eitaa logo
روزنه
6.3هزار دنبال‌کننده
4.3هزار عکس
2.2هزار ویدیو
260 فایل
دریچه ای به تاریخ، سیاست و اندیشه دینی معاصر ارتباط با ادمین @M_shahidani
مشاهده در ایتا
دانلود
و نظریه پردازی بر اساس و داوود مهدوی زادگان [ص 2 از 5] ◽️اینکه مسائل اقتصادی و فقر مهم‌تر از حجاب است، ظاهرا سخن درستی است اما نافی اهمیت احکام دیگر نیست و دلیل تعطیلی سایر احکام هم نمی‌تواند باشد. اینکه چون مسائل مهم‌تری در کار است پس باید از تمام مسائل با اهمیت کمتر چشم‌ پوشید، سخن بی‌وجهی است. منشأ خطا در این ادعا، اتمی و پاره‌پاره دیدن احکام است و این خیال که احکام با یکدیگر هیچ ربط ارگانیکی ندارند. بحث در این‌باره مجال وسیع‌تری می‌طلبد ولی همین اندازه باید گفت که اجرای حکم حجاب، حتی نقش بسزایی در کاهش فقر و فحشا تواند داشت و عدم اجرای آن موجب تضعیف دیانت و به‌تبع آن موجب تضعیف تقیّد - یعنی تضعیف راستی و امانت و صدق و انفاق و ایثار و فداکاری و مجاهدت در سبیل‌الله و مستضعفین- خواهد بود. ◾️اما اینکه در مقطعی از زمان، نظرسنجی‌ها بیانگر کاهش اقبال مردم به حکم حجاب شده است، دلیل قانع‌کننده‌ای برای تعطیل حکم نیست. این وضعیت لزوما به‌دلیل خود این حکم نیست و در اثر خوب عمل کردن حکمرانی دینی یا مشاهده نتایج بی‌حجابی ازسوی مردم دستخوش تغییر تواند شد. همان‌طور که ملاحظه می‌کنید، سستی این استدلال‌ها به‌قدری است که نمی‌توان با استناد به آن، حتی قوانین عرفی را تعطیل کرد تا چه رسد به اینکه بخواهیم حکم خدا را تعطیل کنیم! ◽️حکم شرعی تعطیل‌بردار نیست. تعطیلی حکم شرع به دو معنا است؛ نخست، تعطیلی تکلیف حکمرانی دینی به الزام است و دوم، تعطیلی حکم واجب شرعی حجاب است. در اینجا، هر دو معنا منظور است. منتها معنای نخست «بالمطابقه» است، چون مستقیما با تکلیف الزام مخالفت می‌شود، ولی معنای دوم «بالملازمه» است، زیرا لازمه بی‌تفاوتی حکومت، ترک واجب شرعی حجاب است. البته استدلال به اصل اختیار و انتخاب، موجب تعطیلی بالمطابقه حکم شرع می‌شود. وقتی امری واجب شده باشد، اختیار ترک آن ممنوع است و معصیت خواهد بود و اگر باور به این اختیار پیدا کند، به‌رغم اینکه می‌داند واجب است، چنین باوری بدعت است. به هر روی، در گفته‌های نصیری هر دو معنای تعطیلی حکم شرع وجود داشت، چون هم می‌گوید حکمرانی دینی مکلف به الزام حجاب نیست. درحالی‌که مکلف است، و هم اصل اختیار را در واجب شرعی را دخالت داده است. ◽️اصل «عدم اکراه در دین» که از آیات مختلف قرآن کریم استنباط شده است، در بحث الزام، زیاد استدلال می‌شود. مباحث زیادی درباره این اصل می‌توان پیش کشید که مجال پرداختن به آنها اینجا نیست. همین اندازه عرض می‌کنیم که این اصل -آن‌طور که غالبا و به‌اشتباه به آن استناد می‌کنند- اطلاق دارد و هر حکمی را می‌تواند شامل شود. درنتیجه، با همین اصل می‌توان تمامی احکام شرع را تعطیل کرد. کسی می‌تواند بگوید که تمام شریعت بر من اجبار و اکراه است، پس من ملزم به انجام یا ترک واجبات و محرمات نیستم و بدین ترتیب، با اصلی دینی در نفی دین اقدام کرده است و این خلاف عقلی وشرعی است. ارکان و آموزه‌های دین نمی‌تواند دین را به تعلیق درآورد. پس باید حدود و شرایط این اصل را معلوم کرد و سپس در استنباط حکم از آن بهره گرفت. قلمرو این اصل، وضعیت‌های غیرعادی و شخصی است و حوزه عمومی یا حیات روزمره را شامل نمی‌شود. لا اکراه، اصل ثانوی است و نمی‌توان در بَدو امر، آن را به‌کار بست؛ یعنی فله‌ای و غیرعلمی نمی‌توان از این اصل استفاده کرد. لکن این سخن در فرض آن است که «لا اکراه فی‌الدین» را اصلی فقاهتی بدانیم. چون یک نظر هم این است که اساسا، لا اکراه فی‌الدین، اصل کلامی است و در توصیف دین یا احکام شرع استعمال شده است. 🔻یعنی احکام شریعت اسلامی از تمام امکانات شهری مثل آب و برق و تلفن و خدمات شهری استفاده می‌کند ولی حاضر نیست مالیات پرداخت کند و از قواعد زیست‌شهری تبعیت کند. در چنین حالتی، او اصل التزام را از کار انداخته است. کار فیلسوف سیاسی از همین‌جا آغاز می‌شود و ایده «حکمرانی» به‌مثابه «یگانه راه‌حل» را مطرح می‌کند. حکمرانی شهروند خاطی را الزام به التزام می‌کند. ◽️بنابراین، اصل الزام حمایت‌گر و معاضد یا ضامن اصل التزام است و رابطه تقابلی بین‌شان برقرار نیست. البته آنارشیست‌های علمی بر این باورند که التزام برای اداره اجتماع کفایت می‌کند و هیچ نیاز یا ضرورتی برای حکمرانی وجود ندارد. لکن آنان هیچ راهکار تضمینی برای اینکه شهروند خاطی را ملتزم به قواعد اجتماعی کنند، ارائه نمی‌کنند. گفته‌های آقای نصیری در این مناظره، آشکارا با همین رویکرد آنارشیستی پیش رفته است. او هیچ تضمینی به جامعه ایرانی نمی‌دهد که اگر 10درصد عریان فرضی او، 70درصد یا بیشتر شود، چه باید کرد، بلکه می‌گوید کار حکومت دینی تمام است. حال آنکه در آن صورت کار جامعه ایرانی تمام است. چون عریان‌خواهی اساسا در ستیز با انسجام اجتماعی عمل می‌کند و به همین دلیل است که عریان‌گرایی در غرب هم به‌شدت ضابطه‌مند است. @rozaneebefarda
و نظریه پردازی بر اساس و داوود مهدوی زادگان [ص 3 از 5] ◽️التزام در حکمرانی دینی همانند دیگر حکمرانی‌ها، به همان وجه عملی اکتفا شده است و منوط به التزام عقیدتی یا ایمانی نیست. چنانکه در سیره حکمرانی رسول‌الله صلی‌الله علیه وآله اصرار بر التزام ایمانی دیده نمی‌شود و به همین سبب، حتی با شهروندی منافقین هم-درصورت التزام عملی به احکام حکمرانی اسلامی- مخالفت نورزیدند. لذا الزامات حکمرانی پیامبر به همین التزام عملی تعلق می‌گرفت. خصوصا در احکام توصلی که به مانند احکام تعبدی، قصد قربت لازم نیست. مانند حکم حجاب که از احکام توصلی است و در آن صرف التزام عملی شهروندان، کفایت می‌کند. گرچه جامعه مطلوب دینی، التزام ایمانی علاوه‌بر التزام عملی است. ولی این امر دشوار و موجب تکلف است و از اختصاصات دوره حکمرانی حضرت حجت(عج) است. ◾️حکمرانی دینی از جهت الزام حکومتی با حکمرانی‌های غیردینی یا سکولار تفاوت نظری ندارد. همان‌طور که در حکومت‌های سکولار، امر الزام حکومتی، لازم و ضروری است و برای اعمال آن از همه‌گونه ابزار‌های انسانی و ماشینی و روش‌های تشویقی و تنبیهی بهره‌برداری می‌کنند؛ در حکمرانی اسلامی نیز اصل الزام، مسلم و قطعی است. احکام جزائی اسلام و مواعظ اخلاقی و توبیخ‌های دینی تماما در جهت اعمال اصل الزام است. بنابراین، الزام حکومتی، از اختصاصات نظام اسلامی نیست و در دیگر حکمرانی‌ها -با هرگونه فلسفه سیاسی که باشند- هم دیده می‌شود. اما اختلاف حکمرانی اسلامی بر پایه روایت ولایت‌فقیه با دیگر نظریه‌های سیاسی-به‌ویژه حکمرانی سکولار و دنیوی- در مراجع قانونگذاری است. حکمرانی‌های سکولار با دین‌زدایی از سیاست و نفی وحی به‌مثابه مرجع تشریع احکام مدنی، مرجع قانونگذاری را محدود به عرف ساختند. در این‌گونه حکمرانی‌ها فقط مراجع عرفی مانند مجالس ملی و شوراهای شهری و محلی و اتحادیه‌ها و انجمن‌های صنفی و مردم‌نهاد از جهت قانونگذاری اعتبار دارند و باقی مراجع قانونگذار به‌ویژه مرجع وحی کنار گذاشته شده است. اما در حکمرانی دینی ولایت‌فقیه علاوه‌بر مراجع عرفی، شریعت اسلامی به‌عنوان مرجع قانونگذار اعتبار پیدا کرده است. البته رابطه این دو مرجع، طولی است و نه عرضی. به همین دلیل، قوانین عرفی نمی‌توانند در تعارض با قوانین شرعی وضع شوند. 🔹براین اساس، اگر قانونی در نظام اسلامی ماخوذ از مرجع وحی باشد؛ نمی‌توان به‌دلیل عدم توافق اقلیتی از مردم، آن قانون را کنار گذاشت. حکم حجاب واجب شرعی است و مردم ایران با وضع این قانون در مجلس شورای اسلامی مخالفت نکردند و از روی التزام ایمانی و عملی به آن عمل کردند. لذا نمی‌توان این حکم شرعی را به صرف مقاومت و مخالفت جماعتی تعطیل کرد مگر اینکه ولی‌فقیه حکم حکومتی جدید -که نافی اصل حکم شرعی هم نباشد- صادر کند که آن‌هم مقتفی به‌دلیل شرعی و احیانا ناظر به تزاحم احکام خواهد بود و نه من‌عندی. البته در حکمرانی‌های عرفی نیز قانون عقلانی را به صرف مخالفت‌های سلیقه‌ای تغییر نمی‌دهند. @rozaneebefarda
و نظریه پردازی بر اساس و داوود مهدوی زادگان [ص 4 از 5] –به‌معنای ادخال چیزی که در دین نیست یا اخراج و تعطیل کردن امری که در دین است- لزوما به‌معنای کفر نیست. بدعت طیفی از اعمال است که از خبط‌های کوچک معصیت‌آمیز شروع می‌شود تا به کفر می‌رسد. در اغلب دینداری‌ها باورهایی وجود دارد که از دین نیست ولی دینی تلقی می‌شود و یا آنکه دینی است ولی غیردینی تلقی می‌شود، مانند فریضه حجاب که در نظر برخی دینی نیست و یا باور به اختیاری بودن حجاب دارند، درحالی‌که این باور غیردینی است. ◽️اصولا نقد‌های دینی که انجام می‌شود برای معلوم ساختن امور دینی و غیردینی است. تنها برخی دینداران معصوم و مخلص هستند که تماما از کنش بدعت به دور می‌مانند و سایرین حظی از گفتار و اعمال بدعت‌آمیز را برده و می‌برند. این‌گونه بدعت‌ها را می‌توان «بدعت‌های عرفی» نامید ولی نمی‌توان به‌سادگی آنها را کفر دانست. در این صورت، باید اغلب مسلمانان را تکفیر کرد. چنانکه جریان‌های تکفیری، با رویکرد حداکثری، تمام مسلمانان را بر همین اساس که اهل بدعت هستند، تکفیر می‌کنند. و حال اینکه چنین رویکردی خود بدعت بزرگی است. قرآن کریم برخی مردم مدینه را که هنوز ایمان در دل‌هایشان جاری نشده بود ولی دعوی ایمان داشتند، تکفیر نکرده است بلکه می‌فرماید نگویید ایمان آوردم بلکه بگویید اسلام آوردم: «قالَتِ الْأَعْرابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَ لکِنْ قُولُوا أَسْلَمْنا وَ لَمَّا یَدْخُلِ الْإیمانُ فی قُلُوبِکُمْ وَ إِنْ تُطیعُوا اللهَ وَ رَسُولَهُ لا یَلِتْکُمْ مِنْ أَعْمالِکُمْ شَیْئاً إِنَّ اللهَ غَفُورٌ رَحیمٌ»؛ اعراب بادیه‌نشین گفتند: «ایمان آورده‌ایم.» بگو: «شما ایمان نیاورده‌اید، ولى بگویید اسلام آورده‌ایم، هنوز ایمان وارد قلوب شما نشده است؛ و اگر از خدا و پیامبرش اطاعت‌کنید، چیزى از پاداش کارهاى شما را فروگذار نمى‌کند، خداوند، آمرزنده و مهربان است(حجرات: 14). تکفیرِ سخن بدعت‌آمیز، شرایطی دارد که ازجمله این شرایط علم به بدعت‌آمیز بودن سخن و اصرار بر آن است. بنابراین، وقتی گفته می‌شود فلان سخن بدعت‌آمیز است؛ نباید چنین برداشت شود که صاحب سخن را کرده‌ایم. ◽️درباره لزوم فرهنگ‌سازی برای اجرای احکام شرعی و عرفی زیاد سخن به میان می‌آید. لکن اغلب این سخن‌ها هنگام «اجرای حکم شرعی» است. همین که حکمرانی تصمیم جدی به اجرای حکم شرعی یا حتی برخی احکام عرفی می‌گیرد، بحث لزوم فرهنگ‌سازی از ناحیه جماعتی پیش کشیده می‌شود و درنتیجه حکمرانی بعضا از تصمیم جدی خود عقب‌نشینی می‌کند و به‌دنبال آن، بحث فرهنگ‌سازی از ناحیه همان منتقدان-که دستی در فرهنگ‌سازی هم دارند- به فراموشی سپرده می‌شود. همین امر، این ذهنیت را تقویت می‌کند که ایده فرهنگ‌سازی صرفا ابزاری برای منفعل ساختن حکمرانی دینی از اجرای احکام شرعی است. @rozaneebefarda
و نظریه پردازی بر اساس و داوود مهدوی زادگان [ص 5 از 5] ◽️قطع‌نظر از این نگاه ابزارانگارانه و با حفظ اهمیت مباحث عمیق فرهنگ‌سازی، نکته اساسی این است که فرهنگ‌سازی مردم برای پدید آمدن التزام و اجرای صحیح قانون، شکل واحدی ندارد، بلکه به‌اقتضای موضوع و شرایط زمانی و مکانی و دیگر مقتضیات امر، شکل‌های مختلفی پیدا می‌کند و نمی‌توان شکل واحدی از فرهنگ‌سازی را در همه‌جا تجویز کرد. ◽️گاه نفس الزام به اجرای قانون، موجب فرهنگ‌سازی است؛ یعنی تا این الزام عملی نشود، فرهنگ‌سازی هم اتفاق نمی‌افتد. مگر برای بستن کمربند ایمنی هنگام رانندگی، چقدر فرهنگ‌سازی شد، بلکه غالبا نسبت به این قانون بی‌اعتنایی می‌کردند. اما از وقتی قانون بستن کمربند ایمنی -که به‌رغم دشواری رعایتش حافظ جان سرنشینان است- از سوی حاکمیت جدی گرفته شد، فرهنگ بستن کمربند ایمنی هم در میان رانندگان جا افتاد. در صدر اسلام، اجرای برخی فرایض شرعی تا زمان تاسیس حکومت اسلامی به تاخیر افتاده بود. مانند نماز جمعه که پیامبر هنگام ورود به مدینه در منطقه قبا اولین نماز جمعه را برگزار کرد. حکم جهاد در دوران بعثت پیامبر خدا صلی‌الله علیه و آله در مکه تشریع نشد، بلکه حکم هجرت مسلمانان به حبشه و سپس مدینه تشریع شد، اما پس از تاسیس حکومت نبوی و قدرت یافتن مسلمانان، حکم جهاد که فریضه استقامت برابر تهاجم کفار و مشرکین است، تشریع شد و یا به‌دنبال فتح مکه و استیلا بر شهر، فرمان منع انجام مناسک حج به شکل عریان و داخل شدن کفار و مشرکین در مسجدالحرام توسط حضرت وصی علی(ع) بر مردم مکه ابلاغ شد و در این ابلاغ‌ها منتظر فرهنگ‌سازی نشدند، بلکه تنها مانع اجرای حکم، عدم استیلا بوده است. 🔸بر همین اساس، به‌نظر می‌رسد در جمهوری اسلامی ایران همزمان با الزام حکومتی حجاب، فرهنگ‌سازی حجاب هم پدید آمده است، بلکه این فرهنگ‌سازی درحال عبور از مرزهای جمهوری اسلامی است. درحال حاضر فیلم‌های ایرانی با حفظ حجاب ساخته می‌شود و مخاطبان زیادی هم دارد و سلبریتی‌های صنعت فیلم و سریال هم به‌رغم الزام حجاب، شهرت پیدا کرده‌اند و دستمزدهای نجومی می‌گیرند. برخی از همین فیلم‌ها به جشنواره‌های بین‌المللی راه یافته و موفق به دریافت جایزه اسکار شده‌اند. پس، این گفته که حکمرانی دینی با گذشت 40سال موفق به فرهنگ‌سازی حجاب نشده است، تمام واقعیت نیست. به عقیده نگارنده، زنان و دختران ایرانی شریف‌ترین و باعفت‌ترین مردمان جهان هستند و به‌عنوان الگوی زن محجبه مسلمان شناخته می‌شوند. به‌همین خاطر است که زنان ایران برابر رضاخان مقاومت خونینی از خود نشان دادند، ولی در جمهوری اسلامی به غیر از اقلیتی، از حکم الزام حکومتی حجاب استقبال کردند. ◾️آیا اگر الزام حجاب برداشته شود، بی‌حجابی و عریان‌گری اشاعه پیدا نمی‌کند؟ نصیری بر این عقیدهاست که رویگردانی 70درصدی از حجاب، به‌خاطر الزام حکومتی آن است و اگر الزام برداشته شود، این رویگردانی متوقف می‌شود و فقط اقلیت 10 درصدی باقی می‌ماند که باید با آنها برخورد کرد. با فرض درست بودن آماری که وی داده است –چون اساسا این و است و نمی‌توان با آن استدلال کرد– ایشان، لااقل به‌طور ضمنی پذیرفته است که باید با آن 10درصد مخالف، مقابله کرد. به‌علاوه، ایشان بر چه اساس و چه پایشی چنین جزم‌اندیشانه پیش‌بینی می‌کند. چه تضمینی برای گفته خود دارد که می‌گوید تمایل به بی‌حجابی متوقف می‌شود. آیا بی‌حجابی و عریان‌گری در کشورهای غربی روزبه‌روز کمتر می‌شود؟ شدت این امر را از مقایسه وضعیت فعلی این کشور‌ها حتی با وضعیت پوشش مردم آنها در پیش از جنگ جهانی دوم می‌توان دریافت. ◽️متن کامل یادداشت را اینجا بخوانید: http://fdn.ir/46006 🔘 روزنه؛ دریچه ای به تاریخ، سیاست و اندیشه دینی معاصر. فرهیختگان را به دعوت فرمائید: https://eitaa.com/joinchat/2032861191C0a0a43a053
مدیر تذکر جدی دریافت کرد؟ / در حال بررسی @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 🔸طبق ادعای برخی رسانه های غیر رسمی(که تا کنون اغلب اخبارشان دقیق بوده)، تذکر سنگینی نسبت به مناظره هفته گذشته شبکه ۴ پیرامون موضوع حجاب به مدیر این شبکه داده شده است. 🔻در این تذکر از بی تدبیری های صورت گرفته در روند محتوایی شبکه ۴ انتقادات جدی صورت گرفته و تصریح شده است: «آنچه در شبکه ۴ می گذرد محض است و در قضیه هم مسئول شبکه بوده و هم مجری کوتاهی کرده است.» 🔹یکی از مهمانان این مناظره به صراحت گفته بود: «جمهوری اسلامی نباید از آغاز به موضوع حجاب به صورت حکومتی نگاه می کرد.» 🔻در تذکر به مدیر شبکه ۴ آمده است: «یعنی امام حکیم ما در زمینه حجاب اشتباه کرده اند؟!» 🔹مدیر شبکه ۴ بعد از این تذکر به شدت از اتفاق رخ داده متاثر شده و در محفلی گفته است: «من احساس می کنم یک در شبکه ام حضور دارند که باید آنها را شناسایی کنم.» 🔶حاشیه روزنه هنوز مدیر شبکه چهار و روابط عمومی صدا و سیما و سایر نهادها و افراد مرتبط، در این زمینه رسما شفاف سازی نکرده‌اند لذا باید منتظر تایید تا تکذیب این خبر باشیم. ظاهرا حواله به ، مستمسک جدید برخی مدیران صدا و سیما برای فرار از پاسخگویی است؛ چه اینکه پیشتر، جناب علی عسگری نیز به جای پذیرش اشکالات و تلاش برای جبران در موضوع ۶، در ضمن اظهاراتی شعاری، همه خطاهای واضح را به (که بعدا هرگز پیدا و مجازات نشدند) حوالت داد! @rozaneebefarda
توئییت جالب فرید ابراهیمی در واکنش به اظهارات جدید روحانی: 👇
هدایت شده از مهدی رسولی
‏باشه آقای روحانی! صد لعنت به واشنگتن دی سی اما هزار لعنت به هر چی واشنگتن دی سی پَرسته. یَک یَکشون! @faridebrahimi62
حتی لوگوی وزارت خارجه هم خارجی و کپی کاری است! 🔹چندی وزارت امور خارجه در آستانه دویستمین سال تاسیس از نشان و پرچم جدیدش رونمایی کرد. 🔹این لوگو واکنش‌های منفی و انتقادهای بسیاری به همراه داشت اکنون مشخص شده که دقیقا شبیه لوگوی دو شرکت خارجی است. @rozaneebefarda
هدایت شده از مدرسه اقتصاد
لیست کتب رسانه،تبلیغات،عملیات رسانه‌ای و روانی، فقه رسانه،اقناع، سینما.pdf
700K
🔷🔸 لیست کتب و مقالات فقه رسانه، سواد رسانه، ارتباطات، افکار عمومی، تبلیغ و پروپاگاندا، سینما، عملیات روانی، شیوه‌ها و مؤلفه‌های تأثیرگذاری و اقناع رسانه‌ای؛ به همراه معرفی اجمالی برخی منابع @feghherasane 👌 دوستان عزیز اقتصادی! برای فهم عمیق و و نبردهای شناختی در این حوزه، خواندن منابع بالا توصیه می‌گردد. با تشکر از کانال فقه رسانه،ارتباطات و فضای مجازی. @schoolofeconomics
💥آیا این تیتر به معنای القای ضرورت است؟ اگر نیست (که به نظر ما هم چنین نیست و این امر از آقایان دور از انتظار است) اصلاح شود اما اگر احیانا کسانی به دنبال این امر هستند؛ از انحصار خبری چه کسانی سود می برد؟ انتظار تقدیر و تجلیل از کسی ندارند اما بستن فضا و تنگ کردن بستر فعالیت نخبگان مستقل و انقلابی، به صلاح بانیان انحصارگرایی نیست. تنوع و تکثر فعلی، موجب انعکاس صدای طیف های مختلف حوزوی و مجموعا زمینه ساز بالندگی و تکاپو در حوزه است و صد البته که رسانه ها به میزان صداقت و صراحت و شهامت در بیان حقائق حوزوی، مورد اقبال یا ادبار مخاطبان فرهیخته حوزوی قرار می گیرند، و طبعا به صورت دستوری و فرمایشی یا سایر روش های نامتعارف(!)، نه می توان رسانه ای را محبوب القلوب کرد و نه حذف! @rozaneebefarda
ماجرای مصاحبه با @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 🔹جعفر شیرعلی نیا که روزگاری به برکت و ارتباطات توانست پله های ترقی را طی کند، در فرایند نگارش دایره المعارف مصور آقای ، توسط او و اطرافیانش با وسائط مختلف شد و کسی که در کتاب زندگانی مقام معظم رهبری، تصویری نسبتا دقیق و منصفانه ارائه داده بود، ناگهان قلم را بنا به علائق و سلایق نوپدید چرخاند و ضمن تلاش برای روایت تعارضات فکری و سیاسی هاشمی و مقام معظم رهبری، روایتی مطلقا جانبدارانه از هاشمی ارائه داد.(مقایسه دو کتاب، میزان زاویه روایت او را نشان می دهد) 🔸بعد از این، او ضمن بازگشت مجدد به عرصه دفاع مقدس، به جرگه کسانی پیوست که روایتی غیرمقدس و زمینی از جنگ تحمیلی ارائه می دهند و در مواردی بدان تصریح کرده اند(ر.ک: گفتگوی مهدویان و شیرعلی نیا با مهرنامه) کانال شیرعلی نیا با مطرح کردن برخی نکات خاص، گرچه موجب نقد برخی منابع تاریخی دفاع مقدس را در پی داشت که در جای خود بسیار هم لازم است، اما ضمنا با طرح برخی نکات چالشی و برجسته سازی رسانه ای بعضی موضوعات خاص که بعضا با شواهد و مستندات همخوانی نداشت و تکذیب برخی بزرگان و شاهدان عینی را دنبال داشت، این کانال را به بنگاه شبهه پراکنی پیرامون مشهورات تاریخ دفاع مقدس تبدیل کرد. شیرعلی نیا اکنون افشا کرده که اخیرا از او به عنوان کارشناس تحولات دفاع مقدس دعوت به گفتگو کرده و حالا احتمالا به دلیل حواشی مربوط به ، از پخش آن امتناع کرده اند و این موضوع شیرعلی نیا را عصبانی کرده و طلبکارانه در یادداشتی با عنوان《لوطی‌خور نخواهد شد||نتوانستند کمتر از یک ساعت گفتگو را پخش کنند》، با همان روحیه طلبکارانه همیشگی اش، با استفاده ابزاری از برخی بیانات امام خمینی، چنین نوشته است: 👇 🔲حالا تلویزیون یک نفر متولد بهمن ۱۳۵۷ را خودش دعوت کرده و کمتر از یک ساعت از با او گفتگو کرده است. به قول امام برنامه‌اش را هم خودش نوشته، سوال پرسیده و رسما در منابع خبری‌اش اعلام کرده برنامه را پخش می‌کند. اما نتوانست... من تشنه‌ حضور در تلویزیون نیستم اما عزیزانی که در این سال‌ها برای روایتِ ایرانی از جنگ زحمت کشیده‌اند می‌توانند نگران باشند و حرفی بزنند، چرا که این روش‌ها در امروز و فردایِ تاریخ، مخاطب را درباره‌ی تمام زحماتِ آن‌ها دچار تردید می‌کند. از مخاطبان عزیزم که با دعوتِ من پای تلویزیون منتظر نشستند، عذرخواهی می‌کنم. نباید به وعده‌ی آن‌ها اعتماد می‌کردم. محرومیت از تریبون‌های ملی را تحمل می‌کنم و همین‌جا در فضای مجازی خواهم نوشت. به امید خدا جعفر شیرعلی‌نیا ششم مهر ۱۳۹۹ 🔶حاشیه تکلیف با شیرعلی نیا که در سایه تسامح کاری برخی افراد و اعتماد زودهنگام برخی مجموعه های انقلابی، رشد پفکی داشته، تقریبا روشن است. حرفهایی دارد که گرچه با هیاهوی ژورنالیستی، بیش از حد لازم برجسته سازی می کند، اما اهلش باید در فضای تخصصی بدان بپردازند. اما تکلیف با معلوم نیست؛ واقعا بعد از فاجعه که در آن با مشتی آمار تکذیب شده، به طرح ادعاهای عجیب و غریب پیرامون پرداخت، چگونه مسئولان این شبکه رضایت داده اند که از فردی با پیشینه شیرعلی نیا که کانالش بنگاه شبهه پراکنی پیرامون تاریخ دفاع مقدس است، به عنوان کارشناس تاریخ جنگ دعوت شود؟!! @rozaneebefarda