تیغ و تحریف! روایتی از #تحریف متون/مبانی دینی و نسبت آن با #مشروعیت_زدایی از نظام اسلامی 📛یادداشت چهارم: تعدی به حریم شهادت با لعاب فقاهت 🔻نقدی بر سخنان موهن #محمد_سروش_محلاتی پیرامون مسئله شهادت 💥اختصاصی|| وحید افشار @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 [صفحه 1 از 6] 🔹شهادت سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(صلوات‌الله‌وسلامه‌علیه)، آغازگر فصل تازه‌ای از هدایت بشریت بود. از این رو همه ساله شیعیان در ایام محرم و صفر با بزرگداشت این مصیبت عظما و حفظ شعائر حسینی، به آن امام همام تمسک کرده و در پی راهی برای رسیدن به سفینة النجاة هستند. رفته رفته این سلوک حسینی رنگ و بوی فرا مذهبی و فرا دینی یافت که این مهم مسؤلیت پرچمداران این نهضت را برای تبیین هدف قیام سیدالشهدا(صلوات‌الله‌وسلامه‌علیه)، بیش از پیش سنگین نموده است. در همین راستا با فرارسیدن ماه عزای آل الله(صلوات‌الله‌وسلامه‌علیهم)، هر یک از اندیشمندان به تبیین زوایای مختلف این حماسه می‌پردازند. البته در این بین کسانی هم هستند که در پوشش عالم دینی و با #ادعای_فقاهت، گاه و بی‌گاه پرده از مکنونات قلبی خود برداشته، میزان فاصله خویش با اسلام ناب را آشکارتر می‌نمایند. لذا گاه با نظریاتی مواجهیم که بیشتر از آنکه مایه علمی داشته باشد، رنگ و #لعاب_سیاسی و جناحی دارد که سابقه و پیشینه این افراد در نظریه‌پردازی گواه این مطلب است. در این نوشتار سخنرانی آقای محمد محلاتی با موضوع «مرز شهادت و هلاکت»(مربوط به ۶شهریور۹۹) مورد نقد و بررسی قرار گرفته است. 🔹محلاتی در این سخنرانی مدعی شده‌ که با یک گفتگوی علمی درصدد واکاوی حقیقت شهادت است و در همین راستا به اصطلاح به تبیین تفاوت شهادت و هلاکت پرداخته و لذا می‌گوید: ⭕️هر گاه شخصی از خطری برای جان خود استقبال کند و به استقبال از مرگ برود درصورتی‌که استقبال از خطر مشروع باشد می‌تواند عمل او اقدام به شهادت تلقی شود و در غیر این صورت هلاکت است. 🔹این سخنران که معمولاً پای ثابت جلسات اصلاح‌طلبان در سالهای اخیر بوده؛ برای روشن شدن مدعای خود به امر به معروف و نهی از منکر مثال می‌زند که اگر کسی به واسطه امر به معروف و نهی از منکر کردن، خود را در مقابل خطر قرار دهد و یا به واسطه نهی از منکر، جان خود را از دست بدهد، به هلاکت رسیده است(!!!) 🔹محلاتی اذعان دارد برخی از معروف‌ها و منکرها، چنان اهمیت دارد که باید برای آن‌ها جان داد؛ و این جان دادن را شهادت تلقی می‌کند، اما با مثال‌های متعدد برای موارد امر به معروف و نهی از منکر مخاطره‌آمیز، نوعی رخوت و سستی در عمل به این واجب فراموش شده در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند و هیچ اشاره‌ای به اهمیت انجام درست و دقیق این واجب الهی ندارد. 🔹این سخنران عمل به آیه «وَ لا تُلْقُوا بِأَیدِیکمْ إِلَی اَلتَّهْلُکة»(بقره، آیه195) را یک قاعده کلی و نقض آن را تنها با دو شرط ممکن می‌دانند: اولاً عمل مشروع باشد، ثانیاً نیت و انگیزه فرد الهی و مشروع باشد. البته او عمل کسی که در امر به معروف و نهی از منکر در مسائل عادی(!) جامعه اقدام مخاطره‌آمیز انجام می‌دهد، را اصلاً مشروع نمی‌داند! در اینجا نیز تبیین نمی‌کند که مرادش از اقدام مخاطره‌آمیز در مسائل عادی جامعه، دقیقا چیست؟! و اساساً مسائل عادی و منکرات عادی جامعه چیست؟! چه گناهانی در سطح جامعه عادی تلقی می‌شود؟! همچنین وی هیچ تبیین علمی و منطقی برای اقدام غیرمخاطره‌آمیز به مخاطب ارائه نکرده و نه‌تنها انگیزه‌ای برای اقدام و عمل به این واجب فراموش‌شده ایجاد نمی‌کند، بلکه به‌عکس، با پررنگ کردن اقدامات مخاطره‌آمیز، و عادی جلوه دادن مسائل و منکرات جاری اجتماع، دیگر انگیزه‌ای برای عمل باقی نمی گذارد. 🔹خوانندگان محترم خود واقف هستند این قبیل سخنان ـ که شائبه سبک شمردن گناه را نیز داراست ـ چه نقشی در عادی‌سازی منکرات در سطح جامعه دارد. نمونه‌های عادی شدن روابط دختر و پسر در سال‌های اخیر از همین موارد است. البته موضوعی مثل حجاب، اگرچه اولویت اول جامعه ما نیست، اما چه کسی منکر آثار سوء و مخرب منکر بدحجابی بر پیکر حیاتی خانواده و جامعه است؟! درست است که پرداختن به منکرات جامعه، آمر به معروف و ناهی از منکر را نباید از خود غافل کند، اما از طرف دیگر نباید اجازه داد که قبح عملی در جامعه بشکند. خانمی که حتی بدون قصد دلربایی و جوانفریبی، با ظاهری نامناسب در جامعه ظاهر می‌شود، خواسته یا ناخواسته، چه نقشی در فروپاشی خانواده‌ها دارد؟! اتلاف عمر جوانان با امور حرام و فروختن جوانی آنان به ثمن بخس، آیا از مسائل عادی جامعه است و سکوت در ازای آن رواست؟! سخن بر سر اقدام مخاطره آمیز نیست، بلکه مسئله اصلی، #عادی_سازی و #قبح_شکنی از منکرات است که در کلام آقای محلاتی، بدان دامن زده می‌شود؛ حال آنکه بسیاری از معضلات اخلاقی و اجتماعی فعلی، ریشه در ترک امر به معروف دارد. @rozaneebefarda ادامه👇