فرقی نمی‌کند کجا به دنیا آمده باشیم و کجای این دنیا نفس بکشیم.فرقی ندارد پدرمان اهل کجا باشد یا مادرمان اهل کجا نباشد. آنچه این میان اهمیت دارد سهم ما از انسانیت است. آنچه جان ما آدم‌ها را به لب رسانده و تنفس را برایمان سخت کرده است، نه فقط ویروس کرونا، که تنفس در هوای بسته‌ی خفه کننده‌ایست که ردّی از انسان بودن در آن یافت نمی‌شود. آنچه بغض‌ها را درگلو نشانده است، نه ترس از مرگ، که ترس از زندگی بدون عدالت است. آنچه سرمای استخوان سوز را به جانمان می‌اندازد نه زمستان، که تصور دست‌های یخ زده‌ی کودکان بی‌خانمان است. آنچه عصر هنگام را برایمان دلگیر می‌کند نه غروب خورشید، که غروب انصاف در وجود آدم‌هاست. شمارش معکوس انسانیت در وجود خیلی از ما آدم‌ها به وضوح قابل مشاهده است. ما آدم‌ها به‌شدت نیازمند تحولیم. دیرزمانیست که گم شده‌ایم در حجم غریبی از بیگانگی. ما بیگانه از خویشتن شده‌ایم و عهدی که در الست بسته‌ایم را فراموش کرده‌ایم. همیشه پیشروی ممدوح نیست بلکه گاهی باید به عقب برگشت. البته نه به قبل از انقلاب که انقلاب هدفش چیزی جز انسان سازی و هویت‌بخشی به انسان نبود. اماباید به عقب برگردیم به همان زمانی که سادگی پشت حرف‌هایمان بود.به همان زمانی که در نگاه‌هایمان خبری از هیچ معامله‌ی پر سودی نبود. به همان هنگامی که خلوص را تا پای جان دادن برای وطن تجربه می‌کردیم. به همان زمانی که برای خنداندن نیاز به هزینه کردن نداشتیم. به زمان‌های دور که بهای رفاقت‌ها، ویلاهای آنچنانی نبود. بهای فهمیدن، طرد شدن نبود. به همان زمانی‌ که آب را اول به کوچکترها می‌دادند و چایی را به بزرگترها و یا شاید واکسن را به مریض‌ترها. باید به عقب برگردیم به زمانی که بورس وجود نداشت و یا اگر داشت گروگان‌گیرهایی به نام مردم در آن حضور نداشتند. به زمانی که قانون بود اما ملعبه‌ی دست کسی نبود تا تفسیر به رایش کنند. ویا شاید به زمان‌هایی که چیزی به نام کانال و گروه وجود نداشت و انسان مجبور نبود برای رساندن منظورش نوشته‌اش را طولانی کند تا کسی دچار سوءبرداشت نشود. ما به رویایی لطیف، پشت کابوس‌های تلخ نیازمندیم. #روز_نوشت #انسانیت #ما_آدم_ها #این_پست_برداشت_آزاد_نیست https://eitaa.com/roznevesht