✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «پایتخت دل‌ها» روز پنجشنبه، ١۴٠١/٠۴/٠٢ ✍️ مناسبت روز: امروز بنا بر روایتی روز شهادت امام رضا (ع) و روز زیارتی آن امام همام است، چناچه سید بن طاوس (ره) در کتاب «الإقبال بالأعمال الحسنة»، در ذیل اعمال روز ٢٣ ذی‌القعده، به این موضوع و ثواب عظیم زیارت حضرت ثامن الائمه (ع) در آن اشاره نموده و زیارت آن حضرت از دور و نزدیک را سنت دانسته است؛ بنابراین سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند حضرت شمس‌الشموس(ع) آغاز می‌نمائیم؛ طبق روایات اسلامی، محبت و دلبستگی به رسول خدا (ص) و اهل بیت ایشان (ع) یکی از ویژگی‌های مهم و امتیازات ویژه انسان‌های مؤمن و متقی است؛ آنهایی که همواره از ژرفای جان به اهل بیت عصمت و طهارت عشق می ورزند و در پی دستیابی به رضایت آنان هستند؛ بی‌شک یکی از مظاهر و جلوه‌های این ارادت و عشق‌ورزی، زیارت مرقدهای پاک و نورانی حضرات معصومین است که اگر حتی یک روایت در فضیلت زیارت این بزرگواران صادر نشده بود، بازهم ادب در برابر عظمت آن ذوات مقدسه، مؤمنان را به زیارت حرم‌های مطهرشان وا می‌داشت تا افزون بر عرض ارادت و شیفتگی خود، از دریای معنویت بی‌بدیل آنها جرعه ها نوشند و روح خود را با نزدیک ساختن به آن ارواح بلند ایشان شاداب و منور سازند؛ این در حالی است که در روایات متعدد درباره فضیلت زیارت معصومین (ع) و آداب آن و حتی عبادات و احکام حرم مطهر ایشان سخن به میان آمده است که در این مجال کوتاه تنها به بخشی از این روایات اشاره می‌نمائیم؛ ⬅️ جناب کلینی و صدوق (ره) دراین‌باره از حضرت علی بن موسی الرضا (ع) این گونه نقل کرده‌اندکه: «هریک از امامان معصوم بر گردن دوستان و شیعیان خود پیمان و عهدی دارند و وفای کامل به آن پیمان و ادای نیکوی آن عهد، زیارت مرقدهای مطهر آنان است؛ پس هر کس از سر میل و رغبت به زیارت و اعتقاد راسخ به زیارت ائمه اطهار (ع) بشتابد، در روز قیامت آنان شفیعش خواهند بود» [کافی، ج۴، ص۵۶٧] ⬅️ همچنین بر طبق روایتی دیگر، حسن بن وشّاء می‌گوید: ازحضرت رضا (ع) پرسیدم: پاداش زیارت قبر هر از ائمه اطهار چیست؟ آن حضرت فرمود: «مانند ثواب زیارت قبر امام حسین (ع) است» پرسیدم: پاداش کسی که قبر امام حسین (ع) را زیارت کند، چیست؟ پس حضرت فرمودند: «سوگند به خدا، پاداش او بهشت است» [مستدرک الوسائل، ج١٠، ص١٨٣] ⬅️ امام صادق (ع) نیز دراین‌باره فرمودند: «کسی در زمان رحلت ما، قبرهای ما را زیارت کند، مانند کسی است که درزمان حیاتمان ما را زیارت نموده است» [جامع احادیث الشیعه، ج١۵، ص٩٢] ✍️ و اما چند حدیث نورانی در فضیلت ویژه زیارت حضرت امام رضا (ع): ⬅️ امام رضا (ع) فرمودند: «در خراسان بقعه‌ای است که زمانی آن بقعه همواره محل رفت و آمد و مطاف فرشتگان می‌گردد تا روز قیامت که در صور دمیده می شود و قیامت فرا رسد» پس از حضرت پرسیدند: این بقعه کدام بقعه است؟ فرمود: «این بقعه در سرزمین طوس است، به خدا سوگند! آن زمین باغی از باغ‌های بهشت است. هر که مرا دراین بقعه زیارت کند مانند کسی است که رسول خدا را زیارت کرده است و برای او پاداش هزار حج مقبول و هزار عمره مقبول نوشته خواهد شد و من و پدرانم روز قیامت شفاعت کننده او خواهیم بود.» [بحارالانوار، ج١٠١، ص٣۶٧] ⬅️ در روایتی دیگر بزنطی می‌گوید: نامه حضرت رضا (ع) را خواندم که در آن نامه چنین آمده بود: «به شیعیان من بگو زیارت من به اندازه هزار حج پاداش دارد»؛ پس از امام جواد (ع) از روی تعجب پرسیدم: به اندازه هزار حج؟ آن حضرت فرمودند: «آری، به خدا سوگند کسی که پدرم را زیارت کند در حالی که حق او را می‌شناسد، به اندازه هزار، هزار حج (یک میلیون حج) نزد خداوند پاداش دارد» [من لایحضر، ج٢، ص٣۴٩] ⬅️ همچنین بر طبق روایتی دیگر، امام موسی کاظم (ع) فرمودند: «کسی که قبر فرزندم علی (ع) را زیارت کند، پاداش او هفتاد حج نیکو و مقبول خواهد بود»؛ مازنی می‌گوید: از سر تعجب پرسیدم: هفتاد حج؟ پس حضرت فرمودند: «هفتاد هزار حج» عرض کردم: یعنی زیارت ایشان به اندازه هفتاد هزار حج پاداش دارد؟ حضرت فرمودند: «آری»، هر کس فرزندم علی را زیارت کند و یک شب نزد ایشان بماند، به کسی می‌ماند که خدا را در عرش زیارت کرده است» [کافی، ج۴، ص۵٨۵] ✍️ و سخن خود را با این حدیث نورانی از امام جواد (ع) به پایان می‌بریم که فرمودند: «هرکس قبر پدرم را در طوس زیارت کند، خدا گناهان گذشته و آینده‌اش را می آمرزد» [همان] https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «دحوالارض، نسیم رحمت الهی»         روز جمعه، ١۴٠١/٠۴/٠٣ ✍️ مناسبت روز: امشب شب «دحوالارض» و فردا بیست و پنجم ذی‌القعده، روز «دحوالارض» و روز گسترش یافتن زمین از محل خانه کعبه است که برای اهل معنی و صاحبان سير و سلوك، يكى از روزهای مهم سال است لذا ضمن گرامیداشت این شب و روز بزرگ، سخن امروز را آغاز می‌نمائیم؛ فرصت‌های ویژه معنوی در زندگی بشر، نعمت‌های مغتنمی هستند که جسم و روح انسان را نوازش داده و موجبات شادمانی و آرامش بشریت در دنیا و آخرت می‌شوند؛ چنانچه رسول خدا (ص) فرمودند: «انَّ لِرَبِّکُمْ فی ایامِ دَهْرِکُمْ نََفَحاتٌ فَتَعَرَّضُوا لَها»: «همانا در طول زندگی شما، نسیم‌های رحمتی از سوی پروردگارتان می‌وزد؛ پس به هوش باشید تا خود را در معرض آن‌ها قرار دهید» (کافی، ج٣، ص٢١٢) بی‌شک یکی از این نسیم‌های رحمت الهی در طول سال، شب و روز دحوالارض است که برای اهل مراقبت اهمیت ویژه‌ای داشته و دارد، ولی متأسفانه کمتر مورد توجه عامه مردم قرار گرفته و بسیاری از مؤمنین به دلیل عدم آگاهی و شناخت لازم نسبت به این هدیه بزرگ الهی، خود را از این فرصت طلایی محروم می‌نمایند؛ لذا بر آن شدیم که در این مجال کوتاه در حد امکان از «دحوالارض» و عظمت و اعمال و احکام آن سخن بگوئیم؛ ✍️ دحوالارض، زمانی است که خداوند به جهان خاکی، حیات بخشیده و زمین را از زیر کعبه گسترانیده و پس از آنکه تمام سطح کره زمین به مدت طولانی در زیر آب فرو رفته بود، حضرت حق، اراده نمود تا کره زمین را برای زندگی انسان و سایر موجودات مهیا نماید؛ از این رو، بخش‌هایی از زمین، شروع به خشک شدن نمود تا کم کم به شکل امروزین درآمد و طبق روایات اسلامی، اولین نقطه‌ای که از زیر آب سر برآورد، مکان کعبه شریف و بیت‌اللّه الحرام بود که مفسران، آیه ٣٠ سوره نازعات «وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا» را به همین واقعه تفسیر نموده‌اند و همچنین بر همین اساس شهر مكه را «اُمُّ‌ الْقُرا» يعنی مادر همه آبادی‌ها دانسته‌اند. ✅ البته گذشته از واقعه دحوالارض، رویدادهای بزرگ دیگری نیز بر شرافت این شب و روز افزوده است که در روایات به چند مورد از آنها اشاره شده است: ⬅️ روز میلاد شیخ الانبیاء حضرت ابراهیم (ع)؛ ⬅️ روز میلاد حضرت عیسی مسیح (ع)؛ ⬅️ روز ساخت کعبه توسط حضرت ابراهیم و اسماعیل (ع) به همراهی حضرت جبرئیل (ع) و نصب سنگ حَجَرالاَسود؛ ⬅️ خروج رسول اکرم (ص) از مدینه به همراه هزاران نفر به سوی مکه، به قصد حجت‌الوداع؛ ⬅️ روز قیام قائم آل محمد (عج) طبق برخی روایات؛ ✍️ همچنین در این روز پرفضیلت، اعمال ويژه‌ای در روایات توصیه شده است که عبارتند از: 1️⃣ احیاء و شب زنده‌داری در شب دحوالارض که برابر با عبادت صد سال است؛ 2️⃣ روزه گرفتن در روز دحوالارض که از چهار روزی است که در تمام سال به فضیلت روزه گرفتن، ممتاز است و در روایت آمده که هر کس این روز را روزه بدارد، روزه‌اش کفاره هفتاد سال می‌باشد؛ 3️⃣ غسل روز دحوالارض که بسیار فضیلت دارد؛ 4️⃣ خواندن دو رکعت نماز در وقت چاشت (اول بالا آمدن آفتاب) که در هر رکعت بعد از «حمد»، پنج مرتبه سوره «الشمس» خوانده و بعد از سلام نماز بگوید: «لاحَوْلَ وَلا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ»، سپس دعا کند و بخواند «یَا مُقِیلَ الْعَثَرَاتِ أَقِلْنِی عَثْرَتِی یَا مُجِیبَ الدَّعَوَاتِ أَجِبْ دَعْوَتِی یَا سَامِعَ الْأَصْوَاتِ اسْمَعْ صَوْتِی وَ ارْحَمْنِی وَ تَجَاوَزْ عَنْ سَیِّئَاتِی وَ مَا عِنْدِی یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ» 5️⃣ خواندن دعایی است که شیخ در «مصباح» فرموده: «اللَّهُمَّ دَاحِیَ الْکَعْبَةِ وَ فَالِقَ الْحَبَّةِ...»؛ که انشاالله با مراجعه به کتاب شریف مفاتیح‌الجنان، این دعا را به صورت کامل بخوانید؛ 6️⃣ به‌جا آوردن زیارت حضرت رضا (ع) که یکی از بهترین و با فضیلت‌ترین اعمال مستحبی در این روز است. همچنین در روایات آمده که در این شب و روز، هزار هزار رحمت الهی نازل می‌شود و اگر در آن، گروهی به ذكر خدا بپردازند، خداوند حاجتشان را پيش از آن‌كه متفرق شوند برآورده می‌سازد. «انشاالله» 📚 وسایل الشیعه، ج٨، ص١٨٢؛ و مفاتیح الجنان، اعمال ذی‌القعده. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: ایام عزیمت زائرین به سرزمین وحی برای انجام مناسک حج موضوع: #احکام_حج ٧ ✍️ درباره شرایط نایب در تحریرالوسیله حضرت امام خمینی (ره) چنین آمده است: ✅ نایب در حج، بنابر احتیاط (واجب) باید «بالغ» باشد...؛ ✅ باید «عاقل» باشد...؛ ✅ باید با «ایمان» باشد...؛ ✅ باید «مورد اطمینان» باشد، یعنی مطمئن باشند که اعمال حج را انجام می‌دهد...؛ ✅ نایب باید «افعال و احکام حج» را (به صورت کامل) بلد باشد ولو این‌که دانستن به وسیله ارشاد و هدایت معلمی در هنگام انجام هر عملی باشد؛ ✅ نایب در سالی که نیابت در حج را پذیرفته، نباید بر ذمه‌اش، حج واجب داشته باشد؛ ✅ نایب نباید از انجام بعضی از اعمال حج معذور باشد (و باید بتواند تمامی مناسک را بجا آورد). 📚 تحریرالوسیله، ج۱، ص۴۱۲. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «سفر بدون بازگشت»         روز شنبه، ١۴٠١/٠۴/٠۴ ✍️ مناسبت روز: امروز طبق نظر برخی از مورخین سالروز حرکت اجباری امام رضا (ع) از مدینه به سوی مرو به دستور مأمون ملعون است؛ لذا سخن امروز را به این «سفر بدون بازگشت» اختصاص می‌دهیم؛ پس از مرگ هارون‌الرشید (لعنت‌الله علیه)، نزاع سختی بین «امین و مأمون عباسی» در گرفت و هم‌زمان قیام و نهضت سادات هاشمی و علوی به اوج خود رسیده بود، لذا مأمون پس از غلبه و کشتن برادرش به منظور فرو نشاندن مبارزات انقلابی شیعیان و تحکیم خلافت متزلزل عباسی تصمیم گرفت که امام رضا (ع) را از مدینه به طوس انتقال دهد و بر همین اساس دعوت‌نامه‌ای را برای امام ارسال نمود؛ دعوت همراه با تهدید مأمون، موجب شد که حضرت رضا (ع) علیرغم میل باطنی، ناچار به اجابت این دعوت اجباری شوند و به سمت مرو حرکت نمایند؛ سفری که به تعبیر آن حضرت، بازگشتی در آن نبود و روایت‌های متعدد تاریخی، از ناراحتی و نارضایتی حضرت برای حرکت به سمت مرو حکایت دارد و آورده‌اند که امام برای آخرین وداع با جد بزرگوارشان رسول خدا (ص)، به حرم مطهر آن حضرت مشرف شدند و با تأثر فراوان با رسول خدا وداع کردند و آن‌گاه تمامی وکلا و اصحاب خود را گرد آورده و اعلام کردند که پس از شهادت ایشان، امام جواد(ع) عهده‌دار منصب امامت هستند؛ و سپس با اهل‌بیت خود وداع نموده و در این وداع بر خلاف رسم آن دوران که گریه پشت سرِ مسافر را غیرمتعارف و نامبارک میدانستند، فرمودند که برای ایشان با صدای بلند گریه کنند و بدین‌گونه نشان دادند که سفر ایشان از سر اجبار و در حقیقت نوعی تبعید و نفی بلد است؛ ✍️ درباره مسیر حرکت امام رضا(ع) در این سفر طولانی، روایت‌های مختلفی وجود دارد و تا کنون، کتاب‌ها و مقالات متعددی در این‌باره به رشته تحریر درآمده است که با جمع‏بندی این روایات، به سه خط سیر عمده می‏توان اشاره نمود: 1️⃣ مدینه، بصره، اهواز، فارس، یزد، نیشابور، طوس، سرخس و مرو. 2️⃣ مدینه، نجف، بغداد، قم، ری، سمنان، آهوان، نیشابور، سرخس و مرو. 3️⃣ مدینه، مكه، بصره، اهواز، دزفول، اصفهان، یزد، طبس، نیشابور، طوس، سرخس و مرو. اما قدر مسلّم آن است که مأمون به مأموران خود دستور داده بود تا امام(ع) را از مسیری عبور دهند که کمترین امکان دیدار مردم و مخصوصاً شیعیان با آن حضرت وجود داشته باشد؛ لذا به نظر می‌رسد که مسیر نخست درست باشد؛ چراکه در آن، مناطق بیابانی و نامتعارف زیادی وجود دارد و دارای قدمگاه‌های متعدد در طول مسیر است؛ بر این اساس اولین مقصد امام، شهر بصره بود و از آنجا که دوستداران اهل‌بیت(ع) در این منطقه در اقلیت قرار داشتند، کاروان رضوی در این شهر توقف زیادی نداشته و به سمت اهواز حرکت کردند؛ اما امام در این مسیر به سختی بیمار شدند، چنانچه برخی از منابع تاریخی، دلیل این بیماری را هوای گرم و مرطوب اهواز دانسته‌اند؛ به هر حال، کاروان رضوی تا بهبودی نسبی حضرت در اهواز توقف کردند و سپس راهی خطه فارس شدند؛ هرچند که از این بخش سفر امام، گزارش دقیقی در دست نیست، اما ظاهراً کاروان رضوی، از طریق «پُل اربق» یا «اربک» به شهر «ارجان» (بهبهان فعلی) رفته‌اند که امروزه در این شهر، مکانی موسوم به قدمگاه امام رضا (ع) وجود دارد و مورد توجه ویژه مردم است و در ادامه مسیر از طریق شهر «ابرقو» یا «ابرکوه» راه یزد را در پیش گرفته‌اند چنانچه امروزه در شهر ابرقو نیز، زیارتگاهی با عنوان قدمگاه حضرت رضا (ع) وجود دارد؛ در آن روزگار، یزد شهری کوچک بر کرانه کویر بوده که جمعیت و اهمیت چندانی نداشته، لذا در روایات با عنوان کویر از آن یاد شده است؛ و امروزه در این منطقه چند زیارتگاه با عنوان قدمگاه امام رضا (ع) مشاهده می‌شود که این موضوع، احتمال عبور کاروان رضوی از این منطقه را قوت می‌دهد؛ از ادامه مسیر حرکت امام از یزد تا نیشابور، مستندات دقیق و قابل احصایی وجود ندارد، اما درباره ورود حضرت به نیشابور، گزارش‌های مستندی در دست است که یکی از این مستندات، نقل حدیث مشهور و شریف «سلسلة الذهب» توسط امام رضا (ع) در این شهر است و همچنین قدمگاه مشهوری در روستایی به همین نام، در مسیر جاده نیشابور به مشهد وجود دارد؛ طبق روایات تاریخی، کاروان امام پس از خروج از نیشابور، در منطقه‌ای به نام «ده‌سرخ» و سپس در منطقه «کوهسنگی» توقف نمودند؛ و در ادامه از طریق طوس راهی سرخس شدند که مأمورین حکومتی از ترس ملاقات مجدد امام با مردم در این منطقه، حضرت را در حصر قرار دادند و سپس به مرو منتقل نمودند و امام تا پایان عمر شریفشان در همین منطقه باقی ماندند و پس از شهادت به دست مأمون ملعون در منطقه طوس (مشهد فعلی) به خاک سپرده شدند و سفر بدون بازگشت حضرت به پایان رسید. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «حدیث سِلسِلَةُ الذَّهَب»         روز یکشنبه، ١۴٠١/٠۴/٠۵ ✍️ مناسبت روز: در ایام سفر اجباری امام رضا (ع) از مدینه به مرو قرار داریم و در روز گذشته عرض کردیم که هر چند که مورخین درباره مسیر حرکت امام اختلاف دارند اما درباره ورود حضرت به نیشابور، مستندات فراوانی در دست است که یکی از این گزارش‌ها، نقل حدیث مشهور و شریف «سلسلة الذهب» توسط امام رضا (ع) در این شهر است، که انشاالله به شرط حيات و توفیق الهی در سخن امروز به تبیین و تشریح این حدیث گرانقدر می‌پردازیم؛ حدیث «سِلسِلَةُ الذَّهَب» حدیث قدسی منقول از امام رضا (ع) در باب توحید و شروط آن است که حضرت این حدیث را هنگام عبور از نیشابور بیان فرمودند و راویان این حدیث همگی امامان معصوم هستند تا به پیامبر (ص) و سرانجام به خداوند متعال می‌رسد؛ به همین دلیل این حدیث را «سِلسِلَةُ الذَّهَب» به معنای «زنجیرۀ زرّین» نامیده‌اند؛ در این حدیث شریف، «توحید» به عنوان حصار محکم برای در امان ماندن از عذاب خداوند دانسته شده، و از ولایت ائمه اطهار (ع) به عنوان شرط ورود به وادی توحید یاد شده است؛ این روایت را بسیاری از بزرگان اهل‌سنت و شیعه نقل کرده‌اند، از جمله «شیخ صدوق» در کتاب‌ «توحید» به شرح ذیل آورده است که اسحاق بن ابراهیم می‌گوید: وقتی امام رضا(ع) در سفر به خراسان به نیشابور رسیدند، پس از آنکه اراده فرمودند به سوی مأمون کوچ کنند، مُحدِّثان زیادی (حدود ٢۴ هزار نفر) جمع شدند، و عرض کردند:‌ ای پسر پیغمبر (ص) از شهر ما تشریف می‌برید و برای استفاده ما حدیثی بیان نمی‌فرمایید؟ پس حضرت فرمود: «شنیدم از پدرم موسی بن جعفر (ع)، و ایشان از پدرشان جعفر بن محمد (ع)، و حضرت از پدرشان محمد بن علی (ع)، و ایشان از پدرشان علی‌بن‌الحسین (ع)، و حضرت از پدرشان حسین‌بن‌علی (ع)، و ایشان از پدرشان علی‌بن‌ابیطالب (ع)، و حضرت امیر از رسول خدا (ص) که فرمودند: شنیدم از جبرئیل که می‌گفت: پروردگار عزّوجلّ فرمود: «کلمه «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ» دژ و حصار من است‌، پس هر کس داخل آن شود، از عذاب من ایمن خواهد بود» و سپس مَرکب حضرت شروع به حرکت کرد و امام با صدای بلند فرمودند: البته «با شروط آن و «من» یکی از آن شروط می‌باشم»: «اللَّه جَلَّ جَلَالُهُ یقُولُ: لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ حِصْنِی فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِی أَمِنَ مِنْ عَذَابِی قَالَ فَلَمَّا مَرَّتِ الرَّاحِلَةُ نَادَانَا بِشُرُوطِهَا وَ أَنَا مِنْ شُرُوطِهَا» [التوحید، ص۲۵] به باور شارحان و مفسران این حدیث، کلمه «لا اله الا الله»، و اقرار و ایمان به آن، موجب سعادت است؛ و در حقیقت همان معنا و مفهوم توحید و اصل ایمان است که مایه سعادت جامعه بشری می‌شود، ولی «توحید» منهای «ولایت»، ناقص و بلکه هیچ است! با این توضیح که، هنگام نصب على ابن ابی طالب (ع) به ولایت در روز غدیر، «آیه اکمال» نازل شد و خداوند فرمود: امروز (با ولایت امیرالمؤمنین) دین شما را کامل کردم و نعمتم را بر شما تمام کردم»: «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتی...»؛ و قبل از آن نیز در «آیه تبلیغ» به پیامبر چنین خطاب می‌کند: «ای پیامبر آن چه به تو نازل شد «در نصب امیرالمؤمنین به ولایت) به مردم بگو، که اگر آن را تبلیغ نکنی، رسالت خود را با انجام نرسانیده‌ای»: «يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ ۖ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَه»؛ (مائده/۶٧) لذا امام رضا (ع) در این حدیث نورانی با تأکید روى جمله «أنا من شروطها»، همان آیه اکمال و آیه تبلیغ را یادآوری نموده‌اند که شرط اساسی پذیرش توحید و دین کامل، پذیرش امامت و رهبرى ائمه اطهار (ع) است و بدون پذیرش ولایت آنها، اساساً توحید فرد ناقص و دین او فاقد ارزش واقعی می‌باشد. ✍️ اما شاید این سوال در ذهن برخی عزیزان به وجود آمده باشد که چرا در این حدیث نورانی، امام رضا (ع) مشخصاً پذیرش ولایت خودشان را، شرط پذیرش توحید معرفی کرده‌اند؟ ✅ در جواب به این پرسش، باید عرض کنیم که در زمان امام رضا (ع)، فرقه‌های مختلفی به نام «اهل بیت» فعالیت می‌کردند، از جمله «واقفیه» که در امامت امام کاظم توقف کرده بودند؛ «اسماعیلیه» که شش امامی بودند و اسماعیل فرزند امام صادق را به عنوان امام هفتم پذیرفته بودند؛ «زیدیه» که چهار امامی بودند؛ لذا حضرت، ولایت خودشان را به‌عنوان شرط توحید و اسلام واقعی معرفی نمودند، چراکه هرکس، ولایت و امامت امام رضا (ع) را پذیرفته باشد، عملاً به امامت همه امامان قبل و بعد از ایشان تا امام زمان (عج) اعتقاد دارد و دین او کامل است. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: ایام عزیمت زائرین به سرزمین وحی برای انجام مناسک حج موضوع: #احکام_حج ٨ ❓هنگامى كه مسجد‌الحرام بر اثر خون يا ادرار يا نجاست ديگر نجس مى‌شود، كارگران براى تطهير آن روشى را به كار می‌برند كه به نظر ما پاك كننده نيست؛ در اين حالت، نمازی كه بر زمين مسجد‌الحرام (مرطوب يا غير مرطوب) خوانده شود، چه حكمی دارد؟ ✅ مادامی كه به نجاست محل سجود يقين ندارد، نمازش صحيح است. ❓سنگ‌فرش مسجدالحرام را با آب قليل تطهير می‌کنند و آب قليل را بر نجاست می‌ريزند، به‌گونه‌ای كه معمولاً باقی ماندن نجاست در محل مُحرَز است، آيا سجده بر سنگ فرش مسجد صحيح است؟ ✅ معمولاً در فرض مذكور، نجاست تمامى نقاط مسجد مُحرز نمى‌شود و بررسى و تحقيق واجب نيست، بنا بر اين سجده بر سنگ فرش آن صحيح است. 📚 برگرفته از مناسک حج امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG