد نکنه سرانجامت بشه مثل اونها؟ ... وحشت عجیبی وجودم رو پر کرده بود نمی فهمیدم این افکار حقیقیه و مال خودمه؟ ... یا شک و خطوات شیطانه و شیطان باز داره حق و باطل رو با هم قاطی می کنه؟ ... تنها چیزی که کمی آرومم می کرد یک چیز بود ... من تا قبل از اون خواب اصلا استخاره گرفتن رو بلد نبودم یعنی می تونست یه خواب صادقانه باشه؟ هر چند، این افکار ... چند هفته مانع شد ... حتی دست به قرآن ببرم صبح به صبح تبرکی، دستی روی قرآن می کشیدم و از خونه می زدم بیرون تمام اون مدت، سهم من از قرآن همین شده بود ... امتحانات پایان ترم دوم و سعید داشت دیپلم می گرفت ... رابطه مون به افتضاحی قبل نبود حالا کمتر با دوست هاش بیرون می رفت امتحان نهایی هم مزید بر علت شده بود شب ها هم که توی خونه سیستم بود می شست پشت میز به بازی ... یا فیلم نگاه کردن ... حواسم بهش بود اما تا همین جا هم جلو اومدن، خودش خیلی بود قبل از امتحان توی حیاط دانشگاه دور هم بودیم ... یکی از بچه ها اعصابش خیلی خورد بود ...  لعنت به امتحانات قرار بود کوه، بریم بد رقم دلم می خواست برم فقط به خاطر این پیشنیاز مسخره نرفتم و شروع کرد از گروه شون صحبت کردن و اینکه افراد توی کوه به هم نزدیک تر میشن و ... ایده فوق العاده ای به نظر می اومد من ... سعید ... کوه ... بعد از امتحان حسابی رفتم توی فکر  اگه واقعا کوه رفتن آدم ها رو اینقدر بهم نزدیک می کنه و با هم قاطی میشن ایده خیلی خوبیه که من و سعید هم بریم کوه ... حالا شاید خودمون ماشین نداریم و جایی رو هم بلد نیستم ... اما گروه های کوهنوردی ... مثل گروهی هم که سپهر می گفت به نظر خوب میاد در هر صورت، ایده خوبی برای شروع بود از طرفی یه فکر دیگه هم توی ذهنم حرکت می کرد ...  حالا اگه به جای من به بقیه نزدیک تر بشه و رابطه مون همین طوری بمونه چی؟ ... یا اینکه ... دل دل کنان می رفتم سمت قرآن یه دلم می گفت استخاره کن اما دوباره ترس وجودم رو پر می کرد بالاخره دلم رو زدم به دریا ... نمی دونم چطور شد اون روز این تصمیم رو گرفتم وضو گرفتم و بعد از نماز مغرب و تسبیحات حضرت زهرا با هزار سلام و صلوات ... برای اولین بار در تمام عمرم ... استخاره کردم - و قسم به عصر ... که انسان واقعا دستخوش زیان است مگر افرادی که ایمان آوردند و عمل شایسته انجام دادند ... و یکدیگر را به حق سفارش کردند و به صبر و شکیبایی توصیه نمودند صدق الله العلی العظیم قرآن رو بستم و رفتم سجده - خدایا ... به امید تو دستم رو بگیر و رهام نکن ... امتحانات سعید تموم شد و چند وقت بعد، امتحانات من... شب که برگشت بهش گفتم ... حسابی خوشش اومد از حالتش معلوم بود ایده حرف نداشت از دیدن واکنشش خوشحال شدم و امیدوار تر از قبل ... که بتونم از بین اون رفیق های داغون جداش کنم... خودش رفت سراغ گروه کوهنوردی ای که سپهر پیشنهاد داده بود ... و اسم من و خودش رو ثبت نام کرد - انتخاب اولین جا با تو برای بار اول کجا بریم ... هر چند، انتخاب رو بهش دادم اما بازم می خواستم موقع ثبت نام باهاش برم اون محیط تعریفی و افراد و مسئولینش رو ببینم ... ولی دقیقا همون روز، ساعت کلاسم عوض شد سعید خودش تنها رفت ... وقتی هم که برگشت با هیجان شروع به تعریف کرد خیلی خوشحال بودم یعنی می شد این یه گام بزرگ سمت موفقیت باشه؟ نماز صبح رو خوندم و چهار و نیم زدیم بیرون جزء اولین افرادی بودیم که رسیدیم سر قرار هوا هنوز گرگ و میش بود ... که همه جمع شدن و من وارد جو و دنیایی شده بودم که حتی فکرش رو هم نمی کردم ... 👈نویسنده:شهیدسید طاها ایمانی ⏪ #ادامہ_دارد... eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 برای دسترسی به قسمت اول رمان به کانال ریپلای مراجعه کنید👇👇👇 @repelay ‌ 🌸 🌿🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼

💐🍃🌿🌸🍃🌼 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 #داستان_نسـل_سـوخـتہ #قسمت_شـصـت_و_هـفتــم ✍چند روز از اون ماجرا و خواب گذشته بود ... هر بار که می رفتم سر قرآن یاد اون خواب می افتادم و ترس وجودم رو پر می کرد ...  به کافران بگو خداست که هر کس را بخواهد در گمراهی می گذارد و هر کس را که (به سوی او) بازگردد به سمت خودش هدایت می کند تمام این آیات و آیات شبیه شون از توی ذهنم رد می شد ... یُضِلُّ بِهِ کَثِیرًا وَیَهْدِی بِهِ کَثِیرًا وَمَا یُضِلُّ بِهِ إِلاَّ الْفَاسِقِینَ ... و ترس بیشتری وجودم رو پر می کرد  مهران اونهایی که بدون علم و معرفت و فهم حقیقی دین، وارد چنین حیطه و اموری شدن کارشون به گمراهی کشید اگه خواب صادقه نبوده باشه چی؟ تو چی می فهمی؟ کجا می خوای بری؟ اگه کارت به گمراهی بکشه و با سر سقوط کنی، چی؟ ... امثال شمر و ابوموسی اشعری ... ادعای علم و دیانت شون می شد نکنه سرانجامت بشه مثل اونها؟ ... وحشت عجیبی وجودم رو پر کرده بود نمی فهمیدم این افکار حقیقیه و مال خودمه؟ ... یا شک و خطوات شیطانه و شیطان باز داره حق و باطل رو با هم قاطی می کنه؟ ... تنها چیزی که کمی آرومم می کرد یک چیز بود ... من تا قبل از اون خواب اصلا استخاره گرفتن رو بلد نبودم یعنی می تونست یه خواب صادقانه باشه؟ هر چند، این افکار ... چند هفته مانع شد ... حتی دست به قرآن ببرم صبح به صبح تبرکی، دستی روی قرآن می کشیدم و از خونه می زدم بیرون تمام اون مدت، سهم من از قرآن همین شده بود ... امتحانات پایان ترم دوم و سعید داشت دیپلم می گرفت ... رابطه مون به افتضاحی قبل نبود حالا کمتر با دوست هاش بیرون می رفت امتحان نهایی هم مزید بر علت شده بود شب ها هم که توی خونه سیستم بود می شست پشت میز به بازی ... یا فیلم نگاه کردن ... حواسم بهش بود اما تا همین جا هم جلو اومدن، خودش خیلی بود قبل از امتحان توی حیاط دانشگاه دور هم بودیم ... یکی از بچه ها اعصابش خیلی خورد بود ...  لعنت به امتحانات قرار بود کوه، بریم بد رقم دلم می خواست برم فقط به خاطر این پیشنیاز مسخره نرفتم و شروع کرد از گروه شون صحبت کردن و اینکه افراد توی کوه به هم نزدیک تر میشن و ... ایده فوق العاده ای به نظر می اومد من ... سعید ... کوه ... بعد از امتحان حسابی رفتم توی فکر  اگه واقعا کوه رفتن آدم ها رو اینقدر بهم نزدیک می کنه و با هم قاطی میشن ایده خیلی خوبیه که من و سعید هم بریم کوه ... حالا شاید خودمون ماشین نداریم و جایی رو هم بلد نیستم ... اما گروه های کوهنوردی ... مثل گروهی هم که سپهر می گفت به نظر خوب میاد در هر صورت، ایده خوبی برای شروع بود از طرفی یه فکر دیگه هم توی ذهنم حرکت می کرد ...  حالا اگه به جای من به بقیه نزدیک تر بشه و رابطه مون همین طوری بمونه چی؟ ... یا اینکه ... دل دل کنان می رفتم سمت قرآن یه دلم می گفت استخاره کن اما دوباره ترس وجودم رو پر می کرد بالاخره دلم رو زدم به دریا ... نمی دونم چطور شد اون روز این تصمیم رو گرفتم وضو گرفتم و بعد از نماز مغرب و تسبیحات حضرت زهرا با هزار سلام و صلوات ... برای اولین بار در تمام عمرم ... استخاره کردم - و قسم به عصر ... که انسان واقعا دستخوش زیان است مگر افرادی که ایمان آوردند و عمل شایسته انجام دادند ... و یکدیگر را به حق سفارش کردند و به صبر و شکیبایی توصیه نمودند صدق الله العلی العظیم قرآن رو بستم و رفتم سجده - خدایا ... به امید تو دستم رو بگیر و رهام نکن ... امتحانات سعید تموم شد و چند وقت بعد، امتحانات من... شب که برگشت بهش گفتم ... حسابی خوشش اومد از حالتش معلوم بود ایده حرف نداشت از دیدن واکنشش خوشحال شدم و امیدوار تر از قبل ... که بتونم از بین اون رفیق های داغون جداش کنم... خودش رفت سراغ گروه کوهنوردی ای که سپهر پیشنهاد داده بود ... و اسم من و خودش رو ثبت نام کرد - انتخاب اولین جا با تو برای بار اول کجا بریم ... هر چند، انتخاب رو بهش دادم اما بازم می خواستم موقع ثبت نام باهاش برم اون محیط تعریفی و افراد و مسئولینش رو ببینم ... ولی دقیقا همون روز، ساعت کلاسم عوض شد سعید خودش تنها رفت ... وقتی هم که برگشت با هیجان شروع به تعریف کرد خیلی خوشحال بودم یعنی می شد این یه گام بزرگ سمت موفقیت باشه؟ نماز صبح رو خوندم و چهار و نیم زدیم بیرون جزء اولین افرادی بودیم که رسیدیم سر قرار هوا هنوز گرگ و میش بود ... که همه جمع شدن و من وارد جو و دنیایی شده بودم که حتی فکرش رو هم نمی کردم ... 👈نویسنده:شهیدسید طاها ایمانی ⏪ #ادامہ_دارد... eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 برای دسترسی به قسمت اول رمان به کانال ریپلای مراجعه کنید👇👇👇 @repelay ‌ 🌸 🌿🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼

💐🍃🌿🌸🍃🌼 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 #داستان_نسـل_سـوخـتہ #قسمت_شـصـت_و_نـهـم ✍به هر طریقی بود بالاخره برنامه معرفی تموم شد منم که از ساعت 2 بیدار بودم ... تکیه دادم به پشتی صندلی و چشم هام رو بستم هنوز چشم هام گرم نشده بود که یه سی دی ضرب دار و بکوب گذاشتن صداش رو چنان بلند کردن که حس می کردم مغزم داره جزغاله میشه و کمتر از ده دقیقه بعد یکی از پسرها داد زد - بابا یکی بیاد وسط این طوری حال نمیده ... و چند تا از دختر، پسرها اومدن وسط دوباره چشم ها رو بستم ... اما این بار، نه برای خوابیدن حالم اصلا خوب نبود وسط اون موسیقی بلند وسط سر و صدای اونها ... بغض راه گلوم رو گرفته بود ... و درگیری و معرکه ای که قبل از سوار شدن به اتوبوس توی وجودم بود ... با شدت چند برابر به سراغم برگشته بود ... - خدایا ... من رو کجا فرستادی؟ داره قلبم میاد توی دهنم کمکم کن من تک و تنها ... در حالی که حتی نمی دونم باید چی کار کنم؟ ... چی بگم؟ چه طوری بگم؟ ... اصلا تو، من رو فرستادی اینجا؟ چشم های خیس و داغم بسته بود که یهو حس کردم آتش گداخته ای به بازوم نزدیک شد فلز داغی که از شدت حرارت، داشت ذوب می شد از جا پریدم و ناخودآگاه خودم رو کشیدم کنار ... دستش روی هوا موند مات و مبهوت زل زد بهم ... - جذام که ندارم این طوری ترسیدی بهت دست بزنم ... صدات کردم نشنیدی می خواستم بگم تخمه بردار پلاستیک رو رد کن بره جلو ... اون حس به حدی زنده و حقیقی بود که وحشت، رو با تمام سلول های وجودم حس کردم ... و قلبم با چنان سرعتی می زد که حس می کردم با چند ضرب دیگه، از هم می پاشه خیلی بهش برخورده بود ... از هیچ چیز خبر نداشت ... و حالت و رفتارم براش خیلی غریبه و غیرقابل درک بود پلاستیک رو گرفتم ... خیلی آروم. با سر تشکر کردم و بدون اینکه چیزی بردارم دادم صندلی جلو تا اون لحظه ... هرگز چنین آتش و گرمایی رو حس نکرده بودم ... مثل آتش گداخته ای که انگار، خودش هم از درون می سوخت و شعله می کشید آروم دستم رو آوردم بالا و روی بازوم کشیدم هر چند هنوز وحشت عمیق اون لحظه توی وجودم بود اما ته قلبم گرم شد مطمئن شدم ... خدا حواسش بهم هست و به هر دلیل و حکمتی خودش، من رو اینجا فرستاده با وجود اینکه اصلا نمی تونستم بفهمم چرا باید اونجا می رفتم ... قلبم آرام تر شده بود ... هر چند هنوز بین زمین و آسمان بودم و شیطان هم حتی یک لحظه، دست از سرم برنمی داشت ... الهی توکلت علیک خودم رو به خودت سپردم اتوبوس ایستاد خسته و خواب آلود با سری که حقیقتا داشت از درد می ترکید ... از پله ها رفتم پایین چند قدم رفتم جلو و از جمع فاصله گرفتم هوای تازه، حالم رو جا آورد و کمی بهتر کرد ... همه دور هم جمع شدن و حرکت، آغاز شد سعید یکم همراه من اومد ... و رفت سمت دوست های جدیدش چند لحظه به رفتارها و حالت هاشون نگاه کردم هر چی بودن ولی از رفقای قبلیش خیلی بهتر بودن ... دخترها وسط گروه و عقب تر از بقیه راه می رفتن یه عده هم دور و برشون با سر و صدا و خنده های بلند سعید رو هم که کاری از دستم برنمی اومد که به خاطرش عقب گروه حرکت کنم منتظر نشدم و قدم هام رو سریع تر کردم ... رفتم جلو من ... فرهاد ... با 3 تا دیگه از پسرها و آقایی که همه دکترا داشت و دکتر صداش می کردن ... جلوتر از همه حرکت می کردیم ... اونقدر فاصله گرفته بودیم که صدای خنده ها و شوخی هاشون کمتر به گوش می رسید فرهاد با حالت خاصی زد روی شونه ام ای ول ... چه تند و تیز هم هستی مطمئنی بار اولته میای کوه؟ ولی انصافا چه خواب سنگینی هم داری توی اون سر و صدا چطور خوابیدی؟ و سر حرف زدن رو باز کرد چند دقیقه بعد از ما جدا شد و برگشت عقب تر سراغ بقیه گروه و ما 4 نفر رو سپرد دست دکتر جزو قدیمی ترین اعضای گروه شون بود با همه وجود دلم می خواست جدا بشم و توی اون طبیعت سرسبز و فوق العاده گم بشم ... هوا عالی بود و از درون حس زنده شدن بهم می داد به نیمچه آبشاری که فرهاد گفته بود رسیدیم ... آب با ارتفاع کم ... سه بار فرو می ریخت ... و پایین آبشار سوم حالت حوضچه مانندی داشت ... و از اونجا مجدد روی زمین جاری می شد آب زلال و خنکی که سنگ های کف حوضچه به وضوح دیده می شد منظره فوق العاده ای بود محو اون منظره و خلقت بی نظیر خدا بودم ... که دکتر اومد سمتم شنا بلدی؟ سرم رو آوردم بالا و با تعجب بهش نگاه کردم گول ظاهرش رو نخور خیلی عمیقه آب هر چی زلال تر و شفاف تر باشه کمتر میشه عمقش رو حدس زد به نظر میاد اوجش یک، یک و نیم باشه اما توی این فصل، راحت بالای 3 متره ناخودآگاه خنده ام گرفت ... - مثل آدم هاست بعضی ها عمق وجودشون مروارید داره... برای رفتن سراغ شون باید غواص ماهری باشی چشم دل می خواد ... 👈نویسنده:شهیدسید طاها ایمانی ⏪ #ادامہ_دارد... eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 برای دسترسی به قسمت اول رمان به کانال ریپلای مراجعه کنید👇👇👇 @repelay ‌ ?

✨💔✨ با نام رضا به سینه ها گل بزنید با اشک به بارگاه او پل بزنید فرمود كه هر زمان گرفتار شدید بر دامن ما دست توسل بزنید ▪️شهادت مظلومانه امام رئوف، علی بن موسی الرضا(ع) تسلیت باد🙏 @romankademazhabi 🏴

🎵نماهنگ امام رضایی ام💐 ✅امام رضا قربون کبوترات یه نگاهی ام بکن به زیر پات😢 #نشردهید #بسیارزیبا http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1

✍ تمــامِ داستان، از یک نگاه شروع شد! همان نگاه اول ... وقتی در پیچ و واپیچ خیابان ها، رسیدم به خیابانِ تـو... خیابانِ امام رضا چشمانم نه به گنبدِ طلا... که به چشمان تو افتاد!... و نفهمیدم چگونه عاشق شدم! 💫 میدانی ابالحسن؟ جاذبه ی نگاه تو، هیچ کجایِ دیگری، نیست! تو تمامِ مرا پُر میکنی از خودت، درست در لحظه ای که صفرِ صفر... به آغوشت فرار کرده ام! چگونه برای دیدنت، بال بال نزنم؟؛ وقتی خماریِ بعد از ملاقاتت، ساعتها مرا مست تماشایت نگه میدارد؟ تو چیزی داری که هیچ کس ندارد... مرا همانگونه که هستم... سیاهِ و شکسته و گِل آلود، چنان در آغوش می کشی، که گویی زائر دیگری نداری.... ✨ تو بگو... چگونه برای دیدنت بال بال نزنم؟ @romankademaxhabi 🏴

💐🍃🌿🌸🍃🌼 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 #داستان_نسـل_سـوخـتہ #قسمت_شـصـت_و_هـشـتــم ✍سعید توی روز ثبت نام با چند نفرشون آشنا شده بود ... گرم و گیرا با هم سلام و احوال پرسی کردن نه فقط با سعید... هر کدوم که به هم می رسیدن ... گروه دخترها و پسرها با هم قاطی شدن چنان با هم احوال پرسی می کردن ... و دست می دادن و ... مثل ماست وا رفته بودم ... حالا دیگه سعید هم جلوی من راحت تر از قبل بود اونم خیلی راحت با دخترها دست می داد ... گیج و مبهوت و با درد به سعید نگاه می کردم ... یکی شون اومد سمتم ... دستش رو بلند کرد سلام ... من یلدام ... با گیجی تمام، نگاهم برگشت سرم رو انداختم پایین و با لبخند فوق تلخی خوش وقتم و رفتم سمت دیگه میدون دستش روی هوا خشک شد... نشستم لبه جدول و سرم رو گرفتم توی دستم ... گیج بودم و هنوز باور نمی کردم خدا، من رو اینجا فرستاده باشه بقیه منتظر رسیدن اتوبوس و مسئول گروه من، کیش و مات بین زمین و آسمون ... - خدایا واقعا استخاره کردنم درست بود؟ ... یا ... عقلم از کار افتاده بود ... شیطان از روی اعصابم پیاده نمی شد و آشفته تر از همیشه عقلم هیچ دلیلی برای بودنم توی اون جمع پیدا نمی کرد - اگر اون خواب صادقانه بود؟ اگر خواست خدا این بود؟ بودن من چه دلیل و حکمتی می تونست داشته باشه؟به حدی با جمع احساس غریبی می کردم که انگار مسافری از فضا بودم و اگر اون خواب و نشانه ها حقیقی نبود؟ سرم رو وسط دست هام مخفی کرده بودم ... غرق فکر که اتوبوس رسید مسئول گروه پیاده شد و بعد از احوال پرسی شروع به خوندن اسامی و سر شماری کرد ... افراد یکی یکی سوار می شدن و من هنوز همون طور نشسته وسط برزخ گیر کرده بودم فکر کن رفتی خارج یا یه مسلمونی وسط L.A ... سرم رو آوردم بالا و به سعید نگاه کردم ... اگه نمی خوای بیای ... کوله رو بده من برم ... من می خوام باهاشون برم دست انداختم و کوله رو از روی دوشم برداشتم ... درست یا غلط رفتن انتخاب من نبود کوله رو دادم دستش و صدای اون حس توی وجودم پیچید - اعتمادت به خدا همین قدر بود؟ به خدایی که ابراهیم رو وسط آتش نگه داشت اشک توی چشمم حلقه زد خدایا ... من بهت اعتماد دارم حتی وسط آتیش با این امید قدم برمی دارم که تمام این مسیر به خواست توئه... و تویی که من رو فرستادی ولی اگر تو نبودی به حق نیتم و توکلم نگهم دار و حفظم کن تو رو به تسبیحات فاطمه زهرا قسم از جا بلند شدم و رفتم سمت اتوبوس - بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ... اللّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلاَ نَوْمٌ و اولین قدم رو گذاشتم روی پله های اتوبوس ... مسئول گروه ... توی در باهام سلام و احوال پرسی کرد داداشت گفت حالت خوب نیست اگه خوب نیستی برگرد توی کوه حالت بهم بخوره ممکنه نشه کاری برات کرد وسط راه می مونی به زحمت خودم رو کنترل کردم و لبخند زدم نه خوبم چیزی نیست و رفتم سمت سعید نشستم بغلش - فکر کردم دیگه نمیای - مگه تو دار دنیا چند تا داداش دارم که تنهاشم بزارم؟ تکیه دادم به پشتی صندلی هنوز توی وجودم غوغایی به پا بود غوغایی که قبل از اینکه حتی فرصت آرام شدن پیدا کنه به طوفان تبدیل شد مسئول گروه از جاش بلند شد و چند قدم اومد جلو ... سلام به دوستان و چهره های جدیدی که تازه به گروه ما ملحق شدن من فرهادم مسئول گروه و با دو نفر دیگه از بچه هاافتخار همراهی شما و سرپرستی گروه رو داریم .. 👈نویسنده:شهیدسید طاها ایمانی ⏪ #ادامہ_دارد... ‌ 🌸 🌿🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼

قسمت 68رمان نسل سوخته ارسال نشده (با عرض پوزش)🙏

💐🍃🌿🌸🍃🌼 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 #داستان_نسـل_سـوخـتہ #قسمت_هـفـتـادمـ ✍توی حال و هوای خودم اون جمله رو گفتم ... سرم رو که آوردم بالا حالت نگاهش عوض شده بود ... آدم های زلال رو فکر می کنی عادین و ساده از کنارشون رد میشی اما آّب گل آلود نمی فهمی پات رو کجا میزاری هر چقدر هم که حرفه ای باشی ممکنه اون جایی که داری پات رو میزاری ... زیر پات خالی باشه یا یهو زیر پات خالی بشه خندید ... مثل فرهاد که موقع رد شدن از رود با مغز رفت توی آب... هر چند یادآوری صحنه خنده داری بود و همه بهش خندیدن اما مسخره کردن آدم ها هرگز به نظرم خنده دار نبود حرف رو عوض کردم و از دکتر جدا شدم ... رفتم سمت انشعاب رود، وضو گرفتم ... دکتر و بقیه هم آتیش روشن کردن ... ده دقیقه بعد گروه به ما رسید هنوز از راه نرسیده دختر و پسر پریدن توی آب ... چشم هام گر گرفت ... وقتی داشتم از آب زلال و تشبیهش به آدم ها حرف می زدم ... توی ذهنم شهدا بودن ... انسان های به ظاهر ساده ای که عمق و عظمت وجودشون تا آسمان می رسید و حالا توی اون آب عمیق ... کوله ام رو برداشتم و از جمع جدا شدم به حدی حالم خراب شده بود که به کل سعید رو فراموش کردم چند متر پایین ترزمین با شیب تندی، همراه با رود پایین می رفت ... منم باهاش رفتم اونقدر دور شده بودم که صدای آب ... صدای اونها رو توی خودش محو کرد کوله رو گذاشتم زمین دیگه پاهام حس نداشت ... همون جا کنار آب نشستم به حدی اون روز سوخته بودم ... که دیگه قدرت کنترل روانم رو نداشتم صورتم از اشک، خیس شده بود به ساعتم که نگاه کردم ... قطعا اذان رو داده بودن ... با اون حال خراب زیر سایه درخت، ایستادم به نماز آیات سوره عصر ... از مقابل چشمانم عبور می کرد دو رکعت نماز شکسته عصر هم تموم شد ... از جا که بلند شدم سینا سرپرست دوم گروه ... پشت سرم ایستاده بود ... هاج و واج مثل برق گرفته ها بدجور کپ کرده بود به زحمت خودم رو کنترل می کردم صدام بریده بریده در می اومد ... - کاری داشتی آقا سینا؟ با شنیدن جمله من، کمی به خودش اومد زبونش بند اومده بود و هنوز مغرش توی هنگ بود حس می کردم گلوش بدجور خشک شده و صداش از ته چاه در میاد با دست به پشت سرش اشاره کرد بالا ... چایی گذاشتیم می خواستم بگم بیاید ... خوشحال میشیم از حالت بهم ریخته و لفظ قلم حرف زدنش ... می شد تا عمق چیزهایی رو که داشت توی ذهنش می گذشت رو دید... به زحمت لبخند زدم عضلات صورتم حرکت نمی کرد - قربانت داداش ... شرمنده به زحمت افتادی اومدی ... نوش جان تون من نمی خورم ... برگشت ... اما چه برگشتنی ده دقیقه بعد دکتر اومد پایین ... - سر درد شدم از دست شون آدم میاد کوه، آرامش داشته باشه و از طبیعت لذت ببره ... جیغ زدن ها و پریدم توی حرفش ... ضایع تر از این نمی تونست سر صحبت رو باز کنه و بهانه ای برای اومدن بتراشه ... بفرما بشین اینجا هم منظره خوبی داره نشست کنارم معلوم بود واسه چی اومده ... - جوانن دیگه ... جوانی به همین جوانی کردن هاشه که بهترین سال های عمره یهو حواسش جمع شد ... - هر چند شما هم ... هم سن و سال شونی نمیگم این کارشون درسته ولی خوب سرم رو انداختم پایین بقیه حرفش رو خورد و سکوت عمیقی بین ما حکم فرما شد ... 👈نویسنده:شهیدسید طاها ایمانی ⏪ #ادامہ_دارد... eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 برای دسترسی به قسمت اول رمان به کانال ریپلای مراجعه کنید👇👇👇 @repelay ‌ 🌸 🌿🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼

💐🍃🌿🌸🍃🌼 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 #داستان_نسـل_سـوخـتہ #قسمت_هـفـتاد_و_یـکمــ ✍زمان پیامبر برای حضرت خبر میارن که فلان محل یه نفر مجلس عیش راه انداخته و ... پیامبر از بین جمع ... حضرت علی رو می فرسته علی جان برو ببین چه خبره؟ حضرت میره و برمی گرده ... و خطاب به پیامبر عرض می کنه یا رسول الله من هیچی ندیدم ... شخصی که خبر آورده بوده عصبانی میشه و میگه ... من خودم دیدم ... و صدای ساز و دهل شون تا فاصله زیادی می اومد چطور علی میگه چیزی ندیدم؟ پیامبر می فرمایند چون زمانی که به اون کوچه رسید ... چشم هاش رو بست و از اونجا عبور کرد من بهش گفته بودم، ببین ... و اون چیزی ندید مات و مبهوت بهم نگاه می کرد به زحمت، بغض و اشکم رو کنترل کردم قلب و روحم از درون درد می کرد به اونهایی که شما رو فرستادن بگید مهران گفت ... منم چیزی ندیدم و بغض راه گلوم رو سد کرد حس وحشتناکی داشتم ... نمی دونستم باید چه کار کنم ... توی اون لحظات، تنها چیزی که توی ذهنم بود همین حکایت بود و بس بهش نگاه نمی کردم ... ولی می تونستم حالاتش رو حس کنم گیج و سر درگم بود با فکر و انتظار دیگه ای اومده بود ... اما حالا ... درد بدی وجودم رو پر کرده بود حتی روحم درد می کرد... درد و حسی که برای هیچ کدوم قابل درک نبود به خدا التماس می کردم هر چه زودتر بره ... اما همین طور نشسته بود نمی دونم به چی فکر می کرد چی توی ذهنش می گذشت ... ولی دیگه قدرت کنترل این درد رو نداشتم ناخودآگاه اشک از چشمم فرو ریخت سریع خودم رو کنترل کردم ... اما دیر شده بود ... حالم دست خودم نبود نگاه متحیرش روی چهره من خشک شده بود ما واسه وجب به وجب این خاک جون دادیم ... جوان هایی که جوانی شون رو واسه اسلام گذاشتن وسط اونها هم جوان بودن ... اونها هم شاد بودن شوخ بودن ... می خندیدن وصیت همه شون همین بود ... خون من و با حالتی بهم نگاه می کرد ... که نمی فهمیدمش شاید هیچ کدوممون همدیگه رو مثل فنر از جا پریدم و کوله رو از روی زمین برداشتم می خواستم برم و از اونجا دور بشم ... یاد پدرم و نارنجی گفتن هاش افتاده بودم یه حسی می گفت ... با این اشک ریختن بدجور خودت رو تحقیر کردی حالم به حدی خراب بود که حس و حالی نداشتم ... روی جنس این تفکر فکر کنم خدائیه یا خطوات شیطان که نزاره حرفم رو بزنم ... هنوز قدم از قدم برنداشته صدای سعید از بالای بلندی ... بلند شد مهرااااان ... کوله رو بیار بالا همه چیزم اون توئه ... راه افتادم دکتر با فاصله ی چند قدمی پشت سرم ... آتیش روشن کرده بودن و دورش نشسته بودن به خنده و شوخی سرم رو انداختم پایین ... با فاصله ایستادم و سعید رو صدا کردم اومد سمتم و کوله رو ازم گرفت تو چیزی از توش نمی خوای؟ اشتها نداشتم ... - مامان چند تا ساندویچ اضافه هم درست کرد ... رفتی تعارف کن علی الخصوص به فرهاد نفهمیدم چند قدمی مون ایستاده خوب واسه خودت حال کردی ها رفتی پایین ... توی سکوت ادامه سناریوی سینا و دکتر با فرهاد بود ... ولی من دیگه حس حرف زدن نداشتم ... لبخند تلخی صورتم رو پر کرد ااا زاویه، پشت درخت بودی ندیدم سریع کوله رو از سعید گرفتم و یه ساندویچ از توش در آوردم ... و گرفتم سمتش بسم الله ... 👈نویسنده:شهیدسید طاها ایمانی ⏪ #ادامہ_دارد... eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 برای دسترسی به قسمت اول رمان به کانال ریپلای مراجعه کنید👇👇👇 @repelay ‌ 🌸 🌿🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼

💐🍃🌿🌸🍃🌼 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 #داستان_نسـل_سـوخـتہ #قسمت_هـفـتـاد_و_دومــ ✍جا خورد نه قربانت خودت بخور این دفعه گرم تر جلو رفتم  داداش اون طوری که تو افتادی توی آب و خیس خوردی عمرا چیزی توی کوله ات سالم مونده باشه ... به کوله ات هم که نمیاد ضد آب باشه نمک گیر نمیشی ... دادم دستش و دوباره برگشتم پایین کنار آب ... با فاصله از گل و لای اطرافش ... زیر سایه دراز کشیدم هر چند آفتاب هم ملایم بود خوابم نمی برد ... به شدت خسته بودم بی خوابی دیشب و تمام روز جمعه فوق سختی بود ... جمعه ای که بالاخره داشت تموم می شد صدای فرهاد از روی بلندی اومد و دستور برگشت صادر شد ... از خدا خواسته راه افتادم دلم می خواست هر چه زودتر برسیم خونه ... و تقریبا به این نتیجه رسیده بودم که... نباید استخاره می کردم ... چه نکته مثبتی در اومدن من بود؟ ... آزمون و امتحان؟ یا کل مسیر تقریبا به سکوت گذشت همون گروه پیشتاز رفت زودتر از بقیه به اتوبوس رسیدن ... سعید نشست کنار رفقای تازه اش دکتر اومد کنار من ... همه اکیپ شده بودن و من، تنها برگشت هم همون مراسم رفت و من کل مسیر رو با چشم های بسته به پشتی تکیه داده بودم ... و با انگشت هام خیلی آروم ... یونسیه می گفتم که حس کردم دکتر از کنارم بلند شد و با فاصله کمی صدای فرهاد بلند شد - بچه ها ده دقیقه جلوتر می ایستیم یه راهی برید قدمی بزنید اگر می خواید برید سرویس ... چشم هام رو که باز کردم هوا، هوای نماز مغرب بود ساعت از 9 گذشته بود که بالاخره رسیدیم مشهد ... همه بی هوا و قاطی بلند شدن و توی اون فاصله کم پشت سرهم راه افتادن پایین خانم ها که پیاده شدن منم از جا بلند شدم دلم می خواست هرچه سریع تر از اونجا دور بشم نمی فهمیدم چرا باید اونجا می بودم ... و همین داشت دیوونه ام می کرد و اینکه تمام مدت توی مغزم می گذشت - این بار بد رقم از شیطان خوردی بد جور ... این بار خدا نبود الهام نبود و تو نفهمیدی با سرعت از پله های اتوبوس رفتم پایین چشم چرخوندم توی جمع تا سعید رو پیدا کنم تا اومدم صداش کنم دکتر اومدم سمتم و از پشت، زد روی شونه ام ...  آقا مهران حسابی از آشنایی با شما خوشحال شدم جدی و بی تعارف در ضمن، ممنون که ما و بچه ها رو تحمل کردی ... بازم با گروه ما بیا من تقریبا همیشه میام و خسته تر از اون بودم که بتونم پا به پای دکتر حرف بزنم ... و اون با انرژی زیادی، من رو خطاب قرار داده بود توی فکر و راهی برای خداحافظی بودم که سینا هم اضافه شد ... با اجازه تون من دیگه میرم خیلی خسته ام سینا هم با خنده ادامه حرفم رو گرفت حقم داری برای برنامه اول، این یکم سنگین بود هر چند خوب از همه جلو زدی ... به گرد پات هم نمی رسیدیم تا اومدم از فرصت استفاده کنم یکی دیگه از پسرها که با فاصله کمی از ما ایستاده بود یهو به جمع مون اضافه شد بیخود کجا؟ تازه سر شبه بریم همه پیتزا مهمون من آره دیگه بچه پولداری و راستی ماشینت کو؟ صبح بی ماشین اومدی؟ ...  شاسی بلند واسه مخ زدنه ... اینها که دیگه مخی واسشون نمونده من بزنم یهو به خودم اومدم دیدم چند نفر دور ما حلقه زدن ... منم وسط جمع با شوخی هایی که از جنس من نبود به زحمت و با هزار ترفند خودم رو کشیدم بیرون و سعید رو صدا کردم فکر نمی کردم بیاد اما تا گفتم سعید آقا میای؟ چند دقیقه بعد، سوار ماشین داشتیم برمی گشتیم ... سعید سرشار از انرژی ... و من ... مرده متحرک جمعه بعد رو رفتم سرکار سعید توی حالی بود که نمی شد جلوش رو گرفت یه چند بار هم برای کنکور بهش اشاره کردم ... ولی توجهی نکرد اون رفت کوه ... من، نه ساعت 12:30 شب، رسید خونه از در اتاق تو نیومده، چراغ رو روشن کرد و کوله رو پرت کرد گوشه اتاق گیج و منگ خواب چشم هام رو باز کردم نور بدجور زد توی چشمم ... 👈نویسنده:شهیدسید طاها ایمانی ⏪ #ادامہ_دارد... eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 برای دسترسی به قسمت اول رمان به کانال ریپلای مراجعه کنید👇👇👇 @repelay ‌ 🌸 🌿🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼

ریپلای به قسمت اول رمان نسل سوخته👆👆👆

🔰 #فایل_آموزشی شماره ۲۳ 🏵 علت حذف ارتعاش 🎗چرا ارتعاش در فیلم راز و خیلی از کتاب‌ها سانسور شده است؟ #آموزش_قانون_جذب #امیر_شریفی @ROMANKADEMAZHABI ❤️

➕⭕️از روياهات مراقبت كن، باورشون كن، براى رسيدن بهشون وقت بذار، امیدوار و مصمم با تلاش و با اراده براي رسيدن به روياهات قدم بردار و بدستشون بيار💪🙌❤️ کانال ما رو به دوستانتون معرفی کنید http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1

🔳 #شهادت_امام_رضا (ع) 🌴کاشکی یه شب از این طرفا بگذره 🌴اون که واسه من از همه زیباتره 🎤 #جوادمقدم @romankademazhabi 🏴

•┈••✾◆🌺✦✧✦🌺◆✾••┈• #دعای_خروج_از_ماه_صفر اگر كه زنده نبوديم سال آينده ميان روضه گودال يادمان بكنيد نياز نيست بخوانيد فاتحه بر ما دو قطره اشك فقط ميهمانمان بكنيد #التماس_دعا @romankademazhabi ❤️ •┈••✾◆🌺✦✧✦🌺◆✾••┈•

💐🍃🌿🌸🍃🌼 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 #داستان_نسـل_سـوخـتہ #قسمت_هـفتاد_و_ســوم ✍صدام خسته و خواب آلود از توی گلوم در نمی اومد به داداش رسیدن بخیررفت سر کمد، لباس عوض کردن - امروز هر کی رسید سراغ تو رو گرفت ... دیگه آخر اعصابم خورد شد می خواستم بگم دیوونه ام کردید اصلا مرده... به من چه که نیومده غلت زدم رو به دیوار که نور کمتر بیوفته تو چشمم ... - مخصوصا این پسره کیه؟سپهر تا فهمید من داداش توئم اومد پیله شد که مهران کو چرا نیومده راستی دکتر هم اینقدر گیر داد تا بالاخره شماره ات رو دادم بهش ته دلم گفتم ...  من دیگه بیا نیستم اون یه بار رو هم فکر کردم رضای خدا به رفتن منه و چشم هام رو بستم نیم ساعت بعد، سعید هم خوابید اما خواب از سر من پریده بود هنوز از پس هضم وقایع هفته قبل برنیومده بودم نه اینکه از چنین شرایطی توی اجتماع خبر نداشته باشم، نه ... پیش خودم گیر بودم معلق بین اون درگیرهای فکری و همه اش دوباره زنده شد فرداحدود ظهر دکتر زنگ زد احوال پرسی و گله که چرا نیومدی هر چی می گفتم فایده نداشت مکث عمیقی کردم دکتر ... من نباشم بقیه هم راحت ترن سکوت کرد خوشحال شدم فکر کردم الان که بیخیال من بشه  نه اتفاقا یه مدلی هستی آدم دلش واست تنگ میشه... اون روز، حسابی من رو بردی توی حال و هوای اون موقع شاید دیگه بهم نیاد ولی منم یه زمانی رفته بودم جبهه ... و زد زیر خنده من، مات پای تلفن نمی فهمیدم کجای حرفش خنده داره آدم جبهه رفته ای که خون شهدا رو دیده ... اما بعد از جنگ، اینقدر عوض شده بیشتر اعصابم رو بهم می ریخت دیروز به بچه ها گفتم ... فکر نمی کردم دیگه امثال تو وجود داشته باشن نه فقط من، بقیه هم می خوان بیای مهرت به دل همه افتاده تلفن رو که قطع کرد بیشتر از قبل، بین زمین و آسمون گیر افتاده بودم بیخیال کارم شدم و یه راست رفتم حرم نشستم توی صحن ... گیج و مبهوت - آقا جون چه کار کنم؟من اهل چنین محافلی نیستم تمام راه رو دختر و پسر قاطی هم زدن رقصیدن ... اونم که ازگریه ام گرفت به خدا ... نه اینکه خودم رو خوب ببینم و بقیه رو ... دلم گرفته بود فشار زندگی و وضعیت سعید از یه طرف ... نگرانی مادرم و الهام از طرف دیگه و معلق موندن بین زمین و آسمون می ترسیدم رضای خدا و امر خدا به رفتنم باشه اما من از روی جهل، چشمم رو روش ببندم یا اینکه تمام اینها حرف هاش شیطان برای سست کردنم باشه سر در گریبان فرو برده با خدا و امام رضا درد می کردم سرم رو که آوردم بالا ... روحانی سیدی با ریش و موی سفید با فاصله از من روی یه صندلی تاشو نشسته بود ... دعا می خوند آرامش عجیبی توی صورتش بود حتی نگاه کردن به چهره اش هم بهم آرامش می داد ... بلند شدم رفتم سمتش ... حاج آقا برام استخاره می گیری؟ سرش رو آورد بالا و نگاهی به چهره آشفته من کرد ... چرا که نه پسرم برو برام قرآن بیار قرآن رو بوسید با اون دست های لرزان آروم آورد بالا و چند لحظه گذاشت روی صورتش آیات سوره لقمان بود  بسم الله الرحمن الرحیم ... الم این آیات کتاب حکیم است ... مایه هدایت و رحمت نیکوکاران همانان که نماز را بر پا می دارند و زکات می پردازند و به آخرت یقین دارند ... آنان بر طریق هدایت پروردگارشان هستند و آنان رستگاران هستند ... از حرم که خارج شدم ... قلبم آرام آرام بود می ترسیدم انتخاب و این کار بر مسیر و طریقی غیر از خواست خدا باشه... می ترسیدم سقوط کنم از آخرتم می ترسیدم ... اما بیش از اون برای از دست دادن خدا می ترسیدم و این آیات پاسخ آرامش بخش تمام اون ترس ها بود ... حسبنا الله نعم الوکیل ... نعم المولی و نعم النصیر و لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم ... 👈نویسنده:شهیدسید طاها ایمانی ⏪ #ادامہ_دارد... eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 برای دسترسی به قسمت اول رمان به کانال ریپلای مراجعه کنید👇👇👇 @repelay ‌ 🌸 🌿🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼