✅ سلسله پیام‌های #تا_انقلاب؛ شماره 6️⃣ 🔶 شاهی با روحیّات غیرایرانی! 🔹 #رژیم_پهلوی و شخص محمدرضا، نه‌تنها در وابستگی تامّ به بیگانه گوی سبقت را از بسیاری از رژیم‌های مرتجع عربیِ منطقه ربوده بود، بلکه بسیاری از قواعد و سنّت‌های ایرانیّت را نیز زیر پا گذشته بود. در سنّت سیاسی ایران ـ فارغ از اسلام ـ خوی استکباری و مظلوم‌ستیزی جایگاهی ندارد. هیچ گزارشی از هجوم و تجاوز استکباری و تفرعنی در سابقه‌ی ایرانیان نیست. بلکه ظلم‌ستیزی و دستگیری از مستضعفین در ذات ایرانی جریان دارد و او را به یکی از جوانمردترین و مهربان‌ترین ملّت‌های جهان شهره ساخته است. 🔹 برخلاف مشی ایرانیان، #محمدرضاشاه به دلایل ضعف شدید روحی ـ که نزدیکترین دوست او یعنی #حسین_فردوست به بسیاری از این ضعف‌ها در کتاب خاطرات خود با عنوان «#ظهور_و_سقوط_سلطنت_پهلوی» اشاره کرده است ـ و تربیت غیرایرانی در کشورهای اروپایی و نیز وابستگی شدیدش به #ایالات_متحده، نه تنها به عنوان یک مسلمانِ اسمی، به قوانین اسلامی پایبندی نداشت، بلکه از سنّت و فلسفه‌ی سیاسی ایران نیز عبور کرده، بر خلاف تاریخ ظلم‌ستیز ایرانیان، در بسیاری از پروژه‌های استکبار و مظلوم‌کشیِ امریکا شرکت می‌نمود. 🔹 از این رو ایران در دوره‌ی #پهلوی نه تنها نقشی در حمایت از جبهه‌ی #مستضعفین در برابر #مستکبرین ندارد، بلکه دولت نیز خود بخشی از جبهه‌ی مستکبرین است. این نکته آنجا وضوح بیشتری می‌یابد که دانسته شود پس از خروج انگلیس از منطقه‌ی خلیج فارس، ایالات متحده برای جبران این خلأ و البته‌ی سیطره‌ی بیشتر در منطقه، بر اساس دکترین نیکسون، ایران و عربستان سعودی را به عنوان ژاندارم‌های خود در منطقه قرار داده و عملاً ایران را به نیروی جبهه‌ی غرب تبدیل می‌کند.[1] 🔹 شاه ایران مشعوف از این اتفاق، در اعترافی آشکار اذعان می‌کند که ایران در واقع نقش حافظ منافع غرب را در #خلیج_فارس ایفا می‌کند: «ارتش ما در واقع قادر بود در این ناحیه که برای غرب اهمیت استراتژیک فوق‌العاده‌ای دارد، هرگونه ناآرامی محلی را متوقف یا در نطفه خفه کند. فقط ایران بود که پول کافی و به ویژه #نیروی_انسانی برای این کار در اختیار داشت.»[2] 🔹در واقع دولت پهلوی تمام تلاش خود را مصروف این نکته می‌کند که غرب او را به عنوان یک شریک و هم‌پیمان وفادار بپذیرد.[3] از این رو روند میلیتاریزاسیون در کشور شدت گرفته[4] و ایران به یکی از بزرگترین واردکنندگان سلاح از آمریکا تبدیل می‌شود.[5] 📚 فهرست مراجع: 1. امینی، علی‌رضا؛ تاریخ روابط خارجی ایران در دوران پهلوی، تهران، صدای معاصر، 1381، چاپ اول، ص 199 2. پهلوی، محمدرضا؛ پاسخ به تاریخ، ترجمه‌ی حسین ترابیان، تهران، بی‌نا، 1371، چاپ اول، ص 266 3. ازغندی، سیدعلی‌رضا؛ تاریخ تحولات سیاسی اجتماعی ایران 137-1320، تهران، سمت، 1368، چاپ چهارم، ص 367. 4. ازغندی، سیدعلی‌رضا؛ روابط خارجی ایران 135- 1320، تهران، قومس، 1386، چاپ هفتم، ص 338 5. امینی، علی‌رضا؛ تاریخ روابط خارجی ایران در دوران پهلوی، تهران، صدای معاصر، 1381، چاپ اول، ص 200. #گروه_تاریخ 💠اندیشکده برهان💠 @BORHAN_IR

🔶 #جوان_مؤمن_انقلابی نخواهد گذاشت #تقی‌زاده‌ها حرفشان به کرسی بنشیند! 🔹 یکی از ویژگی‌هایی که در میان برخی روشنفکران تجددگرای #تاریخ_معاصر_ایران مشاهده می‌شود، تناقضی است که میان ادعای ترقی‌خواهیِ آنان و انعقاد #قراردادهای_استعماری وجود دارد. 🔹 به عنوان نمونه، فردی چون #میرزا_ملکم‌خان ناظم‌الدوله ـ که به اعتقاد برخی، پدر تئوریک غرب‌زدگیِ مدرن در ایران است ـ شیفته‌ی ترقیِ ایران بود. نگاهی به رساله‌ی «اصول ترقی» او نشان می‌دهد که وجه اقتصادیِ #تمدن_غرب برای وی از اهمیت بیشتری برخوردار بوده و از همین رو، سعی می‌کرده با تلاش در جهت ورود اندیشه‌ی غربی به ایران، #پیشرفت کشور را میسّر سازد.[1] با این حال، همین روشنفکری که شیفته‌ی ترقی ایران، آن هم با قرائت غربی‌اش بوده، امتیازی چون #لاتاری را در کارنامه‌ی سیاسی خود ثبت می‌کند که به گفته یکی از تاریخ‌پژوهان معاصر «داستان فضاحت‌باری‌ست که لکه‌ی ننگی در پرونده‌ی #روشنفکری ایران است... و بی‌تردید انگیزه‌ای جز انگیزه‌ی شخصی و منفعت‌پرستی حقیرانه نداشته است.»[2] 🔹 نمونه‌ی دیگر، یکی از اَخلاف نام‌آشنای او یعنی سیدحسن #تقی‌زاده بود که به گفته‌ی خود، بیشترین تأثیر را از ملکم‌خان پذیرفت.[3] به اعتقاد تقی‌زاده، لازمه‌ی ترقی ایران این بود که «ايرانى بايد ظاهراً و باطناً، جسماً و روحاً فرنگی‌مآب شود و بس»![4] اگرچه وی بعدها سعی کرد این اظهارنظر خود را تا حدی تعدیل نماید، اما این موضعگیریِ صریح، کار خود را کرده بود. 🔹 جالب این‌جاست که این روشنفکر دوران #مشروطه نیز همچون سَلف خود، با وجود تمام ادعاهایش مبنی بر لزوم پیشرفت برون‌زای ایران، یک نقطه‌ی تاریک بزرگ در کارنامه‌ی حیات سیاسی‌اش در دوران رضاشاهی دارد؛ آنجایی که در کسوت وزیر دارایی، در امضای تجدید قرارداد نفت #دارسی به سال 1312ش ایفای نقش می‌کند و البته بعداً مدعی می‌شود که در آن خیانت ملی، فقط «آلت فعل» بوده و نقشی ایفا نکرده است. 🔹 چنین تناقضاتی که در میان حلقه‌ای از روشنفکران معاصر دیده می‌شود، حکایت از این دارد که در نگاه روشنفکر تجددخواهِ غرب‌گرا ـ که مبتنی بر «برون‌زایی» است ـ آن چیزی که اصالت دارد، تحقق مدرنیزاسیون غربی در جامعه به هرقیمتی است، ولو آنکه منجر به اعطای امتیازهای گزاف به بیگانه و به خاک سیاه نشاندن هموطنان شود! برون‌زایی، خصیصه‌ی اصلیِ جماعت روشنفکر غرب‌زده است و درست در نقطه مقابلِ «درون‌زایی» قرار می‌گیرد. ماهیت برون‌زایی این است که به مرور زمان، از دلش فجایعی چون دارسی، لاتاری، رِژی و... در می‌آید؛ در حالی که در نگاه درون‌زا و متکی به داخل ـ که یکی از دال‌های اصلی #گفتمان_انقلاب_اسلامی است ـ اساساً امکانی برای اعطای امتیازاتی چون لاتاری، دارسی و... فراهم نیست. لذا اگر پیشرفت درون‌زا، حاکم بر چشم‌انداز رشد کشور باشد، چنین نگاهی به پشتوانه‌ی مردم انقلابی ایران ـ خصوصا جوانان مؤمن انقلابی ـ این اجازه را به جریان روشنفکر غرب‌گرا نخواهد داد تا مسیر به اصطلاح تجددخواهی‌اش را به عقد قراردادهای ننگینی چون لاتاری، دارسی، #رژی و... ختم کند؛ نکته‌ای که #مقام_معظم_رهبری، در بیانات نوروزیشان در #حرم_رضوی، به خوبی بدان اشاره کردند: 💬 «در داخل، متأسّفانه بعضی‌ها غرب را بَزک می‌کنند، بدی‌های غرب را توجیه می‌کنند، رتوش می‌کنند،... مثل تقی‌زاده. در دوره‌ی طاغوت، آدمی مثل تقی‌زاده، به این مضمون گفت که ایران باید از فَرقِ سر تا ناخن پا غربی بشود؛ یعنی #سبک_زندگی در ایران باید غربی بشود. امروز هم تقی‌زاده‌های جدید از این حرف‌ها می‌زنند؛ البتّه به این صراحت نمی‌گویند امّا مضمون حرفشان این است.... آن‌هایی که پشت سرِ سند ۲۰۳۰ ـ سند ۲۰۳۰ یعنی برگرداندن سبک زندگی اسلامی به زندگی غربی ـ می‌ایستند، همان تقی‌زاده‌های امروز هستند؛ البتّه امروز به توفیق الهی جوان‌های مؤمن ما و مردم انقلابی ما نخواهند گذاشت این تقی‌زاده‌ها حرفشان به کرسی بنشیند....»[5] hmp.me/ci0t 📚 پی‌نوشت‌ها: 1. محمد رادمرد، «اصلاح خط و توهم ترقی»، وبگاه اندیشکده برهان. 2. ماشاالله آجودانی، مشروطه ایرانی، تهران: نشر اختران، 1383، ص305. 3. ایرج افشار، زندگی طوفانی؛ خاطرات سید حسن تقی‌زاده، تهران: انتشارات علمی، 1368، ص26 و 383. 4. حسن تقی‌زاده، مجله کاوه، دوره جدید، ش1، جمادی الاول 1338ق. 5. بیانات مقام معظم رهبری در اجتماع زائران و مجاوران حرم مطهر رضوی، 1 فروردین 1398. #گروه_تاریخ 💠اندیشکده برهان💠 🇮🇷 @hadisyasi