#باغنار
#پارت11
_بسمه النور. داغ بر دلها نشسته اینِ برگ، این یادِ کوچک و زبر و زرنگ، زود رفتی واقفی استاد من، بی تو باریده غم و برف و تگرگ. با نهایت تاسف و تاثر و تفکر و تعقل، جزئیات مراسم چهلم برگ اعظم و برگ کوچک باغ انار را به باغهای اطراف میرسانیم. زمان مراسم فردا عصر تا خاموشی ستارهها. مکان از سر مزار تا باغ انار. به صرف خرما و آش و آب انار و باقالی پلو با ماهیچه. باشد که با حضورتان، موجب تسلی خاطر بازماندگان و شادی روح برگهای از دست رفته شوید. از طرف تشکیلات باغ انار.
احف در انتقاد از متنِ کارت پستال گفت:
_یعنی چی تا خاموشی ستارهها؟ مگه عروسیه؟!
بانو شبنم حرف احف را تایید کرد و گفت:
_دقیقاً. اصلاً میدونید کِی ستارهها خاموش میشن؟ دم دَمای اذان صبح. اینجوری باید سحری هم بهشون بدیم.
بانو ایرجی دستی به صورتش کشید و با کلافگی گفت:
_شبنمی جان، تا خاموشی ستارهها یه اصطلاحه. وگرنه بعد خوردن شام، رسماً مراسم تموم میشه و همهی مهمونا رفع زحمت میکنن.
بانو شبنم شانههایش را بالا انداخت که استاد مجاهد گفت:
_همین متن خوبه. فقط زیرش لوگوی باغ انار رو بزنید و بعدش بین باغای اطراف پخش کنید. در ضمن راجع به چهلم، کسی دیگه نظری نداره؟
هیچکس حرفی نزد که استاد مجاهد ادامه داد:
_خب مراسم چهلم هم برنامهریزی شد. انشاءالله همگی وظایفمون رو به نحو احسن انجام میدیم تا روح برگای از دست رفتمون شاد بشه. در آخر برای سلامتی خودتون و خانوادتون، صلوات بلندی ختم کنید.
همگی صلواتی فرستادند که بانو احد گفت:
_در ضمن بهترین مونولوگ و عکسا از مراسم چهلم، وارد مجلهی رب انار که قراره عید فطر منتشر بشه، میشه. پس تلاش خودتون برای این دو مورد بیشتر کنید.
همگی سرهایشان را به نشانهی فهمیدن تکان دادند و بالاخره پس از گذشت یک روز، مراسم چهلم فرا رسید.
همهی اعضا، لباسهای مخصوص عزایشان که مشکی رنگ بود را پوشیده بودند و به نوبت، وارد یک اتاق میشدند. اتاقی که بانو اسکوئیان در آن حضور داشت و لباس و نحوهی پوشش اعضا را نقد میکرد. مثلاً میگفت:
_تو پیرهنت رو بذاری توی شلوارت، بیشتر بهت میاد. یا تو، کفش پاشنه بلند با چادر نمیاد. یا کفش پاشنه کوتاه بپوش، یا چادرت رو بذار کنار.
و اینگونه بود که بانو اسکوئیان، علاوه بر نقدِ متن، در نقد لباس و پوشش هم صاحب تخصص شد.
آن طرف باغ، همهی بانوان در آشپزخانه مشغول بودند. بانو شبنم آش رشته و باقالی پلو با ماهیچه را بار گذاشته و زیرش را کم کرده بود. بقیهی بانوان برای افطار، زولبیا و بامیه و خرماها را داخل دیسهای استیل کوچک چیده بودند. بانوان نوجوان نیز کنار هم نشسته بودند و لای برگهای سبزِ باغ، یک عدد قرص تقویتی ریشه میگذاشتند و با نظم و ترتیب داخل دیس بزرگی میچیدند. هرکس گوشهای از کار را گرفته بود که استاد ابراهیمی و بانو سیاه تیری اعلام کردند که وقت حرکت است. مردان سوار اسنپ استاد ابراهیمی و بانوان هم، سوار وَنِ بانو سیاه تیری شدند. البته استاد حیدر، زودتر از بقیه از باغ خارج شده بود تا امنیت مسیر را بررسی و خطرات احتمالی را از بین ببرد. بانو شبنم دختر کوچکش را هم با خود آورده بود که بانو سیاه تیری گفت:
_این بچه رو دیگه واسه چی آوردی؟ میذاشتی پیش شوهرت بمونه دیگه.
بانو شبنم پاسخ داد:
_بابا شوهرم از هند برگشته، خستَس. همون سه تا بچهی دیگم هم که پیشش گذاشتم، ریسک بالایی کردم.
_خب این یکی هم میذاشتی پیش اون سه تا دیگه. چی میشد مگه؟
_بابا اون سهتا بی سر و صدائَن؛ ولی این یکی فقط وَنگ میزنه. شوهرم هم حوصلهی بچهی وَنگ زَن رو نداره.
بانو هاشمی لب و لوچهاش را کَج کرد و با ادا و اطوار گفت:
_واه واه واه! زن هم اینقدر شوهر ذلیل؟!
همگی زدند زیر خنده که دخترمحی با جوزدگیِ کامل دستانش را بالا برد و همزمان با سینه زدن گفت:
_کربلا، کربلا، ما داریم میآییم.
بانو ایرجی یک دانه به پیشانیاش زد و به دخترمحی گفت:
_بابا داریم میریم سر مزار، نه دفاع مقدس.
دخترمحی از سینه زدن دست کشید که بانو رجایی گفت:
_دوستان توی شبکههای اجتماعی کمپینی به نام "انتقام برگی" راه انداختم که خوشحال میشم حمایتم کنید. شعار این کمپین هم اینه که "ما تا انتقام ذره ذره فتوسنتزهای وجودی استاد را نگیریم، آروم نمیگِگیریم."
همگی گوشیهایشان را در آوردند و از کمپین بانو رجایی حمایت کردند که ناگهان وَن تکان شدیدی خورد و همهی بانوان تا ضربهی مغزی پیش رفتند که بانو سیاه تیری با عصبانیت گفت:
_این آقا صلاحیت مرکب رو هم نداره، چه برسه به پراید!
سپس یک دفترچهی کوچک از داشبورد وَنَش در آورد و از روی آن خواند:
_طبق مادهی دو، تبصرهی چهار آییننامهی راهنمایی و رانندگی، این الان باید دویست هزار تومن جریمهی نقدی بشه.
دخترمحی که آرزوی وکیل شدن دارد، حرفهای بانو سیاه تیری را یادداشت کرد و گفت:
_ببخشید میشه نَرِش هم بگید...؟
#پایان_پارت11
#اَشَد
#14000130