eitaa logo
متن روضه اهل بیت (منبع متون کانال روضه های مکتوب)
5.4هزار دنبال‌کننده
30 عکس
26 ویدیو
95 فایل
فهرست های «روضه های مکتوب» به پیام های این کانال ارجاع داده می شود همچنین صوت روضه ها و ... راه ارتباط: @Yazahra1357 روضه های مکتوب: https://eitaa.com/rozehayemaktoub منبر: از شرح بی نهایت https://eitaa.com/azsharhebinahayat تبادل و تبلیغ نداریم
مشاهده در ایتا
دانلود
چند نکته درباره روضه شب چهارم: ۱. شب چهارم از جهتی روضه حضرت حر (علیه السلام) و اصحاب خوانده می شود و گاهی روضه طفلان زینب (سلام الله علیهم) ۲. درباره حضرت حر چند روضه در همین کانال گذاشته شده درباره سایر اصحاب می توان روضه حضرت حبیب یا غلام حبشی را استفاده کرد. البته در بین روضه اصحاب گمان بنده این است که مردم با روضه حضرت حر بیشتر ارتباط برقرار می کنند. ۳. در حقیقت شب چهارم شب توجه دادن مردم به توبه و اعتراف به گناهان در محضر خدا است که مداح می تواند از این فرصت استفاده کند و با اشاراتی زمینه توبه و به تعبیری آشتی مردم با خدا را فراهم کند ۴. در روضه حضرت حر می توان به مسأله ادب تاکید کرد که این ادب حر در برابر امام و به ویژه درباره فاطمه زهرا (سلام الله علیها) بود که مایه نجات حر شد. ۵. روضه اصحاب در شب چهارم زمینه مناسبی برای توجه دادن به روضه امام و اهل بیت ایشان است. لذا می توان بعد از اشاره به روضه اصحاب به روضه امام و بنی هاشم پیوند زد. به عنوان مثال می توان روضه حر را به مصائب امام در قتلگاه یا به روضه حضرت عباس یا به روضه حضرت علی اکبر یا روضه حضرت علی اصغر پیوند داد. ۶. روضه کامل حضرت حر در فهرست روضه شب ها قابل مشاهده است کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub
روضه حضرت حر قسمت اول: السلام علیک یا ابا عبدالله شب چهارم محرمه چشم به هم بذاری دهه تموم شه خودمونو به حسین وصل نکنیم بیچاره ایم امشب شب توبه است شب برگشته خیلیا با همین محرما عوض شدن حسابشونو با حسین پاک کردن خودشونو به حسین وصل کردن قرآن فرمود بعضی آدما هم تو دنیا بی آبرو ان هم تو آخرت بیچاره ن یه جا میگه لهم فی الدنیا خزی یه جا میگه لهم فی الاخره عذاب مهین لذا تو مناجات شعبانیه عرض می کنیم خدایا لا تفضحنی یوم القیامة منو بی آبرو نکن منو رسوا نکن اما بعضیا آبرو دارن تو دنیا وجیهن در قرآن فرمود عیسی وجیه نزد ماست آبرو منده عجیب اینه تو زیارت عاشورا عرض می کنیم اللهم اجعلنی عندک وجیها بالحسین خدایا منو به حق حسین آبرو دارم کن یعنی اگه خودتو به این قافله وصل می کنی آبرودار میشی فرمود یه قطره اشکش همه گناها رو می بخشن امام رضا فرمود فَعَلَى مِثْلِ الْحُسَيْنِ فَلْيَبْكِ الْبَاكُونَ بر مثل حسینی گریه کنا باید گریه کنن دستور امام رضاست فَإِنَّ الْبُكَاءَ عَلَيْهِ يَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظَام‏ گناهای بزرگو می بخشه امشب شب توبه است شب اونایی که میخوان درخونه حسین آبرو بگیرن آبرو وقتی قشنگه که پیش خوبا باشه حر اینو فهمید خودش چهار هزار حرف گوش کن داشت اون شخص وقتی دید حر دستش داره میلرزه گفت حر چطور شدی؟ اگه می پرسیدن شجاع ترین فرد کوفه کیه من از نام تو نمی گذشتم دیدن سرشو انداخته پایین به زبان حال میگه حسین غلط کردم آبروی لشگر یزیدو برد روضة الواعظين و بصيرة المتعظين (ط - القديمة) ؛ ج‏1 ؛ ص169 اللهوف على قتلى الطفوف / ترجمه فهرى ؛ النص ؛ ص102 فَمَضَى الْحُرُّ وَ وَقَفَ مَوْقِفاً مِنْ أَصْحَابِهِ وَ أَخَذَهُ مِثْلُ الْأَفْكَلِ فَقَالَ لَهُ الْمُهَاجِرُ بْنُ أَوْسٍ وَ اللَّهِ إِنَّ أَمْرَكَ لَمُرِيبٌ وَ لَوْ قِيلَ لِي مَنْ‏ أَشْجَعُ أَهْلِ الْكُوفَةِ لَمَا عَدَوْتُكَ فَمَا هَذَا الَّذِي أَرَى مِنْكَ فَقَالَ وَ اللَّهِ إِنِّي أُخَيِّرُ نَفْسِي بَيْنَ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ فَوَ اللَّهِ لَا أَخْتَارُ عَلَى الْجَنَّةِ شَيْئاً وَ لَوْ قُطِّعْتُ وَ أُحْرِقْت‏
روضه حضرت حر قسمت دوم: اشاره ای به علت نجات حضرت حر و فضیلت ادب: خدا نکنه بی ادب باشیم ادب نجات میده جلو حسین ادب کرد اون وقتی که جلو لشگر حسینو گرفت وقت نماز که شد دیدن اومد پشت سر حسین ایستاد از اون بالاتر اون وقت که نمیگذاشت حسین رد بشه فرمود ثکلتک امک مادرت به عزات بشینه تعصب عربیش به جوش اومد حسین نام مادرش رو برده بود اما با خودش یه فکری کرد دید مادر حسین فاطمه است گفت حسین هرکی اسم مادرم رو برده بود بی جواب نمی ذاشتم اما مادرتو فاطمه است جوابتو نمیدم الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد ؛ ج‏2 ؛ ص79 فَقَالَ لِلْمُؤَذِّنِ أَقِمْ فَأَقَامَ الصَّلَاةَ فَقَالَ لِلْحُرِّ أَ تُرِيدُ أَنْ تُصَلِّيَ بِأَصْحَابِكَ قَالَ لَا بَلْ تُصَلِّي أَنْتَ وَ نُصَلِّي بِصَلَاتِكَ فَصَلَّى بِهِمُ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ ع‏ الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد ؛ ج‏2 ؛ ص80 فَلَمَّا ذَهَبُوا لِيَنْصَرِفُوا حَالَ الْقَوْمُ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ الِانْصِرَافِ فَقَالَ الْحُسَيْنُ ع لِلْحُرِّ ثَكِلَتْكَ أُمُّكَ مَا تُرِيدُ فَقَالَ لَهُ الْحُرُّ أَمَا لَوْ غَيْرُكَ مِنَ الْعَرَبِ يَقُولُهَا لِي وَ هُوَ عَلَى مِثْلِ الْحَالِ الَّتِي أَنْتَ عَلَيْهَا مَا تَرَكْتُ ذِكْرَ أُمِّهِ بِالثُّكْلِ كَائِناً مَنْ كَانَ وَ لَكِنْ وَ اللَّهِ مَا لِي إِلَى ذِكْرِ أُمِّكَ مِنْ سَبِيلٍ إِلَّا بِأَحْسَنِ مَا يُقْدَرُ عَلَي
روضه حضرت حر قسمت سوم: توبه حضرت حر علیه السلام : من که گرفتار تو ام یا حسین حر گنهکار توام یا حسین آمده ام باز که حرم کنی سنگ شدم گوهر و درم کنی حر اسیر آمده اعجاز کن با زبان حال گفت مرا به صدیقه کبری ببخش به محسن شهید زهرا ببخش سرشو انداخته بود پایین فکر نمی کرد جنگ بشه به رفیقش خطاب کرد نمی خوای اسبتو آب بدی به این بهانه از لشگر کناره گرفت بعضی نقل کردن به پسرعموش گفت ببین حسین داره استغاثه میکنه حسین ایستاده بود مقابل لشگر اما من مغیث یغیثنا لوجه الله اما من ذاب یذب عن حرم الله این صحنه رو که دید دیگه نتونست تحمل کنه خودش رو رسوند به لشگر حسین نوشتن یه وقت دیدن دو تا دستشو رو سرش گرفته میگه خدیا منو ببخش من دل اولیائت رو لرزوندم من دل دخترای حسینو لرزوندم این بچه ها تا حالا همچین صحنه ای رو ندیده بودن اومد جلوی حسین عرض کرد آقا فدات شم جعلت فداک من همونم که جلوی راهتو گرفتم آیا هنوز جایی برای توبه مونده ؟ به تعبیر ما آیا راهم میدی یا نه؟ فرمود خدا توبه پذیره پیاده شو عرض کرد می خوام خونم در راه شما بریزه رفت به میدان صدا میزد انی انا الحر ونجل الحر به نقلی چهل نفر رو از بین برد تا زمین افتاد بدن رو آوردن برا حسین حسین خودشو رسوند سرش رو به دامن گرفت خاک ها رو از چهره حر پاک کرد فرمود انت الحر کما سمتک امک انت الحر فی الدنیا و انت الحر فی الاخره بالاتر از این نقل کردن همونجا حسین برای حر مرثیه ساخت چه مقامیه حسین براش شعر گفته لنعم الحر حر بین ریاح صبور عند مختلف الرماح استاد سازگار وقعة الطف ؛ ؛ ص213 فأقبل [الحرّ] حتى وقف من الناس موقفا، و معه رجل من قومه يقال له: قرّة بن قيس‏ «3» فقال: يا قرة! هل سقيت فرسك اليوم؟ قال: لا، قال: انما تريد ان تسقيه؟ اشکهای خونین در سوگ امام حسین، ترجمه ذریعة النجاة ص 205 به نقل از مقتل ابی مخنف ص120 اللهوف على قتلى الطفوف / ترجمه فهرى ؛ النص ؛ ص102 قَالَ الرَّاوِي ثُمَّ صَاحَ ع أَ مَا مِنْ‏ مُغِيثٍ‏ يُغِيثُنَا لِوَجْهِ اللَّهِ أَ مَا مِنْ ذَابٍّ يَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللَّهِ قَالَ فَإِذَا الْحُرُّ بْنُ يَزِيدَ قَدْ أَقْبَلَ إِلَى عُمَرَ بْنِ سَعْد ... . اللهوف على قتلى الطفوف / ترجمه فهرى ؛ النص ؛ ص103 قَاصِداً إِلَى الْحُسَيْنِ ع وَ يَدُهُ عَلَى رَأْسِهِ وَ هُوَ يَقُولُ اللَّهُمَّ إِلَيْكَ أَنَبْتُ فَتُبْ عَلَيَّ فَقَدْ أَرْعَبْتُ قُلُوبَ أَوْلِيَائِكَ وَ أَوْلَادِ بِنْتِ نَبِيِّك‏ اللهوف على قتلى الطفوف / ترجمه فهرى ؛ النص ؛ ص103 َ وَ قَالَ لِلْحُسَيْنِ ع جُعِلْتُ فِدَاكَ أَنَا صَاحِبُكَ الَّذِي حَبَسَكَ عَنِ الرُّجُوعِ وَ جَعْجَعَ بِكَ وَ مَا ظَنَنْتُ أَنَّ الْقَوْمَ يَبْلُغُونَ مِنْكَ مَا أَرَى وَ أَنَا تَائِبٌ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى فَهَلْ تَرَى لِي مِنْ تَوْبَةٍ فَقَالَ الْحُسَيْنُ ع نَعَمْ يَتُوبُ اللَّهُ عَلَيْكَ فَانْزِل‏ بحار ج45 ص14 اللهوف على قتلى الطفوف / ترجمه فهرى ؛ النص ؛ ص104 فَحُمِلَ إِلَى الْحُسَيْنِ ع فَجَعَلَ يَمْسَحُ التُّرَابَ عَنْ وَجْهِهِ وَ يَقُولُ أَنْتَ الْحُرُّ كَمَا سَمَّتْكَ أُمُّكَ حُرّاً فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ. بحار الانوار ج45
روضه حضرت حر (علیه السلام): پیوند روضه حضرت حر علیه السلام با حضرت علی اصغر علیه السلام سرشو انداخته بود پایین فکر نمی کرد جنگ بشه به رفیقش خطاب کرد نمی خوای اسبتو آب بدی به این بهانه از لشگر کناره گرفت (1) بعضی نقل کردن به پسرعموش گفت ببین حسین داره استغاثه میکنه حسین ایستاده بود مقابل لشگر(2) اما من مغیث یغیثنا لوجه الله اما من ذاب یذب عن حرم الله(3) تا این صدا رو شنید لرزه به بدنش افتاد رفت خودشو فدای حسین کرد اما عرض کنیم یا امام زمان اینجا حر جواب استغاثه جد غریب شما رو داد دو نفر دیگه ام جواب حسینو دادن یکی امام سجاد علیه السلامه اون لحظه ای که راوی میگه حسین دور وبر خودشو نگاه کرد دید یه نفر نمونده یه وقت امام سجاد به شمشیر تکیه داد هر چی ام کلثوم خواست جلوی آقا رو بگیره به تعبیر من فرمود مگه نمیبینی بابام تنها شده آرام خودشو رسوند به بابا اما اینجا حسین زین العابدین رو برگرداند (4) اما نفر دوم اونجایی بود که ابی عبدالله عصر عاشورا بین لشگر ایستاد دوباره شروع کرد ندای غربت بلند کردن هَلْ مِنْ ذَابٍّ يَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللَّهِ هَلْ مِنْ مُوَحِّدٍ يَخَافُ اللَّهَ فِينَا یه وقت صدای ناله بانوان حرم از خیمه بلند شد وَ ارْتَفَعَتْ أَصْوَاتُ النِّسَاءِ بِالْعَوِيلِ حسین برگشت طبق این نقل فرمود بیارید علی رو یه بار دیگه وداع کنم (5) از بین خیمه اومد سرباز شش ماهه ای بابا قنداقه برتن کفن پوشه ثاراللهه ای بابا من مرد مردم حیدری ام بابا مرد نبردم اکبری ام بابا اما چه کردن با این سرباز شش ماهه حسین یه وقت دیدن با تیر سه شعبه ... ................................................................... (1) وقعة الطف ؛ ؛ ص213 فأقبل [الحرّ] حتى وقف من الناس موقفا، و معه رجل من قومه يقال له: قرّة بن قيس‏ فقال: يا قرة! هل سقيت فرسك اليوم؟ قال: لا، قال: انما تريد ان تسقيه؟ (2) اشکهای خونین در سوگ امام حسین، ترجمه ذریعة النجاة ص 205 به نقل از مقتل ابی مخنف ص120 (3) اللهوف على قتلى الطفوف / ترجمه فهرى ؛ النص ؛ ص102 قَالَ الرَّاوِي ثُمَّ صَاحَ ع أَ مَا مِنْ‏ مُغِيثٍ‏ يُغِيثُنَا لِوَجْهِ اللَّهِ أَ مَا مِنْ ذَابٍّ يَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللَّهِ قَالَ فَإِذَا الْحُرُّ بْنُ يَزِيدَ قَدْ أَقْبَلَ إِلَى عُمَرَ بْنِ سَعْد ... . (4) بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج‏45 ؛ ص46 ثم التفت الحسين عن يمينه فلم ير أحدا من الرجال و التفت عن يساره فلم ير أحدا فخرج علي بن الحسين زين العابدين ع و كان مريضا لا يقدر أن يقل سيفه و أم كلثوم تنادي خلفه يا بني ارجع فقال يَا عَمَّتَاهْ ذَرِينِي أُقَاتِلْ بَيْنَ يَدَيِ ابْنِ رَسُولِ اللَّهِ فَقَالَ الْحُسَيْنُ ع يَا أُمَّ كُلْثُومٍ خُذِيهِ لِئَلَّا تَبْقَى الْأَرْضُ خَالِيَةً مِنْ نَسْلِ آلِ مُحَمَّدٍ ص. (5) و لما فجع الحسين بأهل بيته و ولده و لم يبق غيره و غير النساء و الذراري نادى هَلْ مِنْ ذَابٍّ يَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللَّهِ هَلْ مِنْ مُوَحِّدٍ يَخَافُ اللَّهَ فِينَا هَلْ مِنْ‏ مُغِيثٍ‏ يَرْجُو اللَّهَ فِي إِغَاثَتِنَا وَ ارْتَفَعَتْ أَصْوَاتُ النِّسَاءِ بِالْعَوِيلِ فَتَقَدَّمَ ع إِلَى بَابِ الْخَيْمَةِ فَقَالَ نَاوِلُونِي عَلِيّاً ابْنِيَ الطِّفْلَ حَتَّى أُوَدِّعَهُ فَنَاوَلُوهُ الصَّبِيَّ. کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub
روضه حضرت حر علیه السلام مناسب با مناجات: پیوند با روضه قمر بنی هاشم و روضه قتلگاه: بی قیمتم و جز تو خریدار ندارم گیرم بخرندم بکسی کار ندارم گیرم دو جهانم نپسندد تو پسندی من جز تو کسی در دو جهان یار ندارم من مشتری یوسف و در دست کلافی جز رشته دل بر سر بازار ندارم ای آنکه غمت ناز فروشد بدو عالم دریاب که من غیر تو غمخوار ندارم آرند همه هدیه برای تو و من نیز جز دیده گریان و دل زار ندارم ای قامت خم گشته و این بار معاصی پیش کرمت خوشتر از این بار ندارم یه نگاهی به من کن از همون نگاه ها که ابی عبدالله به زهیر انداخت از اون نگاه ها که به دل حر کرد ... اون مرد کوفی دید بدن حر داره میلرزه گفت حر چطور شده؟ اگر به من می گفتن شجاع ترین مردان کوفه رو نام ببر از اسم تو نمی گذشتم حالا چی شده سط میدان جنگ بدنت داره میلرزه گفت خودمو بین بهشت و جهنم مخیر می بینم یه وقت دیدن آرام آرام از لشگر کناره گرفت رفت به سمت خیمه های حسین اما دیدن شاید سپرش رو واژگون کرده یعنی قصد جنگ ندارم شاید سرشم انداخته پایین صدا میزنه خدایا برگشتم اما من یه گناه بزرگی دارم من دل بچه های حسینو لرزوندم اللهم الیک انبت فتب علی و قد ارعبت قلوب اولیائک و اولاد بنت نبیک این بچه ها تا حالا این همه نیزه و شمشیر ندیده بودن من جلو راهشونو گرفتم رسید جلوی حسین یابن رسول الله هل لی من توبه امشبم ما عرضه بداریم یا صاحب الزمان هل لی من توبه تصمیم بگیریم برگردیم حسین اصلا نگفت به زهیر تو با ما چی کردی فرمود پیاده شو ازت پذیرایی کنیم عرضه داشت آقاجان دیگه می خوام خونم رو به راه تو بریزم رفت به میدان خیلی از این ملعون ها رو به درک واصل کرد تا حر هم دیگه زمین افتاد حسین آمد بالای سر حر صدا زد انت حرکما سمتک امک مادرت خوب اسمی برات گذاشت انت الحر فی الدنیا و انت الحر فی الاخرة (1) اما عرضه بداریم یا صاحب الزمان هر شهیدی زمین می افتاد حسین بالای جنازه اش میومد بدرقه اش می کرد اما حر که زمین افتاد اصحاب هنوز بودن بدن حر رو آوردن پیش ابی عبدالله(2) علی اکبر که زمین افتاد دیگه اصحاب نبودن یا کم بودن حسین بنی هاشمیا رو صدا زد جوانان بنی هاشم بیاید بدن علی رو برگردونید وقتی قاسم افتاد زمین حسین خودش قاسم رو به سینه چسباند برگرداند برگردوند خلاصه به هر نحوی همه رو از بین دشمن عقب برد فقط دو تا بدن برنگشتن یکی بدن مظلوم علمدار ابی عبدالله بود حسین یه نگاهی به جسم نیمه جان عباس انداخت عباسم چه کنم آیا برم مراقب خیمه ها باشم یا بمونم تو رو برگردونم میگن حسین که رسید هنوز یه نیمه جونی تو بدن عباس بود(3) اینجا دو تا جمله نقل کردن شایدم زبان حاله اول اینکه بعضیا گفتن عباس خودش صدا زد حسین جان دیگه منو به خیمه ها برنگردون من وعده آب به بچه هات دادم(4) دوم اینکه زبان حال عباس اینه حسین جان من هم زمین افتادم تو اومدی بالاسرم اما ساعتی بعد که تو زمین می خوری آیا کسی هست سرت رو به دامن بگیره؟ یه وقت زینب بیاد بالای بلندی ای زینت دوش نبی روی زمین جای تو نیست این خار و خاشاک بلا منزل و ماوای تو نیست خاک دو عالم به سرم کز اثر تیغ و سنان یکجا برای بوسه ام در همه اعضای تو نیست. .................................... (1) جهت مشاهده مدارک روضه به روضه حضرت حر در کانال روضه های مکتوب مراجعه شود. (2) اللهوف على قتلى الطفوف / ترجمه فهرى ؛ النص ؛ ص104 فَحُمِلَ إِلَى الْحُسَيْنِ ع فَجَعَلَ يَمْسَحُ التُّرَابَ عَنْ وَجْهِهِ وَ يَقُولُ أَنْتَ الْحُرُّ كَمَا سَمَّتْكَ أُمُّكَ حُرّاً فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ. (3) موسوعة الامام الحسين(عليه‏السلام) ؛ ج‏9 ؛ ص447 قالوا: فأدركه الحسين، و به رمق الحياة، فأخذ رأسه الشّريف و وضعه في حجرة، و جعل يمسح الدّم و التّراب عنه، ثمّ بكى‏ بكاء عاليا، و قال: «الآن انكسر ظهري، و قلّت حيلتي، و شمت بي عدوّي». (4) سحاب رحمت به نقل از معالی السبطین کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub
علت نجات حر در بیان آیت الله سعادت پرور (رضوان الله علیه): توجّه به چگونگى تنبّه و بازگشت حرّ به پيشگاه اباعبداللَّه الحسين- عليه‏السّلام- خالى از لطف نيست و بايد به كتاب‏هاى مقاتل رجوع شود؛ ولى آن چه لازم است در اين رساله، به مناسبت موضوع اين فصل به آن اشاره شود، ريشه‏يابىِ موفقيّت و تنبّه اوست كه شايد بتوان گفت جهتش، همان «حفظ ادب» نسبت به مقام والاى سيّدالشّهدا- عليه‏السّلام- باشد: يكى، در اوّلين برخورد با حضرت در مسير عراق كه حاضر نشد با سپاه خود نماز بخواند؛ بلكه به حضرت اقتدا نمود.(ذريعة النّجاة، ص 60.) مورد ديگر آن جا كه چون حضرت خواست با همراهانش به مدينه بازگردد و حرّ مانع شد، حضرت فرمود: «ثَكَلَتْكَ‏ أُمُّكَ، ما تريدُ؟» مادرت به عزايت بنشيند، چه مى‏خواهى. و وى در جواب گفت: «... وَاللَّهِ، مالى إِلى ذِكْرِ أُمِّكَ مِنْ سَبيلٍ إِلّا بِأَحْسَنِ ما نَقْدِرُ عَلَيْهِ.» ... به خدا قسم، به ياد كردن از مادرت راهى ندارم جز به نكوتر از آن كه بر آن قدرت داريم. بيان: بديهى است كه اگر حيا و ادب- كه دو صفت بارز انسانيّت است- در قلب هر مسلمانى‏باشد، باعث نجاتش‏خواهدبود. اينك‏رواياتى در اين‏باره ذكر مى‏شود: 1. «أَلْحَياءُ مِفْتاحُ كُلِّ خَيْرٍ.» حيا، كليد هر خيرى است. 2. «أَلْحَياءُ يَصُدُّ عَنْ فِعْلِ الْقَبيحِ.» حيا، از انجام دادن كار زشت باز مى‏دارد. 3. «أَلْحَياءُ مِنَ اللَّهِ يَمْحُو كَثيراً مِنَ الْخَطايا.» حيا نمودن از خدا، بسيارى از گناهان را محو و پاك مى‏كند. 4. «أَلْحَياءُ وَ الايمانُ مَقْرُونانِ فِى قَرَنٍ وَ لا يَفْتَرِقانِ.» حيا و ايمان در يك ريسمان به هم بسته شده‏اند و از هم جدا نمى‏شوند. 5. «أَلْأَدَبُ أَفْضَلُ حَسَبٍ.» ادب، برترين شرافت و بزرگى از سوى پدران است. 6. «أَفْضَلُ الْأَدَبِ أَنْ يَقِفَ الْإِنْسانُ عِنْدَ حَدِّهِ وَ لا يَتَعَدَّى قَدْرَهُ.» برترين ادب، آن است كه انسان نزد حدّ خود ايستاده و از قدرش تجاوز نكند. 7. «لِكُلِّ أَمْرٍ أَدَبٌ.» براى هر امرى، ادبى است. و به عكس، وقاحت و بى‏ادبى، ذوب كننده‏ى ايمان، و محو كننده‏ى اعمال حسنه‏ى انسان است، به رواياتى در اين باره توجّه نماييد: 1. «مَنْ قَلَّ أَدَبُهُ، كَثُرَتْ مَساوِيهِ.» هر كس بى‏ادب باشد، بدى‏هايش زياد مى‏شود. 2. «بِئْسَ النَّسَبُ، سُوءُ الْأَدَبِ.» بى‏ادبى، بدپيشينه‏اى است. 3. «لَا شَرَفَ مَعَ سُوءِ الْأَدَبِ.» هيچ شرافتى با بى‏ادبى نيست. 4. «بِئْسَ الْوَجْهُ، أَلْوَقاحُ.» بدترين چهره‏ها، [صورتِ‏] شخص با وقاحت و بى‏ادب است. 5. «رَأسُ كُلِّ شَرٍّ، أَلْقِحَةُ.» سرمنشأ هر بدى، بى‏ادبى و وقاحت است. 6. «مَنْ قَلَّ حَيائُهُ، قَلَّ وَرَعُهُ.» هر كس كم حيا باشد، ورع و تقوايش نيز كم مى‏شود. 7. «مَنْ لا حَياءَ لَهُ، فَلا خَيْرَ فيهِ.» كسى كه حيا و شرم ندارد، خير و خوبى در او نيست. 8. «مَنْ لَمْ يَتَّقِ وُجُوهَ الرِّجالِ، لَمْ يَتَّقِ اللَّهَ سُبْحانَه.» هركس در حضور انسان‏ها شرم نورزد، از حضور خداوند پرهيز نخواهد داشت. کتاب فروغ شهادت ص190 https://eitaa.com/rozehayemaktoubb
کرامت حضرت حر: مرحوم شهید دستغیب در کتاب داستانهای شگفت از عارف مخلص اهل بیت مرحوم مولوی قندهاری نقل می کنه فرمود من تو کربلا مریض شدم رفقام منو بردن کنار مرقد حر من ایستاده نمی تونستم نشستم زیارتو خوندم یه وقت دیدم یه زن بیابونی عربی وارد شد کنار مرقد حر نشست دستشو گذاشت رو حلقه ضریح صدا زد یا کاشف الکرب عن وجه مولانا الحسین اکشف لنا الکرب العظام بحق مولانا الحسین دستشو رو حلقه بعدی گذاشت همینو گفت منم یاد گرفتم خودمو کشیدم تا کنار ضریح دستمو گذاشتم رو حلقه ضریح همینو گفتم به حلقه سوم که رسیدم دیدم از داخل ضریح یه گرمایی وارد انگشتم شد کم کم گرما همه بدنمو گرفت دیدم میتونستم بایستم اینه حر امشب در خونه یه همچین آقایی اومدی خیلی مقام داره نزد حسین داستانهای شگفت ص292
مقتل حضرت جون در بیان آیت الله سعادت پرور: همراهى با امام عليه السلام در سختى‏ها از ديگر شخصيّت‏هاى عاشورا، جَوْن، «2» بنده‏ى ابى‏ذر غفارى است، كه ملازم ركاب سيّدالشّهدا- عليه‏السّلام- بود، و چون جنگ شعله‏ور شد، اذن جهاد خواست. حضرت‏ مى‏فرمود: «أَنْتَ فِى إِذْنٍ مِنّى، فَإِنَّمَا تَبِعْتَنَا طَلَباً لِلْعَافِيَةِ، فَلا تَبْتَلِ بِطَريقِنَا.» تو از جانب من اجازه دارى [از كربلا بروى‏]؛ زيرا براى آسايش و سلامتى تابع ما شدى، پس به طريقه و مصيبت ما مبتلا مشو. جَوْن پاسخ داد: «يَابْنَ رَسُولِ اللَّهِ، أَنَا فِى الرَّخاءِ أَلْحَسُ قِصاعَكُمْ، وَ فِى الشِّدَّةِ أَخْذُلُكُم؟! وَ اللَّهِ، إِنَّ ريحى لَمُنْتِنٌ وَ إِنَّ حَسَبى لَلَئيمٌ وَ لَوْنى لَأَسْوَدُ، فَتَنَفَّسْ عَلَىَّ بِالْجَنَّةِ فَتَطيبَ ريحى وَ يَشْرُفَ حَسَبى وَ يَبْيَضَّ وَجْهى. لا وَاللَّهِ لا أُفارِقُكُمْ حَتّى‏ يَخْتَلِطَ هَذَا الدَّمُ الأَسْوَدُ مَعَ دِمائِكُمْ.» اى پسر رسول خدا، در حال نعمت و رفاه كاسه‏هاى شما را بليسم، ولى در حال سختى شما را رها كنم؟! به خدا سوگند، بد بويم و اصل و تبار من پست و رنگم سياه است، پس بهشت را بر من ارزانى دار، تا خوشبو شده، تبارم شريف گشته و صورتم سفيد گردد؛ نه، به خدا قسم از شما جدا نمى‏شوم تا آن كه اين خون سياهم، با خون‏هاى شما مخلوط شود. سپس در حالى كه اين ابيات را مى‏خواند، به ميدان مبارزه رفت: كَيْفَ يَرَى الكُفّارُ ضَرْبَ الْأَسْوَدِ بِالسَّيْفِ ضَرْباً عَنْ بَنى مُحَمَّدٍ أَذُبُّ عَنْهُمْ بِاللِّسانِ وَالْيَدِ أَرْجُو بِهِ الْجَنَّةَ يَوْمَ الْمَوْرِدِ بحارالانوار، ج 45، ص 22. كافران، شمشير زدن غلام سياه در دفاع از فرزندان محمّد- صلّى اللَّه عليه وآله وسلّم- را چگونه مى‏نگرند؟ با زبان و دست از آنان حمايت مى‏كنم، و اميدم از آن [ورود در] بهشت در روز ورود [روز قيامت‏] مى‏باشد. و چون شربت شهادت نوشيد، حضرت به بالينش آمد و فرمود: «أَللَّهُمَّ بَيِّضْ وَجْهَهُ، وَ طَيِّبْ رِيحَهُ، «1» وَاحْشُرْهُ مَعَ الْأَبْرارِ، وَ عَرَّفْ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ.» «بحار الانوار ج 45 ص22» خدايا، صورتش را سفيد، و بويش را خوش نما، و با نيكان محشورش ساز و بين او و محمّد و آل محمّد- عليهم‏السّلام- رابطه برقرار كن. بيان: اوج عظمت روحى جَوْن را (غير از سابقه‏ى درخشانى كه در خدمت به آستان چهار امام بزرگوار داشته) نحوه‏ى تكلّم و خضوع و ادب وى با سيّدالشّهدا- عليه‏السّلام- مشخّص مى‏كند. و چه كلامى بهتر از بيان و دعا و اظهار محبّت امام درباره‏ى او، كه گوياى مقام و منزلتش مى‏تواند باشد؟ و نيز استجابت دعاى حضرت، كرامتى است در حقّ وى كه قسمتى از آن در اين جهان، به مرحله‏ى ظهور رسيد و مقامش را روشن نمود. فروغ شهادت ص194 در پاورقی نیز آورده است: ام او، جَوْن و پدرش حُوَىّ ... در اين كه مصاحبت با پيامبر اكرم- صلّى اللَّه عليه وآله وسلّم- را دريافته باشد، اختلاف نظر است ... او بنده سياهى در اختيار فضل‏بن عبّاس‏بن عبدالمطلب بود كه اميرمؤمنان- عليه‏السّلام- وى را به صد و پنجاه دينار خريد و به ابى‏ذر بخشيد، او مصاحبت ابى‏ذر را اختيار نمود تا وى به ربذه سفر كرد (تبعيد شد). هنگامى كه ابوذر (در سال سى و دو قمرى) وفات نمود. جَوْن به نزد على- عليه‏السّلام- و بعد به خدمت امام حسين- عليه‏السّلام- و پس از آن به خانه‏ى امام سجّاد- عليه‏السّلام- رفت و با ايشان به سوى كربلا سفر كرد ... علاوه بر فوز شهادت و خوشبو شدن بويش، سلام اختصاصى حضرت حجّت منتظر- عجّل الله تعالى فرجه الشّريف- در زيارت ناحيه‏ى مقدّسه بر شرف او افزوده است. تنقيح المقال، ج 1، ص 238، عدد 1925. https://eitaa.com/rozehayemaktoubb
4. روضه حضرت حر.pdf
211K
✍️۱. متن روضه حضرت حر (علیه السلام) [بازنشر روضه سال گذشته] کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub