✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: روز سوم #محرم الحرام موضوع: #احکام_عزاداری ❓اگر شخصی در روضه‌ها به صورتش دست بزند تا جایی که صورتش زخم شود، یا کبود شود، آیا این عمل مشکلی دارد؟  ✅ در پاسخ باید عرض کنیم در حد کبود شدن (معمولی) که حالا ممکن است با زنجیر زدن با سینه زدن بدن کبود شود، اگر ضرر معتنابهی برای بدن نداشته باشد به نظر مقام معظم رهبری اشکالی ندارد؛ اما کارهایی فراتر از این‌ها که ممکن است دشمنان سوء استفاده کنند، مثل مجروح کردن خود، یا بدن را زخم کردن و قمه زدن یا مثل عبور از روی آتش و امثال این‌ها که در بعضی جاها برخی از افراد انجام می‌دهند، چون به هر حال این‌ها اعمال مستندی نیستند و نه در عزاداری‌ها وارد شده و نه سیره (اهل‌بیت و بزرگان دین) بر این بوده است و امروزه هم دشمنان از این‌گونه اعمال علیه مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام و پیروان این مکتب سوءاستفاده می‌کنند، اگر در آن حد باشد، بله اشکال دارد؛ اما اگر در همین حد که متعارف است سینه می‌زنند، زنجیر می‌زنند، بدنشان ممکن است سرخ شود، یا کمی کبود شود، در حد متعارفش که ضرر معتنابهی برای بدن نداشته باشد، اشکالی ندارد. ❓برهنه شدن در سینه زنی به شرط این که نامحرم نباشد اشکال دارد؟ ✅ شایسته است عزاداری به شیوه مرسوم و سنتی که با لباس انجام می‌گرفته، برگزار گردد. 📚منبع: khamenei.ir https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#شیعه و #جنایتکاران_کربلا»        روز جمعه، ١۴٠٢/٠۴/٣٠ ✍️ مناسبت روز: امروز سومین روز ماه حزن و اندوه است و مورخین آورده‌اند که در این روز، عمربن سعد ملعون با لشگری چهار، شش یا نه هزار نفری وارد صحرای کربلا شد و در مقابل کاروان حسینی صف‌آرایی کرد؛ لذا سخن امروز را با لعن و نفرین به تمامی کسانی که باعث رعب و وحشت کودکان و زنان حسینی گردیدند، آغاز می‌نمائیم؛ یکی از شبهاتی که در این ایام از جانب برخی از نواصب در فضای مجازی و حقیقی مطرح می‌شود، این است که می‌گویند کوفه پایگاه شیعیان بوده و تمامی لشکریان چند هزار نفری که روبروی امام حسین(ع) ایستادند، همه از شیعیان کوفی بوده‌اند، بنابراین شیعیان خودشان امامشان را دعوت و پس از آن ایشان را کشته‌اند و حالا پس از هزار و چند صد سال هنوز برای او عزاداری می‌کنند و اشک می‌ریزند! لذا این موضوع اصلاً به بنی‌امیه و پیروان خلفاء راشدین مربوط نمی‌شود! ✅ برای پاسخ به این شبهه به سراغ مصاحبه استاد محمدحسین رجبی دوانی مورخ معاصر تاریخ اسلام در تاریخ ۱۳۹۳/۰۹/۰۹ با گروه نسیم می‌رویم و با نگاه تاریخی دقیق به این شبهه پاسخ می‌دهیم: ✍️ بی‌شک نسبت دادن لشکر ابن زیاد ملعون به شیعه، جفای عظیمی است، چرا که طبق تاریخ حداقل نیمی از مردم کوفه مخالف امیرالمؤمنین (ع) بوده‌اند و نیم دیگر هم «شیعه» نبودند بلکه حداکثر هواخواه حضرت علی (ع) بودند، چنانچه «ابن ابی الحدید» شارح اهل سنت نهج‌البلاغه این مطلب را می‌گوید و سپس تصریح می‌کند که البته آنها شیعه نبودند بلکه فقط هواخواه حضرت علی (ع) بودند؛ البته عقل سلیم حکم می‌کرد که امیرالمؤمنین (ع) مرکز خلافتشان را جایی انتخاب کنند که بیشترین پذیرش را دارند منتهی این که گفته می‌شود کوفیان «شیعه» بودند، این یک دروغ و جفای بزرگ تاریخی نسبت به شیعه است، زیرا «شیعه» به کسی اطلاق می‌شود که حضرت علی (ع) را امام اول و جانشین بلافصل پیامبر اکرم (ص) بداند و خلافت خلفای سه‌گانه را قبول نداشته باشد، این در حالی است که در تاریخ آمده، امیرالمؤمنین (ع) در کوفه چندین بار که خواستند از روش خلفای پیشین انتقاد کنند، کوفیان فریاد "وا ابوبکرا و واعمرا" سر دادند تا جایی که حضرت مجبور به سکوت شدند و نتوانستند بسیاری از بدعت‌های خلفاء را در کوفه بردارند! و حتی در تاریخ آمده که کوفیان «حی علی خیرالعمل» که خلیفه دوم برداشته بود را در اذان نمی‌گفتند و اصلاح آن را از امیرالمؤمنین نپذیرفتند! حالا چگونه می‌توان گفت که کوفیان «شیعه» بودند؛ آن‌ها حداکثر هوادار حضرت امیر (ع) در دوره‌ای به عنوان خلیفه چهارم بودند و از خلفای پیشین در همه چیز حتی در بدعت‌هایشان پیروی می‌کردند، لذا در نهج‌البلاغه می‌بینید که چگونه کوفیان، دل حضرت امیر (ع) را به درد آورده و نسبت به آن‌ها گلایه‌ها کرده‌اند؛ بنابراین اگر می‌بینیم برای امام حسین (ع) دوازده هزار نامه از کوفیان رسیده، این موضوع به این معنا نیست که کوفه ١٢ هزار شیعه داشته است، اگر اینطور بود که اصلاً عالم اسلام دگرگون می‌شد؛ درست است که نهضت نامه‌نگاری با امام را برخی شیعیان در کوفه، مانند سلیمان ابن صرد، حبیب ابن مظاهر، و مسلم ابن عوسجه، و عابس آغاز کردند، اما پس از آن، بسیاری از غیر شیعیان به این حرکت پیوستند و این موضوع به دلیل تحقیری بود که کوفیان در زمان حاکمیت بنی‌امیه با آن مواجه شده بودند و آنها می‌خواستند به واسطه دعوت امام از این ذلت بیرون بیایند لذا برای امام حسین (ع) هزاران نامه نوشتند؛ البته مخالفان و دشمنان مکتب اهل‌بیت که می‌خواهند این‌طور القاء کنند که هر کس امام را دعوت کرده و با حضرت مسلم (ع) بیعت نموده شیعه است، خودشان بهتر می‌دانند که کوفیان به سبب همین موضوع که شیعه و پیرو اهل‌بیت (ع) نبودند و به امامت و ولایت الهی امام حسین (ع) اعتقادی نداشتند، اینقدر زود جا زدند و متأسفانه در روبروی امام قرار گرفتند؛ بر این اساس با قاطعیت می‌توان گفت که در کربلا، حتی یک شیعه را نمی‌توان پیدا کرد که با امام جنگیده باشد؛ البته مسلماً برخی از آنها ترسیده و به کمک امام خود نیامدند، اما هرگز شیعیان در بین لشگر جنایتکار کربلا نبوده‌اند. ✍️ روضه: امشب، طبق سنت علماء، متعلق به فرزندان شهید حضرت زینب (س) است؛ در مقاتل آمده که هرکس از بنی‌هاشم رو زمین می‌افتاد، حضرت زینب (ع) برای تسلای قلب امام از خیمه بیرون می‌آمدند، اما بعد از شهادت دو فرزند خود در خیمه ماندند تا مبادا برادر بزرگوارشان شرمنده شوند! بیهوده می‌زنند همه، لاف عاشقی کس نیست عاشق تو به مانند زینبت ای هست و نیستم به فدای تو یاحسین نا قابل است جان دو فرزند زینبت خوشبخت خواهری که‌تو باشی برادرش تا سایه‌ی تو هست دگر غم نمی‌خورم... https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: روز چهارم #محرم الحرام موضوع: #احکام_عزاداری ❓آیا پخش سخنرانی و مداحی و مانند آن، از بلندگوی مسجد و حسینیه جایز است؟ ✅ اگر چه اقامه مراسم و شعائر دینی در زمان‌های مناسب در مسجد و حسینیه از بهترین کارها و جزو مستحبات مؤکد می‌باشد، ولی واجب است برگزار کنندگان مراسم از اذیّت و ایجاد مزاحمت برای همسایگان پرهیز کنند، هرچند با قطع صدای بلندگوی خارج مجلس و اختصاص آن به داخل باشد. ❓آیا می توان از اموال بیت المال برای مراسم عزاداری استفاده کرد؟ ✅ بطور کلی این‌گونه امور تابع قوانین و مقررات اداره مربوطه می‌باشد و تخلف از آن جایز نیست؛ و اگر بر طبق قوانین و مقررات باشد، مانع ندارد. 📚منبع: khamenei.ir https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «سی هزار نفر در برابر ٧٢ نفر؟!»        روز شنبه، ١۴٠٢/٠۴/٣١ ✍️ مناسبت روز: امروز چهارمین روز از ماه محرم‌الحرام است که در کتب تاریخی آمده در چنین روزی در سال ۶١ هجری قمری، ابن زیاد ملعون، مردم کوفه را در مسجد جمع کرد و با تهدید و تطمیع آنها، جمع زیاد دیگری را به کربلا گسیل داشت؛ به‌طوری که برخی از مورخین نوشته‌اند ١٣ هزار نفر در قالب ۴ گروه به سپاه عمر بن سعد ملعون که تا آن زمان حدود ده هزار نفر بودند، پیوستند و در برابر کاروان حسینی صف‌آرایی نمودند؛ البته این پایان کار نبود و طبق برخی از مستندات تاریخی تا روز عاشورا، حدود هفت تا ده هزار نفر دیگر نیز به لشگر عمربن‌سعد پیوستند تا با بیش از ٣٠ هزار نفر با سپاه ٧٢ نفری امام بجنگند! ❓براین اساس یکی از شبهاتی که پیوسته در طول تاریخ مطرح شده این است که به راستی تعداد لشکر یزید و همچنین تعداد جنگجویان کاروان حسینی چند نفر بوده‌اند؟ و اگر واقعاً سپاه امام تنها ٧٢ نفر بوده‌اند، چه نیازی به تدارک بیش از ٣٠ هزار نفر در لشکر عمر بن سعد بوده است؟! ✅ برای پاسخگویی به این سؤال، ابتدا باید عرض کنیم که مسلماً «آمار» نقش بنيادی در ارائه روشن از سيمای يك فرايند و حادثه تاريخی دارد، ليكن در رابطه با حادثه تلخ کربلا، اعداد مختلفی برای سپاهيان دو طرف ذکر گردیده، اما این موضوع، تفاوت زیادی را در اصل حادثه کربلا ایجاد نمی‌کند، چراکه آنچه كه مسلم است، مجموع سپاهيان حضرت اباعبدالله (ع) بسیار اندک بوده و طبق قول مشهور که شيخ مفيد (ره) در ارشاد، صفحه ۴۴٧ به آن اشاره نموده بجز شخص امام، تنها ٧٢ نفر (٣٢ نفر سواره و ۴٠ تن پياده بوده‌اند؛ و البته در روایت دیگری که علامه مجلسی (ره) در بحارالأنوار، جلد ۴۵،صفحه ۴ آورده، اصحاب امام حسین را ١۴۵ نفر ( ۴۵ نفر سواره و ١٠٠ تن پياده ذكر کرده است، اما بالاخره در اصل موضوع که قلیل بودن تعداد اصحاب حضرت است، تفاوتی وجود ندارد؛ در رابطه آمار سپاهیان یزیدی نیز اعداد متفاوتی ذکر شده و آمار از ١۴ هزار تا ٣۵هزار و بیشتر در کتب مختلف تاریخی آمده، اما به نظر مى‌رسد گزارش قابل اعتماد در این‌باره، دو روایت از شیخ صدوق (ره) در امالى، مجلس ٢۴، ص ١٧٧ می‌باشد که آمار ٣٠ هزار نفری سپاه يزيد را تأیید می‌نماید؛ اما به هر حال با این ارقام نیز در اصل موضوع که کثرت لشگریان یزید در کربلا بوده، تفاوتی ایجاد نمی‌شود؛ ✅ اما در پاسخ به سؤال دوم که در برابر ٧٢ نفر، چه نیازی به تدارک چند ده هزار نفر نیرو بوده است؟ باید به چند نکته مهم اشاره نمائیم: 1️⃣ تمامی افراد لشگر عمر بن سعد به ظاهر مسلمان بوده‌اند و حتی در برخی از کتب تاریخی نام برخی از صحابه پیامبر (ص) و تابعین در این لشگر ذکر شده، لذا آنها از زبان پیامبر (ص) در رابطه با امام حسین (ع) سخنان بسیاری شنیده بودند؛ سخنانی همچون: ⬅️ «حسن و حسين(ع) دو سرور جوانان اهل بهشتند، هر كه آنان را دوست بدارد، مرا دوست داشته و هر كه با آنان دشمنى كند، با من دشمنى كرده است»‌ (بحارالأنوار، ج‏۴٣، ص٣٠۴) ⬅️ «حسین از من است و من از حسین هستم؛ خدا دوست دارد كسی را كه حسین دوست دارد...» (سنن ترمذی، ج ۵، ص ۶۵٨؛و ارشاد شیخ مفید، ج ۲، ص ۱۲۷) لذا آن‌ها از رویارویی و کشتن امام حسین (ع) به شدت وحشت داشتند، از همین رو ابن‌زیاد ملعون تصمیم گرفت که با ایجاد کثرت در سپاه، قبح این جنایت بزرگ را در بین مردم کوفه بشکند و به‌گونه‌ای در بین آنها «مسابقه رذالت» برپا کند؛ 2️⃣ از آنجا که طبق تاریخ، سران بنی‌امیه، خودشان نیز از کشتن امام بسیار وحشت داشتند و حتی بعد از ماجرای کربلا نیز یزید و ابن زیاد هر کدام به نحوی این جنایت را به گردن دیگری می‌انداختند؛ لذا ابن‌مرجانه ملعون تمامی سعی خود را به‌کار گرفت تا بیشترین جمعیت ممکن از تمامی قبیله‌های ساکن در کوفه در این کارزار حضور و نقش داشته باشند تا این جنایت بزرگ، کمترین اثر و بازخورد منفی را برای بنی‌امیه داشته باشد؛ 3️⃣ بنی‌امیه، جنگ های صدر اسلام مانند جنگ بدر و جنگ احزاب را کاملاً به یاد داشتند که عدد لشکر کفر بسیار زیادتر از سپاهیان اسلام بود، اما مسلمانان با قدرت ایمان به خداوند متعال و با بهره‌گیری از امدادهای غیبی بر لشگریان بزرگ کفار غلبه نمودند، لذا بنی‌امیه از این موضوع نیز به شدت وحشت داشتند و برای جلوگیری از تکرار آن، تا می‌توانستند بر تعداد لشگریان خود در کربلا افزودند تا مبادا سرنوشت این جنگ نیز مانند «بدر و احزاب» شود؛ ✍️ لذا با توجه به نکات فوق‌الذکر، کاملاً بدیهی است که ابن زیاد ملعون اگر می‌توانست باز هم بر شمار لشکریان در کربلا می‌افزود تا با کمترین ریسک و احتمال خطر به همه‌ی اهداف خبیثانه خود در این جنگ نابرابر دست یابد. https://eitaa.com/ROOZBARG

🏴 #روضه امشب پنجمین شب از ماه محرم‌ است که بنا بر سنت علماء، اختصاص به روضه‌خوانی شهادت حضرت عبدالله بن حسن (ع) در کربلا دارد، لذا سخن خود را با این شرح حال به پایان می‌بریم: در مقاتل آورده‌اند که در واپسین لحظات حیات شریف حضرت سیدالشهداء (ع) و در حالی که امام به شدت زخمی شده و روی زمین افتاده بودند، عبدالله بن حسن (ع) که حدود ده سال داشته، بناگاه خیمه‌گاه را ترک کرده و شتابان به سوی امام(ع) حرکت می‌نماید و وقتی بالای سر امام می‌رسد، می‌بیند که یکی از دشمنان با شمشیر به امام حسین(ع) حمله کرده، ایشان نیز دست خود را حائل عمو می‌کند و بدین‌گونه دست ایشان قطع شده و به عنوان آخرین سرباز امام به شهادت می‌رسد؛ بــرای تــرک ســر، آمــاده بودم از اوّل دل به مهـرت، داده بودم عموجان بــر سرم، منّت نهادی من از قاسم، عقب افتاده بودم... https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: روز پنجم #محرم الحرام موضوع: #احکام_عزاداری ❓کسی که در مراسم عزاداری اهل بیت(ع) نمی تواند گریه کند و اشکش هم جاری نمی شود ولی خود را به حالت گریه در می آورد (تباکی)، آیا این حالت از مصادیق دروغ و دورویی محسوب نمی‌شود؟ ✅ تباکی نسبت به کسی که محزون و ناراحت می باشد، دروغ و دورویی محسوب نمی شود. ❓ارائۀ نوحه‌ها همراه با آهنگ­‌های موزون به صورت زنده یا نوار کاست چه حکمی دارد؟                     ✅ صِرف موزون بودن، یعنی منطبق بودن بر یکی از آهنگ­‌ها و الحان موسیقی، به هیچ وجه ملاک حرمت نیست؛ بلکه ملاک لهوی بودن آن است ­که، مضل عن سبیل الله باشد؛ (لذا) اگر آهنگی­، لهوی مضل باشد، چه در نوحه و روضه باشد و چه در غیر روضه، حرام است و نوحه و روضه بودن موجب نمی‌شود که از حرمت خارج شود. 📚منبع: khamenei.ir https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «چرایی عدم حضور ایرانیان در قیام حسینی»        روز یکشنبه، ١۴٠٢/٠۵/٠١ ✍️ مناسبت روز: امروز پنجمین روز از ماه #محرم‌ الحرام است و بر اساس نظر برخی از مورخان در این روز «شَبَث بن رِبعِی» به دستور عبیدالله بن زیاد ملعون با چهار هزار نیروی سواره وارد کربلا شد؛ او یکی از شخصیت‌های بسیار بی‌ثبات در تاریخ اسلام است که بارها به لشگر خیر و دوباره به لشگر شرّ پیوسته و در واقعه کربلا نیز ابتدا به امام حسین (ع) نامه نوشته و از حضرت دعوت نموده، اما با تسلط ابن‌زیاد بر کوفه بار دیگر تغییر موضع داده و در روز عاشورا فرماندهی نیروهای پیاده سپاه عمر بن سعد را بر عهده داشت؛ همچنین در‬ روز‬ پنجم محرم، عبیداللّه‏ بن زیاد دستور داد تا ۵۰۰ نفر به فرماندهی «زجر بن قیس» بر سر راه کربلا بایستد و هر کسی را که قصد همراهی امام حسین‌(ع) را داشت به قتل برسانند؛ «زجر» نیز ابتدا از یاران حضرت علی‌(ع) در جنگ‌های جمل و صفین بود اما پس از شهادت آن حضرت، به معاویه پیوست؛ او در واقعه کربلا، رئیس پاسبانان کوفه بود و پس از آن جنایت بزرگ، سرهای شهدا را به همراه اسیران کربلا از کوفه به شام نزد یزید بن معاویه برد؛ لذا در آغاز سخن، پایداری در راه حق و عاقبت به خیری را از خداوند منان درخواست می‌نمائیم‌؛ ✍️ اما در سخن امروز نیز همانند روزهای گذشته محرم به یکی دیگر از شبهات قیام حسینی می‌پردازیم؛ ❓از جمله سؤالاتی که در رابطه با حماسه حسینی مطرح شده، این است که چرا حتی یک نفر از ايرانيان که ادعای پیروی از مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) را دارند، در قیام حسینی حضور نداشته و از یاری حضرت خودداری نموده‌اند؟ ✅ ابتدا باید عرض کنیم که اگر چه در تاریخ کربلا به تصریح از ایرانیان نام برده نشده که مثلاً بگویند این افراد ایرانی در سپاه امام حسین‌ (ع) حضور داشته‌اند، اما برخی از مورخین اشاره به حضور تعدادی از «موالیان» در بین اصحاب امام حسین (ع) در کربلا نموده‌اند که این «موالیان» از افراد غیر عرب بوده‌اند که به یکی از تیره‌ها و قبایل بزرگ عرب پیوند خورده بودند، لذا برخی، این مولیان را ایرانی‌ دانسته‌اند، منتها سند و مدرک معتبری برای اثبات آن ارائه نکرده‌اند؛ افرادی همچون: اسلم بن عمرو، رافع بن عبدالله، زاهر بن عمرو کندی، نصر بن ابی‌نیزر، فیروزان و... (اعیان الشیعة، ج‌۳، ص۴۱ و ۴۲ و ٣٠٣ و...) ✍️ اما در پاسخ به این شبهه، نکته مهم این است که بدانیم تصوری که امروز از «ایران» و «ایرانی» وجود دارد با آن دوره کاملاً متفاوت است و در آن زمان اصلاً چیزی به عنوان شیعیان ایرانی امروز، وجود نداشته‌ است! ایران در آن سال‌ها پس از جنگ و لشگرکشی اعراب و شکست سخت از آنها، تحت سلطه شدید اعراب قرار گرفته بودند و به جز شمار بسیار اندک، هنوز مشرف به اسلام نشده بودند و به همین دلیل به اعراب، جزیه پرداخت می‌کردند؛ و البته همان جمعیت اندک مسلمان شده نیز با عقاید اهل‌سنت مسلمان شده و در بین اعراب به‌عنوان شهروندان درجه دو و سه بوده‌اند تا جایی که حتی سال‌ها بعد از عاشورا و در شورش‌ بر علیه امویان نیز هنوز ایرانیان به عنوان سرباز پیاده نظام قبایل عربی در خراسان فعالیت می‌کردند و هویت اقدام سیاسی و اجتماعی مستقل نداشتند؛ لذا طبعاً انتظار برای حضور ایرانیان شیعه در ماجرای کربلا در سال ۶١ هجری قمری، انتظار بسیار نابجایی می‌باشد؛ البته در تاریخ آمده که بعد از واقعه کربلا، عده‌ای از ایرانیان که در نزدیکی آن مناطق بوده‌اند و از مظلومیت امام حسین (ع) و جنایات یزید اطلاع یافتند، در قیام مختار ثقفی (ره) برای خونخواهی از شهدای کربلا، حضور و نقش مؤثری داشتند تا آنجا که فزونی آنان در لشکر مختار و ابراهیم بن مالک اشتر و توجه این دو فرمانده به ایشان، به حدی بود که خشم اشراف عرب کوفه را برمی‌انگیخت.[دایرة ‌المعارف بزرگ اسلامی، ج۱۰، ص۵۳۲] این وضع، ادامه داشت تا این‌که در زمان قیام زید بن علی نیز بیشتر موالی عراق، ایرانیان ری، جرجان و خراسان نیز تحت تأثیر قیام وی قرار گرفتند.[همان، ص۵۳۳] در پایان این مبحث باید بدانیم که ایرانیان پس از سقوط بنی‌امیه به تدریج هویت مجدد خود را بدست آوردند و از آن دوران تمایل خود را به انقلاب حسینی به طور جدی نشان دادند؛ تا جایی که در عصر تیموریان، ده‌ها کتاب توسط اهل سنت ایران درباره قیام کربلا و حضرت سیدالشهداء (ع) نوشته شده و از همان دوره نیز کم‌کم به مکتب اهل‌بیت (ع) و مذهب تشیع متمایل شدند و مجالس عزاداری اباعبدالله در بین آن‌ها شکل گرفت‌؛ و این روند تا سال ٩٠٧ قمری ادامه داشت تا بالاخره حکومت مرکزی ایران به دست شیعیان در دوران صفویه افتاد و تا امروز پیش رفت که ایران اسلامی دارای بزرگترین مجالس حسینی در جهان است. https://eitaa.com/ROOZBARG

🏴 #روضه امشب ششمین شب از ماه محرم است که طبق سنت علمای شیعه، شب نوجوانان عاشورایی و شب روضه قاسم بن الحسن (ع) است، لذا سخن خود را با این شرح کوتاه به پایان می‌بریم: نقل است که در شب عاشورا، آنگاه که امام حسین (ع) خطبه خواندند و به یاران خود فرمودند: «فردا من و شما همه کشته خواهیم شد» حضرت قاسم (ع) پنداشتند که این افتخار از آنِ مردان و بزرگسالان است و شامل نوجوانان نمی‌شود! از این‌رو پرسیدند: «آیا من هم فردا کشته خواهم شد؟» امام با مهربانی از فرزند حدود ١٣ یا ١۴ ساله برادر پرسیدند: «فرزندم، مرگ در نزد تو چگونه است؟» و حضرت قاسم عرض کردند: «أحلى‌ مِنَ العَسَل؛ مرگ برای من در این راه، شیرین‌تر از عسل است»؛ پس امام به او مژده دادند که تو نیز از شهدای کربلا خواهی بود... ( نفس المهموم، ص۲۰۸) با سرِ نیزه تنت را چه به هم ریخته‌اند ذره ذره بدنت را چه به هم ریخته اند سنگ‌ها روی لب خشک تو جا خوش‌کردند این عقیق یمنت را چه به هم ریخته‌اند وسط معرکه‌ای رفتی و گیر افتادی سر فرصت بدنت را چه به هم ریخته‌اند ابروان تو حسینیست وچشمت حسنیست این‌حسین‌وحسنت‌را چه‌به‌هم ریخته‌اند... https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: روز ششم #محرم الحرام موضوع: #احکام_عزاداری ❓اگر زنی بخواهد از درآمد یا مال خود، برای انجام مراسم اهل بیت (ع) استفاده کند، نیاز به اجازه شوهر دارد؟ ✅ در موارد غیر نذر، اختیار با خود اوست اما در صورت حضور شوهر، نذر زن بنا بر احتياط واجب باید با اجازه او باشد. 📚منبع: khamenei.ir https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#ثمره_غفلت_خواص»        روز دوشنبه، ١۴٠٢/٠۵/٠٢ ✍️ مناسبت روز: امروز ششمین روز از ماه #محرم‌ الحرام است که طبق روال روزهای قبل در این ماه، به یکی از شبهات و سؤالات مطرح شده در رابطه حماسه حسینی می‌پردازیم؛ ❓یکی از پرسش‌هایی که همواره در طول تاریخ مطرح بوده، این است که اگر فرض کنیم که بسیاری از دعوت‌کنندگان امام به کوفه با «طمع به سکه‌های طلا و نقره» و یا از روی «ترس و وحشت» از ابن‌زیاد ملعون از یاری حضرت اباعبدالله (ع) امتناع کرده باشند؛ اما چطور ممکن است، عالمان و بزرگان شجاع شیعه در کوفه مانند سلیمان بن صُرَد خُزاعی، مُسَیَّب بن نَجَبَه، رِفاعَة بن شَدّاد، ابراهیم بن مالک اشتر و مختار ثقفی که طبق تاریخ برخی از آن‌ها بارها در راه اسلام و در لشکر امیرالمؤمنین (ع) جهاد و جانفشانی کرده‌ بودند، خودشان را به کربلا نرسانده و امام را یاری نکرده باشند؟! ✅ در پاسخ به این سؤال ابتدا باید حساب دو نفر از بزرگان شیعه یعنی «حبیب بن مظاهر» و «مسلم بن عوسجه» را از بقیه جدا کنیم که خودشان را به غافله عشق رسانده و در رکاب امام حسین (ع) به شهادت رسیدند؛ همچنین «مختار سقفی» نیز که اولین میزبان سفیر امام در کوفه بود، پس از قیام و شهادت حضرت مسلم (ع) توسط ابن زیاد دستگیر و در زمان حادثه کربلا در زندان کوفه بود و نتوانست به قافله حسینی برسد؛ ✍️ اما در رابطه با چرایی عدم حضور دیگر سران شیعه مانند سلیمان بن صُرَد در حادثه کربلا، چند احتمال مطرح شده که به‌صورت اجمالی به آن‌ها می‌پردازیم: 1️⃣ «زندانی بودن سران شیعه از قیام حضرت مسلم (ره) تا بعد از عاشورا» نخستین احتمال آن است که سلیمان و سایر بزرگان شیعه نیز مانند مختار ثقفی بعد از قیام حضرت مسلم (ع) در زندان عبیدالله بن زیاد گرفتار شده و تا بعد از عاشورا در حبس بوده باشند که این احتمال گرچه معقول به نظر می‌رسد و آن‌ها را از هر گناه و کوتاهی تبرئه می‌کند، اما در هیچ یک از منابع اصیل تاریخی تأییدی بر آن وجود ندارد؛ 2️⃣ «وجود موانع شدید امنیتی برای حضور در کربلا» دومین احتمال این است که با توجه به تدابیر شدید امنیتی از سوی ابن‌زیاد و بستن راه‌های منتهی به کربلا، سلیمان و دیگر بزرگان شیعه به هیچ نحوی نتوانستند خود را به کاروان حسینی برسانند که البته این احتمال نیز با رسیدن به موقع افرادی همچون حبیب بن مظاهر و مسلم بن عوسجه به کربلا منتفی می‌شود؛ زیرا وقتی که پیرمردی مانند حبیب بتواند به کربلا برسد مسلماً امکان حضور دیگر بزرگان شیعه نیز وجود داشته است؛ 3️⃣ «عدم پیش‌بینی شهادت امام حسین (ع)» یکی دیگر از احتمالات مطرح شده این است که بزرگان شیعه در کوفه که پیش از این، شاهد صلح معاویه با امام حسن (ع) بودند، گمان می‌کردند که اختلاف امام حسین (ع) و بنی‌امیه نیز با گفت‌وگو و مصالحه حل خواهد شد و هرگز فکر نمی‌کردند که يزيد ملعون و ابن زیاد پستی و رذالت خود را به این حد برساند که حاضر شود خون فرزند رسول خدا را بر زمین بریزند! آن هم در ماهی که جنگ در آن، هم بر اساس رسوم کهن عرب و هم طبق احکام اسلامی حرام و ممنوع شمرده می‌شد؛ گرچه ظاهراً این احتمال در مقایسه با احتمال‌های دیگر، معقول‌تر به نظر می‌رسد، اما با اندکی دقت در اتفاقات قبل از حادثه کربلا، مانند حضور شخص سفاک و خون ریزی مانند «ابن زیاد» در کوفه و سخت‌گیری‌های شدید او و شهادت «میثم تَمّار»، «هانی بن عُرْوَه» و «مسلم بن عقیل» و «قیس بن مسهر»، و همچنین تجهیز سپاه چند ده هزار نفری برای رویارویی با کاروان حسینی، هر انسان عاقلی را به وقوع حادثه‌ای بزرگ و خونین آگاه می‌سازد و علی‌القاعده بیداری و تحرک فوری را از طرف خواص شیعه کوفه طلب می‌نماید؛ لذا باید این احتمال مطرح شده را نیز عذری بدتر از گناه برای بزرگان شیعه در کوفه دانست؛ 4️⃣ «بی بصیرتی، غفلت و کوتاهی و تقصیر خواص شیعه در یاری نکردن امام» با عنایت به نکات فوق‌الذکر باید بگوییم که در حقیقت، بزرگان شیعه نیز همچون دیگر مردم عهدشکن کوفه، مرعوب قدرت و دسیسه‌های ابن زیاد شده و متأسفانه عافیت‌طلبی و غفلت کرده و دست از یاری و نصرت امام زمان خود کشیدند و دچار گناهی بسیار بزرگ در تاریخ شدند که اعتراف صریح سلیمان بن صرد و دیگر سران توابین در یاری نکردن امام، و اظهار پشیمانی از اشتباه بزرگ خود در جریان کربلا و همچنین دچار شدن آن‌ها به عذاب وجدان شدید و تشکیل لشکری با عنوان «توابین» این موضوع را تأیید می‌نماید، اما دیگر حرکت و جهاد آنها اثری نداشت! چراکه غفلت آنها باعث شهادت امام حسین (ع) و یاران مظلوم ایشان شده بود که مسلماً این غفلت بزرگ، درس عبرتی برای همه شیعیان جهان، مخصوصاً خواص بی‌بصیرت است. https://eitaa.com/ROOZBARG

🏴#روضه امشب هفتمین شب از ماه #محرم الحرام است که طبق سیره علماء، منسوب به طفل شش ماهه امام، حضرت علی‌اصغر (ع) است، لذا سخن خود را با این شرح حال به پایان می‌بریم؛ در مقاتل نقل است که هنگامی که همه یاران و اصحاب امام حسین (ع) به شهادت رسیدند، ندای غریبانه امام بلند شد که: «آیا کسی هست که دشمن را از حرم پیغمبر براند و دور کند؟ آیا خداپرستی هست که از خدا بترسد و من را یاری کند؟ در این هنگام، صدای گریه و شیون اهل خیام و حضرت علی‌اصغر (ع) بلند شد، پس امام کنار خیمه آمدند تا با آن‌ها وداع کنند اما چون کودک شش ماهه خود را بغل نمودند و خواستند او را ببوسند، حرمله ملعون تیری بر گلوی کودک افکند و او را در آغوش پدر به شهادت رساند... (ارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۱۰۸؛ و البدایه و النهایه، ج۱۱، ص۵۴۷) الا ای تیر با من قطع کردی گفتگویش را لب من برلبش بودو تو بوسیدی گلویش‌را زحلق تشنۀ او چشمۀ خون کرده‌ای جاری مهیّا کردی از خون گلو، آب وضویش را تو از خون علی، زینت به بام آسمان دادی تو مظلومیت آل محمد را نشان دادی... https://eitaa.com/ROOZBARG