رویکردهای سه‌گانه در مواجهه با جریان مطالبه‌گری اختصاصی @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 در مورد جریان‌های مطالبه‌گر سه رویکرد وجود دارد؛ ۱. عصمت‌انگاری و عمل‌زدگی: برخی بانیان و حامیان این جریان با تکیه بر ماهیت و کارکردهای مثبت جریان‌های مطالبه‌گر، به چارچوب‌ها و شاخص‌های شرعی، عرفی و اخلاقی مطالبه‌گری کاملا بی‌توجهند؛ اینان چنان بر هدف متمرکزند که ابراز و وسیله را توجیه می‌کنند و گاه در دام عصمت‌انگاری و عمل‌زدگی می‌افتند و حاضر نیستند هیچ نقد و مطالبه‌ای را در اصلاح روند مطالبه‌گری خویش بپذیرند! طبیعی است این رویکرد نسبتی به سیره و اندیشه امام و رهبری ندارد و هرگز قابل دفاع نبوده، در بلندمدت به انجماد فکری و انزوای سیاسی و عزلت اجتماعی اینان خواهد انجامید. اگر مطالبه‌گری برای احیای حق و اقامه امر الهی است، تذکر شنفتن و نصیحت‌پذیری از مقدمات بدیهی آن است. وانگهی! چگونه کسانی که داعیه و دغدغه اصلاح‌گری آرمانی دارند و در این راه همگان را به زیر تیغ نقد می‌برند، خود را از نقد و اصلاح مبرا می‌دانند؟! طبعا اگر این رویه اصلاح نشود، اشتباهات موردی و فردی به صورت ساختاری گسترش می‌یابد و به بدنامی تمام جریان مطالبه‌گری ختم می‌شود و زمینه را برای برخورد حذفی فراهم می‌کند. ۲. برخورد حذفی و سلبی: طیفی از متولیان امر حکمرانی و بعضی جریان‌های سیاسی، هر کدام با انگیزه‌های مختلف، سیاست بایکوت و سرکوب و حذف حداکثری را در مقابله با جریان مطالبه‌گری دنبال می‌کنند. سر رشته اصلی مخالفت با جریان مطالبه‌گر البته به خارج از فضای حکمرانی و جریان‌های سیاسی متعهد داخلی برمی‌گردد و به واقع بخشی از پازل دشمنان بیرونی است اما مع الاسف در داخل نیز انگیزه‌هایی وجود دارد برای حذف و سرکوب مطالبه‌گری! در داخل نوعا بانیان، حامیان و متنعمان از استمرار فقر و فساد و تبعیض، در صف دشمنان درجه یک مطالبه‌گران قرار دارند و آنان را موی دماغ و مزاحم می‌پندارند. البته ناگفته نماند که در دل جریان انقلابی و متعهد نیز طیفی وجود دارد که به دلیل برخی دغدغه‌های درست و ناظر به برخی تجربه‌های تلخ تاریخی، به دام نوعی بدبینی و رویکرد سلبی نسبت به اصل مطالبه‌گری درافتاده که صدالبته حساب این طیف جداست و تجدیدنظر اینان نیازمند تمهید مقدماتی است که بخشی به خود آنان و برخی به مطالبه‌گران بازمی‌گردد. طبعا وقتی با مطالبه‌گری سازمان‌یافته و فراگیر مواجه باشیم، اقدامات و کارنامه طیف‌های مختلف با علامت سوال مواجه می‌شود و آنان باید هزینه بدهند؛ خواه مدعاهای مطالبه‌گران دقیق و درست باشد یا خدای ناکرده نادرست و ناصحیح! در هر صورت زحمت مضاعف و چالش‌های شدیدی که از ناحیه مطالبه‌گری بر برخی طیف‌های سیاسی و اجرایی عارض می‌شود، موجب آن می‌گردد که حساسیت نسبت به این جریان فوق العاده شدت یابد و گاه تا مرز #تهدیدپنداری‌مطالبه‌گری پیش برود. بسیاری از برچسب‌پراکنی‌ها و بدگویی‌ها(فارغ از صحت و سقم آن) علیه جریان مطالبه‌گر را باید در همین فضا تحلیل کرد. برخورد سلبی و حذفی ضمن آنکه به استقرار اشکالات موجود می‌انجامد، زمینه را برای تقابل و اتلاف انرژی نیروهای متعهد و مشغول شدن به همدیگر و نیز امکان سوءاستفاده عناصر بدسگال سیاسی برای #نفوذ در جریان مطالبه‌گری فراهم می‌کند. کدام عقل سلیم می‌پذیرد که برخی بخواهند جوان‌های پرشور و پرکار و آرمان‌خواه را با برخورد سلبی و حذفی به عناصر ناامید و سرخورده یا خدای ناکرده مخالف و بدبین و زاویه‌دار تبدیل کنند! این رویکرد چه نسبتی با سیره امام و رهبری دارد؟! ۳. حفظ، حمایت و هدایت‌گری: شخص مقام معظم رهبری بانی این رویکرد مومنانه و حکیمانه در مواجهه با جریان مطالبه‌گری است و از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی تا تصدی ریاست‌جمهوری و بعد از آن در دوران رهبری، همواره خود پرچم‌دار مطالبه‌گری معقول و منطقی و مومنانه بوده و همواره با رویکرد ایجابی و اصلاحی با این طیف برخورد کرده است. التفات به ضرورت وجودی این جریان برای صیانت از ساختار حاکمیتی و کارگزاران نظام اسلامی، اصلی‌ترین دلیل چنین رویکردی به نظر می‌رسد. در واقع مقام معظم رهبری، مطالبه‌گری را به عنوان یکی از پازل‌های ضروری حکمرانی مطلوب می‌شمارد و همواره بر حفظ و تعالی و بالندگی آن پای‌فشاری دارد و از این جهت، برخی سیاسیون با سیره و اندیشه ایشان فرسنگ‌ها فاصله دارند. ملاحظه نقاط مثبت، شناخت دقیق و تذکر ناصحانه و مومنانه و منصفانه نسبت به اشکالات، شرط لازم برای عمل به رویکرد رهبری در مواجهه‌ با جریان مطالبه‌گری است. ۱۴۰۱.۲.۸ @rozaneebefarda