⏰ فضای مجازی، و مرثیه‌ای برای زَمان ✍🏼زهرا ابراهیمی ⏳«ناگهان بانگی برآمد خواجه مُرد». توی همین یک مصرع یک دنیا درس معادشناسی نهفته است حتی در همان کلمه‌ی «ناگهان»ش! ⏳ گذشت لحظه‌ها نوید این را می‌دهد که انسان به مرگ نزدیک‌تر می‌شود! عمر فرصتِ یگانه‌ای است که خدای مهربان به انسان‌ها بخشیده، و زندگی، همان سَندی است که خدا برای‌مان گذاشته تا از زندان آزادمان کند! ⏳زمان می‌گذرد و بازنده کسی‌ست که بی‌هدف صبح را به شب می‌رساند. انسانِ بی‌هدف، متضرر است‌؛ خواه در خیابان‌های شهر؛ خواه در دنیای دیجیتال. خواه کوچه‌گردی کند و خواه وِب‌گردی! ⏳جهانِ مجازی به دلیلِ اقتضائات دیداری و شنیداری اش از چنان جذابیتی برخوردار است که از دست رفتن وقت را از یاد آدمی می‌بَرد. ⏳ اگرچه تکنولوژی کارها را سهل کرده اما زیستِ مجازی زمان را به بند کشیده است. مگر نه‌اینکه امامِ علی(ع)، امام مهربانی‌ها فرمودند: «كُلُّ مُعَاجَلٍ يَسْأَلُ الْإِنْظَارَ وَ كُلُّ مُؤَجَّلٍ يَتَعَلَّلُ بِالتَّسْوِيفِ»(«آنان كه وقت‌شان پايان يافته خواستار مهلت‌اند ، و آنان كه مهلت دارند كوتاهى مى‌ورزند»). 📌پس، در فضای مجازی زمان را دریاب.... پیش از آن‌که دیر شود. ۱۸ اسفند ۱۴۰۳ #گزین_گویه_های_اخفایی 💥«اندکی اندیشه»‌ ضرر ندارد