eitaa logo
روز‌نوشت
556 دنبال‌کننده
722 عکس
346 ویدیو
1 فایل
✍طلبه‌ام و مبتلاء به نگارش با کپی پیست میانه‌ی خوبی ندارم. کپی از این کانال با اشاره به نام صاحبش باشد. با نقدهاتون، خوش‌حال میشم! @islamic_ethic https://eitaa.com/roznevesht http://zil.ink/roznevesht
مشاهده در ایتا
دانلود
می‌خواستند به زمین‌ات بزنند زخمی‌ات کنند اما سربلندتر از همیشه ایستاده‌ای ایرانِ جان @roznevesht
روزنوشت را به دیگران هم معرفی کنید. ✍طلبه‌ام و مبتلاء به نگارش. با کپی پیست میانه‌ی خوبی ندارم. گاهی هشتگ‌ها به‌جای‌ من حرف می‌زنند. برای تمرین رعایت حقوق معنوی، کپی از این کانال، با اشاره به نام صاحبش باشد. https://eitaa.com/joinchat/1546190900C45326250cf
- آزادی، آزادی، آزادی + من از آن روز که در بند توام آزادم @roznevesht
اینترنشنال را خاموش کنید. شهر در امن و امان است. مهاباد هم. @roznevesht
بله متوجه شدیم. حرکتی نمادین برای اینکه تخریب کنید بازیکنان تیم ملی را. برای این‌که بگویید مثلا ما انسانیم و غیرت داریم و درد ایران را فهمیدیم؛ اما تیم ملی ایران این درد را نفهمید. باشد قبول. راستی مگر نگفته بودید فوتبال سیاسی نیست؟ @roznevesht
شما فقط تیتر خبر را ببینید. نوشته یکی از معترضان در حالی که اصل خبر می‌گوید یکی از اغتشاشگران و دنباله‌اش جرم‌هایش را هم می‌گویند. ببینید فریب واژه‌ها را. 🖋زهرا ابراهیمی @roznevesht
وقتی پول می‌گیرید تا نفهمید چگونه می‌توان به شما فهماند؟! @roznevesht
عاقلانه عمل کردن، شرط موفقیت و مایوس نمودن دشمن است. امیدواریم در این بحران سیاسی_ ورزشی فارغ از بُرد و باخت، شاهد عملکرد عقلانی تیم ملی باشیم. @roznevesht
هدف‌شان تحریم تیم ملی‌ست. می‌گویند اگر ببَرد به خیابان می‌آییم برای اعتراض. اگر ببازد به خیابان می‌آییم برای جشن. هدف، خیابان است. باید نگه‌اش دارند به هر بهانه‌ای. 🖋زهرا ابراهیمی @roznevesht
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
لباس مخصوص تیم ملی انگلیس در بازی امروز که اسم ایران زیر لوگوی این تیم حک شده است. چقدر ایران مهمه امسال. @roznevesht
ایران را و امکاناتش را شبیه دیواری دیدند که به‌وقت منفعت از آن بالا رفتند؛ به وقت خشم با مشت بر آن دیوار کوبیدند؛ و به وقت خطر به آن پشت کردند. سلبریتی‌های نان‌ به نرخ روز خور. 🖋 زهرا ابراهیمی @roznevesht
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
نوبرانه‌های سیاسی نوبرانه است سیاست این روزهای‌تان. توی قوطی هیچ عطاری پیدا نمی‌شود این معجون شمّ سیاسی شما. بصیرت هم خوب چیزی‌ست برای آدمیزاد. @roznevesht
این را گذشته‌تر نوشتم ( شاید پارسال) اما حالا یادش افتادم. دوباره بخوانیدش: وقتی عصبانی می‌شوم، می‌نویسم. وقتی شاد می‌شوم، می‌نویسم. وقتی کسی حرف مرا نمی‌فهمد می‌نویسم. وقتی خودم هم حرف کسی را حالی‌ام نمی‌شود، می‌نویسم. وقتی مضطربم، می‌نویسم. برای فصل‌ها می‌نویسم. هیجانم را موقع دیدن باران با نوشتن توصیف می‌کنم. وقتی قلم و کاغذ ندارم توی ذهنم می‌نویسم. امروز بابت یک موضوع کاری کمی ناراحت و خیلی عصبانی شدم. بعدش فکر کردم که چرا باید آستانه‌ی تحمل آدم‌ها اینقدر پایین باشد؟ (البته بهتر بود قبلش فکر می‌کردم) ما ایرانی‌ها آدم‌های عجیبی هستیم. به موقع مهربانی، هیچ ملتی روی دستمان بلند نمی‌شود؛ آنقدر مهربانیم و اهل ایثار که حاصلش می‌شود این همه شهید عزیز از جان گذشته؛ اما در امور جزئی که ملت‌های دیگر باهاش مشکلی ندارند و راحت حلش می‌کنند شکل یک بن‌بستیم. سر یک سبقت در رانندگی یا صف واکسن یا هر چیز دیگری، جوری عصبانی و خشمگین می‌شویم که انگار تمام سهم خشم مردم دنیا را یک‌جا نصیب ما کرده‌اند. مثلاً اگر یک قراردادکاری به‌هم‌بخورد جوری عصبانی می‌شویم و بال بال می‌زنیم که جاذبه‌ی زمین هم برای یک‌جا نشاندنمان کم می‌آورد. ما مستعد خشمگین شدنیم و حالا باید این خشم را در خودمان کنترل کنیم تا بتوانیم ادامه دهیم. البته بعضی‌ها برای کنترل خشمشان خودشان را می‌بندند به گل‌گاوزبان و گلاب و اینجور چیزها؛ بعضی‌ها هم هرچه کلیپ سخنرانی با موضوع مثبت‌اندیشی و شکرگزاری است را گوش می‌دهند و یا هر چه جمله‌ی معنادار از الهی‌قمشه‌ای و حسین پناهی و هرچه شعر از سهراب است را یکجا می‌خوانند تا بلکه آرام شوند؛ بعضی‌ها هم موسیقی را علاج فرار از خشم می‌دانند و از ابی و هایده گرفته تا شجریان و یاس و تتلو همه را گوش می‌دهند و به اصطلاح به آرامش می‌رسند. بعضی‌ها هم مثل من هدفون را روی گوششان می‌گذارند و تا می‌توانند پادکست گوش می‌دهند تا کمتر بشنوند تا بلکه هم کمتر عصبانی شوند؛ اما اینها راهکارهای موقتی است. باید چیزی از درون و قبل از تمام اینها ما را به کنترل وا دارد. همان‌که علمای اخلاق بهش می‌گویند تقوا و یا برخی آن را سپری نگهدارنده در برابر گناه می‌‌نامند و من اسمش را می‌گذارم جاذبه‌ی درونی. چیزی که باید مثل جاذبه‌ی زمین ما را سرجای خودمان بنشاند و نگذارد تا از جای‌مان بلند شویم و اجازه ندهد دستمان به میوه‌ی ممنوعه‌ی خشم برسد. باید چیزی باشد که مثل یک تاج پادشاهی بر سر سلطان روحمان بنشانیم تا هیچ حرکت اضافی از سمت جسممان و بدون اذن، صادر نشود. تجربه‌ی من برای مقابله با خشم، سکوت است و نوشتن. اگرچه بابت همان موضوع کاری سکوت نکردم، اما بعدش اینها را نوشتم و کمی آرام‌تر شدم. سکوت به موقع خشم، حکم بودن در یک بهشت را دارد که کلی رود شیر و عسل هم ضمیمه‌ی آن کرده‌اند و به عنوان اشانتیون به ما بخشیده‌اند؛ همینقدر شیرین و گواراست و آدم از تجربه‌اش پشیمان نمی‌شود. وقتی عصبانی می‌شوم سکوت می‌کنم و می‌نویسم. وقتی کسی حرف مرا نمی‌فهمد، سکوت می‌کنم و می‌نویسم. وقتی خودم هم حرف کسی را حالی‌ام نمی‌شود، سکوت می‌کنم و می‌نویسم. وقتی قراردادم به‌هم می خورد، سکوت می‌کنم و می‌نویسم. بعد‌نوشت: بخش عظیمی از این خشم درونی مردم، ناشی از عدم مهارت در کنترل خشم است و عدم‌ مهارت به عدم آموزش باز می‌گردد. مردم ما یاد نگرفته‌اند که وقت خشم، وقت هیچ عملی نیست. https://eitaa.com/roznevesht
برای آزادی می‌رقصند! وقتی روسری از سر برمی‌دارند، می‌رقصند! وقتی سطل زباله آتش می‌زنند، می‌رقصند! وقتی نیروی حفظ امنیت را می‌زنند، پای می‌کوبند و می‌رقصند! وقتی انگلیس از ایران می‌برد می‌رقصند! انقلاب رقاصان به جایی نخواهد رسید. 🖋زهرا ابراهیمی @roznevesht
آن‌ها برای مبارزه به خداهای گوناگون متوسل می‌شوند. از خدایِ پول و شهرت گرفته، تا خدایی که آزاد خلق‌شان کرده، تا خدایِ رنگین‌گمان. باید دید کدام خدا، کِی و کجا به‌دردشان می‌خورد همان را می‌پرستند!!! 🖋زهرا ابراهیمی @roznevesht
فریب‌ها را ردیف می‌کنند، با دروغ قافیه می‌سازند و اینگونه شعر انقلاب‌شان را می‌سُرایند. @roznevesht
ما از اغتشاشگران درس‌های زیادی آموختیم. آن‌ها به ما ثابت کردند که تناقضات قابل جمع‌اند. مثلا می‌شود داغدار مردم کردستان بود؛ اما مستانه رقصید! یا مثلا می‌توان وطن‌دوست بود، اما از شکست فوتبال بچه‌های وطن شاد شد! 🖋 زهرا ابراهیمی @roznevesht
تاریخ، شما را خواهد نوشت و آیندگان، شما را خواهند خواند، که به‌دست وطن جان گرفتید اما به‌پای وطن نماندید. 🖋زهرا ابراهیمی @roznevesht
ای ملائک که به سنجیدن ما مشغولید بنویسید که اندوه بشر بسیار است…! *شاعرش را نمی‌شناسم.
حامد عسکری میگه: سفره‌دار توام ای عشق بفرما بنشین نان ِجو، زخم و نمك، خون ِجگر بسیار است حالا حکایت این روزهای ماست. سخت است اما می‌گذرد. گفته‌اید که این روزها رنجورید. این چند خط را برای کم‌رنگ‌شدن رنج‌تان می‌نویسم. وقتی به روشنی راه ایمان داری! وقتی به پیروزی حق علیه باطل باور داری! وقتی خشت‌خشتِ دیوارِ عقیده‌ات را بر تعقل بنا کرده‌ای! از چه می‌ترسی؟! می‌دانی که می‌گذرد و غمگین نمی‌شوی. عمق نگاهِ آدم معتقد چیزی فراتر از ظواهر است. اتفاقات همچون پوسته‌ای است که اگر عمیق نگاهش نکنیم، حقیقتش را نمی‌فهمیم. ما قرار نیست بحران جامعه را حل کنیم. ما نیازمند حلِ خویشتنیم. حالا بحران‌ها به ما فهماندند که کجای عقیده‌مان ضعف دارد؟ کجای باورهای‌مان لبِ مرز است؟ چقدر به پرتگاهِ تسلیم نزدیکیم؟ بحران‌ها و حتی فتنه‌ها نعمت است برای آن‌ها که از درختش، میوه‌ی صبر بچینند. نمی‌گویم غمگین نباشید. نمی‌گویم رنجور نباشید. آدمی به حکم انسان بودن سرشار از احساس است و نمی‌توان رنج او را انکار کرد. اما رنج و غم دست‌به‌دست هم می‌دهند و ساز یاس و ناامیدی می‌نوازند. غم‌تان را مدیریت کنید؛ تا سر از ناامیدی در نیاورد. به صدسالِ دیگر فکر کنید. به روزی که نیستید. و تنها از شما اثر آنچه اکنون انتخاب کرده‌اید باقی مانده است. درست انتخاب کنید. اجازه دهید تا عقیده‌تان چهارستون تاریخ را بلرزاند. فهم ما از قوانین نظام خلقت به اندازه‌ی یک دانه‌ی خردل هم نیست، پس کار را به خدا بسپارید و فقط بر انجام وظیفه متمرکز شوید. حالا وقت گریه‌های دورهمی نیست. حالا وقت قیام است. به‌پا خیزید. 🖋زهرا ابراهیمی @roznevesht
نگران ریزش‌های انقلاب نباشید! فتنه‌ها، ابزار سنجش‌اند! آن‌هایی می‌مانند که صادق‌ترند! 🖋زهرا ابراهیمی @roznevesht
شب‌، به صبح‌شدن محکوم‌ است. این طبیعتِ تمام سیاهی‌هاست. نورِ او جهان را روشن خواهد کرد. 🖋زهرا ابراهیمی @roznevesht
پیشنهاد خوبی‌ست. شبیه‌سازی کنید :) چون در واقعیت هرگز آن را تجربه نخواهید کرد. 🖋زهرا ابراهیمی @roznevesht