#باغنار
#پارت30
_من بهونه‌ای ندارم استاد. فقط مشکل اینجاست که کسی به من زن نمیده. اصلاً به خاطر همین شغل چوپانی رو انتخاب کردم که هم از حضور در طبیعت لذت ببرم، هم با این گوسفندا درد و دل کنم و تنهاییام رو باهاشون پر کنم. چون گوسفندا، هم عشق و عاشقی حالیشون میشه، هم خیلی خوب زبون ما رو می‌فهمن.
دخترمحی با لحن خاصی گفت:
_اینجاست که میگن کبوتر با کبوتر، باز با باز.
_و گوسفند با گوسفند.
این را بانو نوجوان انقلابی گفت و بانو سرباز فاطمی نیز آن را تایید کرد که استاد ابراهیمی گفت:
_خب چرا از ناربانو زن نمی‌گیری احف جان؟
پس از این حرف استاد، همه‌ی بانوان مجرد سرهایشان را پایین انداختند. احف نیز با نگرانی به اطراف خود نگاه کرد و پس از قورت دادن آب دهانش گفت:
_استاد این چه حرفیه؟! همه‌ی ناربانویی‌ها مثل خواهرن برام. لطفاً دیگه این حرف رو نزنید.
استاد ابراهیمی شانه‌هایش را بالا انداخت که استاد مجاهد گفت:
_خب از ناربانو زن نگیر؛ از یه جای دیگه بگیر.
احف جواب داد:
_آخه زن نیست.
_هست.
احف ابروهایش را بالا انداخت و گفت:
_نیست. اگه باور نمی‌کنید، از کوه بپرسید.
سپس احف کمی جلوتر رفت و در جایی که جلویش دَره بود ایستاد و با صدای بلندی گفت:
_زن نیست.
کوه هم جواب داد:
_نیست، نیست، نیست...
استاد مجاهد پوزخندی زد و گفت:
_خب احف جان، کوه همون چیزی رو تکرار می‌کنه که آدم میگه. الان من بگم زن هست، اونم میگه هست، هست، هست.
احف با خونسردی گفت:
_واقعاً؟
_بله. اگه باور نمی‌کنی، خوب من رو تماشا کن.
استاد مجاهد نیز لبه دَره ایستاد و با صدای بلندی گفت:
_زن هست.
کوه جواب داد:
_نیست، نیست، نیست...
چشم‌های همگی، علی الخصوص استاد مجاهد گرد شد که وی ادامه داد:
_به خدا زن هست.
کوه دوباره جواب داد:
_به جون خودم نیست، نیست، نیست...
استاد مجاهد از لبه دَره فاصله گرفت و نگاهش را به زمین دوخت. سپس عینکش را صاف کرد و گفت:
_خدایا چرا من اینجوری شدم؟! اگه خطایی از من سر زده، به بزرگی خودت ببخش. الهی العفو!
دخترمحی دهانش را نزدیک گوش بانو شبنم کرد و گفت:
_بیچاره استاد! ببین روزگارش به کجا کشیده که کوه هم باهاش لَج می‌کنه.
بانو شبنم گاز آخر از کلوچه‌اش را هم زد و گفت:
_زبون روزه غیبت نکن دختر.
همگی در این فکر بودند که چطور کوه با استاد مجاهد سخن گفته که ناگهان بانو طَهورا دست زد و گفت:
_مبارکه، مبارکه!
همگی با تعجب به بانو طَهورا نگاه کردند که وی در حالی که پاندایش را در آغوش گرفته بود، نزدیک اعضا شد و گفت:
_بالاخره منم نمردم و عروس شدن پاندا جونم رو دیدم.
احف با تعجب گفت:
_عروس شدن پانداتون؟
بانو طَهورا سرش را به نشانه‌ی تایید تکان داد که احف ادامه داد:
_مبارکه. اونوقت داماد کیه؟
بانو طَهورا یکی از گوسفندان را نشان داد و گفت:
_ایشون هستن؛ آقای بَبَع‌وند. دامادِ عزیزتر از جانم. تازه قرار شد اسم بچشون رو اگه پسر شد بذارن گوندا، اگه هم دختر شد بذارن پاندفند.
بانو کمال‌الدینی با لبخند گفت:
_تبریک میگم مادر زن شدنت رو طَهورا جان؛ ولی فکر نمی‌کنی بچشون کَج و کوله در بیاد؟! چون اصلاً ژِن گوسفند و پاندا به هم نمی‌خوره.
بانو طَهورا با عشوه گفت:
_اصلاً مهم نیست عزیزم. مهم اینه که نوه‌دار میشم. دیگه سالم یا ناقص بودنش با خداست.
بانو کمال‌الدینی دیگر جوابی نداد که ناگهان احف به دنبال آقای بَبَع‌وند افتاد و گفت:
_وایسا اونجا توله گوسفند! دعا کن نگیرمت. چون اگه بگیرمت، پشمات رو می‌زنم تا لُخت بشی و سرما بخوری.
آقای بَبَع‌وند نیز به سرعت فرار و جملاتی را به زبان بَبَعی بلغور کرد:
_ببع ببع ببع! بع بع بع بع!
احف نیز بعد از این حرف به عصبانیتش افزوده شد و گفت:
_چی گفتی؟ منم گوسفندم و دلم می‌خواد زن بگیرم؟ آره جون خودت! مگه اینکه من مُرده باشم که بتونی زن بگیری. اولاً اول من باید زن بگیرم. دوماً تو مگه کار داری که می‌خوای زن بگیری؟ مگه سربازی رفتی؟ مگه خونه و ماشین و پول داری؟ فقط بلدی بشینی پای اینستا و زن‌های بی‌حجاب رو ببینی. بعدشم هوس کنی و بگی زن می‌خوام. بدبخت، اسم این هوسه، نه عشق!
آقای بَبَع‌وند بدون توجه به حرف‌های احف، به سرعت می‌دوید و زبان درازی می‌کرد. تا اینکه چند لحظه بعد به سمت بانو رایا رفت و پشت او قایم شد که بانو رایا گفت:
_چی کار داری بچه رو؟
احف با عصبانیت گفت:
_دِ زن همین کارا رو کردی که بچه لوس بار اومده.
بانو رایا با چشمانی گرد شده گفت:
_جان؟
احف برای یک لحظه چشمانش را بست و نفس عمیقی کشید. سپس با صدایی آرام گفت:
_ببخشید! یه لحظه فکر کردم پدر خانواده‌ام.
بانو رایا که همچنان بَبَف در بغلش بود و آقای بَبَع‌وند در پشتش، چشم غره‌ای رفت و گفت:
_خواهش می‌کنم.
در این میان ناگهان بانو مهدیه گفت:
_بابا بذارید این دوتا جَوون برن سر خونه زندگی‌شون. به خدا ثواب داره. منم براشون دعا می‌کنم که خوشبخت بشن. به شرطی که اونا هم برای من دعا کنن...
#پایان_پارت30
#اَشَد
#14000218