eitaa logo
مرکز رشد دانشگاه امام صادق (ع)
2.8هزار دنبال‌کننده
2.1هزار عکس
226 ویدیو
13 فایل
﷽ ✅ کانال مرکز رشد دانشگاه امام صادق علیه السلام ✔️ نظر، انتقاد و پیشنهاد 🆔 @rushdadmin ✔️ سایت مرکز ↙️ ✅ http://rushd.ir ✔️ کانال بله و تلگرام ↙️ ✅ @Rushdisu ✔️ اینستاگرام ↙️ ✅ instagram.com/Rushd.ir —---------------------
مشاهده در ایتا
دانلود
👆👆 👇👇 🔹درهرصورت درآن سال‌ها دربسیاری ازکشورهای جهان ایران با نام احمدی نژاد شناخته می‌شد.درداخل هم هواداران تصویرِ اول او را نماد این تصویر می دانستند اما هواداران تصویر دوم نظر دیگری داشتند.در راس این افراد قرار داشت. کسی که خود به واسطه انتساب به تصویرِ اول طی هشت سال 76 تا 84 بزرگترین صدمه را از خاتمی و یاران او دیده بود در سال 84 به واسطه تقابل با کاراکتری مثل احمدی نژاد چوب فاصله گرفتن از تصویرِ اول را خورد. 🔹این اتفاقات درنهایت میدان انتخابات سال ۸۸ را به دوئلی برای این دو تصویر تبدیل کرد وبرای نخستین بار این دو تصویر در رقابتی مستقیم به مبارزه پرداختند؛ تقابل مستقیم دو گفتمان آزادی و عدالت. هر دو مدعی خط امام و هر دو مدعی انحراف دیگری. این رقابت اما سرانجام خوشی نداشت. هرچند در ابتدا قرار بود سید محمد خاتمی به عنوان بهترین نماینده تصویرِ دوم به رقابت با احمدی نژاد بپردازد اما در نهایت میرحسین موسوی را وارد میدان گرداند. گرچه گفتمان عدالت یعنی مدعیان تصویرِ اول بانمایندگی احمدی‌نژاد موفق شدند گفتمان آزادی بانمایندگی میرحسین موسوی راشکست دهند،اما هم بازنده جنبه باخت را نداشت و هم برنده ظرفیت برد! گذشته و آینده این دو به خوبی نشان داد و می‌دهد که این دو، بودند که آن را نمایندگی می کردند. @Rushdisu 🔹احمدی‌نژاد که به خوبی از جا انداختن خود در قاب تصویر جمهوری اسلامی اطمینان یافته بود، در دام همیشه پهن برای اهالی قدرت گیر افتاد. او پس از پیروزی در انتخابات ۸۸ به یک تمام عیار تبدیل گردید و برای جلب آراء بیشتر و ادامه حیات سیاسی و جریانی خود در انتخابات 92 در کاندیدایی جایگزین،رو به گفتمانی جدید و چنگ زدن به تصویر دوم جمهوری اسلامی آورد. احمدی‌نژاد و اطرافیانش با طرح مکتب ایران تلویحا به نقد دوگان مذهب-ملیت پرداختند تا از این طریق آراء رقیب رابه سبد خود وارد کنند. تغییر رویه احمدی نژاد در دو سال پایانی ریاست جمهوری‌ اش شدت یافت، غافل از آنکه لازمه پیش گرفتن این مسیر جدید، خروج کامل از مسیر قبلی است. نکته ای که هنوز هم از آن غافل است. 🔹حسن روحانی و تیم مشاوران او با بهره گرفتن از فضای ابهام ناشی از تغییر مسیر احمدی‌ نژاد، درحالی مدعی تصویرِ سوم شدند که بعدتر همان تصویرِ دوم را بازآفرینی کردند. روحانی در مسیر انتخابات ۹۲ تا ۹۶ روز به روز به تصویر دوم نزدیک و نزدیک تر گردیدتا آنکه سرانجام در روزهای منتهی به انتخابات با شعارهای رادیکال عملا از تصویر دوم هم عبور کرد. عبوری که با رفتار پس از انتخابات او فعلا تعدیل شده است. عمده تلاش رهبر انقلاب ازابتدای روی کار آمدن روحانی، باز هم تذکر این نکته است که جمهوری اسلامی نباید تغییر کند. عدم اعتماد به امریکا، تفاوت انقلابی گری و انقلابی نمایی، توجه دادن مسؤولان به پرهیز از اشرافی گری، تکریم و تعظیم عزتمندی، تقدیس جانفشانی و جانبازی برای آرمانها بجای تسلیم و تزلزل و بسیاری مانند این، در کلام و سیره ایشان بسیار به چشم می آید. 🔹اکنون بار دیگر، جمهوری اسلامی در دو راهی این دو تصویر قرار گرفته است. تصویری اصیل اما آرمان گرایانه و مخدوش و تصویری غریب اما عمل گرایانه و جذاب. قطع نظر از هوداران ایدئولوژیک این دو تصویر، انتخابات 92، 94 و 96 نقاطی بودند که فرار از تصویرِِ اول مردم را به انتخاب تصویرِ دوم مجاب داد. اما ناامیدی مجدد از تصویرِ دوم،ممکن است تکرار چنین انتخابی را برای مردم نا ممکن کند. شواهد نشان می دهد بازگشت به تصویرِ اول نیز، ساده و سهل حاصل نمی آید. 🔹نقش احمدی نژاد در این میان همچنان بسیار اساسی است. رویه وی بعد از خرداد ۸۸ تا امروز عملا او را به تصویر ملی جمهوری اسلامی تبدیل کرده است. کاراکتری که تصویر اصیل جمهوری اسلامی رانمایندگی کرد و با مخدوش کردن آن آسیبی جبران ناپذیر به آن وارد آورد. هرچند اواکنون نزد انقلابیون و جریان راست به عنوان نسخه‌ی تقلبی تصویرِ اول شناخته می شود،اما مدعیان تصویردوم او را نزد هواداران خود و توده های مردم به عنوان پایان تصویرِ اول معرفی میکنند. @Rushdisu 🔹به نظر می رسد بیش از آنکه احمدی نژاد برای تحقق اهداف خود نیاز به فاصله گذاری با نظام داشته باشد،این جمهوری اسلامی است که باید نسبت خود با او را به طور شفاف مشخص کند. امااین برای ترمیم تصویرِ اول کافی نیست. اگر احمدی نژاد نسخه تقلبی تصویرِ اول است،نظام باید نسخه واقعی آن را برای مردم رونمایی کند. کاری دشوار اما شدنی. جایی برای باقی نمانده است،باید تنور را روشن کرد و دست عقیل ها را برآتش گرفت. تدبیرمکر معاویه راخداوند تضمین کرده است. ✍️ پژوهشگر مرکز رشد 🗂 🌿 ➖➖➖➖➖ ✔️ مرکز رشد دانشگاه امام صادق (علیه السلام) 🌐 @Rushdisu
📄تصویرسازی سیاسیون بر اساس متد بی پدر مادری ✴️ ، تبعیت از بادهای موسمی یا بازی در رُل‌های مختلف در عرصه‌ی سیاست، مدل رایج سیاست‌ ورزی امروز کشور ماست. تفاوتی هم میان جناح‌ها و گروه‌های سیاسی وجود ندارد. هیچ کدام بهره‌ی کمتری نسبت به دیگری از این سبک و مشی ندارند. مرور نمونه‌های متفاوتی از دو جناح اصلی در عرصه سیاسی ایران نشان می‌دهد، اتخاذ چنین مشی و روشی، برای و نتایج یکسانی به همراه نداشته است. 🔹هم افراد و هم احزاب و تشکل‌های اصلاح طلب، با استفاده‌ی مناسب از فاصله‌ی خود با حاکمیت و عدم پای‌بندی به اصول از یک سو و بهره‌گیری به هنگام از تاکتیک برهم‌زدن بازی رقیب و انداختن و نگه داشتن توپ در زمین او از سوی دیگر، نه تنها هزینه‌های رنگ به رنگ شدن خود در سیاست را نپرداخته‌ که بخش مهمی از آن را به دوش رقیب خسته و خفته خود وانهاده‌اند. @Rushdisu 🔹در مقابل، ‌ چه در سطح افراد و چه در سطح احزاب و تشکل‌ها، هیچ‌گاه نتیجه درخور و مناسبی از این سیاست ندیده‌اند. آنها ناتوان از بارکردن هزینه تلوّن خود بر دوش رقیب، غالبا هزینه شکست‌های خود را از جیب نظام پرداخت کرده‌اند. نگاهی به انتخابات‌های پس از دوم خرداد نشان می‌دهد، اصولگرایان در دو دهه‌ی اخیر بخش مهمی از سرمایه اجتماعی خود را در چنین قماری باخته‌اند. 🔹علت این تفاوت را باید در مبانی اندیشه‌ای این دو جناح جُست. از سویی اصلاح طلبان بر مبنای اندیشه لیبرال خود، هیچگاه چارچوب معین یا خط قرمز مشخصی پیش پای اقدامات خود ندیده‌اند. تجلی عینی این مشی سیاست ورزی در قامت محبوبترین چهره‌ی این جناح به خوبی نمایان است. زاویه با حاکمیت و بازی نادرست رقیب اصولگرا، از دیگر علل کامیابی اصلاحات در ورای این سبک سیاست ورزی است. از سوی دیگر، علت عدم کامیابی اصولگرایان نیز به مبانی اندیشه‌ای آنها باز می‌گردد. زیرا سیاست چند چهرگی عملا نقضِ است. بسیاری از سیاست ورزان اصولگرا در این سال‌ها اصول بنیادین خود را زیر پا نهاده و از این نظر در میان افکار عمومی شخصیت‌های محبوبی نبوده‌اند.@Rushdisu 🔹جدیدترین نمونه‌ی این سلوک سیاسی در رفتارهای یکسال اخیر یکی از چهره‌های جوان‌تر و جویای نام و مقام این جناح به چشم می‌خورد. او با ارائه تصویری شلوغ -گاهی نشست و برخاست با طیف متنوع و پراکنده‌ای از افراد با اندیشه‌ها و سطوح سیاست‌ ورزی مختلف، گاهی زیر سوال بردن گذشته خود، گاهی جای خالی دادن از مسئولیت‌های سابق در موقعیت لاحق و اخیرا با انکار ‌ بودن خود- سعی در ترسیم چهره‌ای جدید از خویشتن دارد. تلاشی تجربه شده با نتایجی قابل حدس. 🔹این آش آن‌قدر شور شده است که دی ماه گذشته، رهبر معظم انقلاب در نقد مشی برخی سیاسیون در نا امید کردن مردم از جمهوری اسلامی فرمودند: « ...دین اینها سیاسی است، بجای اینکه سیاستشان دینی باشد؛ دینشان سیاسی‌ کاری است.» ایشان این شیوه را تجسم بی تقوایی و مطلوب دشمن دانسته و در بیانی صریح‌تر از هر زمان، رنگ به رنگ شدن سیاسیون در جمهوری اسلامی را به باد انتقاد گرفتند؛ «کسانی که زمانی تمام امکانات مدیریّتی کشور در اختیار اینها بوده یا هنوز هست، اینها دیگر حق ندارند علیه کشور حرف بزنند و موضع بگیرند؛ باید موضع مسئولانه بگیرند و پاسخگو باشند.» رهبر انقلاب در جمع بندی این مسأله با بیان تفاوت انقلابی گری و انقلابی نمایی، انقلابی گری را کاری سخت بر شمرده که لازمه آن پایبندی به اصول و تدین است. 🔹تاریخ چهل ساله انقلاب نمونه‌های فراوانی از این جنس را به خود دیده است. سیاست مدارانی که در مسیر انقلابی گری، انقلابی نما از آب در آمده، یا در لباس و آزادی، دفعتا تئوریسین دیکتاتوری و ریاست جمهوری مادام العمر شده‌اند؛ یا آنهایی که به بهانه همراهی امام راه جماران را گرفته و برای همراه نشدن با رهبری هنوز از جماران بر نگشته‌اند؛ یا پشیمانانی از گذشته خود که لباس سربازی و خدمت و روحانیت را از تن به در آورده و رخت دامادی عروس سیاست به تن کرده‌اند؛ یا نخبگان و خواصی که نیمی از عمر خود را به تدوین و تبلیغ یک نظریه علمی پرداخته و در نیم دیگر به نقد و تخریب و تمسخر نیمه اول خود نشستند. به تعبیر رهبر انقلاب اسلامی «ما در این چهل پنجاه سالِ بعد از شروع نهضت امام چه چیزها دیدیم! بالارفتن‌ها، پایین‌آمدن‌ها؛ تُندی‌ها، کُندی‌ها؛ افراط‌ها، تفریط‌ها؛ چیزهای عجیبی دیدیم در این مدّت!» ✍️ پژوهشگر مرکز رشد ➖➖➖➖➖ ✔️ مرکز رشد دانشگاه امام صادق (علیه السلام) 🌐 @Rushdisu