عرفان ناب (۸) نویسنده: #علی_اکبر_مظاهری طالبان بهشت کجایند؟! خداوند رحمان به مردمان می‌فرماید: يَابنَ آدَمَ! ۱. إِذا كانَتِ المُلُوكُ تَدخُلُ النّارَ بِالجَورِ. ۲. وَالعَرَبُ بِالعَصَبيَّةِ. ٣. وَالعُلَماءُ بِالحَسَدِ. ۴. وَالفُقَراءُ بِالكِذبِ. ۵. وَالتُجّارُ بِالخيانَةِ. ۶. وَالحُرّاثُ بِالجَهالَةِ. 7.وَالعُبّادُ بِالرِّياءِ. ۸. وَالأَغنياءُ بِالكِبرِ. ۹. وَالقُرّاءُ بِالغَفلَةِ. ۱۰. وَالصُّبّاغُ بِالغِشِّ. ۱۱. وَ مانِعُ الزَّكاةِ بِمَنعِ الزَّکاةّ. فَأينَ مَن يَطلُبُ الجَنَّةَ؟! ۱ ای فرزند آدم! ١. اگر چنین است که پادشاهان و حاکمان، به سبب «ستمگری» به آتش جهنم می‌روند، ٢. و عربان، به سبب «تعصب‌ورزی» و نژادپرستی، ٣. و عالمان، به وسیله «حسدورزی»، ۴. و فقیران، با «دروغ‌گویی»، ۵. و تاجران، با «خیانت‌ورزی»، ۶. و کشاورزان، به سبب «جهالت» و دانش نطلبیدن، ۷. و عابدان، به سبب «ریاورزیدن در عبادت»، ۸. و ثروتمندان به وسیله «تكبر ورزیدن»، ۹. و خوانندگان کتاب‌های آسمانی، با «غفلت ورزیدن» (وعدم ژرفنگری در معانی آنچه می‌خوانند)، ۱۰. و رنگرزان، با «تقلب در کارشان»، ۱۱. و زکات‌نادهندگان، به سبب «ندادن زکات مالشان»، (اگر اینان به سبب این امور و با این رفتار و کردار، به جهنم می‌روند،) پس، طالبان بهشت، کجایند (و به بهشت روندگان، کیانند)؟! مراقب دامگاه باشیم! در هر گام از راه‌های این جهان، دامی نهفته است، که رهیدن از آن‌ها هشیاری و بیداری هوشمندانه و زیرکانه‌ای می‌طلبد. به‌سلامت رساندن «بار امانت» به مقصد نهایی، کیاست و فطانتی عظیم می‌خواهد. شیطان و هواهای نفسانی، هرکس را به گونه‌ای ویژه می‌فریبند، و هرکس مسئولیت و موقیعتش سنگین‌تر و خطیرتر باشد، دام فریبش نیز محکم‌تر و فریبنده‌تر است. آدمی، اگر به خود وانهاده شود و به دستاویزی استوار و مطمئن چنگ نزند، هلاکت و تباهی‌اش حتمی است؛ همچنان که گمراهی کودک راه‌ناشناس و بی‌راهنما. الله! به فریاد منِ بی‌کس رس فضل و کرمت یار منِ بی‌کس بس هر کس به کسی و حضرتی می‌نازد جز حضرتِ تو ندارد این بی‌کس، کس بهترین و استوارترین و مطمئن‌ترین دستاویز و مشعل هدایت، و یا تنها راه نجات آدمیان از مهلکه‌ها، چنگ‌افکندن در دامان پر مهر خداوند است و پناه‌بردن به دژ استوار او. شیطان نیز اعتراف کرده که از فریفتن «مخلَصان»، ناتوان است. آنان که زیر لوای «الله» درآیند، از گزند تباهی‌ها در امان‌اند. قد بلند تو را تا به بر نمی‌گیرم درخت بختِ مرادم «به بر» نمی‌آید مگر به روی دلارای یار ما، ور نی به هیچ وجه دگر، کار بر نمی‌آید ۸ مهر ۱۴۰۱ ۱. كلمةالله، صفحه ۴۷۵. 🌍 zil.ink/mazaheriesfahani