🔴مصونیت یا محدودیت؟ مساله این است! در کلاس #تریبون_آزاد، بچه ها آزادن هر چی میخوان بگن و معمولا با گفتگو به نتیجه های خوبی می رسیم. یه روز توی سالن مدرسه آماده ی شروع کلاس بودیم. انگار معاون محترم مدرسه قصد نداشت کلاسو ترک کنه. از چهرش مشخص بود کنجکاوه بدونه تو این کلاس چی میگذره. می دونستم با حضورش بچه ها راحت نیستن و به مشکل بر می خوریم. رفتم و محترمانه ازش خواستم کلاسو ترک کنه و دلیل رو توضیح دادم. بش برخورد. چون وقتی رفت، در سالن رو چهار طاق باز گذاشت. مهم نبود البته. مهم نتیجه ای بود که ازین اتفاق گرفتم... بچه ها طبق معمول هر جلسه، شروع کردن حرفای رادیکال زدن: تو کشور ما همه عقده ای هستن... چون زنا اسیرن ...همه محدودیتا مال ما دختراس... تو این مملکت هیچ #آزادی نیست... این حرفا رو با نیم نگاهی به در کاملا باز سالن میگفتن و گاهی صداشونو بالا پایین می بردن؛ کلا راحت نبودن من با سکوت به حرفاشون گوش می دادم. در همین حین آروم به سمت در راه افتادم و همزمان که دو لنگه در رو روی هم میذاشتم، با صدای آهسته ای گفتم: گاهی برای اینکه #امنیت و #آزادی بیشتر داشته باشیم، کمی #محدودیت رو می پذیریم... چفت در رو بستم و رو به سمتشون با صدای بلندتر ادامه دادم: من در رو بستم تا شما آزادانه حرف بزنید... محدودیت برای امنیت و آزادی! سر جام برگشتم و به چهره هاشون نگاه کردم. زبان #تمثیل، تاثیر فوق العاده ای در اقناع داره! پ. ن: لاک پشت بی ریختیه؛ ولی مثال خوبی برای افرادیه که به هوای آزادی، #خودخواسته ولی #ناآگاهانه امنیت خودشون رو از دست میدن. 📝رها عبداللهی @roo_be_rah

باز هم بازی جناب وزیر با کلمات! این بار با دوگانه امنیت_ آزادی! فهمیدنش سخت نیست جناب دکتر؛ وقتی #آزادی من، #امنیت تو را بخطر بیاندازد، حق الناس، ایجاب می کند... آزادی من محدود شود، تا امنیت تو تامين شود. به این می گویند #قانون! 📝 #رها_عبداللهی http://eitaa.com/joinchat/3364487185Ca303041715

🔴فقط شورای نگهبانی که ما می گوییم! 🔺گاه آسیب شناسی تجربیات تلخ، ما را به ارائه راه حل هایی می رساند که خود آسیب زا هستند. ما از تفسیر به رأی قانون زیاد خوده ایم؛ اما اجرای قانون هیچ وقت پشیمانی نمی آورد. نمی شود گاه منتقد عدم اجرای قانون باشیم و گاه مطالبه گر توقف اجرای قانون. 🔹نامه ای به #شورای_نگهبان نوشته شد که «آقای شورای نگهبان بیا در راستای نیل به #انتخاب_آزاد و محک زدن سلایق مختلف سیاسی توسط آحاد جامعه و رقابت عادلانه و مشارکت بالا، در تایید صلاحیت ها فقط به دو ملاک "تجربه سیاسی و اجرایی" و "عدم محکومیت در حوزه مفاسد اقتصادی" اکتفا کن.» دلیل شان هم بلوغ جامعه پس از چهل سال است. 🔹حرف زیبایی ست و در نگاه اول راحت الحلقوم. اما خیلی زود اولین سوال در ذهن مان شکل می گیرد که اگر بناست به خاطر بلوغ جامعه، نظارت را کنار بگذاریم، دلیل سوا کردن دو مولفه فوق چیست؟ 🔹اگر آزادی حکم می کند انتخاب مردم را محدود نکنند، سلیقه شما در سوا کردن ملاک ها، به این محدودسازی دامن نمی زند؟ 🔹اگر سلیقه مردم به این تعلق بگیرد که یک مفسد اقتصادی بهتر می تواند بحران های اقتصادی را حل کند، ملاک تعیین شده توسط شما این را محدود نمی کند؟ 🔹در کدام نظام سیاسی دنیا آزادی به معنای در معرض انتخاب مردم قرار گرفتن کسانی ست که اصل آن نظام را قبول ندارند؟ 🔹آیا #عدالت است در روزگاری که رسانه ها کرکس را جای قناری به افکار عمومی غالب می کنند، دستگاه های نظارتی اجازه دهند افرادی با نداشتن ملاک های قانونی، #آزادی استفاده از فرصت و تریبون فریبکاری در بالاترین جایگاه انتخابی جامعه را بیابند؟ 🔹باز هم می توان به لیست این سوالات اضافه کرد. اما به پرسیدن این سوال اکتفا می کنم؛ آیا دوستان نویسنده نامه به این سوالات فکر نکرده بودند؟ یا ماجرا همان داستان قدیمی «قانونی که من می گویم، شورای نگهبانی که من می گویم ‌‌...» است؟! 🔻پاسخ امام خمینی(ره) به چنین سخنانی کافیست: «نمی‌شود از شما پذیرفت که ما قانون را قبول نداریم. غلط می‌کنی قانون را قبول نداری! قانون تو را قبول ندارد. نباید از مردم پذیرفت، از کسی پذیرفت، که ما شورای نگهبان را قبول نداریم. نمی‌توانی قبول نداشته باشی. مردم رای دادند به اینها، مردم شانزده میلیون تقریباً یا یک قدری بیشتر رای دادند به قانون اساسی. مردمی که به قانون اساسی رای دادند منتظرند که قانون اساسی اجرا بشود؛ نه هر کس از هر جا صبح بلند می‌شود بگوید من شورای نگهبان را قبول ندارم، من قانون اساسی را قبول ندارم، من مجلس را قبول ندارم، من رئیس جمهور را قبول ندارم، من دولت را قبول ندارم. نه! همه باید مقید به این باشید که قانون را بپذیرید، و لو بر خلاف رای شما باشد. باید بپذیرید.» 📝 #رها_عبداللهی http://eitaa.com/joinchat/3364487185Ca303041715