#متن_روضه_شب_هفتم_محرم #کانال_نوحوا_علی_الحسین ▪️▪️▪️▪️▪️▪️ به این غبار، نگاهی که آفتاب شود بسوز قلبِ مرا، کز غمت مُذابّ شود به ذره گر نظر لطف بوتراب کند به آسمان رود و کار آفتاب کند کُلُّهُم نورٌ واحِدٌ ، چه امیرالمؤمنین رو یاد کنیم چه امام زمان رو به این غبار، نگاهی که آفتاب شود بسوز قلبِ مرا، کز غمت مُذابّ شود دوباره رویِ تو را آسمانِ جمعه ندید کدام جمعه، جمالِ تو ماهتاب شود؟ برای آمدنت، شب به شب دعا کردم اما آقا جان دعای من کافی نیست، قربونت برم اشاره کن به دعایم که مستجاب شود زمان به خاطرِ ما دیر دیر می گذرد برایِ خاطرِ تو کاش پُر شتاب شود امیر گریه، مرا هم صحابه­ی خود کن که آسمانِ نگاهم پر از سحاب شود من آمدم که سلامِ مرا جواب دهی سلام می کنم و وای اگر جواب شود اگر اجازه دهی روضه خوان شوم امشب که قلبِ سوخته ات بیشتر کباب شود برایِ کودکِ خود آب خواست امّا حیف همین دلیل بر این شد، حسین(ع) آب شود بگویم از شررِ خنده های حرمله ای که پاسخ ِ شرر گریه ­ی رباب شود و شیر خواره پس از این ز نیزه خواهد دید که دستِ مادر ِاو بسته در طناب شود 🔹شب علی اصغر ِ، باب الحوائج ِ، بزرگ های دین ما، مراجع دین ما، مراجع عظام، مخصوصاً مثل همچین شبی حاجاتشون رو در خونه ی خدا می بردند 🔸مرحوم آیت الله حق شناس میگن هر موقع گره به کارش می اُفتاد، می گفتند: چه روضه ای بخونیم؟ می گفت: روضه ی شیر خواره ی حسین. هرکی گره به کارش داره بسم الله. امشب قراره پا روضه های رباب بشینیم،بسوزیم، ناله بزنیم. خونابِ غم به سینه­ ی مادر نمی رسید این تیرِ غیظ کرده اگر سر نمی رسید کدوم تیر؟ دستِ کمی ز نیزه ­ی ابنِ اَنَس نداشت بَد می بُرید، کاش که تا پَر نمی رسید یک قطره هم ز مهریه­ ی مادرِ حسین یعنی به کامِ تشنه­ ی اصغر نمی رسید؟(شاعر: محمدبیابانی) ▪️اوج روضه رو می خوام برات بخونم: وقتی بچه رو روی دست گرفت، از هر طرف بچه رو بلند می کرد، سر رو شونه می اُفتاد، دیگه جون در بدن نمونده، اوج روضه، غیرتی ها، ارباب شما، مولای شما، کسی که همه ی عالم تو این دنیا، هرکسی تو این دنیا و اون دنیا هرکسی کاری داشته باشه، باید منّت این آقا رو بکشه... رو به دشمن ایستاد، صدا زد: منّوا عَلَینا بر ما منّت بذارید. لالایی، لالایی ▪️ارباب ما بچه رو روی دست گرفت، منّوا عَلَینا بر ما منت بذارید، خودتون علی رو بگیرید سیراب کنید وضع لشکر به هم ریخت، یه عده از سپاه ابن سعد، پیر مردها، گفتند: حسین راست میگه، آخه ما که با شیر خواره جنگ نداریم، دید الان تفرقه تو سپاهش می اُفته ▪️یه نگاه به حرمله کرد، چرا جوابش رو نمیدی؟ گفت: امیر بابا رو بزنم یا بچه رو؟ گفت: حالا وقت داری برا اینکه بابا رو بزنی، بذار این بابا در فراق بچه اش بسوزه، اگه بچه رو بزنی بابا هم میمیره. کاری کردند ابی عبدالله یه چند لحظه دیگه نمی دونست چیکار کنه... ▪️ فقط بچه رو زیر عبا گرفت، هی یه قدم می آد سمت میدان، دوباره برمیگرده سمت خیمه ها. حسین... خیلی نداشت فاصله تا خیمه ها پدر می رفت هر چه باز به آخر نمی رسید کاری نداشت غیرِ خجالت کشیدنش زیرِ عبا سرش که به پیکر نمی رسید می مُرد در تحیُّرِ این داغِ دلخراش زینب اگر به دادِ برادر نمی رسید اول خواهر از خیمه دوید بیرون، چیزی نشده عزیز دلم، فدا سرت حسین جان، بچه های من فدا سرت، علی اکبر فدا سرت، علی اصغر هم فدا سرت، خودش بی تابی می کرد، تا صدای هل من ناصر تو رو شنید، خودش رو از گهواره بیرون انداخت. جز خنده هایِ سرخِ لب و چشمِ نیمه باز تسکین بر آتشِ دلِ خواهر نمی رسید نبضِ پدر شماری معکوس می گرفت نه، این گلو به بستنِ معجر نمی رسید تیرِ سه شعبه جایِ همه سهم برده بود چیزی به چشمِ حسرتِ لشکر نمی رسید حالا یه موقعی خانم رباب داره این بیت رو میگه، داره گلایه میکنه: دیدن یه گوشه ای بغض کرده رباب.. حقّی نداشت پشتِ حرم جستجو کند ای کاش دستِ نیزه به اصغر نمی رسید بچه ام رو در آوردی از خاک.. 😭 راحت به یک اشاره جدا می شد از بدن این کار پس به منّتِ خنجر نمی رسید گذشت تا موقعی که یه بار دیگه مادر با بچه روبرو شد، تا حالا کنار گهواره می نشست، تکون میداد با علی اصغر، حالا رو ناقه ی عریان نشسته سر علی اصغر بالای نیزه، صدا زد: قندِ عسل به خنده لبت باز کرده ای در رقصِ باد دلبری آغاز کرده ای با جبرئیلِ نیزه به معراج رفته ای کوچکترین پیمبرم اعجاز کرده ای این روزها برای خودت اکبری شدی مادر مرا چقدر سرافراز کرده ای آغوشِ من برایِ تو بهتر ز نیزه نیست؟ بالا نشسته ای و به من ناز کرده ای آرامش تو بُغضِ مرا سرخ می کند سوز دلم به ناخن غم ساز کرده ای بر دستِ بینِ سلسله ام غصه خورده ای همدردیت هر آینه ابراز کرده ای در بُهت برده ای همگان را که با سه پر در آسمانِ قافله پرواز کرده ای (شاعر:علیرضا شریف)