احتمالا یکی از لذت‌بخش‌ترین کارها در این کره خاکی، رفتن به باشد. رضا امیرخانی نیز این مهم را به خوبی درک کرده است و به گفته خودش تاکنون به بسیاری از کشورهای جهان سفر کرده است و سفرنامه‌هایی همچون (واقعه‌نگاری از سفری به همراهی رهبر انقلاب به سیستان و بلوچستان)، (زندگی‌نامه‌ و سفرنامه‌ای که حتی در برخی اوقات به یک رمان تغییر ماهیت می‌دهد و بازمانده از زندگی وی در ایالات متحده می‌باشد) و جانستان کابلستان (سفرنامه‌ترین سفرنامه وی پیرامون سفر به افغانستان) را تا می‌توان در آثار این نویسنده پیدا کرد. اما او در سال 97 و طی دو فرصت استثنایی، دو بار به کره شمالی سفر کرده است و پس از پانزده روز اقامت در پیونگ یانگ و چند سفر کوتاه در این کشور، سیزدهمین کتاب و به نوعی چهارمین سفرنامه خود را منتشر کرده است. امیرخانی در این دو سفر در پی آن بوده است که تاثیر تحریم‌های شدید امپریالیسم را بر یک کشور سوسالیستی ببینید و به نوعی آن‌ها را با تا تحریم‌های علیه ایران و آثارش مقایسه کند. تحریم‌هایی که بر همه چیز، حتی بر روابط میان فردی انسان‌ها نیز تاثیرگذاری خود را نشان داده است. سفر به کره شمالی، سفری است که تعداد بسیار کمی از مردمان ساکن در این کره خاکی شانس تجربه آن را دارند اما قطعا می‌توان با خواندن چنین سفرنامه‌هایی تا حدی با انسان کره شمالی آشنا شد و شاید نیم دونگ از پیونگ یانگ را شناخت. بسیار سفر باید... بمانیم