eitaa logo
روضة الحسین علیه السلام
356 دنبال‌کننده
178 عکس
157 ویدیو
26 فایل
🏴روضه الحسین علیه السلام 🔰کانالی برای مبلّغین 📝حاوی روضه ها و سینه زنی های زیبا، پرمحتوا و مستند و همچنین کشکولی از مطالب مفید برای مبلغین و روضه خوان ها
مشاهده در ایتا
دانلود
لطف امام هادى و نور ولایتش ما را اسیر کرده به دام محبتش   بر لطف بى کرانه اوبسته ‏ایم دل امشب که جلوه گر شد خورشید طلعتش   منت خداى راکه به ما کرده مرحمت توفیق برگزارى جشن ولادتش   تبریک باد بانوى کبرى سمانه را کین غنچه بر دمید ز گلزار عصمتش   ماه تمام و نیمه ذى حجه مطلعش خیر کثیر وکوثر قرآن بشارتش   این است آن امام که تقدیر ایزدى بعد از جواد داده مقام امامتش   این است آن امام که ذرات کائنات اقرار کرده‏ اند به جود و کرامتش   این است آن امام که در برکة السّباع شیران شوند رام و گذارند حرمتش   این است آن امام که از نقش پرده هم ایجاد شیر زنده کند حکم قدرتش   این است آن امام که دشمن به چند بار رخسار عجز سوده به درگاه عزتش   سر تا به پاى عاطفه و مرحمت ولى دشمن به لرزه آمده از برق هیبتش   آن سومین ابوالحسن از خاندان وحى چون سه على دیگر باشدعبادتش   افزون ز ریگهاى بیابان عطاى او بیش از ستاره ‏هاى درخشان فضیلتش   مائیم و دست و دامن آن حجت خدا چون ناامید کس نشود از عنایتش   گردیده‏ ایم جمع به ذیل لواى او افکنده‏ ایم دست به دامان رحمتش   از آستان قدس رضا هدیه مى‏ کنیم آه دلى به غربت و اشکى به تربتش   یا رب بحق فاطمه با فتح کربلا بگشا بروى ما همه ی راه زیارتش   از لطف آن امام «مؤید» مؤید است کو رانشان خدمت آل محمد است   @rozeh1443
خورشيد پر تلألو هفت آسمان شدی ذي الحجه شهير زمين و زمان شدی   با « اهدنالصراط » تو شد راه ؛ مستقيم وقتي كه حمد خواندي و تفسير آن شدی   تكثير گشته آيه ی اياك نعبدوا ازآن زمان كه هادي اهل جهان شدی   ابن الجواد ! تا كه گدايت شديم ما مثل پدر كريم شدی ؛ مهربان شدی   تا سفره های دست كريم تو پهن شد ما ميهمان شديم ؛ تو هم ميزبان شدی   امروز بر دريچه قلبم نزول كن لطفي كن و مرا به غلامي قبول كن   هر وقت شيعه سائل و محتاج مي شود درياي لطف و جود تو مواج مي شود   دل رابه دست غير تو هرگز نمي دهم از اين قضيه عشق تو انتاج مي شود   پرهاي جبرئيل نگاهم در آتش است وقتي كه خاك پاي تو معراج مي شود   در امتحان رشته عشق و ولاي تو هر كس كه زير ده شده اخراج مي شود   تو پادشاه كشور ديني بدون شك گاها عمامه بر سر تو تاج مي شود   امروز بر دريچه قلبم نزول كن لطفي كن و مرا به غلامي قبول كن   امروز آمديم كه عيدي به ما دهيد يك گوشه ؛ يك كنار به ما نيز جا دهيد   چشمان ما به دست شما خيره گشته اند تا كه مجوز سفر سامرا دهيد   از اين چل و دو سال فقط لحظه ای بس است تا با اشاره ای دل ما را جلا دهيد   از التماس پر شده دستان خاليم وقتش شده كه تكه نان بر گدا دهيد   گفتند كه بلا سبب قرب مي شود بي زحمت ای طبيب به ما هم بلا دهيد   امروز بر دريچه قلبم نزول كن لطفي كن و مرا به غلامي قبول كن @rozeh1443
دلا در خانه ابن الرّضا، ابن الرّضا را بین چراغ و چشم زهرا و علیّ مرتضی را بین   ز انوار رخ ابن الرّضا روشن فضا را بین فروغی دلنشین و دلربا و جانفزا را بین   عروس حضرت زهرا بهار شادی آورده برای شیعیان امشب امام هادی آورده   دو چشم دل ز هم بگشا که حُسن دادگر بینی در ابناء بشر آئینه خیر البشر بینی   در آغوش جواد ابن الرّضا قرص قمر بینی بیا تا نخل سرسبز ولایت را ثمر بینی   دوباره شیعه را از نور حق دل منجلی آمد که از سوّم محمّد، در جهان چارم ولی بین   همه ی گیرید جان بر کف رخ جانانه پیدا شد به گرد شمع رویش یک جهان پروانه پیدا شد   زمین، در سینه خورشید خداوندت خجسته باد جواد ابن الرّضا میلاد فرزندت خجسته باد   موحّد گشته دل با یاد بسم الله ابرویش زبور، انجیل، قرآن را بخوان در مُصحف رویش   جواد ابن الرّضا چون شاخه گل می‌کند بویش دل پیغمبران یکسر اسیر طُرّه ی مویش   چه خوانم مهر یا مه یا چراغ انجمش خوانم همان بهتر که خود ابن الرّضای دوّمش خوانم   به سیرت مظهر واجب به صورت صورت امکان به رخ، “و الشّمس” و مو، “و اللّیل” و دل، “عرش استوی الرّحمان”   فیوضاتش رسد هم بر ملک پیوسته هم انسان عبارات و کلام روح افزایش اخ القرآن   به بازار ولایت یوسف زهراست این مولود یم دو گوهر است و دُرّ نُه دریاست این مولود   علی، نام و محمّد، صورت است و بوالحسن کُنیَت بیانش دُرّ؛ دلش دریا، کفش باران، دمش رحمت   کلامش نور و مهرش دین و حبّش معنی طاعت ولیّ آفريننده منّآن امام عالم خلقت   امامت جاودان از او قیامت را امان از او حقیقت را زبان از او طریقت را نشان از او   به کوی اش بندگی کن خواهی ار عبد خدا گردی بخوان اوصاف او تا با پیمبر همصدا گردی   مبادا لحظه ای در عمر خود از او جدا گردی بکوش انسان که در خطَّ تولایش فدا گردی   بقا خواهی فنا در مکتب سرخ ولایت شو جمال هادی آل محمّد بین، هدایت شو   خرد را آبرو با آبرویش بستگی دارد وجود عالم هستی به مویش بستگی دارد   حیات جاودان بر آب جویش بستگی دارد شفای دردها بر خاک کویش بستگی دارد   وجود ما به مهر آن امامی مفتخر گردد که شیر وحشی از آهو به گردش رام تر گردد   زهی بحری که هم چون عسکری در دل گهر دارد زهی ماهی که از خورشید رویی خوبتر دارد   به پیشانی فروغ حجّت ثانی عشر دارد به صلب خویش مولانا امام منتظر دارد   درود ما به ابناء و به آباء گرام او خوشا آنکس که شد آن هادی عترت امام او   خوشا آنکو کنار تربتش اشک رجا دارد شرار ناله، سوز سینه، حال التجا دارد   امامی گز نگاهش درد انس و جان دوا گردد عجب نبود که “میثم” هم از او حاجت روا گردد   به دل حال مناجات و به لب ذکر دعا دارد خداوندا دلم پیوسته شوق سامرا دارد
♦️هنگامی گه امام(ع) داخل شد، ميان شيرها نشست، آنها اطراف امام(ع) را گرفتند و دست‌هاى خود را روى زمين پهن كرده و سر بر روى دست خويش نهادند. امام(ع) دست بر سر يكايك آنها كشيد و به هر كدام اشاره مى‌نمود كه فاصله بگيرد و كنار برود. و شيرها به جانبى كه امام(ع) دستور داده بود رفتند و در مقابل امام(ع) ايستادند. در این هنگام وزیر متوکل به متوکل گفت : 📋«مَا هَذَا صَوَاباً فَبَادِرْ بِإِخْرَاجِهِ مِنْ هُنَاكَ قَبْلَ أَنْ يَنْتَشِرَ خَبَرُهُ» ♦️اين كار بر ضرر تو است، بگو قبل از اينكه جريان منتشر گردد از آنجا خارج شود. متوکل سراسیمه گفت : 📋«يَاأَبَا اَلْحَسَنِ(ع)! مَا أَرَدْنَا بِكَ سُوءاً وَ إِنَّمَا أَرَدْنَا أَنْ نَكُونَ عَلَى يَقِينٍ مِمَّا قُلْتَ فَأُحِبُّ أَنْ تَصْعَدَ» ♦️ما نظر بدى در باره شما نداشتيم، منظورمان اين بود كه فرمايش شما ثابت شود اكنون خوب است بالا بيائيد. 📋«فَقَامَ وَ صَارَ إِلَى اَلسُّلَّمِ وَ هِيَ حَوْلَهُ تَتَمَسَّحُ بِثِيَابِهِ فَلَمَّا وَضَعَ رِجْلَهُ عَلَى أَوَّلِ دَرَجَةٍ اِلْتَفَتَ إِلَيْهَا وَ أَشَارَ بِيَدِهِ أَنْ تَرْجِعَ فَرَجَعَتْ وَ صَعِدَ» ♦️امام(ع) از جاى حركت كرد و نزديك نردبان آمد و شيرها اطرافش را گرفتند و خود را به لباسهاى ايشان مي ماليدند. همين كه پاى بر اولين پله نردبان گذاشت اشاره كرد برگرديد و همه رفتند و ايشان بالا آمد و فرمود : 📋«كُلُّ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ مِنْ وُلْدِ فَاطِمَةَ(س) فَلْيَجْلِسْ فِي ذَلِكَ اَلْمَجْلِسِ» ♦️هر كسى مدعى است فرزند فاطمه(س) است، ميان اين درنده‌ها برود. متوکل به آن زن گفت : پایین برو! آن زن شروع به التماس نموده و گفت : 📋«اَللَّهَ اَللَّهَ اِدَّعَيْتُ اَلْبَاطِلَ وَ أَنَا بِنْتُ فُلاَنٍ حَمَلَنِي اَلضُّرُّ عَلَى مَا قُلْتُ» ♦️به خاطر خدا به من رحم کنید! من به دروغ گفتم! من دختر فلان كس هستم و شدت از فقر و تنگدستى اين ادعا را كردم. سپس متوکل دستور داد که آن زن را در ميان درندگان بیاندازند که در این هنگام با درخواست مادر متوکل، آن زن را بخشیدند.(۱) 📚منبع : ۱)بحارالانوار مجلسی، ج۵۰، ص۱۴۹، ح۳۵ @rozeh1443
2⃣در بزم خلیفه!👇 ✅نقل است که؛ روزی در مدینه در نزد متوکل از امام هادی(ع) سعایت و سخن چینی شد و به او گفتند : در منزل او سلاح و نوشته‏ ها و اشیاى دیگرى است که از طرف شیعیان به او رسیده و او قصد قیام بر ضد دولت تو را دارد. پس متوکل گروهى را به منزل آن حضرت(ع) فرستاد و آنان شبانه به خانه امام‏ هادی(ع) هجوم بردند. ولى چیزى به دست نیاوردند، آنها دیدند که حضرت(ع) تنها در اطاقى دربسته نشسته و در حالى که جامه پشمین بر تن دارد و بر زمین خاکى روى شن و ماسه نشسته، به عبادت خدا و تلاوت قرآن مشغول است. امام(ع) را با همان حال دستگیر کرده و نزد متوکل بردند. آنان به متوکل گفتند : 📋«لَمْ نَجِدْ فِی بَیْتِهِ شَیْئاً وَ وَجَدْنَاهُ یَقْرَأُ الْقُرْآنَ مُسْتَقْبِلَ الْقِبْلَهِ!» ♦️در خانه‏ اش چیزى نیافتیم و او را رو به قبله دیدیم که قرآن مى‏ خواند. متوکل وقتی امام هادی(ع) را دید، از عظمت و هیبت امام(ع) بى‏ اختیار ایشان را احترام نموده و در کنار خود نشانید و با کمال گستاخى جام شرابى را که در دست داشت‏، به امام(ع) تعارف نمود. امام هادی(ع) خطاب به متوکل فرمود : 📋«وَ اللَّهِ مَا یُخَامِرُ لَحْمِی وَ دَمِی قَطُّ فَأَعْفِنِی فَأَعْفَاهُ» ♦️گوشت و خون من با چنین چیزى آمیخته نشده است، مرا معاف دار! متوکل حضرت(ع) را معاف نمود و گفت : پس شعرى بخوان! حضرت(ع) فرمود : 📋«أَنْشِدْنِي شِعْراً» ♦️من شعر کم مى‏ خوانم‏! متوکل گفت : باید بخوانى! امام هادى(ع) آن گاه که اصرار او را دید اشعارى را قرائت نمود. 📋«بَاتُوا عَلَى قُلَلِ الْأَجْبَالِ تَحْرُسُهُمْ‌، غُلْبُ الرِّجَالِ فَلَمْ تَنْفَعْهُمُ الْقُلَلُ‌!» ♦️گروهى بودند كه بر قله‌هاى كوه‌ها، دژهاى محكمى ساخته بودند و مردانى نيرومند از آن‌ها پاسدارى مى‌كردند؛ اما هرگز اين قله‌ها به حال آن‌ها سودى نداشت. 📋«وَاسْتَنْزَلُوا بَعْدَ عِزٍّ مِنْ مَعَاقِلِهِمْ‌، وَاسْكِنُوا حُفَراً يَا بِئْسَمَا نَزَلُوا!» ♦️چيزى نگذشت كه از پناهگاه خود، از آن مقام عزت، به ذلت كشانده شدند، و در حفره‌هاى گور ساكن گشتند و چه بد فرود آمدند. 📋«نَادَاهُمْ صَارِخٌ مِنْ بَعْدِ دَفْنِهِمْ‌ : أَيْنَ الْأَسَاوِرُ وَالتِّيجَانُ وَالْحُلَلُ‌؟» ♦️فريادگرى بعد از دفن آن‌ها صدا زد : كجا رفت آن دستبندهاى طلا و آن تاج‌ها و زينت‌ها؟! 📋«أَيْنَ الْوُجُوهُ الَّتِي كَانَتْ مُنْعِمَةً، مِنْ دُونِهَا تُضْرَبُ الْأَسْتَارُ وَالْكِلَلُ‌؟» ♦️كجا رفتند آن صورت‌هايى كه آثار ناز و نعمت در آن‌ها نمايان بود و در پشت پرده‌ها قرار داشتند؟! 📋«قَدْ طَالَ مَا أَكَلُوا دَهْراً وَقَدْ شَرِبُوا، وَأَصْبَحُوا الْيَوْمَ بَعْدَ الْأَكْلِ قَدْ أُكِلُوا» ♦️آرى مدت طولانى خوردند و نوشيدند؛ ولى امروز همه آن‌ها در كام زمين فرو رفته‌اند. بعد از اتمام شعر، تمام اهل مجلس متاثر شده و به گریه افتادند و بزم شراب و عیش به سوگ و عزا تبدیل شده و آنان جامهاى شراب را بر زمین کوبیدند. 📋«فَبَکَى الْمُتَوَکِّلُ حَتَّى بَلَّتْ لِحْیَتَهُ دُمُوعُ عَیْنَیْهِ وَ بَکَى الْحَاضِرُونَ وَ دَفَعَ إِلَى عَلِیٍّ(ع) أَرْبَعَهَ آلَافِ دِینَارٍ ثُمَّ رَدَّهُ إِلَى مَنْزِلِهِ مُکَرَّماً» ♦️پس از خواندن این اشعار، متوکل و هر که در مجلس بود گریستند، تا آنجا که اشک محاسن متوکل را تر کرد. سپس وی چهار هزار دینار به امام هادی(ع) داد و ایشان را با احترام روانه منزل کرد.(۱) و در نقلی حتی آمده است؛ 📋«فَضَرَبَ الْمُتَوَکِّلُ بِالْکَأْسِ‏ الْأَرْضَ وَ تَنَغَّصَ عَیْشُهُ فِی ذَلِکَ الْیَوْمِ» ♦️متوکل (پس از شنیدن این اشعار) جام شرابش را بر زمین کوفت و در آن روز عیششان منقّض گردید.(۲) 📚منابع : ۱)بحارالانوار مجلسی، ج۵۰، ص۲۱۱ ۲)سفینه البحار محدث قمی، ج۶، ص۴۰۹ @rozeh1443
3⃣معلمی که خود شاگرد شد!👇 ✅حمیری از محمد بن سعید نقل می کند که؛ پس از شهادت امام جواد(ع)، عمر بن فرج رُخّجی از عمّال دربار معتصم عباسی به مدینه آمد و گروهی از بزرگان شهر را جمع کرد و به آنان گفت : 📋«اِبْغُوا لِي رَجُلاً مِن أَهلِ الأَدَبِ وَ القُرآنِ وَ العِلمِ لَا يُوَالِي أََهلَ هَذَا البَيتِ لِأَضُمَّهُ الَى هَذَا الغُلِامِ وَ أُوَكِّلُهُ بِتَعلِيمِهِ وَ أَتُقَدِّمُ إِليَهِ بِأَن يَمنَعَ مِنهُ الرَافِضَةُ الذِّينَ يَقْصِدُونَهُ وَ يَمَسُّونَهُ» ♦️فردی که اهل کمال و ادب و دانش قرآنی او فراوان و عالم باشد، به من معرفی کنید. ضمناً کسی باشد که ولایت اهل بیت را نیز نداشته باشد، تا این غلام را جهت تعلیم به او بسپرم و به این بهانه، تماس رافضه را با او قطع کنم. آنان دانشمندی به نام ابو عبدالله جنیدی را که در فضل و دانش بر اهل مدینه برتری خاصی داشت، به او معرفی کردند. عمر بن الفرج او را احضار و حقوقی را از طرف سلطان برای او تعیین کرد و نیز به او فهماند که سلطان همانند او را برای چنین کاری انتخاب کرده است. جنیدی پیوسته ملازم و همراه امام هادی(ع) در کاخی واقع در صریا بود و شب هنگام درب را به روی امام(ع) می‌بست و کلید‌های آن را همراه خود می‌برد؛ به گونه‌ای که پیروان حضرت(ع) از شنیدن سخنان او محروم شده بودند. محمد بن سعید می گوید : روزی جنیدی را دیدم و به او گفتم : آن غلام هاشمی که تربیتش را به عهده گرفته‌ای، چه می‌گوید؟ او نگاه تندی به من کرد و گفت : کودک می‌گویی و شیخ هاشمی نمی‌گویی؟! تو را به خدا سوگند می‌دهم، آیا داناتر از من در مدینه سراغ داری؟ گفتم : نه! او گفت : 📋«فَاِنِّي وَ اللّهِ أَذكُرُ لَهُ الحَزبَ مِن الَأدَبِ أَظُنُّ اِنِّي قَد بَالَغت فيه فَيَملِي عَلَيَّ بَابَاً فِيهِ اَستَفِيدُهُ مِنهُ وَ يَظُنُّ النَّاسَ اِنِّي أُعَلِّمُهُ وَ أنَا وَ اللّهِ أَتَعَلَّمُ مِنهُ» ♦️به خدا سوگند، گاه سخنی به او می‌گویم و به نظر خودم تلاش بسیاری کرده‌ام، امّا به گونه‌ای به من پاسخ می‌دهد که از او استفاده می‌کنم. مردم نیز گمان می‌کنند که من به او می‌آموزم، در حالی که به خدا سوگند، من از او بهره می‌برم. محمد بن سعید می گوید : سخن او را نشنیده گرفتم و در وقت دیگری او  را ملاقات کردم و از حال آن حضرت(ع) پرسیدم و اظهار داشتم. حال آن جوان هاشمی چگونه است؟ در پاسخ به من گفت : 📋«هَذَا وَ اللّهِ خَيرُ أَهلِ الأَرضِ وَ أَفضَلُ مِن خَلقِ اللّهِ» ♦️سوگند به خدا که او بهترین فرد روی زمین است و او برترین کسی است که پروردگار آفریده است. او می گوید : پس از گذشت چند روز بار دیگر جنیدی را در حالی ملاقات کردم که هدایت یافته و به امامت امام هادی(ع) اعتقاد پیدا کرده بود.(۱) کورانی می نویسد : 📋«وَ الظَاهِرَ أَنَّ اَلْجُنَيْدِيَّ قَد تَشَيَّعَ عَلَى يَدِ الإِمَامِ الهَادِیِّ(ع) وَ ثَبَتَ عَلَى تَشَيُّعِهِ» ♦️آنچه معلوم است اینکه جنیدی به واسزه امام هادی(ع) شیعه شد و در تشیع خود ثابت ماند.(۲) 📚منبع : ۱)اثباة الوصیة مسعودی، ص۲۳۰ ۲)الإمام علي الهادی(ع) كورانی عاملی، ص۱۰ @rozeh1443
4⃣همنشینی با گناهکاران!👇 ✅ابوهاشم جعفری می‌گوید : از امام هادی(ع) شنیدم که به من فرمود : 📋«مَا لِي رَأَيْتُكَ عِنْدَ عَبْدِ اَلرَّحْمَنِ بْنِ يَعْقُوبَ؟» ♦️چرا تو را می‌بینم که با عبدالرحمن بن یعقوب همنشینی می‌کنی؟ گفتم : او دایی من است! حضرت(ع) فرمود : 📋«إِنَّهُ يَقُولُ فِي اَللَّهِ قَوْلاً عَظِيماً يَصِفُ اَللَّهَ لاَ يُوصَفُ فَإمَّا جَلَسْتَ مَعَهُ وَ تَرَكْتَنَا وَ فَإِمَّا جَلَسْتَ مَعَنَا وَ تَرَكْتَهُ» ♦️او درباره ذات پاک خدا مطالب نامناسبی می‌گوید که ساحت پاک خدا از آن منزه است. خدا را (به صورت اجسام و اوصاف آن وصف می‌کند) در حالی که خدا قابل توصیف نیست. پس یا با او همنشین باش و ما را ترک کن و یا با ما همنشین باش و از او دوری کند. عرض کردم : او هر عقیده‌ای دارد و هرچه می‌گوید، بر من چه زیانی دارد با اینکه من بر عقیده حق خود استوار هستم و از عقیده او دوری می‌کنم. حضرت(ع) فرمود : 📋«أَ مَا تَخَافُأَنْ تَنْزِلَ بِهِ نَقِمَةٌ فَتُصِيبَكُمْ؟» ♦️آیا نمی‌ترسی که بلایی به او برسد و تو نیز به بلای او بسوزی؟! 📋«أَ مَا عَلِمْتَ بِالَّذِي كَانَ مِنْ أَصْحَابِ مُوسَى(ع) وَ كَانَ أَبُوهُ مِنْ أَصْحَابِ فِرْعَوْنَ فَلَمَّا لَحِقَتْ خَيْلُ فِرْعَوْنَ مُوسَى(ع) تَخَلَّفَ عَنْهُ لِيَعِظَهُ وَ أَدْرَكَهُ مُوسَى(ع) وَ أَبُوهُ يُرَاغِمُهُ حَتَّى بَلَغَا طَرَفَ اَلْبَحْرِ فَغَرِقَا جَمِيعاً فَأَتَىَ مُوسَى(ع) اَلْخَبَرُ فَسَأَلَ جَبْرَئِيلَ عَنْ حَالِهِ فَقَالَ : غَرِقَ رَحِمَهُ اَللَّهُ وَ لَمْ يَكُنْ عَلَى رَأْيِ أَبِيهِ لَكِنَّ اَلنِّقْمَةَ إِذَا نَزَلَتْ لَمْ يَكُنْ لَهَا عَمَّنْ قَارَبَ اَلْمُذْنِبَ دِفَاعٌ» ♦️آیا به این داستان آگاهی نداری که شخصی از یاران حضرت موسی(ع) بود، ولی پدرش از یاران فرعون بود، هنگامی که با سپاه موسی(ع) خواست پدرش را به خود ملحق سازد، ولی پدر سخن او را رد می‌کرد و همچنان با هم ستیز می‌کردند تا اینکه هر دو به کناری از دریا رسیدند، ناگاه بلای غرق شدن فرعونیان فرا رسید و آن پسر نیز همراه پدر غرق شد، وقتی که این خبر به موسی(ع) رسید، موسی(ع) فرمود : او در رحمت خداست ولی چون عذاب فرود آید، از آن کس که نزدیک گنهکار است، دفاعی نشود.(۱) 📚منبع : ۱)الکافی شیخ کلینی، ج۲، ص۳۷۴ @rozeh1443
5⃣شن های طلایی!👇 ✅يحيى بن زكريّاى خزاعى از ابوهاشم جعفرى نقل می کند که؛ با امام هادى(ع) به پشت سامرّا رفتيم تا كسانى را كه مى‌آيند، آنان را ببينيم. ولى آنان قدری تاخیر داشتند و دير آمدند. پارچۀ زير زين را براى امام(ع) پهن كردند تا روى آن نشست و من هم از مرکب پياده شدم و ایشان با من سخنانی می فرمود. و من نیز از تنگ دستى و فقرم و ضعف مالی و معیشتی خود برای امام(ع) حرفهایی می گفتم. در این هنگام حضرت(ع) دست مبارک را دراز كرد و يك مشت شن از زمین برداشت و به دامن من ریخت و به من فرمود : 📋«اِتَّسِعْ بِهَا يَا أَبَا هَاشِمٍ وَ اُكْتُمْ مَا رَأَيْتَ» ♦️اى ابو هاشم! با اين به زندگى خودت وسعت بده و آنچه ديدى پوشيده‌ دار. پس آنها را گرفتم و پوشاندم تا اينكه هنگام مراجعت با امام(ع)، در منزل خود آن را گشودم و نگاه كردم. 📋«فَأَبْصَرْتُهُ فَإِذَا هُوَ يَتَّقِدُ كَالنِّيرَانِ ذَهَباً أَحْمَرَ» ♦️دیدم که مانند طلاى قرمز مى‌درخشد. آنگاه زرگرى را به خانۀ خويش دعوت كردم تا اينكه عيار آنها را تعيين كند. زرگر گفت : طلايى به خوبى آن نديده‌ام در حالى كه مانند سنگريزه است، اينها را از كجا آورده‌اى‌؟! گفتم : 📋«هَذَا شَيْءٌ عِنْدَنَا قَدِيماً» ♦️این زر از قديم در خانۀ ما بوده است.(۱) 📚منبع : ۱)إعلام الورى شیخ طبرسی، ج۲، ص۱۱۸ @rozeh1443
در باغ دعا اگر بهار است از اوست هر شاخه اگر شکوفه‌بار است از اوست برخیز و بخوان زیارت جامعه را این فصل اگر که پایدار است، از اوست غلامرضا شکوهی @rozeh1443
گرفته جان نفسم در ثنای حضرت هادی دُر سخن بفشانم به پای حضرت هادی نداشت طوطی جانم، هنوز لانه به جسمم که بود مرغ دلم آشنای حضرت هادی صفا و مروه کجا و حریم یوسف زهرا صفاست در حرم با صفای حضرت هادی مقرّبان الهی فرشتگان بهشتی کشند منّت لطف و عطای حضرت هادی ز دست رفته شکیبم خدا کند که نصیبم شود زیارت صحن و سرای حضرت هادی درندگان زمین التجا برند به سویش پرندگان هوا در هوای حضرت هادی... دلم که درد گناهش به احتضار کشانده پناه برده به دارالشّفای حضرت هادی مرا چه قدر که گردم گدای خاک نشینش که هست خازن جنّت گدای حضرت هادی دهد به روح لطیف ملک، صفا و طراوات ملاحت سخن دلربای حضرت هادی به خاک، عطر بهشتی پراکند اگر آید نسیمی از طرف سامرای حضرت هادی به عمرِ دهر مرا گر دهند عمر، نیرزد به لحظه‌ای که کنم جان فدای حضرت هادی به تیرگی نبری روی و راه خود نکنی گم هدایت است به ظلّ لوای حضرت هادی بخوان زیارت پر فیض جامعه که بری پی به ارزش سخن دلربای حضرت هادی مرا رضایت ابن الرّضا خوش است که دانم بود رضای خدا در رضای حضرت هادی... غلامرضا سازگار
🔸️ 🔹️اشهر در ولادت آن حضرت آن است که در نیمه ذى حجه سنه دویست ودوازده در حوالى مدینه در مـوضـعى که آن را ( صریا ) گویند، آن بزرگوار دنیا را به نور خود روشن فـرمـود ولکـن بـه روایـت ابـن عـیاش ولادت آن حضرت در دوم رجب یا پنجم آن واقع شده 🔹️والده مـعـظـمه جلیله اش سمانه مغربیه است ومعروف است به سیده . ودر ( جنات الخلود ) اسـت کـه آن مـخـدره هـمـیـشـه روزه سـنـتـى داشـتـى و در زهـد وتـقـوى مـثـل ومـانـنـد نـداشـت . 🔹️و در ( درّالنـظـیـم ) اسـت کـه کـنـیـه آن مـخـدره ام الفـضـل بـوده ومـحـمـّد بـن فـرج وعـلى بـن مـهزیار روایت کرده اند از حضرت هادى علیه السـلام کـه فـرمـود: مـادرم عـارفـه اسـت بـه حـق مـن واواز اهـل بـهـشـت اسـت نـزدیـک نـمـى شـود بـه اوشیطان سرکش ونمى رسد به اومکر جبار عنید وخـداونـد اورا نگهبان وحافظ است وتخلف نمى کند از امهات صدیقین و صالحین . 🔹️اسـم شـریف آن جناب على بود وکنیت ابوالحسن وچون حضرت امام موسى وامام رضا علیهما السـلام را نـیـز ابـوالحـسـن مـى گـفـتـند از جهت تعیین ، آن جناب را ابوالحسن الثالث مى گـویـنـد چـنانچه حضرت امام رضا علیه السلام را ابوالحسن الثانى وگاهى هم مکان یا هادى یا عسکرى ذکر مى کنند چنانچه اهل حدیث مى دانند و 🔹️ مشهورترین القاب آن حضرت نقى وهادى است و گاهى آن حضرت را نجیب و مرتضى و عالم و فقیه و ناصح و امین ومؤتمن و طیب و مـتوکل مى گفتند ولکن لقب اخیر را آن حضرت مخفى مى کرد واصحاب خود را فرموده بود از ایـن لقـب اعـراض ‍ کـنـیـد بـه جـهـت آنـکـه لقـب خـلیـفـه مـتـوکـل عـلى اللّه بـود در آن زمـان . 🔹️ و چـون آن جـنـاب و فرزندش امام حسن علیه السلام در سـامـره سـکـنـى فـرمـودنـد در مـحـله اى کـه ( عـسـکـر ( نام داشت از این جهت این هر دوبـزرگـوار را نـسـبـت بـه آن مـکـان داده و عـسـکـرى مـى گـفـتـنـد، 🔹️و در شمایل آن حضرت گفته اند که آن جناب متوسط القامه و مرطوبى بود وروى سرخ وسفید وگـونـه هـاى انـدک بـرآمده و چشمهاى فراخ و ابروهاى گشاده وچهره دلگشا داشت، 🔹️ونقش نـگـین آن جناب ( اللّهُ رَبّى وَ هُوَ عِصْمَتى مِنْ خَلْقِهِ ) بوده ، وانگشتر دیگرى داشت که نقشش این بود. ( حِفْظُ الْعُهُودِ مِنْ اَخْلاقِ الْمَعْبُودِ ) . 🔹️ سـیـد بـن طـاوس روایـت کـرده از جـنـاب عـبـدالعـظیم حسنى که حضرت امام محمّد تقى علیه السلام این حرز را براى پسرش حضرت امام على نقى علیه السلام نوشت در وقتى که آن حـضـرت کـودک بوده ودر گهواره جاى داشت وتعویذ مى کرد آن حضرت را به این تعویذ وامر مى کرد اصحاب خود را به آن وآن حرز این است : ( بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ لاحَوْلَ وَ لاقُوّهَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلِّىِ الْعَظیمِ اللّهُمَ رَبَّ الْمَلائِکَهِ وَ الرُّوح الخ ) . وتمام آن در ( مهج الدعوات ) است . 🔹️ وتسبیح آن حضرت : ( سـُبـْحـان مـَنْ هـُوَ دائمٌ لایـَسـْهـُو، سـُبْحانَ مَنْ هُوَ قائمٌ لایَلْهُوْ، سُبْحانَ مَنْ هُوَ غَنِىٌ لایَفْتَقِرُ، سُبْحانَ اللّهِ وَ بِحَمْدِهِ ) . @rozeh1443