#زندگینامه_شهید_یوسف_الهی #محمد_حسین_یوسف_الهی سال در شهر « #کرمان» به #سال_۱۳۴۰ در خانواده ای با محیط کاملا فرهنگی متولد شد. پدرش فرهنگی بود و در آموزش و پرورش خدمت می کرد. همه فرزندان خانواده از همان کودکی با حضور در مساجد و جلسات مذهبی با اسلام و قرآن آشنا می شدند و به قول عامیانه مسجدی و پا منبری بار آمدند. علاقه زیاد و ارتباط عمیق #محمد_حسین با #نهج_البلاغه نیز ریشه در همین دوران دارد. زمانی که #محمد_حسین دبیرستانی بود، #انقلاب_اسلامی_ایران در حال شکل گیری بود و همین تربیت خانوادگی باعث حضوری فعال او در زمان انقلاب داشت و یکی از عاملان حرکتهای دانش آموزان برای #یاری_انقلاب در شهر #کرمان بود. با آغاز #جنگ_عراق علیه #ایران در #لشکر۴۱_ثارالله، واحد اطلاعات و عملیات به فعالیت خود برای انقلاب و اسلام ادامه داد و بعدها به عنوان #جانشین_فرمانده این واحد انتخاب شد. در طول مدت جنگ و دفاع از خاک و اسلام، #پنج_مرتبه به سختی #مجروح شد و بالاخره آخرین بار در #عملیات_والفجر_هشت به دلیل مصدومیت حاصل از #بمبهای_شیمیایی در #بیست_و_هفتم_بهمن_ماه_سال_۱۳۶۴ در بیمارستان لبافی نژاد تهران به #شهادت رسید. در طول دورانی که در جبهه خدمت می کرد، یکی از سربازان و هم رزمان #شهید_سلیمانی بود و ایشان به جوانی که دستور « #حاج_قاسم_سلیمانی» را اطاعت نکرد، معروف شده بود. از جمله #خاطراتی که از وی نقل شده است، این روایت است: پرسیدم: می‌خواهی چه کار کنی؟ گفت: هیچی! من به قرارگاه خبر نمی‌دهم. گفتم: #حاج_قاسم ناراحت می‌شود. گفت: من امشب تکلیف لشکر و این دو نفر را روشن می‌کنم…