#نقش_خواص_در_هدایت_جامعه #نمونه_اول: #علی_بن_جعفر (سلام الله علیه)، فرزند حضرت صادق یعنی عموی پدر امام جواد یکی از این خواص است. پیرمردی ۹۰ ساله که محاسن او کاملا سفید شده بود. ✳️جلسه‌ای را به سختی تشکیل داد و امام جواد علیه السلام را دعوت کرد. تاحضرت وارد مجلس شدند علی بن جعفر ۹۰ ساله، _ آن کسی که آنقدر وجاهت داشت که اگر ادّعای امامت می‌کرد قطعاً مردم باور می‌کردند_؛ آن‌چنان به سمت وجود مطهّر امام جواد سلام الله علیه جهید که عمامه از سر او افتاد ونعلینش در آمد. آمد کفش امام را صاف کرد وسپس دست حضرت را بوسید. عدّه ای طعنه زدند و گفتند: پیرمرد این بچّه است (معاذ الله). علی بن جعفر محاسن خود را رو به آسمان گرفت گفت: من چه کنم؟ آن کسی که حیّ قیّوم است تشخیص می‌دهد. او صاحب این محاسن سفید را لایق امامت ندانسته است. امامت که دست من و شما نیست، انتصابی است، ولی این بزرگوار را امام من قرار داده است. امام من است، اگر پدر او هم بود من همین کار را می‌کردم. ✳️قصد داشتند حضرت جواد سلام الله علیه را فصد کنند، _یعنی رگ مبارک را برای درمان بزنند که یک بخشی خون برود _ علی بن جعفر گفت: من اجازه نمی‌دهم، باید اوّل تیزی آهن به دست من بخورد. من باید جان خود را فدای امام کنم. ✳️علی بن جعفر خیلی به گردن ما حق دارد ولی ناشناخته است. اگر ایشان نبود قطعاً امامت امام جواد علیه السلام شناخته نمی‌شد. ✍ادامه دارد.... روشنا//حسین محمدی http://eitaa.com/joinchat/2852388898C3bcd6d4e0f