امسال چند جایی در فضای مجازی، بنرهایی را با همین محتوا دیدم. "امام‌ حسن! تولدتون مبارک!" یکی از مرزبندی‌های سختی که در مورد شخصیت ائمه‌ی معصومین علیهم‌السلام وجود دارد، تشخیصِ همین مرز زمینی و آسمانی بودن آن‌هاست. از یک سو حضرات معصومین علیهم‌السلام انسان‌هایی شبیه ما هستند دارای اراده و اختیار و حقِ انتخاب، همراه با تمامِ اقتضائاتِ بشری اعم از غریزه و فطرت و طبیعت و از سوی دیگر معصوم بودن آن‌ها و مصون بودنشان از خطا و گناه فاصله‌ی آن‌ها را از حیث مقام با ما از زمین تا آسمان معنادار می‌سازد! آنچه در این میان اهمیت دارد این است که نه تصورِ نزدیکی معصوم به ما باید تقدس آن ذواتِ نورانی را زیر سوال ببرد و نه تصورِ مقامِ برتر آن‌ها باید منجر به دوری ما از ایشان گردد. نکته‌ی مهمتر اینکه حسِ تقرب به معصوم نباید شأن معصوم را در حدِ یک انسانِ عادی پایین بیاورد. اینکه تولد امام را به سبک تولدِ یکی از نزدیکانمان تبریک می‌گوییم و از کیک و اسمارتیز و فشفشه برای میلادشان بهره می‌بریم جلوه‌‌ی ملموسی از فانتزی شدن دین است. آسیبِ فانتزی کردن دین به بهانه‌ی جذب جوانان، اگر بیشتر از آسیب‌های تبلیغی دشمن نباشد کمتر نیست! 🖌زهرا ابراهیمی #دین_فانتزی https://eitaa.com/roznevesht