محیی الدین بن عربی:
🔴#دستورالعمل
🔴#نکته_سلوکی
🔴 #تفسیر_قرآن
✅#شرک_خفی
✍ حضرت شیخ اکبر محیی الدین بن عربی در رساله ی شریفه ی وصایا در توضیح آیه مبارکه ی « وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ ۚ » : « و هر كس خدا ترس و پرهيزكار شود خدا راه بيرون شدن را بر او مي‌گشايد و از جايي كه گمان نَبَرد به او روزي عطا كند »می فرمایند:
🔵 از علامات تحقق به تقوی و متقی شدن این است که روزی فرد متقی و با تقوا از جایی که گمان آن را ندارد می رسد و اگر روزی از جایی که گمان آن را دارد رسید پس تقوا در او محقق نگشته و اعتماد بر خداوند ننموده است .
همانا برخی از وجوه تقوا به این معنی است که انسان خدا را مانند سپری قرار دهد برای اینکه نگذارد اسباب در قلب او تأثیر گذاشته و مانع از اعتماد او بر اسباب شود.
انسان به حال خود داناتر است و او از درون خود می یابد که به چه کسی اطمینان دارد و تکیه نموده است و نفسش با چه چیزی سکون و آرامش و قرار می یابد.
( بعد از شنیدن این سخن ) نگو که خداوند ما را به سعی در را تأمین کسانی که نانخور ما هستند امر نموده و نفقه و خرج آنها را بر ما واجب کرده است، پس باید جدیت و تلاش در را به دست آوردن اسبابی که معمولا از راه آنها و به سبب آنها خداوند به ما روزی می دهد نماییم.
این سخن آنچه که ما گفتیم را نقض نمی نماید چرا که ما فقط تو را از اعتماد قلبت بر اسباب و آرامش در زمان فراهم بودن آنها نهی نمودیم و ما به تو نگفتیم که بر اسباب عمل نکن.
سپس می فرمایند :
بعد از نوشتن این وجه برای تقوا خوابیدم و سپس به نفسم رجوع نمودم دیدم که دو بیت شعر را می سرایم که قبلا آن را نمی شناختم :
لا تعتمد إلا علی الله
فکل أمر بید الله
و هذه الاسباب حُجّابه
فلا تکن إلا مع الله
ترجمه :
اعتماد مکن مگر بر خداوند
همه ی امور به دست خداست
این اسباب حجاب خداوند هستند ( و باعث می شوند که انسان محجوب خدا را در پشت امور مشاهده ننماید )
پس فقط با خدا باش ( و دل به او ده )
در ادامه می فرمایند :
به درون خویش نظر نما، اگر می بینی قلبت با آن اسباب کارها آرامش و سکون می یابد پس ایمان خود را متهم نما و بدان که تو آن مرد( ی که ایمان آورده و شرک نورزیده ) نیستی.
اما اگر می بینی که قلبت با خدا آرام است و حالت وجود اسباب و حالت نبود آنها برایت یکسان می باشدپس بدان تو آن مردی هستی که ایمان آوردی و هیچ چیزی را با او شریک نگرداندی ( و موحد حقیقی ) هستی و تو جزء افراد قلیلی هستی و مانند تو کم هستند .
پس اگر خداوند به تو از راهی که گمانش را نداری روزی داد این بشارتی از جانب خدا می باشد که تو از متقین هستی.
وصایا ص 37
👈 ادامه دارد ....
@rooshanfekr
محیی الدین بن عربی:
🔴#دستورالعمل
🔴#نکته_سلوکی
🔴 #تفسیر_قرآن
✅#شرک_خفی
✍ حضرت شیخ اکبر محیی الدین بن عربی در رساله ی شریفه ی وصایا در توضیح آیه مبارکه ی « وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ ۚ » : « و هر كس خدا ترس و پرهيزكار شود خدا راه بيرون شدن را بر او مي‌گشايد و از جايي كه گمان نَبَرد به او روزي عطا كند »می فرمایند:
🔵 از علامات تحقق به تقوی و متقی شدن این است که روزی فرد متقی و با تقوا از جایی که گمان آن را ندارد می رسد و اگر روزی از جایی که گمان آن را دارد رسید پس تقوا در او محقق نگشته و اعتماد بر خداوند ننموده است .
همانا برخی از وجوه تقوا به این معنی است که انسان خدا را مانند سپری قرار دهد برای اینکه نگذارد اسباب در قلب او تأثیر گذاشته و مانع از اعتماد او بر اسباب شود.
انسان به حال خود داناتر است و او از درون خود می یابد که به چه کسی اطمینان دارد و تکیه نموده است و نفسش با چه چیزی سکون و آرامش و قرار می یابد.
( بعد از شنیدن این سخن ) نگو که خداوند ما را به سعی در را تأمین کسانی که نانخور ما هستند امر نموده و نفقه و خرج آنها را بر ما واجب کرده است، پس باید جدیت و تلاش در را به دست آوردن اسبابی که معمولا از راه آنها و به سبب آنها خداوند به ما روزی می دهد نماییم.
این سخن آنچه که ما گفتیم را نقض نمی نماید چرا که ما فقط تو را از اعتماد قلبت بر اسباب و آرامش در زمان فراهم بودن آنها نهی نمودیم و ما به تو نگفتیم که بر اسباب عمل نکن.
سپس می فرمایند :
بعد از نوشتن این وجه برای تقوا خوابیدم و سپس به نفسم رجوع نمودم دیدم که دو بیت شعر را می سرایم که قبلا آن را نمی شناختم :
لا تعتمد إلا علی الله
فکل أمر بید الله
و هذه الاسباب حُجّابه
فلا تکن إلا مع الله
ترجمه :
اعتماد مکن مگر بر خداوند
همه ی امور به دست خداست
این اسباب حجاب خداوند هستند ( و باعث می شوند که انسان محجوب خدا را در پشت امور مشاهده ننماید )
پس فقط با خدا باش ( و دل به او ده )
در ادامه می فرمایند :
به درون خویش نظر نما، اگر می بینی قلبت با آن اسباب کارها آرامش و سکون می یابد پس ایمان خود را متهم نما و بدان که تو آن مرد( ی که ایمان آورده و شرک نورزیده ) نیستی.
اما اگر می بینی که قلبت با خدا آرام است و حالت وجود اسباب و حالت نبود آنها برایت یکسان می باشدپس بدان تو آن مردی هستی که ایمان آوردی و هیچ چیزی را با او شریک نگرداندی ( و موحد حقیقی ) هستی و تو جزء افراد قلیلی هستی و مانند تو کم هستند .
پس اگر خداوند به تو از راهی که گمانش را نداری روزی داد این بشارتی از جانب خدا می باشد که تو از متقین هستی.
وصایا ص 37
👈 ادامه دارد ....
@rooshanfekr
محیی الدین بن عربی:
🔴#دستورالعمل
🔴#نکته_سلوکی
🔴 #تفسیر_قرآن
✅#شرک_خفی
✍ حضرت شیخ اکبر محیی الدین بن عربی در رساله ی شریفه ی وصایا در توضیح آیه مبارکه ی « وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ ۚ » : « و هر كس خدا ترس و پرهيزكار شود خدا راه بيرون شدن را بر او مي‌گشايد و از جايي كه گمان نَبَرد به او روزي عطا كند »می فرمایند:
🔵 از علامات تحقق به تقوی و متقی شدن این است که روزی فرد متقی و با تقوا از جایی که گمان آن را ندارد می رسد و اگر روزی از جایی که گمان آن را دارد رسید پس تقوا در او محقق نگشته و اعتماد بر خداوند ننموده است .
همانا برخی از وجوه تقوا به این معنی است که انسان خدا را مانند سپری قرار دهد برای اینکه نگذارد اسباب در قلب او تأثیر گذاشته و مانع از اعتماد او بر اسباب شود.
انسان به حال خود داناتر است و او از درون خود می یابد که به چه کسی اطمینان دارد و تکیه نموده است و نفسش با چه چیزی سکون و آرامش و قرار می یابد.
( بعد از شنیدن این سخن ) نگو که خداوند ما را به سعی در را تأمین کسانی که نانخور ما هستند امر نموده و نفقه و خرج آنها را بر ما واجب کرده است، پس باید جدیت و تلاش در را به دست آوردن اسبابی که معمولا از راه آنها و به سبب آنها خداوند به ما روزی می دهد نماییم.
این سخن آنچه که ما گفتیم را نقض نمی نماید چرا که ما فقط تو را از اعتماد قلبت بر اسباب و آرامش در زمان فراهم بودن آنها نهی نمودیم و ما به تو نگفتیم که بر اسباب عمل نکن.
سپس می فرمایند :
بعد از نوشتن این وجه برای تقوا خوابیدم و سپس به نفسم رجوع نمودم دیدم که دو بیت شعر را می سرایم که قبلا آن را نمی شناختم :
لا تعتمد إلا علی الله
فکل أمر بید الله
و هذه الاسباب حُجّابه
فلا تکن إلا مع الله
ترجمه :
اعتماد مکن مگر بر خداوند
همه ی امور به دست خداست
این اسباب حجاب خداوند هستند ( و باعث می شوند که انسان محجوب خدا را در پشت امور مشاهده ننماید )
پس فقط با خدا باش ( و دل به او ده )
در ادامه می فرمایند :
به درون خویش نظر نما، اگر می بینی قلبت با آن اسباب کارها آرامش و سکون می یابد پس ایمان خود را متهم نما و بدان که تو آن مرد( ی که ایمان آورده و شرک نورزیده ) نیستی.
اما اگر می بینی که قلبت با خدا آرام است و حالت وجود اسباب و حالت نبود آنها برایت یکسان می باشدپس بدان تو آن مردی هستی که ایمان آوردی و هیچ چیزی را با او شریک نگرداندی ( و موحد حقیقی ) هستی و تو جزء افراد قلیلی هستی و مانند تو کم هستند .
پس اگر خداوند به تو از راهی که گمانش را نداری روزی داد این بشارتی از جانب خدا می باشد که تو از متقین هستی.
📚وصایا ص 37
@rooshanfekr
محیی الدین بن عربی:
🔴#دستورالعمل
🔴#نکته_سلوکی
🔴 #تفسیر_قرآن
✅#شرک_خفی
✍ حضرت شیخ اکبر محیی الدین بن عربی در رساله ی شریفه ی وصایا در توضیح آیه مبارکه ی « وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ ۚ » : « و هر كس خدا ترس و پرهيزكار شود خدا راه بيرون شدن را بر او مي‌گشايد و از جايي كه گمان نَبَرد به او روزي عطا كند »می فرمایند:
🔵 از علامات تحقق به تقوی و متقی شدن این است که روزی فرد متقی و با تقوا از جایی که گمان آن را ندارد می رسد و اگر روزی از جایی که گمان آن را دارد رسید پس تقوا در او محقق نگشته و اعتماد بر خداوند ننموده است .
همانا برخی از وجوه تقوا به این معنی است که انسان خدا را مانند سپری قرار دهد برای اینکه نگذارد اسباب در قلب او تأثیر گذاشته و مانع از اعتماد او بر اسباب شود.
انسان به حال خود داناتر است و او از درون خود می یابد که به چه کسی اطمینان دارد و تکیه نموده است و نفسش با چه چیزی سکون و آرامش و قرار می یابد.
( بعد از شنیدن این سخن ) نگو که خداوند ما را به سعی در را تأمین کسانی که نانخور ما هستند امر نموده و نفقه و خرج آنها را بر ما واجب کرده است، پس باید جدیت و تلاش در را به دست آوردن اسبابی که معمولا از راه آنها و به سبب آنها خداوند به ما روزی می دهد نماییم.
این سخن آنچه که ما گفتیم را نقض نمی نماید چرا که ما فقط تو را از اعتماد قلبت بر اسباب و آرامش در زمان فراهم بودن آنها نهی نمودیم و ما به تو نگفتیم که بر اسباب عمل نکن.
سپس می فرمایند :
بعد از نوشتن این وجه برای تقوا خوابیدم و سپس به نفسم رجوع نمودم دیدم که دو بیت شعر را می سرایم که قبلا آن را نمی شناختم :
لا تعتمد إلا علی الله
فکل أمر بید الله
و هذه الاسباب حُجّابه
فلا تکن إلا مع الله
ترجمه :
اعتماد مکن مگر بر خداوند
همه ی امور به دست خداست
این اسباب حجاب خداوند هستند ( و باعث می شوند که انسان محجوب خدا را در پشت امور مشاهده ننماید )
پس فقط با خدا باش ( و دل به او ده )
در ادامه می فرمایند :
به درون خویش نظر نما، اگر می بینی قلبت با آن اسباب کارها آرامش و سکون می یابد پس ایمان خود را متهم نما و بدان که تو آن مرد( ی که ایمان آورده و شرک نورزیده ) نیستی.
اما اگر می بینی که قلبت با خدا آرام است و حالت وجود اسباب و حالت نبود آنها برایت یکسان می باشدپس بدان تو آن مردی هستی که ایمان آوردی و هیچ چیزی را با او شریک نگرداندی ( و موحد حقیقی ) هستی و تو جزء افراد قلیلی هستی و مانند تو کم هستند .
پس اگر خداوند به تو از راهی که گمانش را نداری روزی داد این بشارتی از جانب خدا می باشد که تو از متقین هستی.
📚وصایا ص 37
@rooshanfekr