خداوند مهربان نگاهش را از جهان خلقتش بر نمی‌دارد. گو اینکه او همواره مراقب ماست. تو بگو یک لحظه، بگو یک آن... محال است ما را نبیند. متن زندگی فردی و اجتماعی ما پُر است از آدم‌هایی که نه نیازمند کمک، بلکه محتاج نگاهند. نگاهی که احترام را به دنبال داشته باشد. نگاهی که هویت از دست رفته‌شان را باز آفریند. کودکان کار، زنان معتاد، مردان بی‌سرپناه بیش از اینکه به کمک‌های مادی نیازمند باشند، خواهان پذیرش از سمت جامعه‌اند‌. با اعتبارات مادی، دور قلمرو انسانی، دیوار نچینیم. آدم‌ها را ببینیم همانگونه که خداوند مهربان ما را می‌بیند. خدایا نگاهمان را الهی کن.... #روز_نوشت #نگاه #زیست_اجتماعی #کودکان_کار https://eitaa.com/roznevesht