خودکار آبی را برداشتم و چند صفحه‌‌ای را ورق زدم تا برگ خالی صفحه مورد نظرم را پیدا کنم. شروع کردم به نوشتن. تصمیم گرفتم بخشی از رفتارهای حداکثری و حداقلی را بررسی کنم؛ البته منظورم از حداکثر اعمال شور نیست. حداقل‌های بی‌نمک را هم نمی‌خواهم بنویسم. با یک سوال شروع می‌کنم: در زندگی خود در مواجه با سختی‌ها حداقلی برخورد می‌کنیم یا حداکثری؟🤔 مثلا در مواجه با مشکلی که پیش آمده آیا ما می‌خواهیم قفل و بندی که زندگی ما را مختل کرده به هر روشی باز کنیم؟ ولو خطرناک هم باشد و نیاز به ریسک داشته باشد، شاید هم کمی زخمی شویم، ممکن است روح‌مان را هم خراش دهیم و برای مدتی حسابی به هم ریخته و آشفته باشیم. یا اینکه نه؟! می‌توانیم به خوبی و در آرامش فکر کنیم و با خودمان صحبتی داشته باشیم و بهترین راه را برای برداشتن موانع انتخاب کنیم. بهترین راه برای ما همان مسیری است که حداکثر اثرات مطلوب را برایمان به ارمغان بیاورد. ما انسان‌ها موجودات بسیار هوشمند و خارق العاده‌ای هستیم. هر کدام ذهن‌های منحصر به فرد و توانایی‌های ویژه‌ای داریم. چه زمانی می‌توان به حداکثر نتایج مطلوب درباره کارها، رفع مشکلات و موانع زندگی خود برسیم؟ اصلا می‌شود حتی مانعی هم نباشد، ممکن است بخواهیم مثل ملخ‌ها در کاری جهش داشته باشیم یا به اصطلاح با یک تیر چند هدف بزنیم. جواب بسیار ساده، واضح و در دسترس است. باور داشتن به توانایی‌های خودمان! بیشترین نتایج مطلوب هنگامی پدید می‌آید که دست از مقایسه خودمان با دیگران برداریم؛ چه‌بسا که نسخه اصلی خودمان بسیار ارزشمندتر از کپی‌های ناقص و تقلید شده از دیگران است. بیشترین بهره وقتی نصیب‌ت می‌شه که دنبال آپدیت نسخه اصلی خودت باشی رفیق، نه عوض کردن‌ش😉 ➡️ @AFKARISM 🪴♥️