روزنوشت
این ویدئو چندی پیش از محمد راهد، بیست و یک ساله - دانشجوی دانشکده اداره عامه - یکی از کشتهشدگان حم
الوعده وفا:
دیدن این ویدئو آدم را به یقین میرساند.
یقین به اینکه دنیا حقیقتا جایی برای ماندن نیست.
یقین به اینکه آدم رفتنش هم دست خودش نیست.
اصلا کسی آدم را از قبل خبردار نمیکند.
کسی هشداری برای مرگ به او نمیدهد.
حضرت عزرائیل قبل از حضورشان پیامکی ارسال نمیکنند.
مرگ چیز عجیبی است.ناگهان گلوی آدم را میفشارد.
به این تصویر مملو از شوق به زندگی نگاه کنید.
حالا کجاست؟
در عالمی دیگر دور از اینجا.
اصلا میتوان مرگش را باور کرد، وقتی زندگی اینگونه در کلامش جاریست؟!
نمیدانم هشدار دادن خودمان به مرگ چقدر میتواند ما را تغییر دهد. اما جنس خشک روابط امروزی، اینگونه هشدارها را میطلبد.
اینها را نمیگویم که از مرگ بترسیم. یاد مرگ را فقط هجی میکنم تا بیشتر از زندگی بهره ببریم.
تا قبل از تاریخ مرگمان، مرگ اخلاق را تجربه نکنیم.
#شب_نوشت
#همسایه_شرقی_ما
#افغانستان
#مرگ_آگاهی
https://eitaa.com/roznevesht
دلم برای افغانستان میسوزد.
دلم برای این همسایهی شرقی زجر کشیده میسوزد.
انگار غریبترین تکهی خاورمیانه است.
خیلی غریب...
خیلی مظلوم...
شاید به ظاهر دو ملت جداییم، اما آنها سالها در میان ما بودند و رنج ما را تجربه کردند."نسیم افغانی" را که یادتان هست.او جانش را در دفاع از همین آب و خاک فدا کرد.
خطوط روی نقشه نمیتواند ما را از افغانستان جدا کند.
مرزها نمیتواند مردمیکه یک دین و یک زبان دارند را به غریبه شدن عادت دهد.
و چه حزنی عمیق، قلبمان را بیتاب کرد وقتی دیدیم پدری نوشته بود:
جان پدر کجاستی؟
#شب_نوشت
#همسایه_شرقی_ما
https://eitaa.com/roznevesht