✍️ ای در درون جانم و جان از تو بی خبر
وز تو جهان پر است و جهان از تو بی خبر
پروردگارا! ما چون همان ذره ای هستیم که هیچ نمیدانستیم و مخلوقیت تو ما را خلق کرد و از هیچ دست و پا و زبان در آوردیم.
دستمان را بگیر و از نورت قلبمان را گرم کن.
و از گروه صبر کنندگان قرارمان بده...
@ruznevesht
✍️زندگی باید کرد
گاه با یک گل سرخ
گاه با یک دل تنگ
گاه با سوسوی امیدی کم رنگ
زندگی باید کرد
گاه با غزلی از احساس
گاه با خوشه ای از عطر گل یاس
زندگی باید کرد
گاه با ناب ترین شعر زمان
گاه با ساده ترین قصه یک انسان
زندگی باید کرد
گاه با سایه ابری سرگردان
گاه با هاله ای از سوز پنهان
گاه باید رویید
از پس آن باران
گاه باید خندید
بر غمی بی پایان
لحظه هایت بی غم
روزگارت آرام….
سهراب سپهری
@ruznevesht
✍ وقتی چارلی چاپلین و صحنهای رو می بینیم که یک برگه کاغذ و انتقال پیام چقدر ارزش داشته و سخت بوده، با خودم فکر میکنم:
اون قدیم نه کامپیوتر بود و نه موبایل هوشمند و نه هیچی؛ جز همین کاغذ و قلم.
اما نوشتهها چقدر ارزش داشت و مهم بودند.
روزانه چقدر به ارزش پیام و نوشتههایی که میبینیم و تو مغزمان فرو میکنیم، فکر کردیم؟
آیا واقعا باید هر زبالهای رو تو ذهن و قلب بریزیم و اسمشم بذاریم آگاهی و دانش؟
@ruznevesht
✍متمرکز بودن ...
یاد گذشته افتادم. دوران مدرسه که اینترنتی در کار نبود. با اتوبوس و در گرمای تابستان به کتابخانهای آن سر شهر میرفتم و سه کتاب امانت میگرفتم. سه کتاب، چون بیشتر امانت نمیدادند. آنها را کامل میخواندم و میرفتم سراغ بعدیها.
بین خواندنشان، موبایلی نبود که بخواهم آن را چک کنم و یا وسوسه شوم کتابهای بیشتری سرچ کنم.
اگر چه اینترنت و دسترسی نامحدود ما به منابع شگفتانگیز است؛ اما گاهی زیاد بودن گزینههای انتخابی ما را از مسیر منحرف میکند.
فکر میکنم، چارهی کار را کم کردن گزینهها باشد. اینکه حداقل برای مدتی کتاب جدیدی دانلود یا تهیه نکنم و دورهی جدیدی ننویسم.
شاید در دنیای امروز تمرکز داشتن روی یک مسیر، رمز پیروزی باشد.
فکر میکنم، موفقیت، با وجود بمباران اطلاعات و منابع، از آن کسانی است که روی اهداف مشخص به مدت طولانی متمرکز باقی میمانند.
@ruznevesht
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
✍ فولآلبوم کمدیهای چارلی چاپلین را در منزل دارم و هر چند وقت یکبار، به تماشای شیرینکاریهای این اسطورهی تکرارنشدنی هالیوود و جهان هنر مینشینم و لذت میبرم.
چارلی، رسالتش را چنان پیدا کرد و در آن درخشید که هنوز، رقیبی برای او نیست؛ و بعید میدانم مانند او را دنیای هنر و طنز دیگر به خود ببیند.
از چارلی چاپلین نمیخواهم بت بسازم؛ او هم مانند استیوجابز و بسیاری بزرگان دیگر چالشهایی را داشت؛ اما نکتهی قابل توجه اینجاست که او رسالت و چیستی خودش را درست شناخت و در آن درخشید و چنان اوج گرفت که بعید است حداقل در حیات ما، کسی به پای او برسد.
در جایی که منبعش را ندارم، مطالعه کردم که حتی تقلید حرکات چارلی چاپلین توسط هوش مصنوعی هم آن طور که باید، رقم نخورد و بار دیگر ثابت شد جایگاه انسان خردمند، با هیچ چیزی عوض نخواهد شد.
آیا گنجهای درون خودمان را کشف کردهایم؟
آیا برنامهای برای یک میراث ماندگار از خودمان برای نسلهای بعدی داریم؟
چارلی چاپلین هیچ اسکاری نگرفت ... چون کمونیست شناخته میشد ... در نهایت آکادمی اسکار، جایزه مخصوصی به او داد. به او اجازه دادند در مراسم پنج دقیقه صحبت کند.
او یک کلمه حرف نزد؛ اما حاضران دوازده دقیقه ایستاده برایش کف زدن.
این ویدیو فقط نود ثانیه از آن مراسم است.
دو روز پیش، 16 آوریل زادروز این اسطوره بود.
@ruznevesht
✍️ گرد زمان سخت بی رحم است! هر زمان تحت فشار محیط نابسمان اطراف قرار گرفتم، به یک مهم اندیشیدم: "مردانی که دور از خانواده، تحت فشار تندروهای داخلی و تحریم خارجی، با دست خالی برای ایران ایستادند. یک چشمشان اشک و یک چشمشان خون!" آنان که نه در کلام که در عمل ثابت کردند: "جانم فدای ایران و اسلام و قرآن."
وقتی مشکلات عدیده کشور را می بینم از خود میپرسم اگر ایشان از جانشان هزینه کردند، چرا من نباید "حداقل" از جوانیم هزینه کنم؟ مگر جز این است که بسیاری از ما از سربازی هم فراری هستیم، چگونه ایشان جبهه رفتند؟ معتقدیم شرایط بد است؟ مگر آن سرباز در شرایط ایده آل جنگید؟
محل تعارف نیست. ️فهرست کردن مشکلات کشور را همه بلدیم، کیست که برای رفع آن ها جای جک ساختن، فحش دادن یا غمنامه نوشتن، راه حل ارائه کند؟ چون روز روشن است که نه انحصارگرایان داخلی و نه بدخواهان خارجی، نفعی در تغییر شرایط ایران ندارند. در داخل یا خارج فرقی ندارد، از هر معبر و از هر منفذ یا "ما" باید چاره کار کنیم یا کشور را به قضا و قدر بسپاریم!
پانوشت: سرباز معنا دارد. یعنی آنکه "سر" می بازد! سرباز ممکن است سنگر را عوض کند اما جبهه را "ترک" نمی کند که اگر چنین کند دیگر سرباز نیست، سربار است!
@ruznevesht
✍️ دیپفیک را ببینید.
آنگلا مرکل بازی میکند.
تصویر تولید شده توسط هوش مصنوعی
@ruznevesht
✍ ریشهی بسیاری از مشکلات و مسائل، بیتفاوتی ماست.
ما تصور میکنیم که بسیاری چیزها ارزش گفتن یا تذکر ندارد؛ اما عافیتطلبی، تهش تبدیل شدن جامعه به مردگانی است که حتی دین و اعتقادات خیر! اخلاق و انسانیت را هم یادشان میرود.
@ruznevesht
✍️ مسعود دهنمکی ، حرف قشنگی زد:
یک عده هستند که وسط لحاف میخوابند و همیشه فکر منافع خودشان هستند؛ من از این دسته از آدمها نبودم. و ادامه داد: وقتی کسی در قدرت هست و به او نقدی کنی، هنر است؛ وگرنه زمان دیگر که هنر نیست.
یاد این ضربالمثل افتادم که:
شهر که خلوت بشه، قورباغه هفت تیر کش میشه!
@ruznevesht
✍ آرزوهای انسان تمامی ندارند؛ اصلن این دنیا قرار نیست ما را راضی کند.
آیا به این درک رسیدهایم که قرار نیست به همهی چیزهایی که میخواهیم، برسیم؟
اگر همین یک نکته را درک کنیم و باور نماییم، بسیاری دغدغههای ذهنی حل خواهد شد.
@ruznevesht