⚠️ کسی را به خاطر قرض از خانه‌اش نباید بیرون کرد 🔹 شیخ صدوق رحمه الله روایت کرده است: ✍ ۳۷۱٥- رَوَى إِبْرَاهِيمُ بْنُ هَاشِمٍ أَنَّ مُحَمَّدَ بْنَ أَبِي عُمَيْرٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ كَانَ رَجُلًا بَزَّازاً فَذَهَبَ مَالُهُ وَ افْتَقَرَ وَ كَانَ لَهُ عَلَى رَجُلٍ عَشَرَةُ آلَافِ دِرْهَمٍ فَبَاعَ دَاراً لَهُ كَانَ يَسْكُنُهَا بِعَشَرَةِ آلَافِ دِرْهَمٍ وَ حَمَلَ الْمَالَ إِلَى بَابِهِ فَخَرَجَ إِلَيْهِ مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي عُمَيْرٍ فَقَالَ مَا هَذَا قَالَ هَذَا مَالُكَ الَّذِي لَكَ عَلَيَّ قَالَ وَرِثْتَهُ قَالَ لَا قَالَ وُهِبَ لَكَ قَالَ لَا قَالَ فَقَالَ فَهُوَ ثَمَنُ ضَيْعَةٍ بِعْتَهَا قَالَ لَا قَالَ فَمَا هُوَ قَالَ بِعْتُ دَارِيَ الَّتِي أَسْكُنُهَا لِأَقْضِيَ دَيْنِي فَقَالَ مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي عُمَيْرٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ حَدَّثَنِي ذَرِيحٌ الْمُحَارِبِيُّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ: لَا يُخْرَجُ الرَّجُلُ عَنْ مَسْقَطِ رَأْسِهِ بِالدَّيْنِ ارْفَعْهَا فَلَا حَاجَةَ لِي فِيهَا وَ اللَّهِ إِنِّي مُحْتَاجٌ فِي وَقْتِي هَذَا إِلَى دِرْهَمٍ وَ مَا يَدْخُلُ مِلْكِي مِنْهَا دِرْهَم‏. 🔸 محمد بن ابى عمیر رضوان الله علیه (فقیه بزرگ شیعه، و از اصحاب امام رضا علیه السلام) که پارچه فروش بود ورشکست شد و مالش را از دست داد. (شاید بعد از غرامت سنگین زندان هارون عباسی ملعون؛ آنگونه که در رجال کشی آمده است) او از مردی ده هزار درهم طلب داشت. مرد بدهکار که از وضع او اطلاع یافت خانه مسکونی خود را به ده هزار درهم فروخت و مال را به در خانه او آورد، محمد بن ابى عمیر بیرون آمد و مال را دید و پرسید: این چیست؟ گفت: این مالی است که از من می‌خواستی. محمد گفت: این را از کجا آورده‏‌ای؟ آیا ارث به تو رسیده؟ گفت: نه. پرسید: کسی به تو بخشیده؟ گفت: نه. پرسید: مزرعه‏‌ای داشتی و فروختی؟ گفت: نه. پرسید: پس از کجاست؟ گفت: خانه‏‌ای داشتم که در آن زندگی می‌کردم آن را فروختم که دینم را ادا کنم. محمد بن ابى عمیر سر بر آورد و گفت: ذریح محاربی از امام صادق علیه السلام مرا حدیث کرد که: «کسی را برای دِین از محل سکونتش [یا زادگاهش] بیرون نمی‌کنند.» این پول را بگیر من بدان نیاز ندارم، و به خدا سوگند که اکنون من حتی به یک‏ درهم هم محتاجم‏ ولی از این پول حتی یک‏ درهم‏ هم وارد منزلم نخواهم کرد. 📚 من لا یحضره الفقیه، تألیف شیخ صدوق، ج‏لد ۳، صفحه ۱۹۰ 📚 علل الشرائع، تألیف شیخ صدوق، ج‏لد ۲، صفحه ۵۲۹ #کتاب_من_لا_یحضره_الفقیه #کتاب_علل_الشرائع

عبودیت یعنی راه فنا در پیش گرفتن : عبودیت این است که:  انسان راه فنای خود را در پیش بگیرد. این راه اگر به آخر برسد، اگر انسان از خود برهد و نجات پیدا بکند و در آخر از او خبرى نماند. آن وقت عبودیت بکمال خود رسیده که انسان از خود بطور کلى خلاص شده و در آنجا به جوار حق با لقاء حق رسیده است. تکرار می ‏کنم عبودیت، راه فنا را در پیش گرفتن است، خود را فانى کردن، از خود گذشتن، از خودى خلاص شدن، خودى ها را نادیده گرفتن، هرچه دلم می ‏خواهد عکسش را انجام دادن، هرچه «من» می ‏خواهم با «من» به مقابله برخاستن، هرچه نفس می ‏خواهد، نفس را کوبیدن است، غیر از این چیزى نیست. امام صادق علیه‏ السلام در مصباح الشریعه درباب جهاد و ریاضت ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ; خوشا بحال آن کسى که براى نیل به حق با نفسش و با هرچه دلش می ‏خواهد مبارزه بکند، مجاهدت بکند، جهاد بکند با نفسش و خواسته‏ های خودش. بعد مى فرماید: عجیب بیانى است! من گاهى فکر می ‏کنم این جمله امام صادق علیه‏السلام را بدهند به همه مؤمنین و بگویند با همین عقل و درک فعلى خودتان در این جمله دقت کنید: هر کس شکست بدهد جُند نفسش را، جند خواسته هایش را، این آدم به رضا الله به رضاى خدا نائل شده اﺳﺖ, ﺁﻳﺖ اﻟﻠﻪ ﻣﺤﻤﺪﺷﺠﺎﻋﻲ ﺭﺣﻤﻪ اﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ مقالات #عبودیت

درد فیلسوف و عارف : درد فيلسوف دردمند، درد دانستن است . او می خواهد حقيقت را بشناسد ... اما درد عارف ، درد رسيدن و يکی شدن و محو گشتن است . درد فيلسوف که او را از سايرين متمايز می گرداند ، اعلام نياز فطرت دانستن است ، اما درد عارف که عشق و جاذبه است ، اعلام نياز فطرت عشق است ... عارف می خواهد پرواز کند و تا حقيقت را با تمام وجود خويش لمس نکرده آرام نمی گيرد . کسانی که به خود آگاهی رسيده اند می دانند "من" و "خود واقعی" چيست ، فيلسوف ، من و خود واقعی را روح و جان می داند ، لکن عارف برآن اعتراض دارد ! عارف میگوید : "خود" و "من واقعی" خداست ، در مرتبه ای از مراتب ، اين روح و جان تعيّن است و عارف با شکستن اين تعينات ، "خود واقعی" را در می يابد ، آنچه را که فيلسوف خود و من واقعی می داند درنظر و عقيده عارف ، مظهری است از خود و روح واقعی ... کسی که می خواهد به خود واقعی برسد بايد فانی شده و تعينات را درهم شکند ! و اثری از جان و روح نبيند ، اين قطره جدا شده از دريا بايد به دريا پيوندد و محو شود ، در اين مقام است که می تواند خود و من واقعی را دريابد . منبع:کتاب انسان در قرآن  شهید مطهری  صفحه70  #عرفان_فلسفه

#حرکت_به_سوی_تعالی هر چقدر به تعالی بیشتر نزدیک شوید ،دیگران را بیشتر از دست می دهید. در سفر زندگی و حرکت به سوی تعالی و کمال، منتظر از دست دادن دیگران ،حتی نزدیکترین اطرافیانتان باشید .چون آنان شما را فردی معمولی، ‌تحت سلطه و برای خود می خواهند ،نه آن چیزی که خود واقعی شماست . مرز محبت و دوستی آنان با شما تا جایی‌ست که مطابق خواست و نظر آنان حرکت می کنید نه آنچه برابر با سرشت و فطرت درونی شماست .بنابراین هر وقت احساس کردند شما می خواهید خود واقعی تان باشید ، مخالفت ها و کار شکنی ها را با شما شروع تا شما را از رسیدن به جایگاه واقعی خودتان دور کنند ،چرا که رسیدن به جایگاه واقعی خودتان همان و پایان یافتن سلطه جویی آنان همان. برگرفته از متن ترجمه شده انگلیسی

شاهد ذهنت باش از ذهنت بیرون بیا. شاهد ذهنت شو؛ تمامی رفت و آمدهایش را تماشا کن. بخشی از آن ترافیک نباش؛ کنار جاده بایست ، زیرا "تو" ذهن نیستی. زمانی که این جمله تجربه ات شد ، که تو ذهن نیستی ، دیگر مسئله ی زاده شدن در یک مسیر تکراری بيهوده درمیان نیست. این ذهن و هویت گرفتن با ذهن است که سبب حرکت تکراری در یک حلقه است. هویت نگیر. تو نه بدن هستی و نه ذهن. تو فقط آن "شاهد "خالص هستی. این روشی ساده است ، ساده ترین روش برای بزرگترین تجربه ، میانبر ترین راه هاست. هرگاه وقت داری ، از هر فرصتی استفاده کن ، به هیچ وضعیت بدنی خاصی نیاز نیست ، فقط یک "شاهد "بمان، شاهد خیال ، حالات ، و شاهد افکاری که در ذهن گذر می کنند. فقط با شاهد بودن، ذهن از بین می رود. #سکوت #ذهن #مراقبه @sserfan

نهج البلاغه معجونی تمام نشدنی: 📚نهج البلاغه 📝حکمت۳۲۸ 🚨إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ فَرَضَ 🚨فِي أَمْوَالِ الْأَغْنِيَاءِ أَقْوَاتَ الْفُقَرَاءِ 🚨فَمَا جَاعَ فَقِيرٌ إِلَّا بِمَا مُتِّعَ بِهِ غَنِيٌّ 🚨وَ اللَّهُ تَعَالَي سَائِلُهُمْ عَنْ ذَلِكَ ✅همانا خداي سبحان 📢روزي فقراء را در اموال سرمايه داران قرار داده است، ♣️پس فقيري گرسنه نمي ماند جز به كاميابي توانگران، 😡و خداوند از آنان نسبت به گرسنگي گرسنگان خواهد پرسيد. ✅کانال کافیه نکته های ناب ┏━━━✨❣❤️❣✨━━┓ 💐 @rooshanfekr 💐 ┗━━━✨❣❤️❣✨━━┛

‍ 💠آیت الله سید علی قاضی (ره)💠 چهل سال است که دم از پروردگار زده‌ام، چند مرتبه خواستند مرا بکشند، خدا کمکم کرد. در این مدت نه خوابی دیده‌ام، نه مکاشفه‌ای، نه رفیقی، نه همدردی. چهل سال است که در را می‌کوبم و خبری نیست. هرچه باداباد، در بحر جنون پا می‌زنم، امشب کشفی نصیبم شد، شد! نشد، نشد. امشب خوابی دیدم، دیدم! ندیدم، ندیدم. من معرفت خودش را می‌خواهم. 📚منبع: ستارگان سپهر سلوک

«سبک زندگی اسلامی» «Islamic life style» امام خامنه‌ای: «هر کشوری که در آن بنیان خانواده مستحکم باشد، بسیاری از مشکلات آن کشور، به برکت خانواده،‌ برطرف می‌شود یا اصلاً بوجود نمی‌آید.» @rooshanfekr

⚜توصیه های حاج محمد اسماعیل #دولابی (رحمة الله علیه) در خصوص زندگی مومنانه: 1🍃.هر وقت در زندگی‌ات گیری پیش آمد و راه بندان شد، بدان خدا کرده است؛ زود برو با او خلوت کن و بگو با من چه کار داشتی که راهم را بستی؟ هر کس گرفتار است، در واقع گرفته ی یار است. 2🍃. زیارتت، نمازت، ذکرت و عبادتت را تا زیارت بعد، نماز بعد، ذ کر بعد و عبادت بعد حفظ کن؛ کار بد، حرف بد، دعوا و جدال و… نکن و آن را سالم به بعدی برسان. اگر این کار را بکنی، دائمی می شود؛ دائم در زیارت و نماز و ذکر و عبادت خواهی بود. 💯 @rooshanfekr 3🍃. اگر غلام خانه‌زادی پس از سال ها بر سر سفره صاحب خود نشستن و خوردن، روزی غصه دار شود و بگوید فردا من چه بخورم؟ این توهین به صاحبش است و با این غصه خوردن صاحبش را اذیت می کند. بعد از عمری روزی خدا را خوردن، جا ندارد برای روزی فردایمان غصه دار و نگران باشیم. 4🍃. گذشته که گذشت و نیست، آینده هم که نیامده و نیست. غصه ها مال گذشته و آینده است. حالا که گذشته و آینده نیست، پس چه غصه ای؟ تنها حال موجود است که آن هم نه غصه دارد و نه قصه. 5🍃. موت را که بپذیری، همه ی غم و غصه ها می رود و بی اثر می شود. وقتی با حضرت عزرائیل رفیق شوی، غصه هایت کم می شود. آمادگی موت خوب است، نه زود مردن. بعد از این آمادگی، عمر دنیا بسیار پرارزش خواهد بود. ذکر موت، دنیا را در نظر کوچک می کند و آخرت را بزرگ. حضرت امیر علیه السلام فرمود:یک ساعت دنیا را به همه ی آخرت نمی دهم. آمادگی باید داشت، نه عجله برای مردن. 💯 @rooshanfekr

💠دنیا از منظر رسول الله(ص)؛💠 🌟رسول گرامی اسلام حضرت محمد بن عبدالله (ص) که سنت و سیرت و سریرت او بر مدار وحی و عقل، نظم و  نضد یافته است، چون دنیا را به خوبی می شناسد، آن را به روشنی نیز تصویر می کند که در این جا به سه نمونه از سخنان آن حضرت درباره دنیا اشاره می شود: 💎"الدنیا دار من لا دار له و مال من لا مال له و لها یجمع من لا عقل له" کسی که از جهت فرهنگی گرفتار فقر و به لحاظ عقل ناب و خردمندی تهیدست است، به سراغ زباله دنیا می رود و به جمع آوری آن می پردازد.💎"من زهد فی الدنیا علّمه الله بلا تعلّم و جعله بصیرا" پاداش بی رغبتی در زباله هوا و پلیدی هوس و جزای بی اعتنایی به لهو و لعب و جایزه رهایی از تفاخر و تزین  وتکاثر این است که انسان سالک صالح لیاقت شاگردی خدای سبحان را به دست می آورد و از علم الهی بهره می برد و خداوند او را بینا می کند و از صاحب نظر بودن به صاحب بصر شدن ارتقایش می بخشد.💎"ما مثلی و مثل الدنیا الا کراکب قال فی ظلّ شجره فی یوم حارّ ثم راح و ترکها / قضیه من و دنیا داستان انسان مسافر و سواری است که چند لحظه از مرکب پیاده شد و زیر سایه درختی در روز گرمی قیلوله نمود و پس از استراحتی کوتاه آن محل را ترک کرد و به سفر خود ادامه داد. ✅کانال کافیه نکته های ناب ┏━━━✨❣❤️❣✨━━┓ 💐 @rooshanfekr 💐 ┗━━━✨❣❤️❣✨━━┛

🔸قرآن سوره بقره آیه ۱۱۵ : وَلِلَّهِ ٱلْمَشْرِقُ وَٱلْمَغْرِبُ ۚ فَأَيْنَمَا تُوَلُّوا۟ فَثَمَّ وَجْهُ ٱللَّهِ ۚ إِنَّ ٱللَّهَ وَٰسِعٌ عَلِيمٌۭ مشرق و مغرب، از آن خداست! و به هر سو رو کنید، خدا آنجاست! خداوند بی‌نیاز و داناست! 🔹امام علی (ع) : من هرگز پُرخورى نكردم. گفته شد چرا؟ فرمودند: زيرا هر لقمه اى را كه به طرف دهانم بردم نام خدا را بر آن خواندم. 📃بحارالانوار 66: 412 @rooshanfekr

🌟پیامبر اکرم (ص): 💎هرکس مؤمنی را غمگین کند سپس همه دنیا را به او بدهد، این کار جبران آن را نخواهد کرد و پاداشی برای این کارش داده نمی شود. 📚بحار، ج۷۲، ص۱۵۰